inşallah canm Allah isteyen herkese sağlıklı evlatlar nasip eder inşallah...benm çoğul gebelik diye doktorum bütün önlemleri almıştı kan sulandırıcı iğne,progestan hap alıyodum ve pruloton iğne vurunuyodum...3 ay sürekli sırtüstü yattım ama bünyem çok zayıf düştü düşükten 20 gün önce başladı kanamam pıhtı düşürmeye başlamştım...son demlerimdeydim bebeklerim gayet sağlıklıydı biraz daha dayanabilseler belki şuan herşey bambaşka olucaktı...ben meleklerime kıyamadım otopsi falan yaptırtmadım doktorum kürtajda bile zarar vermemişti onlara üç küçük adamın yanyana gömüldü bi çam ağacının altına...bian bile isyan etmedim ama ne bebeğim elime düştüğünde ne de o kürtaj masasına yattığımda veren de o alan da o şükretmekten başka yapıcak hiçbişey yok demek ki Rabbim bizden çok sevdi bebeklerimizi ve yanına aldı...evet içim kan ağlıyo üçüz oldukları için karnım bile çıkmıştı ve bebeklerimden sonra bir hafta göğüslerimden süt aktı acısının tarifi yok yüreğim paramparça annelik çok zormuş bu acıyı anlatabilmek mümkün değil ama biliyorum ki şuan cennet kapısında annelerini bekleyen 3 yavrum var...bidaha olacak mı bebeğim bilmiyorum bunu düşünmek bile istemiyorum nasip kısmet diyorum artık...
Soylediklerinde o kadar haklisin ki ...belkide bunlari yasamak öbür dünyadaki mukafatimizi artırır. .Rabbim iyisini bilen...ama cok korkuyorum..ya olmazsa bi daha korkusu..sanki herkesi hayalkirikligina ugrattim..iki ailede buyuk bi hevesle bekliyordu..taktir biliyorum ama kendimi suçlu hissediyorum onlarin karşısında. .belki saçma düşünüyorum ama kendini yetersiz hissetmek kahrediyo bi taraftanda umutsuzlastiriyo..biliyorum ki bu dunya imtahan dunyasi sabretmeli sukretmeli..ama Kurban oldugum Rabbim neyi cok istedimse hic birini nasip etmedi ömrüme...insallah bi daha boyle sinanmayiz..
Soylediklerinde o kadar haklisin ki ...belkide bunlari yasamak öbür dünyadaki mukafatimizi artırır. .Rabbim iyisini bilen...ama cok korkuyorum..ya olmazsa bi daha korkusu..sanki herkesi hayalkirikligina ugrattim..iki ailede buyuk bi hevesle bekliyordu..taktir biliyorum ama kendimi suçlu hissediyorum onlarin karşısında. .belki saçma düşünüyorum ama kendini yetersiz hissetmek kahrediyo bi taraftanda umutsuzlastiriyo..biliyorum ki bu dunya imtahan dunyasi sabretmeli sukretmeli..ama Kurban oldugum Rabbim neyi cok istedimse hic birini nasip etmedi ömrüme...insallah bi daha boyle sinanmayiz..
ve ben kendmi hiç yetersiz hissetmedim çünkü bi annenin yapması gereken herşeyi fazlasıyla yaptım aşılamayla hamile kaldım ve gebeliğimin ilk ayında ohss oldum şiştim davul gibi sürekli karnımı delip sıvı boşalttılar ciğerlerime kadar su topladım nefesim kesilmeye başladığında hemen karnımı delip hortumla su çıkardılar 17 gün hastanede yattım neler çektiğimi bi ben bi ailem bi Allah biliyo ama yinede yılmadım hep şükrettim çocuklarım için dua ettim ama kısmet olmadı bi karnımda pamuklara sarmadığım kalmıştı onları olmayınca olmuyo işte...
Allah tekrar gostermesin bu sikintilari bi daki hamileliginde..gercekten kendi acini unutup evladina bisey olacak mi diye her hareketini on kere düşünüp yapiyosun...cok şükür ki anne olma ihtimalimiz var Allah isteyen herkese nasip etsin..evlatla sinanmak gercekten zor..bende eşim icin cok üzüldüm zavalli hem is pesinde kostu hem benim sacmalklarimla ugrasti...keşke aileleri umursamamak elimde olsa..eminim kötü bisry dusunmuyolardir ama ben hep basaramayan kisi olmaktan yoruldum..ne bileyim elimi attigim sey darmadagin oluyo...kendi ailen bir yana esimin ailesi caktirmadan laf sokuyo...esim evin büyük oglu bi kucugunun oglu var 3 yasinda o yuzden bi beklenti icindeler..sanki ben onlardan daha cok istemiyorum miss kokulu bi yavrum olsun..inan ki oyle seyler aklima geliyo Rabbim affetsin ins..bu da gecer dedigim cok sey oldu sabrettigim ama bununla basa cikamiyorum...
