- 29 Eylül 2017
- 786
- 1.528
- Konu Sahibi anneyimbenanne
- #1
EKLEME: Çoğu arkadaş neden çağırdın o zaman, demiş; ben kimseyi çağırmadım. Eşimin ailesi kendileri yardım etmek istediler, bir problemimiz yok, birbirimizi sever iyi anlaşırız, onları çekiştirmek için konu açmadım. Sadece bu hengamede çocukların da olması ve herkesin benim için düzenini değiştirmesi beni geren, bunaltan. Bir de ufak tefek müdahaleler.
Lütfen önce okuduğumuzu anlayalım, tamamını okumuyorsak yorum yapmayalım. Gereksiz polemik oluyor.
Merhaba arkadaşlar. Çok uzun kusura bakmayın, içimi döktüm ilk defa.
Biz birkaç gün önce kendi evimize taşındık. Bu süreçte sağolsun eşimin annesi birkaç gün önceden geldi, evi toparladık. Her zaman bana yardımcı olur ve iyi anlaşırız. Ama bu sefer yüzgöz olduk maalesef. Bizim taşındığımız gün eşimin Ablası gelecekti, bir gün sonra da eşi oğlunu yanımıza bırakacak ve birkaç gün kalacaklardı. Bu arada sonraki gün diğer Ablası da gelecekti ve onun çocukları getirip getirmeyeceği belirsiz. Çocukların bir zararı yok bana, ama hepsi internet bağımlısı, ve yeni taşındığımız için internetimiz yok ve internet olmadığı zaman sıkılıyorlar bana değil annelerine sıkıntı yaratıyorlar, onlar huzursuz olduğunda ben rahat edemiyorum, benim için bu kadar insanın düzenini bozması kendimi sorumlu hissettiriyor bir de. Geldiği günden beri şu gün ablan gelir sonra şu da gelir sonra bu da gelir diye sürekli konuşulunca, ben de birkaç defa hatta eşimin yanında da, internet yok çocuk sıkılacak nasıl olur ki falan dedim. Hatta eşim de çocuğun bir gün sonra gelmesi için mesaj atmıştı ablasına, söylediğim mantıksız değil. Hem Ablam huzursuz olacak, hem de evde yaklaşık 7-8 kişi varken yerleşmeye çalışmak, ne bileyim gerildim. En son nasıl olacak ki dediğimde, kayınvalidemin yüzü düştü, o zaman ablanı Pazar günü alır giderim ben, çocuğu da getirmesinler, dedesine (kayınbabam) bıraksın babası falan demeye başladı. (Ben ona Pazar dönersin sen demiştim, çok yorulduğu için, dinlen geri gel dedim, meğer o an bana sinirlenince bunu da yanlış anlamış, ama bunu çok önceden demiştim.) Anladım bozulduğunu, anne sen bana bozuldun ama diye başladım buraya yazdıklarımı söyledim, bana değil ablama yapıyor falan diye. Yok bozulmadım falan dedi. Sonra ben babanı arayayım söyleşin diyip duruyor, anne hayır ben böyle bi şey demedim diyorum, yok yok diyor, rahatsızlık falan dile getirdi, ben rahatsız olsam ablamları hiçbir işim yokken yatılı çağırmazdım diyorum (ayda en az 1 defa kalırlar bizde, ben de çağırırım gelmek istediklerini bildiğimden, o da söyler gelmek istediğinde), yok gelmesinler ki zaten falan diyor.. çıktı kayınbabamı aradı; ara söyle gelmesin napalım çocuk durmaz senin yanında dursun, söyleyeceksin, falan diyor, şikayet eder gibi, önce yok bi şey olmadı, sonra istemiyor napayım diyor falan. Anne telefonu verir misin diyorum, hayır diyor. Beni nasıl gösterdiğinin farkında mısın, teşekkür ederim dedim. Sonra ben kayınbabamı aradım. Baba biz yorgunluğun stresin etkisiyle yanlış anlaştık, aramızda hallederiz, ben bundan dolayı dedim, sen ablamları arama lütfen dedim; tamam kızım dedi. Döndüm yanına, biraz laf atıştık, saygısızca değil tabi. Ben bu kadarmışım demek ki, ablamın çocuğunu sığdırmayacağımı düşünebiliyorsun ve daha biz çözmeden babamla konuşup beni nasıl gösteriyorsun dedim; kaç gündür aynı şeyi diyorsun dedi. Tekrar aynı şeyleri açıkladım, o çocuğa da kendi bakmak istemiyor normal zamanda bu arada, idare edilmesi zor diye, ama ben suçlu oldum şimdi. Her neyse, dedim ki bak anne ben üst üste söyleyip seni düşündürmüş olabilirim, bozulduğunu anladığımda konuşmaya çalışıyorum, sen bana yok diyip babamı arıyorsun, ne gerek dedim. Bi şeyler dedi, çözdük sonuç olarak, ne eşimin ne ablamların haberi olmadı.
Eve taşındık, her yer pislik temizlik tam yapılmamış, sinirlerim hopladı. İlk gün de çok iş yaptık, karışmıyorum der ama karışmaya bayılır. (Kötüniyetli değil ama sıkıyor herkesi) Bence şöyle yap diyor mesela, anne ben böyle daha rahatım diyorum, yok ben senin için diyorum sen kafana göre yap diyor ama yüzü düşüyor. Egoist değilim, ama ne nereye yerleşecek kendisi söylüyor falan, insanız bazen bozuluyorum Allah var. Ve aramızda bu şey yaşandığından dolayı bi soğukluk hissediyorum, huzursuzum. Şimdi 6-7 kişi aynı evde ev yerleştirmeye çalışıyoruz. Koyduğum hiçbir eşyanın yerini beğenmiyor, her şeyin yeri başka yerde daha iyi olurmuş.. yaptırdığımız çoğu şeyin olumsuz yönünü görüyor..
