kızlar bir kaç gün önce k.validemlerin bize kalmaya geleceklerini ve nasıl davranmam gerektiği konusunda sizlerden fikir istemiştim. k.validemler geldi ve sıcacık geçen iki gün yaşadık. onlar mutlu, eşim mutlu, ben mutluydum. ta ki görümcem gelene kadar!
sürpriiiiiiiz dedi ve sabahın erken saatinde geldi. çocuklarını yatacak yerimiz yoktur diye getirmemiş. ( ben de ne ön yargılıymışım, demek ki önceki hallerini ben yanlış anlamışım deyip için için mahcup olmuştum)
ama geldiğinde benden çok k.validem ve k.pederim tedirgin oldular. bunu görmemek için kör olmak lazım. k.validemler geldiğinden beri, bir gün salonda, bir mutfakta, bir gün balkonda masa hazırladım. çok özendim yani. k.validemler de çok mutlu oldular.
görümcem ilk geldiğinde, evi şöyle bir gezdi. çeyizlerini göstermeyecek misin vs. ben de dolapları açtım, gösterdim. iyi ya da kötü hiç bir yorum yapmadı. salona geçtiğinde, köşede duran vaktiyle çin gezisinden aldığım, özenle koruduğum el yapımı porselen vazoyu gördü. aaa dedi, bu burda kesin kırılır. eşim de abla ayak altı değil, köşede duruyor, temizlik dışında oraya hiç geçilmiyor bir şey olmaz dedi.
1 saat, sadece 1 saat sonra biz k.validemlerle balkonda keyif yaparken salondan bir şangırtı koptu. ben yerimden bile kıpırdamadım. bir yandan da içimden inşallah düşündüğüm şey olmamıştır diye dua ediyorum
( k.validem, eşim koşarak salona geçtiler. k.validem naaptın kızıııım diye bağırmaya başladı. eşim de hiç ses etmiyor. görümcem başladı ben size demedim mi, bu burda olmaz! ayak altı işte böyle kırılır bilmem ne bağırmaya. anladım ki özenle aldığım, kmlerce taşıdığım vazom kırılmış
k.validem görümceme kızıyor, orda ne işin vardı, çocuk musun vs. perde yamuktu onu düzelttim diyor ama sesi hiç üzülmüş gibi çıkmıyor. neyse ben salona geçtim, sağlık olsun cana geleceğine mala gelsin. nazar çıktı dedim kırılan parçaları eşimle toplamaya başladım. bunlar balkona geçtiler. özür falan dilemek bir yana, sadece ben size demiştim diyor kadın pişkin pişkin yaa
( neyse dedim, ses etmiyeyim.
akşam oldu, salona masa açtım, yemek yedik. sonra eşimle birlikte masayı toplamaya başladık. görümcem yardım edeyim falan dedi, eşim gerek yok abla biz yaparız dedi. ben yine ses etmedim. bu hışımla eşimin elinden tabakları aldı, kadınlar varken sana mı düştü vs söylendi. sonra makineye bulaşıkları yerleştirirken, adeta bulaşıklarla kavga etmeye başladı
ne dikkat etmek ne bi şey
eşim bu gürültü ne deyip gelene kadar, iki servis tabağımın ve kaselerimin hakkından geldi
( abla istersen sen geç otur içeriye, biz yaparız deyince başladı bağırmaya. zaten gelende kabahat! bu ne terbiyesizlik vsvsvs! artık dayanamadım sesimi hiç yükseltmeden, kazayla kırılmış da olabilirdi, ama senin tavırlarından, hiç bir üzüntü belirtisi göstermemenden bunları kasıtlı yaptığıını düşünüyorum dedim. buraya gelmende de hiç bir iyi niyet görmüyorum dedim. k.validem başladı ağlamaya. görümcem başladı bağırmaya! sen geldin ailemizin düzeni bozuldu bilmem ne. ben bir şey demeden, k.valideme anne litfen siz üzerinize alınmayın. ama söylemem gerekiyordu, yaptıkları bu yaşta bir kadına yakışmıyor, ben böyle şeyleri kaldıramam dedim. k.validem hiç ses etmedi. ben de mutfağı toplamaya devam ettim. baktım bu toplamış eşyalarını, malı kıymetlilerin evinde 1 dk bile durmam, terbiyesizler, utanmazlar diye evden çıkıyor. hiç oralı olmadım. k.pederim bu saatte nasıl gideceksin diye peşinden çıktı.
oldu bi şeyler
böyle olmasını istemezdim ama eğer dur demeseydim huzursuzluğa devam edecekti. k.validemler hala bizdeler, programı değiştirmediler. ben yine aynı şekilde davranmaya devam ediyorum. ama kadın çok üzgün görünüyor. haklı da
( ama kızı hastalıklı bir kişilikse benim yapabileceğim hiç bi şey yok
(
k.valideme bir daha hiç konuyu açmadım kızlar, o da açmıyor. ama çok durgun duruyor. açmam gerekir mi?