- 20 Haziran 2014
- 1.654
- 799
merhaba benim kadar kolay doğum yapan varmıdır bilmiyorum.. hamileliğim çok rahat geçti.. bol bol yürüyüş yaptım. 48 kilo ile hamile kaldım doğuma giderken 66 falandım :)
son çatı muaynesinde doktorum normal yapabilirsin çok müsait yapın demişti.. bende zaten normal istiyordum ama tabi korkuyordum en çokta kesi esnasında acı duymaktan..
doğumun son gününe kadar yürüyüş yapmamın çok faydasını gördüm.. çok esnek ve rahattım.
gelelim doğuma :)
sabah 10 gibi uyurken belimde hafif bir ağrı hissettim sanki isal olmuş gibi karnımda ağrıyordu.. ama aklıma hiç doğumun başladığı gelmedi.. bu arada 41 haftanın son günündeyim:) kalktım dedim herhelde üşüttüm. kendime bir kahvaltı hazırladım.. iki lokma attım baktım bi sancı geldi gitti.. dayadım belimi kalorifere saate bakıyorum.. 20 dk sonra bidaha geldi :) allah ben hem gülüyorum hem heyecanlanıyorum. gittim wcye bi baktım kahverengi leke. eşimi uyandırdım doğum başladı diye ama ben çok iyiyim inanamadı.. eminmisin diyo :) aradık dr. gelin hastaneye dedi.. ben duşa girdim sıcacık ,eşime kahvaltı hazırladım o derece iyiyim. makyaj yaptım bi tek rimel sürmedim ağlarsam akmasın diye
k.validemi aradık annemleri aradık herkes panik.. saat oldu tabi 11:30 falan. ağrı sıklaşmaya başladı iyice annemleri bekliyoruz hastaneye gidelim diye.. onlarda 30 yoldan gelicekler.. k.valide panik doğurucaksın hadi gidelim onlar hastaneye gelir dedi. ok dedik çıktık yola..
arabada eşim müzik açıyo falan.. sadece sancı gelince burnumdan nefes alıp ağzımdan verdim resmen ağrıyı hissetmiyorsun o derece etkili.. bi ara dedim benim kakam geldi:) arabadayız k.validem bi panik doğuruyorsun diye:) eşim kızıyo sakin ol panikletme bizi diyo :)
neyse vardık hasteneye acilden giriş yapıyoruz. drlar beni bekliyorlar ben heycandan nasıl konuşuyorum anlatamam :) dedim hiç oyalanmayın hemen çatala çıkayım bakın başladım altımı çıkarmaya bi baktılar 5 cm açılman var dediler.. haydaa doğumhaneye hemen lavman yaptılar yani ben kendi kendime yaptım ben yaparım dedim :)
kimseye iş bırakmadım :) yatırdılar beni önce yatağa bi hemşire geldi damar yolu açtı serum taktı gidiyo dedim bu ne dedi suni sancı.. sen kime sordun da taktın çabuk çıkar diye bi çıkıştım .. hemen çıkardı kolumdan ..
kafalarına göre iş yapmaya çalıştılar ama yemedi
14:00 da çatala alındım. karşımda bir dr. 3 ebe 1 hemşire bana bakıyor. çünkü gram bağırma ağlama yok :) o kadar sakindim ki anlatamam ama kaç kere ayetel kürsi okudum bilmem :) elimde damar yolu olmadığı için rahat ıkındım. hatta ebelerden birini yanıma çağırdım direk gel ablacım yanıma sana tutunucam dedim. bu arada burası devlet hastanesi.. bunların hepsini tatlı dilim ve çenemle yapıyorum..
sancı gelirken ıkınmak çok önemli .. sancı yoksa asla ıkınmıcak ve bağırmıcaksınız allah korusun bebek tehlikeye girer..
2 ıkınma sonrası oğlumu kucağıma aldım.. resmen şoka girdim saf saf bakınıyorum etrafa
sıra geldi dikiş işlemine :) düşünün beni kesmişler haberim yok o derece acımadı anlamadım.. dikerken biraz hissettim ebeye uyuşturucu sprey sık diyorum diyo ki sıktım ya sık biraz daha kutusu nekadar onun acıma sık diyorum :)
hatta çok güldük dikiş atılırken diyorum madem kestin düzgün dik :)
bütün işlemler bitti ben ve oğluşum odamıza giderken eşimi gördüm ve bende o an flim koptu.. nasıl ağlıyorum anlatamam.
