Tükendim. Fikirlerinize ihtiyacım var.

Nightgreen · 1 Ağustos 2023

Merhabalar, hayatımın en çıkmaza girmiş döneminde hissediyorum kendimi. Fikirlerinizle bana yardımcı olursanız çok sevinirim. 33 yaşında mesleği ve ekonomik şartlara göre ortalama geliri olan bir kadınım. 8 yıldır evliyim. Çocuğum yok. Eşim yaklaşık 7 yıl önce kısmen elinde olmayan sebeplerle işini kaybetti. Hayat standartlarımız azaldı. Evliliğimin ilk yılı eşimi ve dolaylı olarak beni maddi manevi sömüren eşimin ailesinin problemleri ile geçti. Ardından iş kaybı, maddi kayıplar ve mahkeme süreçleri ile geçen 6 yıl içinde ben ben olmaktan çıktım. Sürekli eşimin problemleri ile ilgilenmekten gerçekten kendimde değilim. Yarınımızı göremiyorum. Üstelik eşim bunları bana yaşattığı için kendisinde en ufak bir hata bulmayacak kadar nankörleşebiliyor. Bu kadar yıl içinde eve maddi anlamda destek olmak içi farklı işler ile meşgul oldu. Çabasını inkar edemem; fakat işe her gidişinde huysuzlanması, sürekli yaşadığı problemlerden bahsederek benim de modumu düşürmesi nedeni ile bir türlü aile olduk hissini yaşayamıyorum. Benim yaşadığım problemleri çoğu zaman dikkate almıyor. Bahanesi de ben neler yaşıyorum oluyor. İç muhasebe yapıyorum son birkaç yıldır. Maalesef yıllar geçiyor. Biz hep bir şeylerin düzeleceğini umut ediyoruz. Çocuk sahibi olmak konusunda da katı davrandı hala istemiyor. Hevesle istediğim çoğu şeyi gereksiz olarak nitelendiriyor veya şimdi sırası değil diye öteliyor. Kendimi çoğu zaman yetersiz hissediyorum. Toplamda 11 yıllık bir birlikteliğimiz var. Yıllardır acaba değişir mi, kolay şeyler yaşamadı diye kendimi avutuyorum. Bazen de kendime gelip boşanmanın en iyi çözüm olduğunu düşünüyorum. Geçtiğimiz aylarda boşanmayı düşündüğümü ifade ettim. Hemen alttan almaya çalıştı. Sonrasında ise boşanırsak, bir daha asla mutlu olamayacağımı, bana kimsenin onun kadar tahammül edemeyeceğini söyledi. Sanırım özgüvenim o kadar yara almış ki dediği her şeye inanıyorum. Bazen dışardan bir göz gibi bakıyorum ve boşanmanın en iyi çözüm olduğunu düşünürken; iş karar aşamasına gelince ya pişman olursam, onu unutamazsam ikilemi beni esir alıyor. Farklı bakış açılarına ihtiyacım var. Yorumlarınız benim için oldukça kıymetli.
(Not: Fiziksel herhangi bir şiddet şimdiye kadar yaşamadım; fakat psikolojik şiddete sıklıkla maruz kalıyorum.)

