- Konu Sahibi yalnizkus_
- #21
Bu da motivasyon kaynağı olsun.basarilar dilerim.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Çalışmak güzel ama çok çalışmak?
- Konu Sahibi yalnizkus_
- Başlangıç Tarihi
- 11 Ağustos 2018
- 904
- 1.840
- 40
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #22
22 yıllık iş hayatını 4 ay once birakmis bir is kolik (bknz oglak burcu) olarak 40 yaşından yazıyorum, keşke kendimden vermeden calissaymisim , delicesine calistim , durmadan calistim , isim finansti , bankacilar beni sirketin gizli ortagi sanarlardi. O kadar çalıştım yani. Dönüp bakıyorum da bosunaymis. Herkes dedi ki sen evde yapamazsin , sen alismissin calismaya falan. Hepsi hikaye , evde de o kadar güzel sıkılmadan vaktimi geçiriyorum ki , o sıkılırsın diyenler yaa bizde mi eve gecsek diyorlar :)
- 29 Nisan 2023
- 848
- 1.260
- 36
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #23
çalışma şartlarının olumsuzlugu beni deli gibi çalışmaktan alikoyardi diye düşünüyorum.9 saat mesai ve 3.4 saat yol. mümkün değil yapamazdım. evet çalışırdım ama 4 saat yol nedir? sehirlerarasi yolculuk süresi gibi. kimsenin hayatı kolay değil evet ama 4 saatte yol gidilmez bir iş için. ya ev değiştirir ya da işi değiştiririm. 9 saat çalışıp eve dönüp gelip hicbirsey yapacak enerji bulamazdım. ay bak şu an bile bir fena oldum.(isimle evim arası yürüyerek 15 dk) kolaylıklar dilerim
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #24
Ben de böyleyim 9 10 aydır şartları iyi güzel bir isim var yoğunluğum eh normal ama o yol bitirdi beni 4 saat gidiş dönüş. En iyi ihtimal 3 saat. Daha altı olmadı ve toplu taşıma. Oldum dedim daha ölmedim bir de küçük kızım var Allah sabır versin hayat çok zor iki gömleğe iki kahveye hayatımı satiyorum
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #25
Kazandığın parayı harcayacak zaman yok desene,cidden çok zormuş;kolaylıklar diliyorum
- 16 Haziran 2014
- 576
- 491
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #26
Büyük şehirde yürüme mesafesi ya da bir metro hattı değilse eğer 3 saat oluyor minimum. Trafik almış başını gidiyor. İş yerinde kendimize ayırdığımız bir saat öğle molasını hayat sayıyoruz. Buna da fazlası ile şükrediyorum orası ayrı.
Yoo kazandığım parayı bir çırpıda harcıyorum aslında
- 18 Kasım 2014
- 3.860
- 4.780
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #27
Aleeev sen misin?
Tamda arkadaşım gibi yazmışsınız. Ama o bu noktaya geldi mi bilemiyorum. En son konuştuğumuzda yemek yemeyi atladığını , bunun onun için sorun olmadığını filan söylemişti. Ama bence sorun, büyük sorun hem de.
Bu işlerin bir doyum noktası olmalı. Şu kadar yıl aktif çalıştım şimdi sakin moda geçiyorum gibi. Yoksa pil bir yerde biter. Yaş gençken görülmeyen şeyler, ileri yaşta maddi- manevi yorar insanı.
- 9 Nisan 2024
- 148
- 118
- 32
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #28
Bende özel sektör kölelerindenim. 9-6 mesai bunun harici işe giderken 2 saat dönerken 2 saat derken toplam 4 saat yol ilave ekleyelim. Ev gel yemek bulaşık çamaşır sınava hazırlanıyor birde derken zaten uykum geliyor uyuyorum. Ama mecburum ödemem gereken kiram ve borçlarım var. Lüks sayılabilecek (?) giderlerim var. Bunları yapabilmem için paraya para kazanabilmek için çalışmaya ihtiyacım var. Ne doğuştan zenginim nede sonradan zengin oldum Bunu hazmettim. Yani pencereden bakıp h.içi bu saatte insanlar nasıl geziyor ben neden pc başındayım diye sorgulamaktansa şükrediyorum ki işim var. Burada olmak için can atan binlerce kişi var allah yardımcısı olsun herkesin :)
- 16 Haziran 2014
- 576
- 491
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #29
Aylık ihtiyaçlarımı karşılayabilecek kadar gelirim olsa doyum noktası dediğimiz dinlenme sürecine geçeceğim bir süre ama maalesef ki sürekli artan fiyatlar derken asla aylık gider karşılayacak meblayı göremiyorum
Tabi ki ben de şükrediyorum, arada serzenişimde oluyor ama şükretmesem işe gelecek motivasyonu bulamazdım. Hepimize kolaylıklar diliyorum.
