İkinci bebek olmalı mi

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

parfumkokusu

hola!
Kayıtlı Üye
5 Nisan 2013
2.920
2.821
Merhaba, biraz kafam karışık fikir almak istediğim için konu açıyorum. Benim 5 yaşında bir oğlum var. Anaokuluna gidiyor. Ben ve eşim çalışıyoruz. Maddi anlamda çok şükür iyiyiz. Eşim yaklaşık 6 aydır bebek istiyor. Aslında daha önceden de istiyordu ama yeni yeni dillendirmeye başladı. Oğlanı da fitlemis o da kardeş diye sormaya basladi. Ama ben çok kararsızım. Öncelikle yaşım 39 ilk etken bu. İkincisi oğlum çok hareketli ve zor bir çocuktu. Yeni yeni kolaylasmaya başladı. Uyku terorunden koliigne yaş sendromları gece uyanma nöbetleri derken hepsini dibine kadar yaşadık. Çok hareketliydi. Sürekli ayaktaydik. Bu koşullarda bir de ise git gel derken baya bir zorlu sureclerden geçtik. İkinci için gözüm çok yemiyor açıkçası. Aynı Sabrı nasıl gösteririm diye düşünüyorum. Üçüncü etken ise eşim. Çok yardımcı biridir her konuda ama bir o kadar da evhamlidir. Yani evhamlari o kadar fazla ki ben doğum yaptığım günün sabahı beni bırakıp kalp grafiisi cektirecek derecede panikli. Tedavi gördü bir süre ama paniği tuttuğunda ofkeleniyor da. O yuzden bebek dogdugundaki panik haliyle kayinvalidemi falan evin içine kadar soktu. ( Ne kendine ne bana güvendi bebek bakma konusunda ve onlar da bu yolla herşeye karışıp beni resmen depresyona soktular. Kendimi yetersiz hissettim) Şimdi bunları. Hepsi geride kaldı. Tabi ki her kırgınlık geçmedi ama tekrar aynı şeyleri yaşama korkum var ve katlanamam aynı şeyler olursa. Kafamı karıştıran şeyse şu... Aslında çocukları çok seviyorum. Ve üstte saydığım sebeplerden anneligimin tadını bile çıkaramadım. Cikarttirmadilar. Şimdi yeniden olsa hem zor gibi geliyor. Hemde o yasayamadigim anneliği acaba yaşayabilir miyim diye düşünüyorum. Bir de oğlumun kardeşi olsa ilerde en azından ona destek olacak birisi olur mu diye de düşünüyorum. Bilemiyorum hatalı mi düşünüyorum. Dıştan bir bakış olarak yorumlarsanız çok sevinirim. Yerimde olsanız ne yapardınız?
 
Bu arada oğluma kv baktı ben çalıştığım için. İşi bırakıp çalışma şansım yoktu maaş anlamında. Bıraksam tekrar giremezdim o maaşla. Şimdi ücretsiz izin kullanabilirim ama onu yaparsam da oğlanın okul ücretini ödeyemem. Yani ona da 6 aydan fazla tek bakamam demek. Kadın tutmam gerekebilir. O zaman da eşimle yine tartışırız gibi geliyor
 
Ben olsam kardeş için veya eşim istediği için veya ilk annelik sürecimi temize çekmek için tekrar anne olma kararı almazdım. Maddi manevi inanılmaz büyük bir sorumluluk. Tekrar zor bir bebek olsa kararımdan emin olup pişman olmayacaksam bunu içimde hissediyorsam yapardım. Yaşa takılmazdım.
 
Ben olsam kardeş için veya eşim istediği için veya ilk annelik sürecimi temize çekmek için tekrar anne olma kararı almazdım. Maddi manevi inanılmaz büyük bir sorumluluk. Tekrar zor bir bebek olsa kararımdan emin olup pişman olmayacaksam bunu içimde hissediyorsam yapardım. Yaşa takılmazdım.
Çocukları gördüğümde için gidiyor. Ama o enerjim var mı kendimde emin degilim. Bundan 5 sene sonra o enerjiyi bulursam bu kez de yaş geçmiş olacak ve pek çok şey zorlaşacak. Bu kez de pişman olmaktan korkuyorum. Aslında eşimin yada oğlumun istemesi değil sebep, kendi duygularimdan ve gücumden emin olamıyorum
 