Nevisahsinamunhasirr · 1 Ağustos 2023

mermaidd100 .!.:
Merhabalar, hayatımın en çıkmaza girmiş döneminde hissediyorum kendimi. Fikirlerinizle bana yardımcı olursanız çok sevinirim. 33 yaşında mesleği ve ekonomik şartlara göre ortalama geliri olan bir kadınım. 8 yıldır evliyim. Çocuğum yok. Eşim yaklaşık 7 yıl önce kısmen elinde olmayan sebeplerle işini kaybetti. Hayat standartlarımız azaldı. Evliliğimin ilk yılı eşimi ve dolaylı olarak beni maddi manevi sömüren eşimin ailesinin problemleri ile geçti. Ardından iş kaybı, maddi kayıplar ve mahkeme süreçleri ile geçen 6 yıl içinde ben ben olmaktan çıktım. Sürekli eşimin problemleri ile ilgilenmekten gerçekten kendimde değilim. Yarınımızı göremiyorum. Üstelik eşim bunları bana yaşattığı için kendisinde en ufak bir hata bulmayacak kadar nankörleşebiliyor. Bu kadar yıl içinde eve maddi anlamda destek olmak içi farklı işler ile meşgul oldu. Çabasını inkar edemem; fakat işe her gidişinde huysuzlanması, sürekli yaşadığı problemlerden bahsederek benim de modumu düşürmesi nedeni ile bir türlü aile olduk hissini yaşayamıyorum. Benim yaşadığım problemleri çoğu zaman dikkate almıyor. Bahanesi de ben neler yaşıyorum oluyor. İç muhasebe yapıyorum son birkaç yıldır. Maalesef yıllar geçiyor. Biz hep bir şeylerin düzeleceğini umut ediyoruz. Çocuk sahibi olmak konusunda da katı davrandı hala istemiyor. Hevesle istediğim çoğu şeyi gereksiz olarak nitelendiriyor veya şimdi sırası değil diye öteliyor. Kendimi çoğu zaman yetersiz hissediyorum. Toplamda 11 yıllık bir birlikteliğimiz var. Yıllardır acaba değişir mi, kolay şeyler yaşamadı diye kendimi avutuyorum. Bazen de kendime gelip boşanmanın en iyi çözüm olduğunu düşünüyorum. Geçtiğimiz aylarda boşanmayı düşündüğümü ifade ettim. Hemen alttan almaya çalıştı. Sonrasında ise boşanırsak, bir daha asla mutlu olamayacağımı, bana kimsenin onun kadar tahammül edemeyeceğini söyledi. Sanırım özgüvenim o kadar yara almış ki dediği her şeye inanıyorum. Bazen dışardan bir göz gibi bakıyorum ve boşanmanın en iyi çözüm olduğunu düşünürken; iş karar aşamasına gelince ya pişman olursam, onu unutamazsam ikilemi beni esir alıyor. Farklı bakış açılarına ihtiyacım var. Yorumlarınız benim için oldukça kıymetli.
(Not: Fiziksel herhangi bir şiddet şimdiye kadar yaşamadım; fakat psikolojik şiddete sıklıkla maruz kalıyorum.)

Güzel arkadaşım adam size tahammül etmiyor siz adama tahammül ediyorsunuz sırtınızda kambur taşır gibi taşıyorsunuz farkında mısınız?

EloraViolet · 1 Ağustos 2023

mermaidd100 .!.:
Merhabalar, hayatımın en çıkmaza girmiş döneminde hissediyorum kendimi. Fikirlerinizle bana yardımcı olursanız çok sevinirim. 33 yaşında mesleği ve ekonomik şartlara göre ortalama geliri olan bir kadınım. 8 yıldır evliyim. Çocuğum yok. Eşim yaklaşık 7 yıl önce kısmen elinde olmayan sebeplerle işini kaybetti. Hayat standartlarımız azaldı. Evliliğimin ilk yılı eşimi ve dolaylı olarak beni maddi manevi sömüren eşimin ailesinin problemleri ile geçti. Ardından iş kaybı, maddi kayıplar ve mahkeme süreçleri ile geçen 6 yıl içinde ben ben olmaktan çıktım. Sürekli eşimin problemleri ile ilgilenmekten gerçekten kendimde değilim. Yarınımızı göremiyorum. Üstelik eşim bunları bana yaşattığı için kendisinde en ufak bir hata bulmayacak kadar nankörleşebiliyor. Bu kadar yıl içinde eve maddi anlamda destek olmak içi farklı işler ile meşgul oldu. Çabasını inkar edemem; fakat işe her gidişinde huysuzlanması, sürekli yaşadığı problemlerden bahsederek benim de modumu düşürmesi nedeni ile bir türlü aile olduk hissini yaşayamıyorum. Benim yaşadığım problemleri çoğu zaman dikkate almıyor. Bahanesi de ben neler yaşıyorum oluyor. İç muhasebe yapıyorum son birkaç yıldır. Maalesef yıllar geçiyor. Biz hep bir şeylerin düzeleceğini umut ediyoruz. Çocuk sahibi olmak konusunda da katı davrandı hala istemiyor. Hevesle istediğim çoğu şeyi gereksiz olarak nitelendiriyor veya şimdi sırası değil diye öteliyor. Kendimi çoğu zaman yetersiz hissediyorum. Toplamda 11 yıllık bir birlikteliğimiz var. Yıllardır acaba değişir mi, kolay şeyler yaşamadı diye kendimi avutuyorum. Bazen de kendime gelip boşanmanın en iyi çözüm olduğunu düşünüyorum. Geçtiğimiz aylarda boşanmayı düşündüğümü ifade ettim. Hemen alttan almaya çalıştı. Sonrasında ise boşanırsak, bir daha asla mutlu olamayacağımı, bana kimsenin onun kadar tahammül edemeyeceğini söyledi. Sanırım özgüvenim o kadar yara almış ki dediği her şeye inanıyorum. Bazen dışardan bir göz gibi bakıyorum ve boşanmanın en iyi çözüm olduğunu düşünürken; iş karar aşamasına gelince ya pişman olursam, onu unutamazsam ikilemi beni esir alıyor. Farklı bakış açılarına ihtiyacım var. Yorumlarınız benim için oldukça kıymetli.
(Not: Fiziksel herhangi bir şiddet şimdiye kadar yaşamadım; fakat psikolojik şiddete sıklıkla maruz kalıyorum.)

