- 1 Eylül 2017
- 963
- 1.247
- 37
- Konu Sahibi mein_traume
- #1
Merhaba Arkadaşlar,
Çok uzun yazacağım, uzun kavramına yeni bir yaklaşım bile getirebilirim çünkü çok dertliyim
Baştan uyarayım ki, okumaya başlayıp ortada ağır işsizmişsin sende arkadaş gibi düşünüp bana bilenmeyin.
8 aylık bir ilişkim var, ilk görüşte aşık olduk birbirimize, mükemmel anlaşıyorduk, sevgilim tam benim istediğim gibi çok sosyal, keyifli, canlı biridir. Kendim çok konuşmayı, muhabbeti gezmeyi sevdiğimden sessiz sakin insanlarla anlaşamıyorum, o yüzden bu hali tavrı çok hoşuma gider. İkimizde öğretim görevlisiyiz, bu ikimiz içinde avantaj çünkü bazı günler onun ders çalışması gerekiyor, bazı günler benim, ikimizde birbirimizin halinden anlayıp vaktini almıyoruz, başka biri olsa bu yaşta ne dersi diyebilir belki kendince haklı olarak. Üçüncü olarak da her iki aile de kendi halinde mutassıp aileler, o yüzden çok iyi anlaşacaklarını düşünüyorduk ama maalesef öyle olmadı.
İkimizde 32 yaşındayız, gezelim, tozalım yaşını çoktan geçtik, ben gençken bile o kafada değildim, tek sevgilim oldu ondan önce o da aldattı o yüzden ayrıldım, aldatmasa evlenecektim. Kısacası sonunda evlilik görünmeyen ilişkiye başlamam. Bu ilişkide de hem yaş itibari ile hem çok sevdiğimiz ! için sevgilim ilk günden seninle evlenmek istiyorum dedi, devamında çok da güzel hazırlanmış bir evlilik teklifi yaptı. Buraya kadar peri masalı gibiydi, bundan sonrası tam bir korku filmi, yine bir uyarı ekleyeyim de korku filmi sevmeyenler okumasınlar.
Ben evlilik tarihi ile ilgili hiç sıkıştırmadım onu inanın çünkü evliliğe çok anlam yüklüyorum, tam olarak emin olmadan evlenilmemesi gerektiğini düşünüyorum. Evlenemedim diye üzülmeyi de bir süre önce bıraktım, toplum baskılarını da umursamıyorum artık, okulda bir sürü evlenmemiş bayan hoca var sonuçta, gayette güzel yaşıyorlar. Çok uzun açıklama yaptım farkındayım, cidden baskı yapmadım anlayın diye yazıyorum, sen ne zaman istersen o zaman evleniriz dedim. Bu zeki erkek arkadaşım temmuzda evlenelim dedi, emin misin dedim evet dedi, yine ondan teyit alarak 3 ay önce ailemin şehrinde düğün salonu baktırdım babama (düğün salonları doluyor, son anda karar verilince yer kalmıyor), haftasonu çok az yer kalmış, evleneceksek bir an önce günü belirleyelim bak yer kalmayacak dedim. 3 aydır hem evlenmeyi çok istiyorum diyor, hem de her seferinde gün belirlemeyi erteliyor. Evlilik korkun mu var, istiyorsan psikoloğa gidelim de dedim yok diyor, tamam tarihi erteleyelim diyorum yok diyor ama harekete de geçmiyor.
En son baktım güzellikle söylemekle olmuyor, ufak bir cinnet geçirdim, madem evlenmeyeceksin niye evlenicem diyip sürekli düğün salonuna baktırıp beni aileme rezil ediyorsun diye, yeminler ediyor çok istiyorum diye, bir süre rahat bırakıyorum yine sıfır faaliyet. Sorun evlenmek istememesi değil, dürüst olmaması. 3 ay önce 3-4 güne hallediyordu güya. en son 3 hafta önce ailemle tanışmadan günü belirleyemem, önce tanış sonra 3-4 güne belirleyeceğim dedi. Ben de bunu niye baştan söylemiyorsun diye kızsam da gittim tanıştım, ailesi bana gayet kötü davrandı, evlerine gitmedim diye yemediğim laf kalmadı, hepsine sustum, onun söylediğine göre beni çok sevmişler. Ben olsam bu kadar susan kızı bende severim, söylenecek bir ton cevabım var da ah işte.