Bu arada oğluma kv baktı ben çalıştığım için. İşi bırakıp çalışma şansım yoktu maaş anlamında. Bıraksam tekrar giremezdim o maaşla. Şimdi ücretsiz izin kullanabilirim ama onu yaparsam da oğlanın okul ücretini ödeyemem. Yani ona da 6 aydan fazla tek bakamam demek. Kadın tutmam gerekebilir. O zaman da eşimle yine tartışırız gibi geliyor
Koca kişisi eğer siz doğumdan sonra istediğiniz kadar çalışmayıp evde durma imkanını sunmuyorsa,
yemek temizlik ve çocuk bakımında yüzde elli rol oynamıyorsa,
gerektiğinde eve yardımcı tutamıyorsa,
bir de üstüne kaynanayı eve getirip çocuğu ona kitleyip evin düzeninin de bozulmasına sebep oluyorsa, hiç de öyle ikinci çocuk istemeye falan hakkı yok.

Yaşınız da 40’a gelmiş. Fiziksel olarak kendinize güvenmiyorsunuz, buna sadece siz karar verebilirsiniz. Sen çocuğa bakamazsın deyip eve annesini getiren adam çok biliyorsa kendi doğursun.
 
Koca kişisi eğer siz doğumdan sonra istediğiniz kadar çalışmayıp evde durma imkanını sunmuyorsa,
yemek temizlik ve çocuk bakımında yüzde elli rol oynamıyorsa,
gerektiğinde eve yardımcı tutamıyorsa,
bir de üstüne kaynanayı eve getirip çocuğu ona kitleyip evin düzeninin de bozulmasına sebep oluyorsa, hiç de öyle ikinci çocuk istemeye falan hakkı yok.

Yaşınız da 40’a gelmiş. Fiziksel olarak kendinize güvenmiyorsunuz, buna sadece siz karar verebilirsiniz. Sen çocuğa bakamazsın deyip eve annesini getiren adam çok biliyorsa kendi doğursun.


Eee ama bu konuda da ben sizin fikirlerine bayıldım 😂
 
Merhaba, biraz kafam karışık fikir almak istediğim için konu açıyorum. Benim 5 yaşında bir oğlum var. Anaokuluna gidiyor. Ben ve eşim çalışıyoruz. Maddi anlamda çok şükür iyiyiz. Eşim yaklaşık 6 aydır bebek istiyor. Aslında daha önceden de istiyordu ama yeni yeni dillendirmeye başladı. Oğlanı da fitlemis o da kardeş diye sormaya basladi. Ama ben çok kararsızım. Öncelikle yaşım 39 ilk etken bu. İkincisi oğlum çok hareketli ve zor bir çocuktu. Yeni yeni kolaylasmaya başladı. Uyku terorunden koliigne yaş sendromları gece uyanma nöbetleri derken hepsini dibine kadar yaşadık. Çok hareketliydi. Sürekli ayaktaydik. Bu koşullarda bir de ise git gel derken baya bir zorlu sureclerden geçtik. İkinci için gözüm çok yemiyor açıkçası. Aynı Sabrı nasıl gösteririm diye düşünüyorum. Üçüncü etken ise eşim. Çok yardımcı biridir her konuda ama bir o kadar da evhamlidir. Yani evhamlari o kadar fazla ki ben doğum yaptığım günün sabahı beni bırakıp kalp grafiisi cektirecek derecede panikli. Tedavi gördü bir süre ama paniği tuttuğunda ofkeleniyor da. O yuzden bebek dogdugundaki panik haliyle kayinvalidemi falan evin içine kadar soktu. ( Ne kendine ne bana güvendi bebek bakma konusunda ve onlar da bu yolla herşeye karışıp beni resmen depresyona soktular. Kendimi yetersiz hissettim) Şimdi bunları. Hepsi geride kaldı. Tabi ki her kırgınlık geçmedi ama tekrar aynı şeyleri yaşama korkum var ve katlanamam aynı şeyler olursa. Kafamı karıştıran şeyse şu... Aslında çocukları çok seviyorum. Ve üstte saydığım sebeplerden anneligimin tadını bile çıkaramadım. Cikarttirmadilar. Şimdi yeniden olsa hem zor gibi geliyor. Hemde o yasayamadigim anneliği acaba yaşayabilir miyim diye düşünüyorum. Bir de oğlumun kardeşi olsa ilerde en azından ona destek olacak birisi olur mu diye de düşünüyorum. Bilemiyorum hatalı mi düşünüyorum. Dıştan bir bakış olarak yorumlarsanız çok sevinirim. Yerimde olsanız ne yapardınız?
Benim de bir oglum var, 5 yasina yaklasti. Esim de ben de baska cocuk istemiyoruz. Ben istemedigim halde esim israr etseydi yine de kabul etmezdim. Cocugun yuku yuzde doksan annede. Son soz de kadinindir bana gore. Esiniz zaten sinifta kalmis ilkinde.
 