ve ben kendmi hiç yetersiz hissetmedim çünkü bi annenin yapması gereken herşeyi fazlasıyla yaptım aşılamayla hamile kaldım ve gebeliğimin ilk ayında ohss oldum şiştim davul gibi sürekli karnımı delip sıvı boşalttılar ciğerlerime kadar su topladım nefesim kesilmeye başladığında hemen karnımı delip hortumla su çıkardılar 17 gün hastanede yattım neler çektiğimi bi ben bi ailem bi Allah biliyo ama yinede yılmadım hep şükrettim çocuklarım için dua ettim ama kısmet olmadı bi karnımda pamuklara sarmadığım kalmıştı onları olmayınca olmuyo işte...
benm kayınvalidem de habire söyleniyodu çocuk için hattaa erkek olsun diyodu habire daha gebe bile değildim...ve üç oğlumu birden kaybettim...kulaklarını tıka bence yapacak bişey yok herkes hayatta sıkıntı yaşıyo ve herkes ayrı bi sınavdan geçiyo...acımızın tarifi yok boğazım hep düğüm düğüm elim karnıma gidiyo hep bomboş cennet kokulularım yok ve yapacak bişey de yok seninde bebeğin ellerine düşmüş belki hiçkimse yaşamadı sanıyodun bak bende yaşadım benim de bi yavrum elime düştü inan kalbi elimde attı son defa minnacıktı o nokta gözleri hep gözlerimin önünde minik parmakları ayakladı pipisi günlerce elime bakamadım yemek yiyemedim vee diğer ikisi onları göstermediler bile.. üç taneyi aynı an da kaybettim hep bari bitanesi kalsaydı dedim bu sana yada bana özgü bi kayıp değildi bu tüm annelerin yaşayabileceği bişeydi ama Rabbim bize yaşattı dilerim asla düşmanıma bile yaşatmaz
bebeklerimle beraber hayatımda ki bi çok şey gömüldü o çam ağacının altna sevincim hayallerim mutluluğum hayata olan hevesim...ama ölmedim hala yaşıyorum çünkü benmle beraber nefes alan bidaha çocuğumuzun olacağına inanan bi eşim var o bana hayatın bi armağanı çünkü onunla mutluluğun ne olduğunu anladım hiç yolunda gitmeyen hayatımı bian da değiştirdi evet şuan hayata karşı o kadar yorgunum ki bana kalsaydı belki bidaa insan içine bile çıkmaz kendi kabuğumda kalırdım ama öyle de olmuyor ben doğruluğunu bilmiyorum ama çevremdekiler kendini böyle harap edersen vücudunuda zarar verirsin ve bidaa bebeğin olmaz diyo bu yüzden düşükten sonra hiç doğuramayan kadınlar varmış..ama ben doğurmak evlatlarıma kavuşmak istiyorum eşimle aramızda yatacak meleğime kavuşmak onu beraber koklamak istiyorum aşılama sonrası yaşadıklarım bi kabustu ölümle burun buruna gelmiştim ama şuan korkmuyorum bidaa yaparım diyorum evlatlarıma kavuşana kadar tekrar tekrar aynı acıları çekmeyi göze alabilirim doktorum bile şaşırdı bidaa yapabilirim dediğimde ama evlat hasreti bambaşka bişeymiş bunu anladım bedenimin acısı neydi ki oğullarımın acısının yanında...ben bidaa anne olamam diye kahretmedim hiç kendimi ben giden bebeklerim için kahroldum onlara kavuşamadığım için yüreğim paramparça sanki üç koca çınarımı kaybettim evlat acısından yanıyor içim yoksa vereceğine inanıyorum RabbiminHaklisin biliyorum ki benim acilarimi yaşayan hatta kat ve kat fazlasini ceken var..bimlerce kez soyluyorsun bunu kendine..ama son senelerde yasadiklarim Rabbime agir güç varmasin ama bin kere öldürdü beni...Allah beterinden korusun dedim hep ama hep daha kötüsü oldu..neye tutunacagim bilmiyorum..bu imtahan biliyorum ama bunu yürekten inanip tm samimiyetmle mi söylüyorum ona kesinligim yok..ya Rabbim beni gunahlarim azalsin diye bu kadar aci cektiriyo ya da oyle gunahkarim ki bu simdiden cehennemi yasatiyo...belki kizacaksin bana tüm bu dusuncelerden ötürü ama inan ki suan dogruyu yanlisi ayirt edecek güce sahip deilim..tabiki hayatimin iyi taraflari vardir mutlaka ama insan bu durumda sadece kötüler cimbizla çekip alıyor. .en büyüğü de tabiki evlat acisi..ogrendigin anda kaptiriyosun kendini herseyin normal gidip kucagina alcana inaniyosun..her saniyesini düşündüm ...kabullenemiyorum ki bu aciyi yasayan ben miyim yoksa hamilelikte düşük te rüya miydi..boş kalan odasina bakipta belki de hic gelmeyecek bi misafiri beklemek ..yeri hic dolmayacak bi ilk mutluluk...ve kalanlar..hangisiyle bas etmeli. .
