17 aylık bebeğim ve davranış problemi

M

mermaid2608

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
16 Ekim 2015
2.860
2.429
133
43
17 aylık bebeğim var. Doğdu ve haftasına salgın olayı çıktı. 17 aydır sadece bizim evde yaşayan ve uzaktan eğitim sürecinde bebeğime bakan anne babam ve bizimle iletişim halinde. Bizim eve başka hiç kimse girmedi, biz de kşmsye gitmedik salgın dolayısıyla. İnsanlarla iletişimi sosyal mesafeli. O şekilde bile yüksek sesle sevenlere karşı korku geliştirdi. Kusana kadar ağlıyor. 20 gün önce artık eşimin ailesi de görsün diye onlara yaylaya gittik. Ama yaylada evler yakın, bir sürü yeni insan gördü. Eve faklı kişiler girdi çıktı. Yakın çevreye aşırı bağırarak yaklaşmayın desek de köydeki komşu teyzeler bağırarak defalarca ağlattı. Orada bana babasına karşı bağımlılık gelişti. Biri dokunsa yada yaklaşsa hemen baba yada anne diye seslenemeye ve devamında kusana kadar ağlamaya başladı. Dün eve döndük. Eve girdiğimiz ilk andan itibaren ağlamaya başladı. Annem babamı gördü ki onlarla 17 aydır birlikte yine kusana kadar ağladı. Mesela tam benimle oyun oynuyor, birden baba diye etrafına bakıyor ve yoksa deli gibi ağlıyor.Var mı tecrübeli anneler. İnanın koca bir araba eşya bizi bekliyor ama ayrılıp bir şey yapamıyoruz. Kendi kendine de susmuyor. Birden çığlık çığlığa başlıyor.
 
Kusana kadar ağlamak bir tabir mi ?
Yoksa gerçekten mi kusuyor
 
Bu tip kaygı bozukluklqri sonrası profesyonel yardım alınması taraftarıyım. Şöyle yapın böyle edinle olabilecek bir iş değil. Allah korusun kalıcı sonuçları olabilir. Bir tanidigimin taşınma artı yeni bebek üst üste gelmesi sebebiyle kızı aynen bu reaksiyonları vermişti. Doktora gitmeye karar verene dek ailesi konuşan çocuk 10-11 ay sustu. Sonra tedavi ve terapiyle sanki tekrar konuşmayı öğrendi. Hala ara ara atakları oluyor olaylar karsisinda. Lütfen ertelemeyin.
 
Normal değil, acilen pedagoga gidin yoksa bulunduğu dönem itibariyle ileride yoğun olarak güvensizlik ve bağlanma problemleri yaşayacaktır.
 
Benim çocuğumda 7 aylıkken pandemi başladı. Asla kimseyle gorusmedi. 5 ay sonunda 1 yaşında kendi ve eşimin ailesini çağırdık tamamen yabancı gördü onlarida ağladı falan. Snra tekrar izin bir süre gorusmedik sadece asilarinda çıktı dışarıya. 18 aylıkken artık dahada bilinclendi annem ve kayinvalidemlere gittik telefonda hergun görüntulu görüştüğümüz için yabancılık çekmez diyorduk ama kesinlikle ilk etapta alismadi çok ağladı kimseye elletmedi kendini. Snra iki haftada bir gorustukce alışma anneanne babaanne dedelerine. Onların dışında hala biri laf attığında ağlıyor. Ama çocuklara karşı daha ılımlı başta inlarada ağlıyor ama oyun falan yaparlarsa uzun ugras sonucu az az gülmeye başlıyor öyle alışıyor. Ama başta gozu isinmazsa ne yapsa kâr etmiyor öylece ağlıyor
 
zatenasklarhepboyle .!.:
Normal değil, acilen pedagoga gidin yoksa bulunduğu dönem itibariyle ileride yoğun olarak güvensizlik ve bağlanma problemleri yaşayacaktır.
Genişletmek için tıkla...
Bana da öyle geldi. Eşime dedim ama o saçmalama dedi. Üç gün süre veriyorum o zaman. İklim değişikliği vs etkilemiştir diye. Gittiğimiz yer 17 derece ve sıfır nemdi. Burası 30 derece ve dehşet nem.
 