- 1 Ekim 2013
- 5.651
- 9.819
- 34
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #30
Belki başka bir Büyükşehir düşünebilirsin imkan varsa. İstanbul’daysan eğer gerçekten trafik çok yorucu
- 16 Haziran 2014
- 576
- 491
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #31
Kamu da çalışmadığım için buradan ayrılırsam gideceğim tek yer memlekete dönmek olur büyük ihtimalle. Evet İstanbul gerçekten çok yoruyor her anlamda. Ve daha kötüsü insan alışıyor da bu şehire bu tempoya. Şuan ayrı zorlanıyorum gidersem ayrı zorlanacam.
- 1 Ekim 2013
- 5.651
- 9.819
- 34
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #32
Dışarıdan gidince çok zevkli de içinde yaşarken zor evet. Yoldan kurtarmak adına yakın bir yere taşınma ihtimali ?
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #33
annem esnaf, 7 gün çalışır
kötü de kazanmaz. ama hep şöyle söyler, para kazanıyorum ama harcayacak zamanım yok
yani harcayacak zaman olmadıktan sonra çook çalışmanın ne anlamı var ki eğer bariz bi hedef yoksa ?
hedef dediğim de atıyorum birikim yapmak, araba almak, ev almak falan gibi
kötü de kazanmaz. ama hep şöyle söyler, para kazanıyorum ama harcayacak zamanım yok
yani harcayacak zaman olmadıktan sonra çook çalışmanın ne anlamı var ki eğer bariz bi hedef yoksa ?
hedef dediğim de atıyorum birikim yapmak, araba almak, ev almak falan gibi
- 16 Haziran 2014
- 576
- 491
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #34
Yoğun trafik bölgesinde çalışıyorum, iş yerine yürüme mesafesinde ev bulmadığım sürece her yer trafik her yer en az 2 saat gidiş geliş yol mesafesi. Büyük şehir için normal karşıladığım için farklı ev arayışına girmedim açıkçası. İlk geldiğimde gidiş geliş 6 saat bir yerde çalıştığım oldu asıl zoru oydu.
Aslında personel arayışında olabilir eğer çok sıkışık bir süreç geçirmiyorsa. Bir yaştan sonra dinlenme taraftarıyım dilerseniz siz de annenize naçizane önerilerde bulunabilirsiniz.
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #35
bi de iş için kendini çok paralamak da yoruyor insanı
ilk iş deneyimimde hem hevesim olduğu için hemde deneyim kazanmak için kendimden çok verdim
ofisten eve gelince bi de evdeki bilgisayarı açar çalışırdım
hafta sonları bazen ofise gider çalışırdım
meğer beni buna iten asıl şey bana fazla yük bindirmeleri ve benim de yükün altında ezilip kendimi yetersiz hissetmemmiş
yani suç işverendeydi ama ben o dönem sorun bende sanıyordum
1 sene dolmadan burn out gibi bişi oldum ve strese bağlı sağlık sorunlarım olmaya başladı
bi de kendimi paralıyor olmam kimsenin umurunda değildi kimse ne kadar çabaladığımı görmüyordu
aslaa ama asla yaranamıyordum karşılığını alamıyordum
işi de aşırı sahiplenmiştim ki bu çok gereksiz babanın firması bile olsa o kadar sahiplenmeye gerek yok
sonra bi gün kapının önüne konuldum senden verim alamıyoruz eskisi gibi bi de artık çok mutsuzsun denilerek
e tabi alamaz kimse çünkü 5 kişinin yapması gereken işi sadece ben sırtlanıyordum ve eziliyordum artık
kısa bi süre sonra şuan çalıştığım yerde başladım ve kendime bi söz verdim
burayı asla önceki yer gibi gereksiz sahiplenme moduna girmeyeceğim . her işin bi gün sonu gelecek
burada da ilk 1 sene çok toy olduğum için kendimi ispatlama çabasıyla ve fazla iş yükü ile geçti
sonra bişeyler yoluna girdi iş yüküm hafifledi falan derken sistem daha rahat oturdu
