nasıl başlasam bilmiyorum,hep bunu yazmayı hayal etmiştim.
5 yıllık uzun bir ilişkinin ardından evlendik ve 2 yıla girerken artık bebek istediğimi eşime söyledim ve dünden razı olan eşim hemen kabul ettiopuyorumnanaktan
biz hemen çalışmalara başladık ve rabbim çok aratmadan 2.ayda verdi mutluluğu bize.
tahmini doğum tarihim 27 hazirandı.ama ben hep oğlumun erken geleceğini düşünüyordum,
çevremde herkes erken doğum yapmıştı ve sanki banada öyle olacak diyordum.
ama tam tersi oldu,40+4 de bizim çabalarımızla geldi bebeğim.
son aya girdiğimizde her an gelebilir diye herşeyi hazırlamıştım.2 hafta kala annemde yanıma geldi bu arada her hafta hastaneye gidip nst ye giriyordum ve bundan çok sıkılmıştım.herşeyimiz hazırdı artık bebeğim gelsin istiyordum hamile olmaktan çok sıkılmıştım,benimle aynı zamanlarda doğum yapacak arkadaşlarımın hepsi doğurmuştu benimki bir türlü gelmek istemiyordu.normal doğum yapmayı çok istiyordum ama son kontrole gidişimizde eşime artık sezeryan isteyeceğimi söyledim oda dur bakalım dr ile bi konuşalım dedi.
son kez nst ye girdim ve dr yanına gittik ultrasondan baktı ve bebek doğum kanalına hala girmemiş dedi,o an yıkıldım.doktorum o hafta izine çıkacağı için senide doğurtayım öyle gidicem diyordu.
peki ama nasıl benim hiç bir belirtim yok sancım olsun diye dua ediyorum ama yokk.
dr suni sancı ile deneyeceğiz dediğinde çok korktum çünkü çevremdeki suni sancı ile doğum yapanlar çok korkunç bir ağrı olduğunu söylüyorlardı.dr ile bu korkumu paylaştığımda sena dayanamayacağın ağrılar vermeyiz merak etme dedi.
açıkcası doktora ve hastaneye çok güveniyordum hem zaten epidural istiyorum çok ağrım olmayacağını düşündüm ve kabul ettim.
madem günüm geçti 1 temmuz olsun istiyordum bende temmuz doğumluyum çünkü.
dr.1 temmuzda gel yatışını yapalım dediğinde çok sevindim çünkü bende öyle istemiştim.
neyse sabah sezeryana gider gibi evden çıktık,evde son hamile resimlerimi çekildim,gayet mutluyum kurtulacaktım ve bebeğimizle eve dönecektik.
sabah 7 de hastanedeydik danışmada bizi karşılayığ odamıza çıkardılar,eşim ennem ve kayınvalidem yanımdaydı,
herkes çok şaşkın ve bana belli etmeselerde korkuyorlardı eyvahedigeldismile
serum takıldı,lavman yapıldı(hiç korkulacak bişey değil hatta çok güzel) başladık beklemeye,saat 12 gibi dr geldi baktı 1 cm açıklık :dance: buna çok sevindim çünkü hastaneye gittiğimizde rahmim taş gibiymiş.2 saat sonra hemşire geldi baktı 2 cm yavaş ilerliyordu ama açılma devam ettiği için sevinmiştim.
bu arada ağrım gelmeden epidural yapıldı(işte bu doğumdan daha uzun bi işlem biraz canım yandı açıkcası) 3 cm açıklık olunca epidurali açtılar bu arada hafif ağrılar başladı ama çok hafifti hiç keyfimi kaçıramadı yani.ben sürekli dr ve hemşirelere fotoğrafçının geleceğini 1 saat kala bana haber vermelerini söylüyorum tamam diyorlar.
epidural etkisini gösteriyor ve hiç ağrı hissetmiyorm güle güle bekliyorum.
sonra hemşire gelip bakıyor vee tam açıklık gidiyoruz diyor.
nası yani delikafadulden ben 4 cm-5 cm gibi bişey beklerken tam açıklık şok oluyorum.
eşime hemen fotoğrafçıyı ara diyorum hemen gelsin.
o an tek korkum fotoğrafçının yetişemeyeceği oldu :sm_cool:
odamdan çıkaıp doğumhaneye aldılar beni hazırlıyorlar o an tek düşündüğüm bu fatoğraşçı nerde kaldı acaba oldu.
dr.geldi o an kağıda fotoğrafçı göründü işte o zaman çok mutlu oldum.
dr sancı gelince ıkın diyordu ama ben hiç sancı hissetmiyorum dedim.
hemşire karnımı elliyor sancı var ıkın diyor ve ben ıkınıyorum :)3 ıkınmada geldi meleğim hemen yanımda temizlediler ve kucağıma verdiler o an mutluluktan hıçkırarak ağladım.
mükemmel bi duyguydu yazarken bile duygulandımmafoldumben
Rabbim isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın inşallah.
anlatılması zor bi duyguymuş.
baya uzun olmuş :)
herkese benimki gibi kolay doğumlar diliyorum..