tivoli26 .!.:
Bana da öyle geldi. Eşime dedim ama o saçmalama dedi. Üç gün süre veriyorum o zaman. İklim değişikliği vs etkilemiştir diye. Gittiğimiz yer 17 derece ve sıfır nemdi. Burası 30 derece ve dehşet nem.
Genişletmek için tıkla...
Eşiniz dertsiz başına dert almak istemiyor olabilir ama sizin harekete geçmeniz gerek. durumunuzun iklim değişikliğiyle alakası olduğunu zannetmiyorum, hiç bu tarz bir vaka görmedim. çocukta bağlanma kaygısı gelişiyor gibi. Buradan bir şey diyemem. En iyisi pedagog-psikologla yüz yüze görüşmek.
 
Bizde de benzer davranışlar. Pandemi herşeyi mahvetti
 
Öff ayni benim kiz kusana kadar aglamak, aglarken kusmak vs.
Benim kizimda tanimadigi insanlar tarafindan minciklanmaktan hoslanmaz, ama bizim toplumumuz sanki herkes ama herkes onlari taniyormus, minciklanmaya opusulmeye bayiliyormus gibi davraniyor.
Kizim 4 yasinda gordugu ilk anda kendini minciklamaya calisan insanlarla ilk etapta kaynasamiyor, ama hic ses etmeden yavas yavas insan gibi muhattap olan insanlara karsi hic bir tepki vermiyor alisiyor kendi konusuyor biraz zaman gectikten sonra
 
Kızımda 18 ay da başldı 3 yaşına kdar kademeli azalarak devam etti yabancı korkusu ancak hiç birşey kalıcı değil şu dönemde yaşadığınız. Çok başka başka sorunlar da olabiliyor hemen hepsi geçici oluyor hyatı öğreniyorlar. Önemli olan krizlerin kendisi değil krizleri nasıl aştığınız.

bir tek kafamı kurcalayan alıştığı insanlara ve siz yanındayken bile babası için kusarak ağlaması. Bir pedagoga danışmak iyi olabilir
 
Hiç sormayın ya. Özellikle belirtiyoruz. Ağlıyor, dokunulmaktan hoşlanmıyor diye. Yok ben anlamam öpücem mutlaka, ağlarsa ağlasın diyenler. İlla ki kucağına alanlar. Çocuk kendini sıkıyor fark ediyorum. Yabancı biri dibine girdikçe baba anne diyor.Marifet sanki, madalya verecekler kucağına alana
 
Kesinlikle krizleri aşma konusu önemli. Az önce ağlayarak uyandı. Baba baba. Eşim kucağına aldı, o çocuktan daha çok bağırıyor. Kızım neden böyle yapıyorsun diye. Çocuk iyice ateşledi ağlamayı. Eşime anlatamıyorum. En sonunda al şunu ne haliniz varsa görün diye başka odaya gitti yatmaya. Ben balkonun ışığını açtım. Yavaş yavaş şarkı söyledim. Kucağımda sarılıp hafifçe sallandım.sakinleşti.biraz ayağımda salladım. Uyudu geri.
 
Ben hemen hemen her gün parka çıkardım kızımı kızım 1 yaşındayken pandemi yaşandı.biz farklı şehirde olduğumuz için akraba görmedik ama sürekli disarida tek tük çocuk varken çıktığımız için daha rahat geçti insanlara alışması bizimkide erkekleri sevmiyordu ağlıyordu onu yavaş yavaş atlattık.
 
En sinir olduğum şey yA
Elemesin kimse çocuğumu kardeşim öpmesin
Hele şu zamanda yani
Biz bile sıkılmaktan öpülmekte hoşlanmıyoruz çocuklarımız büyüdü bilinçlendi onlarda istemiyo
 
