• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

2. Cocuk...... Sizce ne yapmaliyim ?

Öncelikle Allah bağışlasın. Benim size önerim hem vücudunuzun gereken depoları toparlaması hem de çocuğunuzun biraz daha büyümesi için tavsiye edilen zaman olan 3 yıl kadar beklemeniz. Anne baba eğitimi dersi aldığımda hoca bu şekilde tavsiye etmişti. Hakkınızda hayırlısı olsun, tabi ki sizin ve eşinizin kararı ve Allah'ın takdirine bağlı her şey. Ama ikinci bebeği isterken şunu da hatırlatmak isterim, ilk çocukta sonuçta tecrübe olmuyor, ama artık tecrübeli bir annesiniz ve başınıza neler geleceğini, neler yaşayacağınızı biliyorsunuz. İnsan bilmediğinden korkar. Bence ilk çocuğunuz 3 yaşına gelinceye kadar bekleyip bir kardeş düşünebilirsiniz. :16::49:

Haklisiniz.tecrubesizlik birseyleri bilmemek korkutuyor insanlari cok dogru.iyiki bu konuyu acmisim buraya.dusuncelerim daha netlesti.2 yasini bitirmesinde fayda var oglumun.ondan sonra dusunebilirim. cok tesekkur ederim
 
Haklisiniz.tecrubesizlik birseyleri bilmemek korkutuyor insanlari cok dogru.iyiki bu konuyu acmisim buraya.dusuncelerim daha netlesti.2 yasini bitirmesinde fayda var oglumun.ondan sonra dusunebilirim. cok tesekkur ederim

Rica ederim canım :16: Keyifle büyüt yavrunu inşallah :16:
 
Allah sagliklica kucaginiza almayi nasip etsin.uzun omurler versin.sizde benim gibi yanlizmisiniz yoksa aileniz yakininizdami.ewet yas ilerledikce insan istemiyor yakinimdada var ornekleri istesede olmuyor.ama 2 cocuk buyuk sorumluluk diye dusunuyorum.
ailemden uzaktayim tek başimayim.eşim çok yardımcı oluyor.kızım büyümeye başladı.tuvaletini de öğrendi.çok şükür güzel bir konuşması var.derdini anlatabiliyor.birlikte güzel vakit geçiriyoruz.oğlum doğduğunda uçumuz güzel vakit geçireceğimize inanıyorum.etrafımda arası fazla yaş olan kardeşlerin anlaşamadiğini birlikte oynayamadiklarini gördükçe doğru yaptığımı düşünüyorum.evet yorucu birkaç yıl beni bekliyor bu bir gerçek.
 
ailemden uzaktayim tek başimayim.eşim çok yardımcı oluyor.kızım büyümeye başladı.tuvaletini de öğrendi.çok şükür güzel bir konuşması var.derdini anlatabiliyor.birlikte güzel vakit geçiriyoruz.oğlum doğduğunda uçumuz güzel vakit geçireceğimize inanıyorum.etrafımda arası fazla yaş olan kardeşlerin anlaşamadiğini birlikte oynayamadiklarini gördükçe doğru yaptığımı düşünüyorum.evet yorucu birkaç yıl beni bekliyor bu bir gerçek.

Allah yardimciniz olsun insallah.saglikla buyutun.hayirlisiysa zamani gelince banada nasip olsun ve tum isteyenlere
 
Çocuk kardeşi olmayınca nasıl yalnız kalıyor anlamıyorum. Bu çocuğun sosyal hayatı, arkadaşları olmayacak mı? E sizin de kardeşiniz yurtdışındaymış. Yalnızsınız yani. Kardeş çocuk yalnız kalmasın diye yapılırsa sonu bitik bir anne, bitik evlilikler. 2. bir bireye hazır değilseniz yapmayın. :34:
 
ben de 27 yaşımdayım ve 27 aylık bir oğlum var. ben 4 yaşında kardeşi olacak şekilde düşünüyorum Rabbim nasip ederse. zaten pedagojik olarak da en iyisi bu şekilde olmasıymış. size de bu şekilde tavsiye ederim. çocuğunuz daha küçük, biraz onu sevin tadını çıkarın derim.
 
