Öncelikle üzülmeyin ben de kendimi çok üzmüştüm geçecek diyenlere aldırmadım. Oturup çaresizlikten 3 yaşına gelene kadar kaç öğün daha beslemem gerekiyor diye saymıştım bir keresinde. Sürekli pürüzsüz sebze çorbaları vermek zorundaydım çiğneyebildiği şeyleri benim elimden yemiyordu. Önüne koyunca da bi tane yiyip gerisini yere atıyordu. Artık hiçbir şey yememe noktasına geldi bazı günler aç geçiyordu her şeyi denedim tatlı kekleri bile yemiyordu. Ha bir de saatlerce ağzında tutuyordu.
20 aylıkken emzirmeyi bıraktım dişlerinde yatarken emdiği için lekeler oluşunca. Ben çalıştığım için annem bakıyor, iştahının yerine geldiğini söyleyince o haftasonu ona özel sabah mama ve çorba gibi şeyler yapmayı bıraktım. Sabah omlet akşam bi nebze bazen tabağına koyunca yediği köfte pilav gibi şeyler koydum. Öğleni geçiştirdim bu arada iyice acıkması için. O gün bugündür değişime inanamıyorum. Çoğu şeyi yemeye başladı. Demek ki sütüm yetiyormuş yemek istemiyorsa aç olmadığı ve ben onunla inatlaştığım içinmiş. Artık ısrar etmeyi bıraktım. Bir kez soruyorum örneğin armut (eskiden hiç yememişti) hayır derse iyi sen bilirsin diyip masanın üstüne koyup çıkıyorum. Alıp yiyor her seferinde. Bu anlattığım değilim bir haftada oldu tabi ki çabalayın ama kendinizi üzmeyin zamanı gelince yiyeceğine inanın , zorlamayın.