Arkadaslar tavsiyelerinize ihtiyacım var.4 yıl önce evlendikten 4 ay sonra hemen hamile kaldım.normalde panik atak hastasıydim ve hamile kaldigimda ilaç kullaniyordum.ilacı bırakamadim buna rağmen yükselen hormonlar ve ilk hamilelik belirsizligiyle hamileliğim mide bulantısı atak ve aglamalarla geçti. Eşim o zamana kadar bu hastalığın bir insanı böyle yapacağını bilmiyordu haliyle gordukleriyle hayal kırıklığına uğradı ve eleştirileriyle hamileligimi daha da zorlastirdi. Kızım doğdu ve 5 aylık kolik günler başladı.her akşam 6-12 arası durmadan ağladı 5 ay boyunca.koligi geçti uyku sorunu başladı ve şimdi 3 yaşına bastı halen tek yatamaz.gece defalarca kalkar.şubatta bir oğlum oldu ve evimizde hersey bir anda değişti. Annem memleketten yardıma geldi.kayinvalidemle altlı üstlü oturuyoruz kızımın yemesini gezmesini o hallediyor ama kızım daha ufak ve beni istiyor genelde.bebeğim gazlı ve ağlayan pek uyumayan bir bebek.kızımla oğlum arasında çok kalıyorum.oğlumu anneme bırakan annem tansiyon hastası yaşlı ona kiyamiyorum. Zaten yemekti bebeğin gazini cikarmaydi bebegin bazı öğle uykulariydi yapıyor herseyi.kızım desem babaannesi herşeyiyle ilgileniyor ama evlat işte anne diyor başka birşey demiyor.ona karşılık veremedigimde içim gidiyor.evde bebek uyudugunda sessiz olsun diye baskı yapıyoruz. Sırf ses olmasın diye ya babaannenin evinde yada dışarıda.evden zoraki sürgün edilmiş gibi.bense iki tarafa da yetemiyorum.kizimla gezmek zaman geçirmek istiyorum ama ufacık bir bebek var ortada.eşim işten geliyor kizimla ilgileniyor oyun oynuyor gezdiriyor sağolsun.arada bebeği uyutuyor gaziydi altını almaydi herseyiyle ilgileniyor.yinede bir düzenimiz halen yok.bebek 64 günlük oldu,evde kızımın aglamalari istekleri bebeğin gazı uykusu derken hep bu gerginlik mutsuzluk huzursuzluk var.eşimle tartışıp duruyoruz.işten çık çocuklara birlikte bakalım diyorum çünkü eleştirenler olacak belki ama annemi de sayarsam 2 kişi bir bebeğe bakarken zorlanıyorum ben.annem için üzülüyorum o sebeple herseyi ben yapayım derken bu seferde bunaliyorum.zaten kızımın benden uzaklasması ayrı bir kanayan yara içimde.biliyorum iki üç çocuğa tek bakanlar var çevremde heryerde. Soruyorum zor ama buyuyorlar diyorlar. Ben zor dediğimde niye herkes yalnız değilsin sukret diyor.ruhen çok yalnızım ve eşimin yanımda olmasına ihtiyacım var.çünkü o evdeyken tüm zorluklar o kadar sıradan geliyorki. Bu ekonomik krizde ve işsizlik ortamında heleki 2 çocuk masrafiyla işten çık demem kimseye mantıklı gelmiyor ama beni iyi edecek şey bu.lütfen bana evimde ve içimde dengeyi sağlamam için akıl verin.normalde çalışan bir bayanım ve bebek 4 aylık olunca işbaşı yapıcam bebegime kayinvalidem bakacak kizimida haziranda kreşe baslaticam belki o zaman biraz düzen oluşmuş olur ama bana şimdiki zaman için çözüm ve tavsiye lazım 
ama bu bır çare degıl geçici bir yol ,kalıcı bır çözüm bulması lazım