çocukluğumdan bu yana hep hafif kilolu biri oldum. orta okulda arkadaşlarım 40 45 kilo iken ben 60 lardaydım. lise dönemimde 63 kilo olduğunda arkadaşlarımın dalga geçmesi üzerine hırs edip 49 kiloya kadar düşmüşlüğüm oldu fakat kısa sürede 60 lı kilolara yine ulaştım. ünv hayatımda ulaştığım en yüksek kilo 66 oldu. ve çok mutsuz olurdum dikkat eder spor yapar 60 a düşemeyi becerirdim. ünv bitti işsizlik depresyon haraketsizlik derken 70 leri gördüm. en çok 75 e kadar çıktığımda yolda uzun zamandır karşılaşmadığım bi tanıdık aaa evlendin mi aaa hamilemisin demesiyle şoka girdim. oysa ne evliydim ne de hamile.. bir hırsla 4 ay kadar bi zamanda 60 kiloya düşmeyi basardım. fakat yine yavaş yavaş kilo alıyordum 60 65 70 derken 72 ye kadar çıktım. ve hayatıma o dönemde özel sebeplerden dolayı panik atak hastalığı hayatıma girdi antidepresanlarla 80 küsür kiloları görmüştüm en sonunda. bir de hayatıma demir eksikliği tedavisi yüzünden demir ilaçları girince 86 kiloyu gördüm
bugün itibariyle dolu dolu 86 kiloyum yaşım 29 boyum 159 cm artık giydiğim hiç bir şey yakışmıyor. ne yesem çevredeki insanların bakışlarına maruz kalıyorum. hep bi alttan alta iğneleme hep bir küçük görme. kendime olan saygımı da kaybetmek üzereyim. aylardır düşünüyorum nasıl yaparım nasıl becerebilirim diye. çünkü halihazırda demir eksikliği anemisi tedeavisi gördüğüm için yiyip içtiklerime de dikkat etmem gerekiyor.
çok düşündüm çok ağladım çevremden çok olumsuz hareketler gördüm ve 2 3 gecedir hiç uyumadan düşünüyor ve araştırıyorum. canan karatayın kitabı geçti elime okudum mantıklı da buldum bir çok dediği şeyi. çünkü artık ben diyet yapmak değil bir hayat tarzı haline getirmek istiyorum. ve bana kilo yapan şeyi de biliyorum un ve unlu gıdalar. tatlı ve meyva ile aram hiç bir zaman iyi olmadığı için karatay diyeti bana en uygun gelen diyet oldu.
evet 1 ocak benim için yeni bir başlangıç olacak 50 kiloya inene dek burdayım ve neler yaşıyor hissediyorsam sizlerle paylaşacağım. millet yılbaşı gecesinde eğlenirken şu an ben mutsuzluklar içindeyim ama bir umudum var. bunca insan nasıl başardıysa nasıl zayıflayabildiyse bende yaparım diye düşünüyorum.
artık insanlar göbeğime bakmasın kalçalarının genişlğinden utanmayayım istiyorum. yeni kıyafetler almak istiyorum kendime öyle ki uzun yıllardır siyah pantolondan başka giydiğim hiç bir renk yok. öyle sıkıldım ki siyah renkten.. bakıyorum insanlar cıvıl cıvıl rengarenkler ben ise seviyorum siyahı yaa diyip geçiştiriyorum insanları oysa sevdiğim falan yok hatta nefret ediyorum ama işte....
ayrıca dün gece alışveriş sitesinden yürüyüş bandı sauna eşofman siparişi de verdim. Rabbim güç verdikçe de bu zor geçecek günleri sizlerle ve sizin desteğinizle geçirmek deneyimlerinizden faydalanmak isterim. şimdiden çok teşekkürler....