Beni en çok heyecanlandıran gezilerden biri olan Çanakkale şehitlik gezisinin üzerinden 6 ay geçti nerdeyse.Hayatımda hiç bu kadar yaşanmış ve geçmişte kalan bir olayı yüreğimde hissetmemiştim.Her metrekaresinde bir şehidin kanı ve canı oldğunu düşünerek parmaklarımın ucunda gezdim heryeriTürk ordusunda bir daha olmayacak olan 57.alaya gelince gözümden iki damla yaş süzülüverdi.Çünkü benim 3 hemşerim,doğduğum ilçeden üç vatan evladı 57.alayın gidip dönmeyenleri arasındaydı.Sessizce ve gururla birer karanfil bıraktım yanlarına.Yüreğimden kopan dualarla.Bu vatanın kıymetini ve gidenlerin yaptığı büyük fedekarlığı öyle bir hissediyorsunuz ki ben bu vatan için ne yaptım acaba diyerek kendinizden utanıyorsunuz.En azından ben öyle hissettim.Yarın 18 Mart.Allahtan hepsine rahmet diliyorum.Onlar yattıkça bu vatan biz torunlarına emanettir.Ruhları şad olsun;mekanları cennet.........