Şartları bitti mi bitmedi, bu sefer de aileler tanışmadan olmaz dedi. Ben yine bir çıldırdım asla kabul etmiyorum dedim. Aslında olması gereken bir olay bu ama 11 ay sonra mı aklına geldi, şart koşuyorsun, önceden söyleseydin. Ailesine düşkün olsa anlayacağım, sürekli ailesinden şikayet eder, bu yaşa kadar kazandığı tüm parasını ailesine vermiş, durumları kötü olsa sorun değil de, 4 tane evleri var, durumları çok iyi, benim henüz haberim oldu bu durumdan başta olsa asla derdim sanırım, hala maaşının büyük kısmını babasına veriyormuş, duyunca inanamadım, biz evlenicez kenarda tek kuruşu yok, babası da ben kesinlikle destek olamam sana diyormuş, o da ben ne yapayım verirken bana destek olacak sandım diyor. Ben üzerime düşen her şeyi en iyi markalardan aldım hazır, ona yine de sen hiç sorun etme bütün eşyaları beraber alırız, düğünü de babam yapar dedim (biliyorum kulağa hiç hoş gelmiyor ama benim ailem çok fedakardır, illa biz yapıcaz siz bu kadar borçlanmayın diyorlar) hatta bazı eşyaları evlendikten sonra paramız olunca alırız yeter ki sen dert etme dedim, daha ne yapabilirim bilmiyorum.
Bütün bu fedakarlıklarıma rağmen bu düğün günü meselesindeki kararsızlığına sinirlendim diye bana annemin yanında senin x'den ne farkın kaldı dedi, x gelinimiz olacak nasipse, o ayrı bir roman, iyi kızdır diye kardeşimle tanıştırdım, 12 bilezik 5 i bir yerde istedi, bizim ailede bir şey istenmesi çok ayıptır ama kardeşim ne var bunda millet ev istiyor dedi diye istemeye istemeye yaptık, o da bunu biliyor. Ben asla tek kuruş istemedim, tam tersi masraf olmasın diye yemeğe bile gitmem onunlayken, bir yere gidersek hesabı bende öderim, buna rağmen bana böyle demesine şok oldum ve çok üzüldüm.
Bitti mi bitmedi, bitmiyor, bitmiyor. Beni ikna edemeyince annemi aramış, anne nolur 10 dakika çay içelim demiş. Kardeşimin nişanı nedeniyle iki günlüğüne annemler onların yaşadığı şehre gelmişti. Annemde bana çok ısrar etti, nolur bir çay içelim bir şey olmaz, hem biz de tanıyalım bakalım anlaşılabilecek miyiz diye, bende tamam dedim. Cumartesi günü söyledik biz bunlara, Pazar günü görüşeceğiz, Pazartesi ailem geri dönüyor çünkü, onlarda bir yere gideceklermiş, akşam olsun dediler, tamam dedik. Biz gezmeye gidecektik tüm aile bir araya gelmişken gitmedik bekledik yetişemezsek diye, akşam oldu babası son anda program mı olur, başka zaman onlar bizim eve gelsin demiş. Bunu daha önce de söylediler, bende örfümüz adetimiz diyorsunuz, kız evinin erkek evine daha önce gittiği nerede görülmüş asla olmaz demiştim.
Erkek arkadaşım annemi aradı, durumu söyledi, annem öncesinden bak yine iptal edeceksen bu son olur emin değilsen söyleme kocama söyleyeceğim demişti, o da yok yok kesin gelicez demişti (daha önce benim ailesi ile tanışmamı iptal etmişlerdi, hazırlanıp öyle kalakalmıştım) Annem de haklı olarak baya saydırdı yani, bir daha da beni arama dedi. Bu sefer orada kavga çıkarmış, beni aradı geliyoruz diye (kardeşlerim ve babam da duydu tabi iptal ettiklerini öncesinde), bende bitti bu iş, müsait olduğunda gel yüzüğünü al dedim.
