Öncelikle bu konuda endişelenen herkese merhaba, yalnız değilsiniz
Aylardır forum forum gezip buna benzer başlıkları ve yaşanılan tecrübeleri yoğun bir stresle okuyordum. Sırf bu başlığın altına yazmak için (sevinç gözyaşlarımla birlikte) üye oldum siteye, elimden geldiğince detaylı anlatacam sizlere
Şuanda 20 aylık olan bir oğlum var, geçmişine bakarsak tutunup kalkmak, emeklemek şöyle dursun sırt üstünden yüz üstüne dönmeyi 9.5 aylıkken başarabildi. (bu gecikme ileride olacakların da habercisiydi aslında) Uzandığı pozisyondan oturur konuma geçebilsin, emeklesin, tutunup kalksın diye desteklemeye çalıştık fakat başlarda bunların hiçbirini yapmaya niyeti yoktu, başaramadı. 13 aya kadar sadece dönebilen, elinden tuttuğumuzda zorla kalkıp 1-2 adım atabilen bir oğluşumuz vardı. Baktık olmayacak bari yürüsün diye çabaladık, bizim desteğimizle yürümeyi sevdi ve 15 aylıkken bağımsız yürümeye başladı, yürüme işini çok sevdi. (Halen emekleme, uzandığı yerden oturma, herhangi bir şeye tutunup veya oturduğu yerden kalkmak yok, yürümesi için de bizim onu kaldırmamız gerekiyor) Tamam yürüyor ama başka hiçbir aktivite yok, 16 aylıkken önce pediatri doktorumuza onun tavsiyesiyle, çocuk nöroloji uzmanına gittik. Gerekli testler yapıldı. Çocuk da genetik veya nörolojik bir sorun yok, sadece proksimal kas zayıflığı var, ilgili kasları güçlendirmek için pediatrik fizyoterapist ile görüşmeniz gerekiyor denildi. (Eklediğim görsel çocuk nöroloji doktorunun, fizyoterapiste iletmemiz için yazdığı not) Biz de önerilen kişiyle görüşmeye gittik, bu aşamada fiziğe getirmenize gerek yok, size göstereceğim evde yapacağınız birkaç egzersizle kasları güçlendirmelisiniz dedi. İşte evde yaptırdığımız bu egzersizler bir şeylerin öncüsü olmaya başladı
Misal büyük koltuk yastıklarından parkurlar hazırlayıp tutunup kalkmasını teşvik ettik, kasları çalıştırmaya başlamıştık. Önce bu yastıklara tutunup kalkmayı öğrendi. Sonra kolundan destek alarak uzandığı yerden oturmayı öğrendi. (Emeklesin, oturduğu yerden kendi kendine kalksın diye de çalışmalara devam ediyoruz tabi, hadi hepimiz kedicik olalım deyip babasıyla evin içinde az dolanmamışızdır) 18 aylıkken bir anda bir baktık sevdiği bir oyuncağı almak için kendi kendine emekliyor
Emeklemeyi çözdükten sonra yakınındaki koltuklara emekleyip tutunup kalkmayı da çok rahatça yapmaya başladı. AMA HALEN YAPMADIĞI BİR ŞEY VARDI, YERE TUTUNUP KENDİLİĞİNDEN KALKMAK. Parka bahçeye gidiyoruz, çocuklar rahatça düşüp kalkıyorlar ama bizimki en ufak bir popo üstü düşmede bile ağlıyor çünkü düşünce desteksiz kalkamıyor halen, bir şeylere tutunması lazım. Biz yine fiziğe mi, ergoterapiste mi götürelim ne yapalım diye düşünüyorken oğlum bu akşam, tam 20 aylıkken bir anda kendi kendine oturduğu yerden kalktı, biz şok
İlk başta tepki veremedik, mini bir şok yaşadık. Sonra yaklaşık 20-25 kez (evet biraz abarttık
) halının ortasına oturtup hadi ayağı kalk dedik ve o her başardığında sevinç çığlığı atıp onu alkışlayıp pohpohladık
Özet geçecek olursam, bunu okuyan sevgili anne veya baba her çocuğun gelişimi kendine özeldir, evet üzülüyoruz, evet kafaya takıyoruz ama çocuklar zamanı gelince bir şeyleri başarıyorlar. Bir sorun olduğunu sezdiğimizde, gerekli kontrolleri yaptırıp onu desteklemekten başka elimizden hiçbir şey gelmiyor. Sevgiyle kalın