önceki yerde hep kovulmaktan korkuyordum başıma da gelmişti, o iş yerimden çıkarılmıştım
burada psikolojik olarak bu işten çıkarılma korkumu yenmeyi başardım . ve bu psikoloji ile çok daha verimli ve başarılıyım
işi aşırı sahiplenmemek işi düzgün yapmamak anlamına gelmiyor
işimi tabi ki sahiplenip en iyi haliyle yapıyorum gayret ediyorum
ancak duygusal anlamda aşırı bağlı değilim . bugün var yarın yok
bi de kaç sene oldu artık şey kafasındayım yani, çıkarırlarsa da tazminat öderler bende gider başka iş bulurum üstelik +100 bin lira fazladan para olur cebimde kafasındayım
duygusal yükleri attığımdan beri çook daha rahatım
bi işyeri senin işine gelmiyorsa oradan çıkmaktan , daha iyi alternatiflere yönelmekten korkma
ben o ilk iş yerimde çok toy olduğum için buradan başka yerde çalışamam kimse beni kabul etmez kafası vardı
çok şükür çoktan aştım bu da duygusal bi yüktü mesela
ilk iş deneyimimde hem hevesim olduğu için hemde deneyim kazanmak için kendimden çok verdim
ofisten eve gelince bi de evdeki bilgisayarı açar çalışırdım
hafta sonları bazen ofise gider çalışırdım
meğer beni buna iten asıl şey bana fazla yük bindirmeleri ve benim de yükün altında ezilip kendimi yetersiz hissetmemmiş
yani suç işverendeydi ama ben o dönem sorun bende sanıyordum
1 sene dolmadan burn out gibi bişi oldum ve strese bağlı sağlık sorunlarım olmaya başladı
bi de kendimi paralıyor olmam kimsenin umurunda değildi kimse ne kadar çabaladığımı görmüyordu
aslaa ama asla yaranamıyordum karşılığını alamıyordum
işi de aşırı sahiplenmiştim ki bu çok gereksiz babanın firması bile olsa o kadar sahiplenmeye gerek yok
sonra bi gün kapının önüne konuldum senden verim alamıyoruz eskisi gibi bi de artık çok mutsuzsun denilerek
e tabi alamaz kimse çünkü 5 kişinin yapması gereken işi sadece ben sırtlanıyordum ve eziliyordum artık
kısa bi süre sonra şuan çalıştığım yerde başladım ve kendime bi söz verdim
burayı asla önceki yer gibi gereksiz sahiplenme moduna girmeyeceğim . her işin bi gün sonu gelecek
burada da ilk 1 sene çok toy olduğum için kendimi ispatlama çabasıyla ve fazla iş yükü ile geçti
sonra bişeyler yoluna girdi iş yüküm hafifledi falan derken sistem daha rahat oturdu
önceki yerde hep kovulmaktan korkuyordum başıma da gelmişti, o iş yerimden çıkarılmıştım
burada psikolojik olarak bu işten çıkarılma korkumu yenmeyi başardım . ve bu psikoloji ile çok daha verimli ve başarılıyım
işi aşırı sahiplenmemek işi düzgün yapmamak anlamına gelmiyor
işimi tabi ki sahiplenip en iyi haliyle yapıyorum gayret ediyorum
ancak duygusal anlamda aşırı bağlı değilim . bugün var yarın yok
bi de kaç sene oldu artık şey kafasındayım yani, çıkarırlarsa da tazminat öderler bende gider başka iş bulurum üstelik +100 bin lira fazladan para olur cebimde kafasındayım
duygusal yükleri attığımdan beri çook daha rahatım
bi işyeri senin işine gelmiyorsa oradan çıkmaktan , daha iyi alternatiflere yönelmekten korkma
ben o ilk iş yerimde çok toy olduğum için buradan başka yerde çalışamam kimse beni kabul etmez kafası vardı
çok şükür çoktan aştım bu da duygusal bi yüktü mesela
- 28 Kasım 2010
- 40.712
- 133.342
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #36
Meslekte acemiliğim aynen anlattığınız gibi geçti. Şimdi ustalık evresindeyim. Çalışma saatlerim daha az. Kendime daha fazla vakit ayırabiliyorum. Sizin de öyle olur zamanla. Sadece sabır.