Dün konuşabilir miyiz diye aradı, yüzüğünü vermek için gittim, saatlerce yalvardı, biliyorum böyle yapacağını ama kesin kararlıydım ayrılacaktım. Ben ne yapabilirim benim ailem kötü, gözlerinde hiç değerim yok, benim için 10 dakika çay içmeye bile gelmediler diyor. Talep onlardan gelmese hadi bir anlamaya çalışayım ama talepte onlardan geldi, bunun neresini anlayayım. Ona üzülüyorum ama bende aileme karşı çok mahcup oldum, ona da demediğim hiçbir şey kalmadı, 7 saat saydırmışım tam, o sözlere ben katlanamazdım açıkcası. Ben evlenmek istemesem bu kadar katlanırmıydım diyor, benim diyen katlanamaz, kendimi durduramıyorm, bugünde sürekli laf soktum, bukadar katlanıyor ama evlenmiyor da bende niyeti ne anlayamıyorum. Şu aşamada evlenmek için yalvarıyor gerçi ama artık ben kabul etmiyorum.
En son aileni kesinlikle istemiyorum, hiçbirisi ile asla görüşmem, baştan söylüyorum dedim. Tamam dedi. Bak zamanla yumuşar falan diye düşünüyorsan şimdi bitsin ailen olmayacak hayatımda, sen ne yapmak istiyorsan yap, görüş konuş ama benle muhatap etme dedim. Annesi bugün annemi 5 kere aramış özür dilemek için, beni de 2 kere aradı açmadık. Ben her söylediklerine sustum diye ne yapsak yanımıza kar kalacak sandılar sanırım, her kandilde özel günde arardım, kadın bana bir kere nasılsın demedi, niyetim benim ailem burada değil, onlar benim ailem olsundu ama maalesef çok farklı bir karşılık aldım.
Telefonlarını kesinlikle açmayı düşünmüyorum, özür dilemek için ailemin yaşadığı şehre gelmek istiyorlarmış, asla kabul etmedim, canım çok yandığı için çok ağır şeyler söyledim, hepsine sustu, erkek arkadaşım durumu düzeltmek için fazlasıyla uğraşıyor gerçekten ama içimden gelmiyor, kaldı ki artık onu sevmiyorum, bunu ona da söyledim, çok sıkıntı yaşadın ondan öyle geliyor, sevmesen 7 saattir söylenmezdin dedi. Ayrılsak üzülür müyüm emin bile değilim ama sanki rahatlarmışım gibi geliyor, halbuki gerçekten toz pembe hayallerim vardı
Annemse kızım çok haklısın ama kaç yaşına geldin, bak kardeşinin nişanlısını da, ailesini de görüyorsun (onlardan ayrı bir roman yazılır dediğim gibi nişanda bize masa ayarlamamışlar, biz gelin damadın yanındaydık, annemlerde misafir karşılıyordu, bir geldik bize yer kalmamış, kolunun arkasındaki masada oturduk, ben susmayacaktım da annemler tatsızlık çıkmasın dediler diye seslenmedik), kimse dört dörtlük değil, kimle yola çıksan böyle sorunlar olacak diyorlar. Gerçekten kimle yola çıksam böyle sorunlar olacak mı, daha önceki sevgilimin ailesi melek gibiydi, kadın beni balım diye severdi, onda da sevgilim aldatmıştı. Ben mi düzgün birini bulamıyorum, yoksa herkes mi böyle inanın şaşırdım artık. Bize de dışarıdan bakanlar ne kadar mükemmel bir çift diyor ama gel gör sen benim içim nasıl yanıyor.