Merhaba arkadaslar.uzatmadan hemen konuya girmek istiyorum.26 yasimdayim.3 yillik ewliyim.17 aylik bir oglum var allah bagislarsa.hamileligimi cok rahat gecirdim.mide bulantisi bas donmesi as ermesi vs gibi sorunlarim hic olmadi.gebeligimin 5. Ayindan sonra hizla kilo almaya basladim ve doguma kadar 31 kilo aldim.101 kiloyla dogum yaptim.sezeryan oldum.ailemden uzaktayim ayni zamanda esimin ailesindende oyle.ailem calistigi icin esimin aileside ciftci oldugu icin yanimda cok kalamadilar.25 gunluk bebekle hicbir tecrubem yokken yanliz kaldim ve allah kimseye yasatmasin ciddi derecede zor bir lohusalik gecirdim tam 60 gun surdu.hala hatirladikca korkuyorum.intihari dusunecek kadar bosanmayi dusunecek kadar kotuydu.bebegimi bile emziremedim okadar sutum varken.ama sonunda gecti ogluma alistim sorumluluklarima alistim esimle duzeldim.suan hamilelik oncesi kilomdayim fizigim sukur cok duzgun.ama simdide 2. Cocuk derdim var.eger yapmazsam oglum yapayanliz kalacak.esimde tek cocuk onun tarafindan da kimse olmayacak.benimde 1 erkek kardesim var ama yurt disinda.akraba zaten yok gibi bisey.yani bize bisey olsa yanliz kalacak. Vicdanim onu yanliz birakmaya el vermiyor ama bi yandanda 2. Cocugun sorumlulugundan cooook korkuyorum.ayni seyleri yasamak beni korkutuyor.bunlari dusundukce hic istemiyorum.ne yapmaliyim lutfen yardim edin.yasim ilerleyince cocuk istemeyecegimide iyi biliyorum.kafam cok karisik.allah en dogrusunu yaptirsin diye dua ediyorum sadece.


Canim aynı beni anlatmış sin benimde kimsem yok annem vefat etti yıllar önce doguma yalnız gittim yalnız baktım her gece ağladım her sabah ağladım çok çektim gazı kazası etmemesi uykusuzluk desen hala bitkinin uyku yok 18aylik oglum bazen çok pişman oldum yaptığına ama kendime kızıp melegim in yüzüne baktıkça sukrettim yalnızlık zor bakmak sorumluluk çok zor hem çok güzel hemde çok zor benimde gönlümde geçiyo suan için değil tabiki çünkü çocuğum da bende hazır değiliz daha çok kucukler belki bu kadar zorluk cekmem is olsaydık hemen düşünebiliriz ama davul sesi uzaktan güzelmiş hakikaten cocuk doğurmak kolay hamilelik kolay ama olduktan sonra hhakkıyla bakmak çok zor kendi adıma söylüyorum ben kuzumu eksik bırakırım ustesinden gelemem yapmış olsam haksızlık ederim yavrum nasibimizde ne zaman vardır bilinmez ama rabbim hayirli olani hayırlı zamanda nasip etsin sende dusun bak o dönemleri birde küçük kuzun la yasiycaksin oda sevgi ilgi bekliycek kiskanclik ikisinde verimli olabilecek misin kaldirabilecekmisin bende çok istiyorum yaşları az olsun oynasin lar hem kardes hem arkadaş olsunlar ama güveniyorum kendime :31:
 
Bence mutlaka ikinci cocugu yapin, ben tek cocugum babam ameliyat gecirdi ben parcalandim ortada, ben ameliyat gecirdim annem bakiyor esim olmasina ragmen, es ne kadar kalici ki bosansam ailem olmasa yanlizim su hayatta
 