beni linclemesin kimse ama 2.cocuk fikri artık bana çok saçma geliyor. (iki çocuğum var) Bu boktan dünyaya 2.cocuk getirmek çok yanlış artık şimdiki fikrime göre. ne yaparsan yap 2.cocuga yetemiyorsun 2.cocuga yeteyim derken ilk cocuk perişan oluyor. yani aşağı yukarı böyle oluyor. ikincide yaş biraz daha geçmiş oluyor sabır daha azalmış oluyor oluyor da oluyor. şimdiki aklım olsa yapmazdım ikinci çocuğu. ama tabi ki olduğu için çok mutluyum iyi ki var o ayrı konu. yapmasaydım pişman olur muydum onu da bilmiyorum ama 1 cocuk hiç cocuk 2 cocuk çok cocuk net.
 
beni linclemesin kimse ama 2.cocuk fikri artık bana çok saçma geliyor. (iki çocuğum var) Bu boktan dünyaya 2.cocuk getirmek çok yanlış artık şimdiki fikrime göre. ne yaparsan yap 2.cocuga yetemiyorsun 2.cocuga yeteyim derken ilk cocuk perişan oluyor. yani aşağı yukarı böyle oluyor. ikincide yaş biraz daha geçmiş oluyor sabır daha azalmış oluyor oluyor da oluyor. şimdiki aklım olsa yapmazdım ikinci çocuğu. ama tabi ki olduğu için çok mutluyum iyi ki var o ayrı konu. yapmasaydım pişman olur muydum onu da bilmiyorum ama 1 cocuk hiç cocuk 2 cocuk çok cocuk net.
Sanırım aklımda olan da buydu. Bir arkadaşıma konuyu actigimda ve ilk cocukta bu sorunlardan kaynaklı birşey anlamadim tadını çıkaramadım dediğimde, ikinci de de cikaramiyorsun zaten deyip sizin dediginize benzer şeyler söyledi. Yani ilkindeki enerjiyi bulamayabilirim sanırım. Doğsa zaten 41 yaşında olurum. İlkinde 34 yaşındaydım onda bile çok zorlandım. Kolay bir çocuk değildi canı sağolsun
 
Bu arada oğluma kv baktı ben çalıştığım için. İşi bırakıp çalışma şansım yoktu maaş anlamında. Bıraksam tekrar giremezdim o maaşla. Şimdi ücretsiz izin kullanabilirim ama onu yaparsam da oğlanın okul ücretini ödeyemem. Yani ona da 6 aydan fazla tek bakamam demek. Kadın tutmam gerekebilir. O zaman da eşimle yine tartışırız gibi geliyor
2. Çocuğa da aynı lüks hayatı verebilecek misiniz ? Ekonomi malum. Allah evladinizi bagislasin 40 dan sonra bana zor gelirdi.daha kaç yıl çalışacaksınız ? Ne zaman bir ayak uzatıp oh çekeceksiniz ? Dogurmakla bitmiyor ki.
 
Çocukları gördüğümde için gidiyor. Ama o enerjim var mı kendimde emin degilim. Bundan 5 sene sonra o enerjiyi bulursam bu kez de yaş geçmiş olacak ve pek çok şey zorlaşacak. Bu kez de pişman olmaktan korkuyorum. Aslında eşimin yada oğlumun istemesi değil sebep, kendi duygularimdan ve gücumden emin olamıyorum
32 yaşındayım hamile görünce nefesim daralıyor Allah kurtarsın ne zordur diyorum. Bir evladım var 2. Ye cesaret edemem. Kendimi biliyorum ,tanıyorum. Benim de koca her fırsatta cimcimeleri olan bir kızımız olsa, tütülü etek giyse dolassa falan diye güzelleme yapıyor 😂kız çocuk doguracagim garantiymis gibi😀kaynanam doğur ben bakarım diyor, görümce ben yardım ederim diyo ama ciks olmaz. Çünkü eni sonu o çocuğu ben doğurdum bana ihtiyacı var. Bebek görünce sizin gibi içim hoş oluyor sonra ağlayınca o hoşluk uçuyor😂
 
