Sevgili Dostlar, doktorların vazifesi iç ferahlatıcı tavsiyeler vermek değildir, gerçekçi değilse eğer. Doktorlar, çerçevedeki optimumu bulmaya çalışırlar. Çalışan annelerin çocukları sorunlu, evde oturanlarınki sorunsuz diye bir çıkarım yapmak son derece yanlış olmuş. Tam tersi, sürekli çocukları ile birlikte olan anneler, çocuklarına karşı en çabuk sabrı tükenen annelerdir. 24 saat çocukları ile olmak, kendilerine hiç zaman ayıramamak ve dış dünyadan tamamen soyutlanmış olmanın, anne-çocuk ilişkisine son derece zarar verdiği yapılan araştırmalar ile kanıtlanmıştır. Önemli olan çocukla ne kadar uzun zaman geçirdiğiniz değildir, ne kadar kaliteli zaman geçirdiğinizdir. Ayrıca anne ve babanın çalışması sadece maddi nedenlerle değil, çocuklarımıza sağlıklı rol modeller olabilmek açısından da çok önemlidir.
Çocuklar değişikliklerden hoşnut kalmazlar. Zaten anne ve babaları onları bırakıp işe gidiyor (çocukların bakış açısından), bu yetmiyormuş gibi, bir de evlerinde bile olamıyorlar. Bir başka eve gitmek zorundalar. Bu çocukların ebeveynlerine kızgınlık geliştirmelerine neden oluyor. Eğer şartlar imkan veriyorsa, çocuklarımızın yuvaya gidene kadar kendi evlerinde bakılmalarında büyük fayda var. Eğer şartlar buna imkan vermiyorsa, çocuğa bunu anlatmamız ve akşamları 1 saatten daha uzun bir süre dolu dolu sadece çocuğumuz ile ilgilenmeliyiz. Bu ifade ettiklerim sadece anneler için geçerli değil, babalar için de geçerli.
Eğer bu yazdıklarımdan daha farklı bir problem olduğunu düşünüyorsanız ve yüzeysel öneriler istemiyorsanız, yakınınızda bulunan ve çocuklarla çalışan bir meslektaşımdan yardım almalısınız. Meslektaşım sizi aile olarak gözlemledikten sonra, sağlıklı öneriler getirecektir.
Hepiniz sağlıkla kalın,