Merhaba arkadaslar.uzatmadan hemen konuya girmek istiyorum.26 yasimdayim.3 yillik ewliyim.17 aylik bir oglum var allah bagislarsa.hamileligimi cok rahat gecirdim.mide bulantisi bas donmesi as ermesi vs gibi sorunlarim hic olmadi.gebeligimin 5. Ayindan sonra hizla kilo almaya basladim ve doguma kadar 31 kilo aldim.101 kiloyla dogum yaptim.sezeryan oldum.ailemden uzaktayim ayni zamanda esimin ailesindende oyle.ailem calistigi icin esimin aileside ciftci oldugu icin yanimda cok kalamadilar.25 gunluk bebekle hicbir tecrubem yokken yanliz kaldim ve allah kimseye yasatmasin ciddi derecede zor bir lohusalik gecirdim tam 60 gun surdu.hala hatirladikca korkuyorum.intihari dusunecek kadar bosanmayi dusunecek kadar kotuydu.bebegimi bile emziremedim okadar sutum varken.ama sonunda gecti ogluma alistim sorumluluklarima alistim esimle duzeldim.suan hamilelik oncesi kilomdayim fizigim sukur cok duzgun.ama simdide 2. Cocuk derdim var.eger yapmazsam oglum yapayanliz kalacak.esimde tek cocuk onun tarafindan da kimse olmayacak.benimde 1 erkek kardesim var ama yurt disinda.akraba zaten yok gibi bisey.yani bize bisey olsa yanliz kalacak. Vicdanim onu yanliz birakmaya el vermiyor ama bi yandanda 2. Cocugun sorumlulugundan cooook korkuyorum.ayni seyleri yasamak beni korkutuyor.bunlari dusundukce hic istemiyorum.ne yapmaliyim lutfen yardim edin.yasim ilerleyince cocuk istemeyecegimide iyi biliyorum.kafam cok karisik.allah en dogrusunu yaptirsin diye dua ediyorum sadece.

Tek başına cocuk bakmak çok zor bende tek buyuttum 35 günluktu aldım geldim evime ilk kez bebek bakıyordum bide ne yigenim vardi ne bisey çok tecrubesuzdim ama çık şükür buyuttum.
Oğlum nerdeyse 3 yaşında cesaret edemiyorum onun ilgisinden çalmak var cunki yetemem iki çocuğa.
Sizinkide daha çok kucukmus ama usluysa belki olabilir ama yinede zor olur bence en azından 1 sene daha bekle derim.
Tabi nasip bu işler Allah nezaman nasip eder biz bilemeyiz.
Hakkınızda hayırlısı.
 
Canim aynı beni anlatmış sin benimde kimsem yok annem vefat etti yıllar önce doguma yalnız gittim yalnız baktım her gece ağladım her sabah ağladım çok çektim gazı kazası etmemesi uykusuzluk desen hala bitkinin uyku yok 18aylik oglum bazen çok pişman oldum yaptığına ama kendime kızıp melegim in yüzüne baktıkça sukrettim yalnızlık zor bakmak sorumluluk çok zor hem çok güzel hemde çok zor benimde gönlümde geçiyo suan için değil tabiki çünkü çocuğum da bende hazır değiliz daha çok kucukler belki bu kadar zorluk cekmem is olsaydık hemen düşünebiliriz ama davul sesi uzaktan güzelmiş hakikaten cocuk doğurmak kolay hamilelik kolay ama olduktan sonra hhakkıyla bakmak çok zor kendi adıma söylüyorum ben kuzumu eksik bırakırım ustesinden gelemem yapmış olsam haksızlık ederim yavrum nasibimizde ne zaman vardır bilinmez ama rabbim hayirli olani hayırlı zamanda nasip etsin sende dusun bak o dönemleri birde küçük kuzun la yasiycaksin oda sevgi ilgi bekliycek kiskanclik ikisinde verimli olabilecek misin kaldirabilecekmisin bende çok istiyorum yaşları az olsun oynasin lar hem kardes hem arkadaş olsunlar ama güveniyorum kendime :31:

Ewet benimde tek problemim kendime guvenememem.bide cok sinirli alingan bi yapim var.hamilelikte 2 katina cikiyor bu durumlar.ogluma yansitmaktanda korkuyorum.ve biraz ozgur bir ruhum var sanirim sorumluluk arttikca korkumda artiyor.zamani gelince allahim o duyguyu yasatsin icimde insallah
 
Bende kızım yalnız kalicak diye korkarak 2.cocugu düşünüyor ve korkuyordum hem yalnız büyüttüm hemde kilo almıştım biraz bunalımlarim olmuştu.8 yıl karar veremedim ve sonunda hamileyim 4 aylık oldu korkularım gitti aynı şeyleri yasamicam biliyorum ve hala hiç kiloda almadim hamile olduğumu anlamiyorlar bile.demek istediğim 2.farklı olabilir biraz zaman geçsin yaparsın bilseydim bukadar beklemezdim :)
 
Bence mutlaka ikinci cocugu yapin, ben tek cocugum babam ameliyat gecirdi ben parcalandim ortada, ben ameliyat gecirdim annem bakiyor esim olmasina ragmen, es ne kadar kalici ki bosansam ailem olmasa yanlizim su hayatta

Ewet hep boyle seyler var aklimda benimde.simdiki insanlara guvenmekte cok zor.cok seviyor gibi gorunup olmadik zamanda arkasini donen cok fazla.ben hep kan bagina inanirim.aile ve kardesten otesi sahte bana gore
 
Çocuğunuz neden yalnız kalsın? Toplumsal varlıklarız, insani ilişkilerimiz var, arkadaş kavramı var.

Hem zaten ilk çocuğa kardeş olsun diye çocuk yapılmaz, çocuk doğurmak, yetiştirmek o kadar kolay bir şey değil. Benim 4 aylık bir bebeğim var ve ikinci çocuğu şimdiden çıkardım aklımdan. Ben maddi manevi tek çocuğa yetebilirim. O kendisi büyüdüğünde kendi seçsin kardeşini. Neden benim doğurduğum çocuğa abilik yapmakla mecbur bırakayım onu? İleride anlaşabilecekleri, düşman olmayacakları ne malum?

Ben de zor bir lohusalık geçirdim, hayata küstüm, intihar bile geçti aklımdan yeni yeni toparlanıyorum. O zaman da dedim: ikinci çocuk mu aman aman, hala da diyorum.

Biraz bekle iyice toparlan, şimdilik unut ikinci çocuğu. Kendini de düşün biraz. Kafanı toparlayınca düşünürsün ikinci çocuğu.
 
canim bencede 1-2 sene bekle..yani yasin 30 u gecmis olsaydi o zaman yap derdim...maddi durumun varsa dusunme ilerde illaki 2. yi isteyeceksin..hani kim bakacak nasil bakicam derdin yokmus nasilsa...

bi yandan ikiz gibi buyur giderler iyide olur belki, her cocukta kiskanmaz..ama bir yandanda dedigim gibi henuz vaktin var...sizin yerinizde olsam ilk cocugumun tadini cikarirdim..
 
Son düzenleme:
Çocuğunuz neden yalnız kalsın? Toplumsal varlıklarız, insani ilişkilerimiz var, arkadaş kavramı var.

Hem zaten ilk çocuğa kardeş olsun diye çocuk yapılmaz, çocuk doğurmak, yetiştirmek o kadar kolay bir şey değil. Benim 4 aylık bir bebeğim var ve ikinci çocuğu şimdiden çıkardım aklımdan. Ben maddi manevi tek çocuğa yetebilirim. O kendisi büyüdüğünde kendi seçsin kardeşini. Neden benim doğurduğum çocuğa abilik yapmakla mecbur bırakayım onu? İleride anlaşabilecekleri, düşman olmayacakları ne malum?