velhasıl öğlen 12 de girdiğim hastanede 14:30 da kucağıma oğlumu aldım :)
allah herkese bu duyguyu tattırsın.. şimdi kızıma hamileyim inşallah tekrardan böyle güzel bir doğum geçiririm..
son çatı muaynesinde doktorum normal yapabilirsin çok müsait yapın demişti.. bende zaten normal istiyordum ama tabi korkuyordum en çokta kesi esnasında acı duymaktan..
doğumun son gününe kadar yürüyüş yapmamın çok faydasını gördüm.. çok esnek ve rahattım.
gelelim doğuma :)
sabah 10 gibi uyurken belimde hafif bir ağrı hissettim sanki isal olmuş gibi karnımda ağrıyordu.. ama aklıma hiç doğumun başladığı gelmedi.. bu arada 41 haftanın son günündeyim:) kalktım dedim herhelde üşüttüm. kendime bir kahvaltı hazırladım.. iki lokma attım baktım bi sancı geldi gitti.. dayadım belimi kalorifere saate bakıyorum.. 20 dk sonra bidaha geldi :) allah ben hem gülüyorum hem heyecanlanıyorum. gittim wcye bi baktım kahverengi leke. eşimi uyandırdım doğum başladı diye ama ben çok iyiyim inanamadı.. eminmisin diyo :) aradık dr. gelin hastaneye dedi.. ben duşa girdim sıcacık ,eşime kahvaltı hazırladım o derece iyiyim. makyaj yaptım bi tek rimel sürmedim ağlarsam akmasın diye
k.validemi aradık annemleri aradık herkes panik.. saat oldu tabi 11:30 falan. ağrı sıklaşmaya başladı iyice annemleri bekliyoruz hastaneye gidelim diye.. onlarda 30 yoldan gelicekler.. k.valide panik doğurucaksın hadi gidelim onlar hastaneye gelir dedi. ok dedik çıktık yola..
arabada eşim müzik açıyo falan.. sadece sancı gelince burnumdan nefes alıp ağzımdan verdim resmen ağrıyı hissetmiyorsun o derece etkili.. bi ara dedim benim kakam geldi:) arabadayız k.validem bi panik doğuruyorsun diye:) eşim kızıyo sakin ol panikletme bizi diyo :)
neyse vardık hasteneye acilden giriş yapıyoruz. drlar beni bekliyorlar ben heycandan nasıl konuşuyorum anlatamam :) dedim hiç oyalanmayın hemen çatala çıkayım bakın başladım altımı çıkarmaya bi baktılar 5 cm açılman var dediler.. haydaa doğumhaneye hemen lavman yaptılar yani ben kendi kendime yaptım ben yaparım dedim :)
kimseye iş bırakmadım :) yatırdılar beni önce yatağa bi hemşire geldi damar yolu açtı serum taktı gidiyo dedim bu ne dedi suni sancı.. sen kime sordun da taktın çabuk çıkar diye bi çıkıştım .. hemen çıkardı kolumdan ..
kafalarına göre iş yapmaya çalıştılar ama yemedi
14:00 da çatala alındım. karşımda bir dr. 3 ebe 1 hemşire bana bakıyor. çünkü gram bağırma ağlama yok :) o kadar sakindim ki anlatamam ama kaç kere ayetel kürsi okudum bilmem :) elimde damar yolu olmadığı için rahat ıkındım. hatta ebelerden birini yanıma çağırdım direk gel ablacım yanıma sana tutunucam dedim. bu arada burası devlet hastanesi.. bunların hepsini tatlı dilim ve çenemle yapıyorum..
sancı gelirken ıkınmak çok önemli .. sancı yoksa asla ıkınmıcak ve bağırmıcaksınız allah korusun bebek tehlikeye girer..
2 ıkınma sonrası oğlumu kucağıma aldım.. resmen şoka girdim saf saf bakınıyorum etrafa
sıra geldi dikiş işlemine :) düşünün beni kesmişler haberim yok o derece acımadı anlamadım.. dikerken biraz hissettim ebeye uyuşturucu sprey sık diyorum diyo ki sıktım ya sık biraz daha kutusu nekadar onun acıma sık diyorum :)
hatta çok güldük dikiş atılırken diyorum madem kestin düzgün dik :)
bütün işlemler bitti ben ve oğluşum odamıza giderken eşimi gördüm ve bende o an flim koptu.. nasıl ağlıyorum anlatamam.
velhasıl öğlen 12 de girdiğim hastanede 14:30 da kucağıma oğlumu aldım :)
allah herkese bu duyguyu tattırsın.. şimdi kızıma hamileyim inşallah tekrardan böyle güzel bir doğum geçiririm..