Çok bunaldım, evimde eşimle çocuğumla Başbaşa oturmak istiyorum...
Lütfen önce okuduğumuzu anlayalım, tamamını okumuyorsak yorum yapmayalım. Gereksiz polemik oluyor.
Merhaba arkadaşlar. Çok uzun kusura bakmayın, içimi döktüm ilk defa.
Biz birkaç gün önce kendi evimize taşındık. Bu süreçte sağolsun eşimin annesi birkaç gün önceden geldi, evi toparladık. Her zaman bana yardımcı olur ve iyi anlaşırız. Ama bu sefer yüzgöz olduk maalesef. Bizim taşındığımız gün eşimin Ablası gelecekti, bir gün sonra da eşi oğlunu yanımıza bırakacak ve birkaç gün kalacaklardı. Bu arada sonraki gün diğer Ablası da gelecekti ve onun çocukları getirip getirmeyeceği belirsiz. Çocukların bir zararı yok bana, ama hepsi internet bağımlısı, ve yeni taşındığımız için internetimiz yok ve internet olmadığı zaman sıkılıyorlar bana değil annelerine sıkıntı yaratıyorlar, onlar huzursuz olduğunda ben rahat edemiyorum, benim için bu kadar insanın düzenini bozması kendimi sorumlu hissettiriyor bir de. Geldiği günden beri şu gün ablan gelir sonra şu da gelir sonra bu da gelir diye sürekli konuşulunca, ben de birkaç defa hatta eşimin yanında da, internet yok çocuk sıkılacak nasıl olur ki falan dedim. Hatta eşim de çocuğun bir gün sonra gelmesi için mesaj atmıştı ablasına, söylediğim mantıksız değil. Hem Ablam huzursuz olacak, hem de evde yaklaşık 7-8 kişi varken yerleşmeye çalışmak, ne bileyim gerildim. En son nasıl olacak ki dediğimde, kayınvalidemin yüzü düştü, o zaman ablanı Pazar günü alır giderim ben, çocuğu da getirmesinler, dedesine (kayınbabam) bıraksın babası falan demeye başladı. (Ben ona Pazar dönersin sen demiştim, çok yorulduğu için, dinlen geri gel dedim, meğer o an bana sinirlenince bunu da yanlış anlamış, ama bunu çok önceden demiştim.) Anladım bozulduğunu, anne sen bana bozuldun ama diye başladım buraya yazdıklarımı söyledim, bana değil ablama yapıyor falan diye. Yok bozulmadım falan dedi. Sonra ben babanı arayayım söyleşin diyip duruyor, anne hayır ben böyle bi şey demedim diyorum, yok yok diyor, rahatsızlık falan dile getirdi, ben rahatsız olsam ablamları hiçbir işim yokken yatılı çağırmazdım diyorum (ayda en az 1 defa kalırlar bizde, ben de çağırırım gelmek istediklerini bildiğimden, o da söyler gelmek istediğinde), yok gelmesinler ki zaten falan diyor.. çıktı kayınbabamı aradı; ara söyle gelmesin napalım çocuk durmaz senin yanında dursun, söyleyeceksin, falan diyor, şikayet eder gibi, önce yok bi şey olmadı, sonra istemiyor napayım diyor falan. Anne telefonu verir misin diyorum, hayır diyor. Beni nasıl gösterdiğinin farkında mısın, teşekkür ederim dedim. Sonra ben kayınbabamı aradım. Baba biz yorgunluğun stresin etkisiyle yanlış anlaştık, aramızda hallederiz, ben bundan dolayı dedim, sen ablamları arama lütfen dedim; tamam kızım dedi. Döndüm yanına, biraz laf atıştık, saygısızca değil tabi. Ben bu kadarmışım demek ki, ablamın çocuğunu sığdırmayacağımı düşünebiliyorsun ve daha biz çözmeden babamla konuşup beni nasıl gösteriyorsun dedim; kaç gündür aynı şeyi diyorsun dedi. Tekrar aynı şeyleri açıkladım, o çocuğa da kendi bakmak istemiyor normal zamanda bu arada, idare edilmesi zor diye, ama ben suçlu oldum şimdi. Her neyse, dedim ki bak anne ben üst üste söyleyip seni düşündürmüş olabilirim, bozulduğunu anladığımda konuşmaya çalışıyorum, sen bana yok diyip babamı arıyorsun, ne gerek dedim. Bi şeyler dedi, çözdük sonuç olarak, ne eşimin ne ablamların haberi olmadı.
Eve taşındık, her yer pislik temizlik tam yapılmamış, sinirlerim hopladı. İlk gün de çok iş yaptık, karışmıyorum der ama karışmaya bayılır. (Kötüniyetli değil ama sıkıyor herkesi) Bence şöyle yap diyor mesela, anne ben böyle daha rahatım diyorum, yok ben senin için diyorum sen kafana göre yap diyor ama yüzü düşüyor. Egoist değilim, ama ne nereye yerleşecek kendisi söylüyor falan, insanız bazen bozuluyorum Allah var. Ve aramızda bu şey yaşandığından dolayı bi soğukluk hissediyorum, huzursuzum. Şimdi 6-7 kişi aynı evde ev yerleştirmeye çalışıyoruz. Koyduğum hiçbir eşyanın yerini beğenmiyor, her şeyin yeri başka yerde daha iyi olurmuş.. yaptırdığımız çoğu şeyin olumsuz yönünü görüyor..
Çok bunaldım, evimde eşimle çocuğumla Başbaşa oturmak istiyorum...
Son düzenleme:
gidince kendi istediğini yap ben by durumlara başka çözüm bulamadim