- 16 Haziran 2014
- 576
- 491
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #37
Ne için kendinden ödün verirsen ver bir önemi olmuyor artık. Değer görmeyi karşıdan bekleme devri bitti artık kendine değer verme vakti malesef. 100 bin tazminat güzel bir motivasyon kaynağıymış gerçektenbi de iş için kendini çok paralamak da yoruyor insanı
ilk iş deneyimimde hem hevesim olduğu için hemde deneyim kazanmak için kendimden çok verdim
ofisten eve gelince bi de evdeki bilgisayarı açar çalışırdım
hafta sonları bazen ofise gider çalışırdım
meğer beni buna iten asıl şey bana fazla yük bindirmeleri ve benim de yükün altında ezilip kendimi yetersiz hissetmemmiş
yani suç işverendeydi ama ben o dönem sorun bende sanıyordum
1 sene dolmadan burn out gibi bişi oldum ve strese bağlı sağlık sorunlarım olmaya başladı
bi de kendimi paralıyor olmam kimsenin umurunda değildi kimse ne kadar çabaladığımı görmüyordu
aslaa ama asla yaranamıyordum karşılığını alamıyordum
işi de aşırı sahiplenmiştim ki bu çok gereksiz babanın firması bile olsa o kadar sahiplenmeye gerek yok
sonra bi gün kapının önüne konuldum senden verim alamıyoruz eskisi gibi bi de artık çok mutsuzsun denilerek
e tabi alamaz kimse çünkü 5 kişinin yapması gereken işi sadece ben sırtlanıyordum ve eziliyordum artık
kısa bi süre sonra şuan çalıştığım yerde başladım ve kendime bi söz verdim
burayı asla önceki yer gibi gereksiz sahiplenme moduna girmeyeceğim . her işin bi gün sonu gelecek
burada da ilk 1 sene çok toy olduğum için kendimi ispatlama çabasıyla ve fazla iş yükü ile geçti
sonra bişeyler yoluna girdi iş yüküm hafifledi falan derken sistem daha rahat oturdu
önceki yerde hep kovulmaktan korkuyordum başıma da gelmişti, o iş yerimden çıkarılmıştım
burada psikolojik olarak bu işten çıkarılma korkumu yenmeyi başardım . ve bu psikoloji ile çok daha verimli ve başarılıyım
işi aşırı sahiplenmemek işi düzgün yapmamak anlamına gelmiyor
işimi tabi ki sahiplenip en iyi haliyle yapıyorum gayret ediyorum
ancak duygusal anlamda aşırı bağlı değilim . bugün var yarın yok
bi de kaç sene oldu artık şey kafasındayım yani, çıkarırlarsa da tazminat öderler bende gider başka iş bulurum üstelik +100 bin lira fazladan para olur cebimde kafasındayım
duygusal yükleri attığımdan beri çook daha rahatım
bi işyeri senin işine gelmiyorsa oradan çıkmaktan , daha iyi alternatiflere yönelmekten korkma
ben o ilk iş yerimde çok toy olduğum için buradan başka yerde çalışamam kimse beni kabul etmez kafası vardı
çok şükür çoktan aştım bu da duygusal bi yüktü mesela
Teşekkür ederim, umarım :)
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #38
Ben 12 sene senin dediğin gibi çalıştım. Maaş iyiydi ama muamele insanlık dışıydı. Kamuya geçtim şimdi yıllarca köle gibi çalıştığımı , kamudaki çalışmanın bunun yanında devede kulak olduğunu gördüm ve kendime, geçen yıllarıma çok üzüldüm.
Tek isteğim bir ev sahibi olmaktı , hem çocukluğum rutubetli çok soğuk yazın da hamam gibi sıcak bir evde geçtiğinden, boşanırken de eski eş bozuntusu beni evden kovduğundan , baba evine gidince de babamın beni kovmasından sonra kimsenin bana çık git diyemeyeceği bir evim olsun istedim. Evim oldu ama bu sefer çok eski bir eve anca gücüm yetti aldığımdan beri sorunları bitmedi.
Geriye dönüp baktığımda en güzel yıllarımı boşa geçirmiş hissediyorum. 36 yaşındayım tekrar evlenicem, çocuk yapmak bile gözümde büyüyor mesela her şeye geç kalmış hissediyorum . Daha bir yurdışına bile çıkamadım işyerinden asla izin alamıyordum
- 27 Nisan 2012
- 14.536
- 16.721
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #39
bil fiil 24 yıldır çalışıyorum
ama zorundayım ve ne yalan söyleyeyim severek de çalışıyorum
sabah 06:15 servise biniyorum mesela 16:45 iş çıkışı eve varmam 18 18:15
servis nimet kesinlikle yoksa yol çok daha uzun sürerdi bende İstanbul'dayım
bende bazen diyorum evde otursam çocuklarımı okula göndersem kendim yatsam işlerimi yavaş yavaş yapsam vs
ama biliyorum sıkılacağım :)
keşke 2 3 ay ara verme şansım olsa diyorum ama vazgeçiyorum
Allah hepimize sağlık sıhhat çalışma gücü versin
- Konu Sahibi yalnizkus_
- #40
motivasyon değil aslında, 100 bini almaktansa çalışabildiğim kadar çalışmayı tercih ederim buradaNe için kendinden ödün verirsen ver bir önemi olmuyor artık. Değer görmeyi karşıdan bekleme devri bitti artık kendine değer verme vakti malesef. 100 bin tazminat güzel bir motivasyon kaynağıymış gerçekten
Teşekkür ederim, umarım :)
ama en azından züğürt tesellisi olabiliyor
temelli dımdızlak kalma fikri kadar korkunç değil
6 ay kadar galiba işsizlik maaşı da oluyor. yani kaç sene emek vermişsem onun bi nevi karşılığı aslında
bunlar bu devirde para değil sadece hiç yoktan iyidir tesellisi anca
Benzer Konular