bebeklerimle beraber hayatımda ki bi çok şey gömüldü o çam ağacının altna sevincim hayallerim mutluluğum hayata olan hevesim...ama ölmedim hala yaşıyorum çünkü benmle beraber nefes alan bidaha çocuğumuzun olacağına inanan bi eşim var o bana hayatın bi armağanı çünkü onunla mutluluğun ne olduğunu anladım hiç yolunda gitmeyen hayatımı bian da değiştirdi evet şuan hayata karşı o kadar yorgunum ki bana kalsaydı belki bidaa insan içine bile çıkmaz kendi kabuğumda kalırdım ama öyle de olmuyor ben doğruluğunu bilmiyorum ama çevremdekiler kendini böyle harap edersen vücudunuda zarar verirsin ve bidaa bebeğin olmaz diyo bu yüzden düşükten sonra hiç doğuramayan kadınlar varmış..ama ben doğurmak evlatlarıma kavuşmak istiyorum eşimle aramızda yatacak meleğime kavuşmak onu beraber koklamak istiyorum aşılama sonrası yaşadıklarım bi kabustu ölümle burun buruna gelmiştim ama şuan korkmuyorum bidaa yaparım diyorum evlatlarıma kavuşana kadar tekrar tekrar aynı acıları çekmeyi göze alabilirim doktorum bile şaşırdı bidaa yapabilirim dediğimde ama evlat hasreti bambaşka bişeymiş bunu anladım bedenimin acısı neydi ki oğullarımın acısının yanında...ben bidaa anne olamam diye kahretmedim hiç kendimi ben giden bebeklerim için kahroldum onlara kavuşamadığım için yüreğim paramparça sanki üç koca çınarımı kaybettim evlat acısından yanıyor içim yoksa vereceğine inanıyorum Rabbimin
Inan bana yalniz degilsin ayni seyleri 5 yil once bende yasadim usteluk benimki ikizdi benimde kanamam olmustu ardindan bi sanciyla dusuk yapmistim cok vahimdi durumun cunku cok hewesliydik anne baba olmak icin ama sonra hep yatip kalkip rabbime sukrettim hic uzulmedim cunku bunlar birer imtihan 9 ay bekleseydin de dogum esnasinda olseydi ne olacakti kafayi yerdin ne yazikki ben bunuda yasadim oyuzden icini ferah tut bak simdi 3 yasinda bi oglum bide henuz 3 ayina girmemis bi kizim var seninde olacak rabimin izniyle sadece sebat et opuyorum gecmis olsun
yazdıklarınızı okudum çok üzüldüm Allah sabır versin eminim çok zordur. daha şimdiden ben 7 haftalık bebeğe bu kadar alışmışken sizin acınızı tahmin bile edemiyorum. en kısa zamanda yeniden bebek sahibi olmanızı dilerim.
Insallah dedigin gibi olur..hayatin ne getirecegini bilmiyoruz sabredip dua edelim inşallah hayirli ve ömürlü bir evlat nasip olur..bende duymuştum düşük sonrasi cok uzulurse insan bi daha bebegi oluyor olabilirmis ...ama bunu bilsem bile engel olmuyo kendime soz geciremiyorum..ama hayat devam ediyo bu aci geri getirmiyo yavrumu...toparlancam insallah buna mecburum...eşim istiyo ki hemen bi daha olsun ne düşüncem bilmiyirum erken mi beklesem yine 1 2 sene beklemek zorunda mi kalcam dogru olan ne bilmiyorum
ben de hemen istiyorum hiç beklemeyi düşünmüyorum zaten doktorum 40 ın çıktıktan sonra korunma dedi 2ay tedavide görmiycem korunmıycamda gebe kalmazsam eğer tekrar tedaviye başlıycam beklemenin bi anlamı yok bence bian önce bebeklerimize kavuşmak en iyi ilaç olucaktır yaralarımıza..
Bende oyle cok istiyorum kii yine karnimda hissedeyim yavrumu...dr 3 ay dedi ama bu kadar bekleyecek sabrim yok sanirim...ama bi yerde rahim toparlanmadan hamile kslinirsa düşük riski artar yazilmisti..Allah esirgesin her ihtimal geliyor insanin aklina
seni çok iyi anlıyorum bende bebegimi kaybettim canımdan can gitti agladım haykırdım ama nafile elden bişi gelmiyo benim 2 yıl çocugum olmadı tedavi gördük olmadı kendiliğimden hamile kaldım 6 gün sonra kaybettim doktorun dediği kan pıhtısıymış sadece o üzülme dediler tekrar olur ama nerden bilecekler o kanpıhtısının senin hayatın oldugunu 6günde olsa hamile kaldım anne lik duygusunu tattım hatta cinsiyeti hep erkek diyodum rüyalarımda öyle görüyordum onu onun kaybedecegim gün hiç uyumadım elim karnımda hep dua ettim bebegim gitme dedim tutun annene dedim ama tutunamadı benim yavrum demekki kaderimizde bununlada sınanmak varmış allah kimseye yasatmasın unutulmuyo bu kolay degil ama gün gectikce kabuleniyosun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?