Ben de zor bir lohusalık geçirdim, hayata küstüm, intihar bile geçti aklımdan yeni yeni toparlanıyorum. O zaman da dedim: ikinci çocuk mu aman aman, hala da diyorum.

Biraz bekle iyice toparlan, şimdilik unut ikinci çocuğu. Kendini de düşün biraz. Kafanı toparlayınca düşünürsün ikinci çocuğu.

Bende sizin dusunuyordum daha dune kadar allah korusun 2. Cocuk asla diyordum cok skintilar cektim lohusaligimda.simdi iste sanki psikolojik baski var uzerimde.ama tabi buraya konu acinca netlestim.hazir olmadigim surece asla diyorum
 
Bende sizin dusunuyordum daha dune kadar allah korusun 2. Cocuk asla diyordum cok skintilar cektim lohusaligimda.simdi iste sanki psikolojik baski var uzerimde.ama tabi buraya konu acinca netlestim.hazir olmadigim surece asla diyorum

Sakın çevre baskısı yüzünden çocuk doğurmayın. Siz doğurup siz büyüteceksiniz onu başkaları değil.
 
Çocuğunuz neden yalnız kalsın? Toplumsal varlıklarız, insani ilişkilerimiz var, arkadaş kavramı var.

Hem zaten ilk çocuğa kardeş olsun diye çocuk yapılmaz, çocuk doğurmak, yetiştirmek o kadar kolay bir şey değil. Benim 4 aylık bir bebeğim var ve ikinci çocuğu şimdiden çıkardım aklımdan. Ben maddi manevi tek çocuğa yetebilirim. O kendisi büyüdüğünde kendi seçsin kardeşini. Neden benim doğurduğum çocuğa abilik yapmakla mecbur bırakayım onu? İleride anlaşabilecekleri, düşman olmayacakları ne malum?

Ben de zor bir lohusalık geçirdim, hayata küstüm, intihar bile geçti aklımdan yeni yeni toparlanıyorum. O zaman da dedim: ikinci çocuk mu aman aman, hala da diyorum.

Biraz bekle iyice toparlan, şimdilik unut ikinci çocuğu. Kendini de düşün biraz. Kafanı toparlayınca düşünürsün ikinci çocuğu.

Bence de sanki kardeşimizle ne kadar vakit geciriyoruz ki herkes kendi hayatini yasiyor bir yerden sonra... İki ayri karakterse bazen düşman bile olabiliyorlar...

Sirf kardeş olsun diye çocuk yapmak çok mantiksiz..gücünüz neye ne kadar yetiyorsa odur..






###Yaptıkların sana daha iyi bir yaşam sundu mu?###
 
Ewet benimde tek problemim kendime guvenememem.bide cok sinirli alingan bi yapim var.hamilelikte 2 katina cikiyor bu durumlar.ogluma yansitmaktanda korkuyorum.ve biraz ozgur bir ruhum var sanirim sorumluluk arttikca korkumda artiyor.zamani gelince allahim o duyguyu yasatsin icimde insallah

Bendede pek sabir yok canin birde deli gibi cocuk isteyen yapamayan ben olunca gözüm dahada cok korkuyo ins rabbim hayirli zamanda hayirli saglikli bebek nasip etsin sevfisi kadar guzel birsey yok ama hakkiylada ustesinden gelmek var :26:
 
Bir çocuk hiç çocuk, iki çocuk çok çocuk demişler. Ancak zamanın ne getireceğini bilemiyorsunuz. Eşim yanımda olmasına rağmen hiçbir şeyine karışmazdı. banyoya girerken onuda anakucağında yanımda taşırdım. hal böyle olunca biraz büyüsün dedim, sonra rahata alıştım zor geldi. en sonunda tamam dedim artık zamanı şimdi de olmuyor işte, rahatsızlık çıktı. arkadaşım 18 ay arayla doğurdu, çocukları arkadaş gibi, o kadar güzel ilişkileri var ki. kafamı duvarlara vuruyorum. ikisi birlikte büyüdüğünden, şimdi rahat çok rahat.
 