Uzuncası, kısaca desem bu saatten sonra linç edeceksiniz haklı olarak, bazıları bu kadar uzun yazdım diye okumadan linç edecekler zaten hazırlıklıyım, başka yerde olsa, okumadım kardeş durumumuz yoktu etiketini alırdım bir kaç kez, ne deseniz haklısınız da, her şeyi yazsam bunun gibi bir 10 tane daha yazarım, şimdiden okuyan olursa özürlerimi sunuyorum, bozuk psikolojime versinler. Bu ilişki için umut var mı sizce, ben şöyle baştan bir okudum sıfır umut dedim ama erkek arkadaşıma da kıyamıyorum, o yüzden objektif görüşleriniz çok önemli, kaç kurtar kendini diyen ağırlıkta olursa mantıklı düşünebiliyorken kurtaracağım kendimi.
Çok uzun yazacağım, uzun kavramına yeni bir yaklaşım bile getirebilirim çünkü çok dertliyim
Baştan uyarayım ki, okumaya başlayıp ortada ağır işsizmişsin sende arkadaş gibi düşünüp bana bilenmeyin.8 aylık bir ilişkim var, ilk görüşte aşık olduk birbirimize, mükemmel anlaşıyorduk, sevgilim tam benim istediğim gibi çok sosyal, keyifli, canlı biridir. Kendim çok konuşmayı, muhabbeti gezmeyi sevdiğimden sessiz sakin insanlarla anlaşamıyorum, o yüzden bu hali tavrı çok hoşuma gider. İkimizde öğretim görevlisiyiz, bu ikimiz içinde avantaj çünkü bazı günler onun ders çalışması gerekiyor, bazı günler benim, ikimizde birbirimizin halinden anlayıp vaktini almıyoruz, başka biri olsa bu yaşta ne dersi diyebilir belki kendince haklı olarak. Üçüncü olarak da her iki aile de kendi halinde mutassıp aileler, o yüzden çok iyi anlaşacaklarını düşünüyorduk ama maalesef öyle olmadı.
İkimizde 32 yaşındayız, gezelim, tozalım yaşını çoktan geçtik, ben gençken bile o kafada değildim, tek sevgilim oldu ondan önce o da aldattı o yüzden ayrıldım, aldatmasa evlenecektim. Kısacası sonunda evlilik görünmeyen ilişkiye başlamam. Bu ilişkide de hem yaş itibari ile hem çok sevdiğimiz ! için sevgilim ilk günden seninle evlenmek istiyorum dedi, devamında çok da güzel hazırlanmış bir evlilik teklifi yaptı. Buraya kadar peri masalı gibiydi, bundan sonrası tam bir korku filmi, yine bir uyarı ekleyeyim de korku filmi sevmeyenler okumasınlar.
Ben evlilik tarihi ile ilgili hiç sıkıştırmadım onu inanın çünkü evliliğe çok anlam yüklüyorum, tam olarak emin olmadan evlenilmemesi gerektiğini düşünüyorum. Evlenemedim diye üzülmeyi de bir süre önce bıraktım, toplum baskılarını da umursamıyorum artık, okulda bir sürü evlenmemiş bayan hoca var sonuçta, gayette güzel yaşıyorlar. Çok uzun açıklama yaptım farkındayım, cidden baskı yapmadım anlayın diye yazıyorum, sen ne zaman istersen o zaman evleniriz dedim. Bu zeki erkek arkadaşım temmuzda evlenelim dedi, emin misin dedim evet dedi, yine ondan teyit alarak 3 ay önce ailemin şehrinde düğün salonu baktırdım babama (düğün salonları doluyor, son anda karar verilince yer kalmıyor), haftasonu çok az yer kalmış, evleneceksek bir an önce günü belirleyelim bak yer kalmayacak dedim. 3 aydır hem evlenmeyi çok istiyorum diyor, hem de her seferinde gün belirlemeyi erteliyor. Evlilik korkun mu var, istiyorsan psikoloğa gidelim de dedim yok diyor, tamam tarihi erteleyelim diyorum yok diyor ama harekete de geçmiyor.