5 yıllık uzun bir ilişkinin ardından evlendik ve 2 yıla girerken artık bebek istediğimi eşime söyledim ve dünden razı olan eşim hemen kabul ettiopuyorumnanaktan
biz hemen çalışmalara başladık ve rabbim çok aratmadan 2.ayda verdi mutluluğu bize.
tahmini doğum tarihim 27 hazirandı.ama ben hep oğlumun erken geleceğini düşünüyordum,
çevremde herkes erken doğum yapmıştı ve sanki banada öyle olacak diyordum.
ama tam tersi oldu,40+4 de bizim çabalarımızla geldi bebeğim.
son aya girdiğimizde her an gelebilir diye herşeyi hazırlamıştım.2 hafta kala annemde yanıma geldi bu arada her hafta hastaneye gidip nst ye giriyordum ve bundan çok sıkılmıştım.herşeyimiz hazırdı artık bebeğim gelsin istiyordum hamile olmaktan çok sıkılmıştım,benimle aynı zamanlarda doğum yapacak arkadaşlarımın hepsi doğurmuştu benimki bir türlü gelmek istemiyordu.normal doğum yapmayı çok istiyordum ama son kontrole gidişimizde eşime artık sezeryan isteyeceğimi söyledim oda dur bakalım dr ile bi konuşalım dedi.
son kez nst ye girdim ve dr yanına gittik ultrasondan baktı ve bebek doğum kanalına hala girmemiş dedi,o an yıkıldım.doktorum o hafta izine çıkacağı için senide doğurtayım öyle gidicem diyordu.
peki ama nasıl benim hiç bir belirtim yok sancım olsun diye dua ediyorum ama yokk.
dr suni sancı ile deneyeceğiz dediğinde çok korktum çünkü çevremdeki suni sancı ile doğum yapanlar çok korkunç bir ağrı olduğunu söylüyorlardı.dr ile bu korkumu paylaştığımda sena dayanamayacağın ağrılar vermeyiz merak etme dedi.
açıkcası doktora ve hastaneye çok güveniyordum hem zaten epidural istiyorum çok ağrım olmayacağını düşündüm ve kabul ettim.
madem günüm geçti 1 temmuz olsun istiyordum bende temmuz doğumluyum çünkü.
dr.1 temmuzda gel yatışını yapalım dediğinde çok sevindim çünkü bende öyle istemiştim.
neyse sabah sezeryana gider gibi evden çıktık,evde son hamile resimlerimi çekildim,gayet mutluyum kurtulacaktım ve bebeğimizle eve dönecektik.
sabah 7 de hastanedeydik danışmada bizi karşılayığ odamıza çıkardılar,eşim ennem ve kayınvalidem yanımdaydı,
herkes çok şaşkın ve bana belli etmeselerde korkuyorlardı eyvahedigeldismile
serum takıldı,lavman yapıldı(hiç korkulacak bişey değil hatta çok güzel) başladık beklemeye,saat 12 gibi dr geldi baktı 1 cm açıklık :dance: buna çok sevindim çünkü hastaneye gittiğimizde rahmim taş gibiymiş.2 saat sonra hemşire geldi baktı 2 cm yavaş ilerliyordu ama açılma devam ettiği için sevinmiştim.
bu arada ağrım gelmeden epidural yapıldı(işte bu doğumdan daha uzun bi işlem biraz canım yandı açıkcası) 3 cm açıklık olunca epidurali açtılar bu arada hafif ağrılar başladı ama çok hafifti hiç keyfimi kaçıramadı yani.ben sürekli dr ve hemşirelere fotoğrafçının geleceğini 1 saat kala bana haber vermelerini söylüyorum tamam diyorlar.
epidural etkisini gösteriyor ve hiç ağrı hissetmiyorm güle güle bekliyorum.
sonra hemşire gelip bakıyor vee tam açıklık gidiyoruz diyor.
nası yani delikafadulden ben 4 cm-5 cm gibi bişey beklerken tam açıklık şok oluyorum.
eşime hemen fotoğrafçıyı ara diyorum hemen gelsin.
o an tek korkum fotoğrafçının yetişemeyeceği oldu :sm_cool:
odamdan çıkaıp doğumhaneye aldılar beni hazırlıyorlar o an tek düşündüğüm bu fatoğraşçı nerde kaldı acaba oldu.
dr.geldi o an kağıda fotoğrafçı göründü işte o zaman çok mutlu oldum.
dr sancı gelince ıkın diyordu ama ben hiç sancı hissetmiyorum dedim.
hemşire karnımı elliyor sancı var ıkın diyor ve ben ıkınıyorum :)3 ıkınmada geldi meleğim hemen yanımda temizlediler ve kucağıma verdiler o an mutluluktan hıçkırarak ağladım.
mükemmel bi duyguydu yazarken bile duygulandımmafoldumben
Rabbim isteyen herkese bu duyguyu yaşatsın inşallah.
anlatılması zor bi duyguymuş.
baya uzun olmuş :)
herkese benimki gibi kolay doğumlar diliyorum..
ben kendim cok zor dogum yaptığım içinmafoldumben böyle kolay dogumlar duyunca insan mutlu oluyo:))rabbim herkese böyle doğumlar nasip etsin inşallah.
(