Çocuk konusuna sıcak bakmıyorsa ben boşarım adamı. Konu sahibi yaşın da genç, bu adam seni 40 45 e kadar oyalar ben sana söyliyim. Sana yazık, kendine yıllarca verdiğin emeğe yazık.

Nightgreen · 1 Ağustos 2023

Nevisahsinamunhasirr .!.:
Güzel arkadaşım adam size tahammül etmiyor siz adama tahammül ediyorsunuz sırtınızda kambur taşır gibi taşıyorsunuz farkında mısınız?

Bunu kendisine ifade ettiğimde hayatın müşterek olduğunu, çabaladığını söyleyip avutuyor beni.

Pozitif bir uye · 1 Ağustos 2023

Şu an çalışıyor mu? Yoksa hala sizden mi geçiniyor?

Nightgreen · 1 Ağustos 2023

begum9987 .!.:
Çocuk konusuna sıcak bakmıyorsa ben boşarım adamı. Konu sahibi yaşın da genç, bu adam seni 40 45 e kadar oyalar ben sana söyliyim. Sana yazık, kendine yıllarca verdiğin emeğe yazık.

Çevremde aklı başında herkes sizinle benzer şeyleri söylüyor. Bir kısım kişi de iyi huylarına odaklan, şiddet vs yok. Yeterli mazeret değil diyor. Aklım o kadar karışık ki.

Nevisahsinamunhasirr · 1 Ağustos 2023

mermaidd100 .!.:
Bunu kendisine ifade ettiğimde hayatın müşterek olduğunu, çabaladığını söyleyip avutuyor beni.

Hayat müşterek ama 7 yıldır bir türlü kendini toplayamaz mı insan? Üstelik psikolojik şiddeti de cabası. Ben boşanmanızı tavsiye ederim hele de çocuk istiyorsanız niye çekeceksiniz bu adamı

sasifelekcikmazi · 1 Ağustos 2023

Boşan. Vallahi boşan.

Nightgreen · 1 Ağustos 2023

Pozitif bir uye .!.:
Şu an çalışıyor mu? Yoksa hala sizden mi geçiniyor?

Çalışıyor ama benim kadar kazanmıyor. Şuan bu şartlarda geçici işleri olduğundan bir mülk edinmemiz vs imkansız görünüyor.

theblackswan · 1 Ağustos 2023

Gerçekten bu kadar zorlamaya, beklemeye, umut etmeye ne gerek var? Hayat dediğin üç günde bitiyor ve siz neyi oldurmaya çabalıyorsunuz ki? En güzel yıllarınızı heba etmişsiniz. Çocuk istiyorsunuz, adam istemiyor, sizi sürekli tüketiyor, psikolojik şiddet uyguluyor, sizi tamamlamıyor; yaşınız daha 30, daha fazla bu kangren olmuş ilişkiyi sürdürmeyin naçizane.

toystory07 · 1 Ağustos 2023

Boşan.

theblackswan · 1 Ağustos 2023

mermaidd100 .!.:
Çevremde aklı başında herkes sizinle benzer şeyleri söylüyor. Bir kısım kişi de iyi huylarına odaklan, şiddet vs yok. Yeterli mazeret değil diyor. Aklım o kadar karışık ki.

Aklınız karışmasın. İllâ sizi dövüp hastanelik etmesi mi gerekiyor? Şiddetin aslında en ağırını uyguluyor, adam ruhunuzu emiyor, huzur vermiyor, sizi ve dertlerinizi önemsemiyor ve kendiyle kıyaslayıp küçük görüyor, bencil herifin tekini daha fazla çekmeyin. Kadınlığınızın zirvesinde olmanız gereken yaşlardasınız.

