2 yaş sendromu

Oğlum 25 aylık oldu.
Genel tabiatı ile sakin bir çocuktur, huylu çocuk :)
ama 2 yaşla birlikte içinden canavar çıktı diyebilirim.

Şimdi konuşmayı da öğrendi.
Akşam gece birde uyandı ağlıyor. ne istiyorsun çişim var.
götürürüm çişim yok diye ağlar.
bir 20 dak bunun için ağladı. Var yok. Ama nasıl ağlamak, artık hasta mı diye düşünmeye başladım.
sonra su içicem dedi, su veririm, yok içmicem, bardağı masaya koyuyorum yine su içicem.
bir 20 dak da bunun için ağladı.
sonra uykum var, e yat ozaman,
yok halının üzerine yatıcam
yok kucağa yatıcam

yat tamam diyorum, gene ağlıyor.
bir 20 dak da bunun için ağladı.

Sonra yatağına yattı uyudu.

Ağlamak normal bir ağlamak değil, Allahtan evim müsait, yoksa konu komşu gelirdi kapıya o şekilde.

Böyle olduğunda genelde sakin kalmaya çalışıp, çok müdahale etmiyorum.
ama bazen sinirlerim boşalıyor, istemsiz anlık bağırıyorum. tabi ki bir işe yaramıyor, daha şiddetleniyor ağlaması.eşim de artık çocuk korkacak bizden diyor, bağırma diyor. Ki gerçekten etrtafımdaki kişiler çok sakinsin derler bana, bağırdığım zamanlar artık sinirlerimin kaldırmadığı zamanlar.

bana yardım edin, 2 yaş sendromu nasıl atlatılır..
Yok bir yöntemi diyorsanız, en azından bir daha oğluma bağırmamak için ne yapabilirim. Sizce öfke terapisi falan almalı mıyım.

Bagirdigimiz da onlara bunu öğretiyoruz. Onlar da kızınca bağırmaya başlıyorlar biz de bağırmak yok diyoruz.. ama soylediklerimizden çok yaptiklarimizi öğreniyorlar..
Ben de bazen kendime hakim olamıyorum. Mutlaka açıklıyorum ve Özür diliyorum kizimdan.. o daha 3 yaşında diye içimden söylüyorum bazen unutuyoruz öyle akillilar ki büyük beklentilerimiz oluyor maalesef..
2 yaş dönemi hiç sorun yaşamadık. 3 yaş bizi zorluyor. Sıkılıyor artık yasitlarini istiyor ama yok.. sinirli ve memnuniyetsiz oluyor çoğu zaman.. sakin kalmak çok önemli ileride daha büyük sorunlara dönüşmesin diye.. biz de İnsanız sabır tasi değiliz kendinizi suçlamayın.. bazen konuşup anlatmak ikna etmek yerine sadece gülümseyerek izleyin.. kolay gelsin hepimize

Ayni benim oglumu anlattin benim oglumda 25 aylik bu zamana kadar cok uysaldi herseyi anlatarak halledebilrdik.bir haftadir beni hic dinlemio.evin icinde bi otarafa bi bu tarafa kosuyo.alt komsumdada ufak bebek var oglum yapma kosma yok illa kosacak ben oyle diyince dozunu artirio.sozumu hic dinlemez oldu.enerjiyimi atamiyo acaba diorum.havalar serinledi yazin hep disari cikioduk ama artik oda mumkun degil.oyuzdendir die dusunuorum.ama bende cikmazlardayim :) ben sinirlendigimde o ne yapiosa kendine zarar verecek bisi disinda geciyorum tek basima baska bi odaya sakin sakin gececek bu gunler die kensimi avutuyorum :)

Sinemata .!.:

Ayni benim oglumu anlattin benim oglumda 25 aylik bu zamana kadar cok uysaldi herseyi anlatarak halledebilrdik.bir haftadir beni hic dinlemio.evin icinde bi otarafa bi bu tarafa kosuyo.alt komsumdada ufak bebek var oglum yapma kosma yok illa kosacak ben oyle diyince dozunu artirio.sozumu hic dinlemez oldu.enerjiyimi atamiyo acaba diorum.havalar serinledi yazin hep disari cikioduk ama artik oda mumkun degil.oyuzdendir die dusunuorum.ama bende cikmazlardayim :) ben sinirlendigimde o ne yapiosa kendine zarar verecek bisi disinda geciyorum tek basima baska bi odaya sakin sakin gececek bu gunler die kensimi avutuyorum :)

Genişletmek için tıkla...

Benimki kreşe başladığı için enerjiyi atma konusunda sorun yok. Hatta belki çok yorulduğu için huysuzlanıyordur diye de düşünüyorum.