Merhaba arkadaslar.uzatmadan hemen konuya girmek istiyorum.26 yasimdayim.3 yillik ewliyim.17 aylik bir oglum var allah bagislarsa.hamileligimi cok rahat gecirdim.mide bulantisi bas donmesi as ermesi vs gibi sorunlarim hic olmadi.gebeligimin 5. Ayindan sonra hizla kilo almaya basladim ve doguma kadar 31 kilo aldim.101 kiloyla dogum yaptim.sezeryan oldum.ailemden uzaktayim ayni zamanda esimin ailesindende oyle.ailem calistigi icin esimin aileside ciftci oldugu icin yanimda cok kalamadilar.25 gunluk bebekle hicbir tecrubem yokken yanliz kaldim ve allah kimseye yasatmasin ciddi derecede zor bir lohusalik gecirdim tam 60 gun surdu.hala hatirladikca korkuyorum.intihari dusunecek kadar bosanmayi dusunecek kadar kotuydu.bebegimi bile emziremedim okadar sutum varken.ama sonunda gecti ogluma alistim sorumluluklarima alistim esimle duzeldim.suan hamilelik oncesi kilomdayim fizigim sukur cok duzgun.ama simdide 2. Cocuk derdim var.eger yapmazsam oglum yapayanliz kalacak.esimde tek cocuk onun tarafindan da kimse olmayacak.benimde 1 erkek kardesim var ama yurt disinda.akraba zaten yok gibi bisey.yani bize bisey olsa yanliz kalacak. Vicdanim onu yanliz birakmaya el vermiyor ama bi yandanda 2. Cocugun sorumlulugundan cooook korkuyorum.ayni seyleri yasamak beni korkutuyor.bunlari dusundukce hic istemiyorum.ne yapmaliyim lutfen yardim edin.yasim ilerleyince cocuk istemeyecegimide iyi biliyorum.kafam cok karisik.allah en dogrusunu yaptirsin diye dua ediyorum sadece.

Merhaba ablacim:) ben 19 yasindayim ablamsa 21. Aramizda sadece 15 ay var. Annemle veya babamla ne zaman eskileri konussak annemin ilk zamanlar zorlandigini ama buyurken de "oh ikiside buyudu" diyerek rahatladigini bilirim. Yas farkinin az olmasi kardesligin verdigi cesaretle kavgayi azaltmiyor ama ortak karar vermeyi, bir noktada birlesmeyi daha cok kolaylastiriyor. Her ne kadar kavga etsekte o benim elim kolum. Eminim onun icinde ben boyleyimdir. Eve gelen her cikolatanin, her meyvenin yarisini aramizda esit bir sekilde bolusuruz. Yarisini ben yemeden o, o yemeden de ben yemem. Arkadaslikta en yakin arkadaslarina kardesim diyebilir ama hic biriyle "karındaş" olamaz. Aile fertlerime dair Cok cok buyuk acilar Allaha sukur yasamadim ancak yasarsam eger abla-kardes acilari dindirmeyiz ama ufakta olsa acilarla aramiza duvar örebiliriz. Lohusalik, hamilelik, dogum.. bu duygulari tabi ki de bilmiyorum, hele yarattigi psikilojiyi ve etkileri tahmin edemem suan asla ama gelecekte size guzel zamanlae yasatacak iki cocuk olacaksa bu kotu zamanlari gecirmek cok mu zor? Allah insallah hayirli evlatlar verir sana ablacim:)
 
Back