The_Woman · 1 Ağustos 2023

Çalışma hayatında kim sorun yaşamıyor da işe girer girmez mızmızlanmaya başlıyor beyzade.
Resmen bir yerde dikiş tutturamıyor, çalışmak da istemiyor. O yüzden de sürekli bahanelerde.
Sizi aşağılıyor, manüpüle ediyor ve kullanıyor.
Çevrenizde o iyi huylarına odaklan, şiddet vs yok diyenlere "çok biliyorsun" demenizi tavsiye ederim.
Herşey fiziksel şiddet değil. Siz psikolojik şiddete maruz kalıyorsunuz. Çalışıp eve destek olmamasının neden olduğu yıpranma da cabası.
Çocuk için de sizi oyalıyor gibi görünüyor, gerçi bir nevi isabet olmuş. Böyle bir adamla çocuk nedeniyle ömür boyu bir bağınız oluşmamış.
Başka hiçbir neden için olmasa bile çocuk sahibi olmak için boşanma fikrini düşünmenizi tavsiye derim.
Bir de böyle düzelmeyeceği çok belli bir adama niye katlanıyorsunuz ki? Boşansam özler miyim diyorsunuz da sürekli aşağılanmanın nesini özleyeceksiniz.
Olsa olsa kafanızı dinlersiniz, o olur.

Nightgreen · 1 Ağustos 2023

theblackswan .!.:
Gerçekten bu kadar zorlamaya, beklemeye, umut etmeye ne gerek var? Hayat dediğin üç günde bitiyor ve siz neyi oldurmaya çabalıyorsunuz ki? En güzel yıllarınızı heba etmişsiniz. Çocuk istiyorsunuz, adam istemiyor, sizi sürekli tüketiyor, psikolojik şiddet uyguluyor, sizi tamamlamıyor; yaşınız daha 30, daha fazla bu kangren olmuş ilişkiyi sürdürmeyin naçizane.

Yorumunuz için teşekkürler. Çocuk konusunda da aslında beni manipüle ediyor. Ben çocuk konusunu açtığımda (bir kaç yıl önce), ülkenin ekonomik şartlarını, kendi iş durumlarının belirsizliğini bahane ederek, bizim çocuksuz da gayet mutlu bir hayatımız olabileceğini, aslında çocuk isteğimin tamamen çevresel şartlardan kaynaklandığını, eğer çok istersem yapabileceğimizi ama pişman olacağımızı söyleyip durdu. Psikolojik olarak o kadar etkiliyor ki onun fikirlerini benimsediğimi şimdi şimdi farkediyorum maalesef.

Pamukannesi83 · 1 Ağustos 2023

Bir kadin bir evlilikte erkegin olan görevlerini üstlense veya daha ötesi onun annesinin rolünü de üstlense asla kadin olarak mutlu olamaz. Onu erkek yerine bile koyamaz. Adam iki konuda hakli: Cocuk istememekte cünkü kendisi daha hayatini beceremiyor ve iki kimse onu sizin kadar cekmez, ama size kiymetsizmissinuz gibi davraniyor. Birilerine bosan demek kolay. Ama kendimi yerinize koysam bu adami cocuklarimin babasini olmasini istemem ve adam yerine de artik koymam.

Nightgreen · 1 Ağustos 2023

The_Woman .!.:
Çalışma hayatında kim sorun yaşamıyor da işe girer girmez mızmızlanmaya başlıyor beyzade.
Resmen bir yerde dikiş tutturamıyor, çalışmak da istemiyor. O yüzden de sürekli bahanelerde.
Sizi aşağılıyor, manüpüle ediyor ve kullanıyor.
Çevrenizde o iyi huylarına odaklan, şiddet vs yok diyenlere "çok biliyorsun" demenizi tavsiye ederim.
Herşey fiziksel şiddet değil. Siz psikolojik şiddete maruz kalıyorsunuz. Çalışıp eve destek olmamasının neden olduğu yıpranma da cabası.
Çocuk için de sizi oyalıyor gibi görünüyor, gerçi bir nevi isabet olmuş. Böyle bir adamla çocukla nedeniyle ömür boyu bir bağınız oluşmamış.
Başka hiçbir neden için olmasa bile çocuk sahibi olmak için boşanma fikrini düşünmenizi tavsiye derim.
Bir de böyle düzelmeyeceği çok belli bir adama niye katlanıyorsunuz ki? Boşansam özler miyim diyorsunuz da sürekli aşağılanmanın nesini özleyeceksiniz.
Olsa olsa kafanızı dinlersiniz, o olur.