Evet yazın hep parka giderlerdi,kv bakardı oğluma. Kış gelince evde bakamaz diye düşünerek kreşe verdim zaten. Çünkü benim çocuk evde asla oturmaz, ya balkondaydılar, ya parkta.

bir ara düzelmiştik.
gene başladık.
gece uyandı, bir saat yerde yattı ağlayarak.
bilerek çişini salonun ortasına yaptı,
üstündekileri çıkardım, yeni kıyafet giymeyi reddetti, yaklaşık 20 dakika altı çıplak yattı, kesinlikle giydiremedim, ağlaması şiddetlendi ben zorlayınca.
of of of

benim oglum da 28 aylık ara ara hircinlastigi oluyor oyuncaklarini fırlatıyor kırıyor döküyor saçıyor basta cok kızıp bağırıyordum ama baktim ben bağırdıkca inat yapıyor beni sevmediğini düşünüyorum çünkü kucağıma gel diyorum gelmiyor baba uyutsun diyor.üzülüyorum.bakıyorum ben bagirip cagirdikca kötü oluyor.biraktim artik kirsin doksun sacsin.2 yaş sendromu diyip gececek bu günler diyip susuyorum.böyle olunca aramız iyi.sakinlik sakinlik sakinlik sabır ve dua inşallah.allah bütün yaramazlarin annislerinin yardimcisi olsun

Jandarma jandarcamay cok komikler herseye mualefetler.cok sabirlar

3 yaşa yaklaşırken bu hafta yine eskiye döndük.
3 yaş sendromu welcome

okurken güldüm. benim kız geldi aklima. sabah bisküvi istedi verdim, yemicem diye agladi, tv aç dedi açtım, izlemicem diye ağladı. hergun bir kriz. ama benimki 4 yasina girecek. genelde sakin kalmaya çalışıyorum ama bagirinca da apartman inliyor.

geçen hafta babanne ziyareti yaptık, ondan sonra sapıttı iyice.
bu hafta da anane ziyareti yapacağız,
anane babanne dede bizi hiç iplemeyip acaip şımarttıkları için her dönüşte bir haftamız bu şekilde geçiyor.
artık sonrasında kafayı yemezsem iyidir.

goha .!.:

geçen hafta babanne ziyareti yaptık, ondan sonra sapıttı iyice.
bu hafta da anane ziyareti yapacağız,
anane babanne dede bizi hiç iplemeyip acaip şımarttıkları için her dönüşte bir haftamız bu şekilde geçiyor.
artık sonrasında kafayı yemezsem iyidir.

Genişletmek için tıkla...

Allah cümlemize sabır versin inşallah anneanne babaanne ve dedeler evde o çocukla bizim uğraştığımızı unutuyorlar maalesef

SouvveniR .!.:

Geçicek diyebilirim sadece.
Bizimkinin de var böyle abuk subuk huyları.
Gece uyanmaları yok, benimki de 27 aylık oldu.
her altını aldığımda "atttaaa" diye bağırmaya başlıyor, gezmeye gitme dertleri.
her üstünü değiştirdiğimde "banyoooo" diye bağırmaya başlıyor.
Geceleri uyanmıyor Allah'tan, fakat haftasonları ve bizim evde olduğumuz zamanlarda canımıza okuyor resmen.
ne durdan, ne yapmadan, ne de gel oyun oynayalımdan anlıyor.
Kafasına göre takılıyor, durduk yere huysuzlanıp ağlıyor, durup dururken yapıyor bunları.

Benim de sinirlerimin boşaldığı ve bağırdığım anlar oluyor ama gem vuruyorum kendime.
Tam bağıracakken gülümsemeyi deniyorum.
Oturup o ağlarken ağlamışlığım var, o kadar yani...

Tüm 2 yaş sendromu atlatan anneler, geçicek diyor.
Bende hayırlısı ile geçmesini bekliyorum...

Genişletmek için tıkla...

Alys


Konu bi hayli eski ama yine de çocuklarınızın güncel durumunu öğrenip moralimi düzeltmek istedim(

Benim oğlum da şuan 2,5 yaşında ve yaklaşık 1 haftadır tanıyamıyorum çocuğumu.
Her türlü sınırları zorluyor, istediği olmayınca sanki kolu bacağı kopuyormus gibi bağırıp ağlıyor. Ceketini giy dersin giymez, eğer ceketini giyse ayakkabısını giymez. Biraz sert bi dille söyleyince daha cok inat eder, affedersiniz resmen böğürmeye başlar. Dedigim gibi son 1 haftadır böyle. Eşim dünyanın en sabırlı babasıdır, ama dün tükendim diyor bana. Sesi kulaklarımı çınlatiyor artık diyor.
Durup dururken babasına tokat atiyor, tepki gösterince yine kriz.
Öyle çok kısıtlanan, her hareketine yapma etme denilen bir çocuk değil aslında ama haliyle sınırlarını öğretmeye çalışıyoruz anne-baba olarak. İnatlaşmamaya çalışıyoruz eften püften sebeplerden dolayı. Hatta bu ara gonlu olsun yeterki ağlamasın diye gönlünü yapmaya çalışıyoruz ama bazı anlar oluyor ki kesinlikle tatlı dilden anlamıyor, evden çikısimiz girisimiz hep olaylı.
İnanın anne olarak bende kendimi son 1-2 gündür cok sorguluyorum. Çünkü artik o sebepsiz bağırmaya başladığı zaman tahammül edemiyorum, kulaklarim ugulduyor ve maalesef 2 gundur dayanamayıp ben de ona bağırdım. Yanlış yaptığımın farkındayım, o yüzden sizlerden fikir almak istiyorum. Nasıl aştınız bu durumu??
Sırf korkup sussun diye bağıran bi anne olmak istemiyorum