En son baktım güzellikle söylemekle olmuyor, ufak bir cinnet geçirdim, madem evlenmeyeceksin niye evlenicem diyip sürekli düğün salonuna baktırıp beni aileme rezil ediyorsun diye, yeminler ediyor çok istiyorum diye, bir süre rahat bırakıyorum yine sıfır faaliyet. Sorun evlenmek istememesi değil, dürüst olmaması. 3 ay önce 3-4 güne hallediyordu güya. en son 3 hafta önce ailemle tanışmadan günü belirleyemem, önce tanış sonra 3-4 güne belirleyeceğim dedi. Ben de bunu niye baştan söylemiyorsun diye kızsam da gittim tanıştım, ailesi bana gayet kötü davrandı, evlerine gitmedim diye yemediğim laf kalmadı, hepsine sustum, onun söylediğine göre beni çok sevmişler. Ben olsam bu kadar susan kızı bende severim, söylenecek bir ton cevabım var da ah işte.
Şartları bitti mi bitmedi, bu sefer de aileler tanışmadan olmaz dedi. Ben yine bir çıldırdım asla kabul etmiyorum dedim. Aslında olması gereken bir olay bu ama 11 ay sonra mı aklına geldi, şart koşuyorsun, önceden söyleseydin. Ailesine düşkün olsa anlayacağım, sürekli ailesinden şikayet eder, bu yaşa kadar kazandığı tüm parasını ailesine vermiş, durumları kötü olsa sorun değil de, 4 tane evleri var, durumları çok iyi, benim henüz haberim oldu bu durumdan başta olsa asla derdim sanırım, hala maaşının büyük kısmını babasına veriyormuş, duyunca inanamadım, biz evlenicez kenarda tek kuruşu yok, babası da ben kesinlikle destek olamam sana diyormuş, o da ben ne yapayım verirken bana destek olacak sandım diyor. Ben üzerime düşen her şeyi en iyi markalardan aldım hazır, ona yine de sen hiç sorun etme bütün eşyaları beraber alırız, düğünü de babam yapar dedim (biliyorum kulağa hiç hoş gelmiyor ama benim ailem çok fedakardır, illa biz yapıcaz siz bu kadar borçlanmayın diyorlar) hatta bazı eşyaları evlendikten sonra paramız olunca alırız yeter ki sen dert etme dedim, daha ne yapabilirim bilmiyorum.
Bütün bu fedakarlıklarıma rağmen bu düğün günü meselesindeki kararsızlığına sinirlendim diye bana annemin yanında senin x'den ne farkın kaldı dedi, x gelinimiz olacak nasipse, o ayrı bir roman, iyi kızdır diye kardeşimle tanıştırdım, 12 bilezik 5 i bir yerde istedi, bizim ailede bir şey istenmesi çok ayıptır ama kardeşim ne var bunda millet ev istiyor dedi diye istemeye istemeye yaptık, o da bunu biliyor. Ben asla tek kuruş istemedim, tam tersi masraf olmasın diye yemeğe bile gitmem onunlayken, bir yere gidersek hesabı bende öderim, buna rağmen bana böyle demesine şok oldum ve çok üzüldüm.
Bitti mi bitmedi, bitmiyor, bitmiyor. Beni ikna edemeyince annemi aramış, anne nolur 10 dakika çay içelim demiş. Kardeşimin nişanı nedeniyle iki günlüğüne annemler onların yaşadığı şehre gelmişti. Annemde bana çok ısrar etti, nolur bir çay içelim bir şey olmaz, hem biz de tanıyalım bakalım anlaşılabilecek miyiz diye, bende tamam dedim. Cumartesi günü söyledik biz bunlara, Pazar günü görüşeceğiz, Pazartesi ailem geri dönüyor çünkü, onlarda bir yere gideceklermiş, akşam olsun dediler, tamam dedik. Biz gezmeye gidecektik tüm aile bir araya gelmişken gitmedik bekledik yetişemezsek diye, akşam oldu babası son anda program mı olur, başka zaman onlar bizim eve gelsin demiş. Bunu daha önce de söylediler, bende örfümüz adetimiz diyorsunuz, kız evinin erkek evine daha önce gittiği nerede görülmüş asla olmaz demiştim.