İç sesim kesinlikle sizin dediklerinizle paralel. Sanırım duygusal düşünmeyi bir kenara bırakmanın vakti geldi de geçiyor.

Nightgreen · 1 Ağustos 2023

Pamukannesi83 .!.:
Bir kadin bir evlilikte erkegin olan görevlerini üstlense veya daha ötesi onun annesinin rolünü de üstlense asla kadin olarak mutlu olamaz. Onu erkek yerine bile koyamaz. Adam iki konuda hakli: Cocuk istememekte cünkü kendisi daha hayatini beceremiyor ve iki kimse onu sizin kadar cekmez, ama size kiymetsizmissinuz gibi davraniyor. Birilerine bosan demek kolay. Ama kendimi yerinize koysam bu adami cocuklarimin babasini olmasini istemem ve adam yerine de artik koymam.

Maalesef ona karşı içimde bitmeyen bir öfke var. Saygım da gittikçe azalıyor.

feliscatus · 1 Ağustos 2023

mermaidd100 .!.:
Çalışıyor ama benim kadar kazanmıyor. Şuan bu şartlarda geçici işleri olduğundan bir mülk edinmemiz vs imkansız görünüyor.

Mülkü evi boş verin, hayat geçiyor. Sizden, giden senelerinizden kıymetli mi? Bir daha bu yaşlara dönecek miyiz, değer mi?

Magrat · 1 Ağustos 2023

mermaidd100 .!.:
Sonrasında ise boşanırsak, bir daha asla mutlu olamayacağımı, bana kimsenin onun kadar tahammül edemeyeceğini söyledi.

İnanın şu cümleye kadar objektif kalmaya çalıştım. Erkek için iş kaybetmek kolay değil diye düşündüm, o da yıpranmış olabilir dedim... Ama şu laf var ya. Direkt bel altı, direkt sizi paramparça etmek için edilmiş bi laf. Bu lafları sizi seven biri değil, tüm ruhunuzu parçalamak isteyen biri eder.

Çocuk yapmadığınız çok çok ama çok iyi olmuş.
Hayata yeniden başlamak için hiçbir yaş geç değil, zaten 32 yaşında görünüyorsunuz bilgilerde. Genceciksiniz.
Yapmayın bunu kendinize..
Dışarıda biyerlerde sizi yumuşacık sevip sarmalayacak, kraliçeler gibi davranacak bir adam olduğunu düşünsenize..

theblackswan · 1 Ağustos 2023

mermaidd100 .!.:
Yorumunuz için teşekkürler. Çocuk konusunda da aslında beni manipüle ediyor. Ben çocuk konusunu açtığımda (bir kaç yıl önce), ülkenin ekonomik şartlarını, kendi iş durumlarının belirsizliğini bahane ederek, bizim çocuksuz da gayet mutlu bir hayatımız olabileceğini, aslında çocuk isteğimin tamamen çevresel şartlardan kaynaklandığını, eğer çok istersem yapabileceğimizi ama pişman olacağımızı söyleyip durdu. Psikolojik olarak o kadar etkiliyor ki onun fikirlerini benimsediğimi şimdi şimdi farkediyorum maalesef.

Anne olma konusundaki isteğinize hak veriyorum, saygı da duyuyorum;ama bu adamdan çocuk sahibi olursanız pişman olacaksınız, pişman olmak konusunda doğru bir öngörü yapmış. Adamın kendisi mızmız ve bencil, kendisi büyümemiş, koca bir çocukla yaşıyorsunuz; çocuğunuz olursa iki çocuğunuz olacak.

Tükendim. Fikirlerinize ihtiyacım var.

Popüler Üye

Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

La galibe İLLALLAH 🧡

Popüler Üye

Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

A rare bird on earth and very like a black swan.

Aktif Üye

A rare bird on earth and very like a black swan.

Guru

Popüler Üye

Nirvana

Popüler Üye

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Guru

A rare bird on earth and very like a black swan.

Benzer Konular