- 16 Mart 2007
- 1.918
- 9
Zümram geleli 100 gün oldu. 100 günden beri benim minik kizim yogun bakimda. Sizlerin bebislerinizi eve getirip kucaginiza almaniza cok kiskaniyorum. Cok zor durumdayim. Bebegime sanki hic kavusmicak gibiyim. Cok yanliz kaldim. Esim uzakta ailem uzakta. Delircek gibiyim. Sanki bunlarin hepsini hak etmis gibiyim. Sanki bebegim benim günahimi cekiyor gibi. Neden böyle oldu sorar oldum hep kendime. Gecem gündüzüm degisti. Gülmeyi unuttum, aglamakla geciyor zaman. Kizimi cok seviyorum, cok özliyorum. Ben cok yaslandim su 3 ayda, cok maf oldum. Eski günlerimi cok özliyorum, keske hic büyümeseydim, kimle dertlesim, kimle konusim bilmiyorum. Caresizim, bebegimi kaybetcem diye cok korkiyorum. Rüyalarim beni maf ediyor. Yasamaktan zevk almaz oldum. Kacsam gitsem gidemem. Tek istedigim sey bebeklerinize cok iyi bakin. Onlar hayatta en degerli varliklar. Ben beceremedim, ben yapamadim, bebisim hergün kivraniyor. Canim cok yaniyor. Daynamiyorum