- 30 Aralık 2009
- 22.821
- 88.877
- 1.123
- Konu Sahibi Led_BiR_Vele_DisTiri
- #1
4 yaşında bir kız evladım var ALLAH bağışlasın. eşimle 2. çocuk konusu ne zaman geçse aramızda boğulur gibi hissediyorum akabinde rüyalarıma giriyor bu durum ve can sıkıntısı eşliğinde uyanarak başlıyorum yeni güne. Neden bu kadar ürküyorum diye sorduğumda kendi kendime cevapları bir bir dökülüyor önüme işte sebeblerim ;
1- ev almak istiyorum. Bir evim olsun başımı sokabileceğim diyorum, kira ve taşınma konularından bana artık gına geldi desem yeridir.
2- Abartıyor muyum bilmiyorum ama tekbir evladım olmasına rağmen onun için yaptığımız giderlerimiz epeyi paraya tekabül ediyor, kızım 4 ayına kadar emdi sonrası mama ile büyüdü tahmin edersiniz ki bezi, maması, osu,busu,şusu kafadan 300-350 gibi bir mablağ tutuyordu..gerçi şimdi değişen tek şey bez,mama yok ama sonuçta büyüme çağında olduğu için ekstra şeyler +oyuncak ve giyim konusunda harcamalarımız mevcut.
3- çalışan bir anneyim ve çalışmayı da düşünüyorum tek çocukla ve hastalıklarla sürekli uğraşıp işten nasıl izin alsam ne etsem diye derdleniyorum kaldı ki istanbul'da yaşıyoruz kimsemiz yok buralarda eşimle ben tek başımızayız (görümcem var ama birbirimize çok uzağız ) yani öyle birimizden birine birşey olduğu zaman yana yakıla derdimize koşabilecek akrabalarımız ikimiznde kendi memleketlerindeler..
4- kilo vermek için çok uğraştım ve şuan bekar halimdeki kiloma eriştim hatta 1-2 kilo eksiğim ve o günlerime tekrar dönmek kilo alma ve verme eziyeti beni benden eden sebeblerimden biri yine. hamileyken 30 kilo aldım çünkü
vermesi epeyi eziyetliydi
5- annelik için 2 çocuga yetememe korkusu da bu duruma itiyor beni, tek çocugun bile şu devirde bu kadar sorunla büyütülmesi ve aşırı ilgi ile sürekli birşeyleri ona kazandırma hevesini iliklerime kadar hissettiğim için 2 çocuk arasında mahfolacağımı hissediyorum, artık eşimle gezme ya da ne bileyim birçok özel aktivitemizin tek çocukla yapabildiklerimizden daha az olacağı kanaatine varıyorum, bebek ağlaması duymakdan ve yine zorlu geçen bir hamilelik süreci yaşamaktan aşırı ürküyorum kızlar zor bir gebelik devresi yaşadım yine aynı sıkıntıların beni bulabilme ihtimali beni benden eden sebeblerden birtanesi daha
aklıma gelen en baş sebebler bunlar ama biryandan da şunu düşünüyorum
Kızımı kardeşsiz bırakmaya hakkım var mı ? bir kardeşi daha olsa ben ikisine birden yetebilir miyim çalışan bir anne olarak ? eminim zorlu bir süreç olacaktır benim için bana benim bu durumda severek isteyerek yani ilk kızımdaki gibi isteyerek yapılmayacağı için bir vicdan azabı olarak kalır mı üzerimde ? oooooofff neden yaptım ki bu çocuğu der miyim ? bana biraz bu durumu yorumlar mısınız ?
2.çocugun artılarını ve eksilerini birazda sizlerden duymak istiyorum
1- ev almak istiyorum. Bir evim olsun başımı sokabileceğim diyorum, kira ve taşınma konularından bana artık gına geldi desem yeridir.
2- Abartıyor muyum bilmiyorum ama tekbir evladım olmasına rağmen onun için yaptığımız giderlerimiz epeyi paraya tekabül ediyor, kızım 4 ayına kadar emdi sonrası mama ile büyüdü tahmin edersiniz ki bezi, maması, osu,busu,şusu kafadan 300-350 gibi bir mablağ tutuyordu..gerçi şimdi değişen tek şey bez,mama yok ama sonuçta büyüme çağında olduğu için ekstra şeyler +oyuncak ve giyim konusunda harcamalarımız mevcut.
3- çalışan bir anneyim ve çalışmayı da düşünüyorum tek çocukla ve hastalıklarla sürekli uğraşıp işten nasıl izin alsam ne etsem diye derdleniyorum kaldı ki istanbul'da yaşıyoruz kimsemiz yok buralarda eşimle ben tek başımızayız (görümcem var ama birbirimize çok uzağız ) yani öyle birimizden birine birşey olduğu zaman yana yakıla derdimize koşabilecek akrabalarımız ikimiznde kendi memleketlerindeler..
4- kilo vermek için çok uğraştım ve şuan bekar halimdeki kiloma eriştim hatta 1-2 kilo eksiğim ve o günlerime tekrar dönmek kilo alma ve verme eziyeti beni benden eden sebeblerimden biri yine. hamileyken 30 kilo aldım çünkü
vermesi epeyi eziyetliydi 5- annelik için 2 çocuga yetememe korkusu da bu duruma itiyor beni, tek çocugun bile şu devirde bu kadar sorunla büyütülmesi ve aşırı ilgi ile sürekli birşeyleri ona kazandırma hevesini iliklerime kadar hissettiğim için 2 çocuk arasında mahfolacağımı hissediyorum, artık eşimle gezme ya da ne bileyim birçok özel aktivitemizin tek çocukla yapabildiklerimizden daha az olacağı kanaatine varıyorum, bebek ağlaması duymakdan ve yine zorlu geçen bir hamilelik süreci yaşamaktan aşırı ürküyorum kızlar
zor bir gebelik devresi yaşadım yine aynı sıkıntıların beni bulabilme ihtimali beni benden eden sebeblerden birtanesi daha aklıma gelen en baş sebebler bunlar ama biryandan da şunu düşünüyorum
Kızımı kardeşsiz bırakmaya hakkım var mı ? bir kardeşi daha olsa ben ikisine birden yetebilir miyim çalışan bir anne olarak ? eminim zorlu bir süreç olacaktır benim için bana benim bu durumda severek isteyerek yani ilk kızımdaki gibi isteyerek yapılmayacağı için bir vicdan azabı olarak kalır mı üzerimde ? oooooofff neden yaptım ki bu çocuğu der miyim ? bana biraz bu durumu yorumlar mısınız ?
2.çocugun artılarını ve eksilerini birazda sizlerden duymak istiyorum
ben bu söylediklerin yüzünden işe başlamaya cesaret edemiyorum, evde olmama rağmen 2. çocuk fikrine de sıcak bakamıyorum...
eşim çok istiyor 2.çocuğu şuan olmasa bile sanki olması gerekiyomuş gibi istekli. geçen birlikte olurken sırıtıp 2.ciyi yapalım mı dedi.. o zaman sorulcak soru mu panik oldum hemen hayır hayır falan dedim :))) düşüncesinden bile korkuyorum şuan. 