Benim oğlumun da tam sosyalleşeceği kreşe başlayacağı zaman da pandemi patlak verdi. Uzun süre anne baba dışında kimseyi görmedi. Aynı korku ve kaygılar oğlumda da vardı. Kademe kademe bunu aşmaya çalıştık. Önce komşumla görüşmeye başladım, oğlumla yaşıt kızı var ilk başta yabancılık çekip ağlasa dibimden ayrılmasa da zamanla alıştı, sonra sitenin bahçesine indirmeye başladık. Bahçede bir sürü kendisi gibi çocuk görünce şoka girdi, aylarca eşimin bacağına sarılıp oradan ayrılmadı. Birisi kendisine yaklaşacak olsa çığlıklar içinde kaçıp deli gibi ağlıyordu. Sonra yavaş yavaş eşimin bacağını bırakmaya üç adım geriden kendisi yürümeye başladı ama hala tedirginlik oluyordu. Sonra o üç adım beşe çıktı ona çıktı derken koşturmaya kendi kendine oynamaya başladı. Şimdilerde eve sokamıyoruz yaşıtlarını görünce çok mutlu oluyor. Yaklaşık iki aydır da parka çıkarıyorum her gün, onun da olumlu bir etkisi oldu. Büyük insanlara karşı olan çekingenliği de ailelere gidip gelerek aşmaya çalıştıkk. Kayınvalidemler üç saatlik uzaklıkta başka şehirde yaşıyor. Onların yanına gittik geldik sürekli, şimdilerde o konuda da daha iyi ama hala tam aşabilmiş değil. Yabancılara karşı o tedirginligi devam ediyor. Konuşması gecikti tam cümle kuramıyor, pedagogla yaptığım görüşmede de pandeminin buna sebep olduğunu ve fazla insanla bir arada bulunmamasından kaynaklandığını söyledi, mutlaka kreşe vermem gerektiğinin de altını çizdi. Ağustos ayında kreşe başlayacak oğlum. Hayat bir şekilde devam ediyor, yeteri kadar pandeminin oluşturduğu hasarla yaşadık. Bundan sonra iyileştirme aşamasına geçmem gerektiğini fark ettim. Özel kreşler yahut devlete bağlı bağımsız anaokulları pandemi sürecinde hep açıktı sağolsunlar bu seçeneklerden birini tercih edip, yarıda bıraktığımız hayata geri döneceğim. Çocuğumu böyle yabancılaşmış görmek beni çok üzüyor. Sizi çok iyi anlıyorum ama inanın hepimiz aynı sorunları yaşıyoruz. Siz de bir uzman desteği mutlaka alın.
 
0-3 yaş ve 0-6 yaş çocuk gelişiminde en önemli dönemler diye biliyorum. Yani bu dönemde çocuğa ne verdin verdin aksi takdirde her şey daha zor olabilir diyorlar uzmanlar. Yapacağınız tek şey bir uzmanla bu süreci sürdürmek. Ancak bu sadece sizin ve çocuğunuzun sorunu değil aynı şekilde eşinizin de sorunu. Şuanda oyun kulüplerinde, parklarda veya kreşlerde çözülecebilecek iken ne yazık ki ileri de çok daha ağır tedaviler görmesine gerek olabilir. Bence ailecek parkta 10 dakika vakit geçirerek bir yerden başlayabilirsiniz. Ama hadi kızım sen oyna diyip kenardan beklemeyin sizde oyuna dahil olun. Çocuk sizin yanınızda kendisini güvende hissediyorsa biraz daha büyük parkları seçerek sizde onunla oyuncaklara binebilirsiniz. Tabi bizler mantık çerçevesinde ve üniversitede aldığımız pedagojik eğitimlerle size öneriler verebiliriz. Yani vakit kaybetmeden uzman desteği almalısınız. Bu arada çocukları virüse karşı korkutmayın tabiki üstünü değiştirin ellerini siteril edin ancak şuandaki davranışlar yüzünden ileride birçok çocuk temizlik takıntısı yaşayacak gibi geliyor.
 
Peki siz de çabuk endişelenen, heyecanlı, kaygılı bir insan mısınız?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
Uyku Problemi 5.5 Aylık Kalbi Delik Huzursuz Uykusuz Bebek
Yorumlar
0
Görüntüleme
119
zibaxz
Z
Z
Uyku Problemi 5.5 Aylık Kalbi Delik Huzursuz Uykusuz Bebek
Yorumlar
0
Görüntüleme
92
zibaxz
Z
S
Üç aylık kızımla ne yapacağımı bilmiyorum
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
2K
Sootica90
S
üst komşu
7 8 9
Yorumlar
164
Görüntüleme
5K
labellefille
L
  • Kilitli
Yolun sonu.. boşanma kararım.
Yorumlar
15
Görüntüleme
2K
Miss Salvatore
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…