beni linclemesin kimse ama 2.cocuk fikri artık bana çok saçma geliyor. (iki çocuğum var) Bu boktan dünyaya 2.cocuk getirmek çok yanlış artık şimdiki fikrime göre. ne yaparsan yap 2.cocuga yetemiyorsun 2.cocuga yeteyim derken ilk cocuk perişan oluyor. yani aşağı yukarı böyle oluyor. ikincide yaş biraz daha geçmiş oluyor sabır daha azalmış oluyor oluyor da oluyor. şimdiki aklım olsa yapmazdım ikinci çocuğu. ama tabi ki olduğu için çok mutluyum iyi ki var o ayrı konu. yapmasaydım pişman olur muydum onu da bilmiyorum ama 1 cocuk hiç cocuk 2 cocuk çok cocuk net.
Sana yüzde yüz katiliyorum ama son cümleye çok güldüm. 1 çocuk hiç 2 çocuk çok yarım mi yapalım 😂😂😂❤️
 
Hep iki çocuğum olsun diye hayal ederdim. İlkinden sonra gerçeklerle yüzleştim:) %99 sorumluluk bende. Bu kadar zor olmasa ilk 2 sene isterdim galiba. Olacaksa da kesin yardımcı olmalı imkan/şart varsa. Ben ilk 1 sene yalnız bakabileceğimi sanmıştım 😅 baktım ama zordu her anlamda
 
Bu arada oğluma kv baktı ben çalıştığım için. İşi bırakıp çalışma şansım yoktu maaş anlamında. Bıraksam tekrar giremezdim o maaşla. Şimdi ücretsiz izin kullanabilirim ama onu yaparsam da oğlanın okul ücretini ödeyemem. Yani ona da 6 aydan fazla tek bakamam demek. Kadın tutmam gerekebilir. O zaman da eşimle yine tartışırız gibi geliyor
Sırf bu saydıklarınızdan bile olumsuz düşünmek için geçerli birer sebep. İnsanlar bazen bu sebeplerden boşanıyor.
 
Senin gene kayinvalide bakmis benimki gram faydasi olmadi 3 yastan sonra otizmli oldugunu anladik biliyorsn cok zorlar ve hiperaktif oglum suan 7 yasinda olacak kizim ise 4 aylik getirdim tek basima ikisinede bakiyorum ilerde pisman olmamak icin getirdim kizim büyüdümü 3.cüyüde getircem ilerde menapoz olacam böyle bir sansim olmayacak tabiki 3.cü hazir oldugum zaman getircem simdilik 2.cisini getirdim diye mutluyum getir büyük ihtimal cok ara verdigin icin kiz bebek olacagini düsünüyorum oglun artik kendini kurtarmis kizinla biraz oyalan calisma bak ona bir süre sana iyi gelecegini düsünüyorum oglun gibi olacak degil benim kizim gaz sorunu gitti suan gayet sakin yasinda geciyor getir
 
İki çocuğum var. Araları 7 yaş.
İlkinde yaşadığım zorlukların hiçbirini yaşamadım. İlki kolay bir bebekti bana kalırsa, ikincisi daha kolay bir bebek.

İlkinde zorlandığım konular yalnız olmak, eş haricinde destek görmemek falandı. İkincide onlar çözüldü belki de ondan bayağı keyifli geçirdim lohusalığı. (Uzun vadeli konuşmuyorum bebe daha 3 aylık zaten)

İkinci gebeliği 33'te tamamladım. İlkine göre bu daha zordu mesela. Şimdiki aklım olsa 30- kapatırdım bu gebelik işlerini. Yapı meselesi tabi, kendim için söylüyorum sağlıklı, fit falan değilim. Benim 33'üm belki sizin 53'ünüzdür bilinmez.

İkincide 10 günlükken işe döndüm bebeyle beraber. Kendi işimizdi. Eve tıkılmamaktan keyif aldım. Bebeyi bırakıp dönmek ister miydim? Hayır.

Maddi manevi hayat zor, kardeşin çok da şart olduğunu düşünmüyorum. Ben yaptım pişman değilim şartlarım oldukça uygundu. Sizin yerinizde olsam bu kadar oturmuş düzene, eş stresi ile beraber bebek eklemezdim.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X