Erkek arkadaşım annemi aradı, durumu söyledi, annem öncesinden bak yine iptal edeceksen bu son olur emin değilsen söyleme kocama söyleyeceğim demişti, o da yok yok kesin gelicez demişti (daha önce benim ailesi ile tanışmamı iptal etmişlerdi, hazırlanıp öyle kalakalmıştım) Annem de haklı olarak baya saydırdı yani, bir daha da beni arama dedi. Bu sefer orada kavga çıkarmış, beni aradı geliyoruz diye (kardeşlerim ve babam da duydu tabi iptal ettiklerini öncesinde), bende bitti bu iş, müsait olduğunda gel yüzüğünü al dedim.
Dün konuşabilir miyiz diye aradı, yüzüğünü vermek için gittim, saatlerce yalvardı, biliyorum böyle yapacağını ama kesin kararlıydım ayrılacaktım. Ben ne yapabilirim benim ailem kötü, gözlerinde hiç değerim yok, benim için 10 dakika çay içmeye bile gelmediler diyor. Talep onlardan gelmese hadi bir anlamaya çalışayım ama talepte onlardan geldi, bunun neresini anlayayım. Ona üzülüyorum ama bende aileme karşı çok mahcup oldum, ona da demediğim hiçbir şey kalmadı, 7 saat saydırmışım tam, o sözlere ben katlanamazdım açıkcası. Ben evlenmek istemesem bu kadar katlanırmıydım diyor, benim diyen katlanamaz, kendimi durduramıyorm, bugünde sürekli laf soktum, bukadar katlanıyor ama evlenmiyor da bende niyeti ne anlayamıyorum. Şu aşamada evlenmek için yalvarıyor gerçi ama artık ben kabul etmiyorum.
En son aileni kesinlikle istemiyorum, hiçbirisi ile asla görüşmem, baştan söylüyorum dedim. Tamam dedi. Bak zamanla yumuşar falan diye düşünüyorsan şimdi bitsin ailen olmayacak hayatımda, sen ne yapmak istiyorsan yap, görüş konuş ama benle muhatap etme dedim. Annesi bugün annemi 5 kere aramış özür dilemek için, beni de 2 kere aradı açmadık. Ben her söylediklerine sustum diye ne yapsak yanımıza kar kalacak sandılar sanırım, her kandilde özel günde arardım, kadın bana bir kere nasılsın demedi, niyetim benim ailem burada değil, onlar benim ailem olsundu ama maalesef çok farklı bir karşılık aldım.
Telefonlarını kesinlikle açmayı düşünmüyorum, özür dilemek için ailemin yaşadığı şehre gelmek istiyorlarmış, asla kabul etmedim, canım çok yandığı için çok ağır şeyler söyledim, hepsine sustu, erkek arkadaşım durumu düzeltmek için fazlasıyla uğraşıyor gerçekten ama içimden gelmiyor, kaldı ki artık onu sevmiyorum, bunu ona da söyledim, çok sıkıntı yaşadın ondan öyle geliyor, sevmesen 7 saattir söylenmezdin dedi. Ayrılsak üzülür müyüm emin bile değilim ama sanki rahatlarmışım gibi geliyor, halbuki gerçekten toz pembe hayallerim vardı
Annemse kızım çok haklısın ama kaç yaşına geldin, bak kardeşinin nişanlısını da, ailesini de görüyorsun (onlardan ayrı bir roman yazılır dediğim gibi nişanda bize masa ayarlamamışlar, biz gelin damadın yanındaydık, annemlerde misafir karşılıyordu, bir geldik bize yer kalmamış, kolunun arkasındaki masada oturduk, ben susmayacaktım da annemler tatsızlık çıkmasın dediler diye seslenmedik), kimse dört dörtlük değil, kimle yola çıksan böyle sorunlar olacak diyorlar. Gerçekten kimle yola çıksam böyle sorunlar olacak mı, daha önceki sevgilimin ailesi melek gibiydi, kadın beni balım diye severdi, onda da sevgilim aldatmıştı. Ben mi düzgün birini bulamıyorum, yoksa herkes mi böyle inanın şaşırdım artık. Bize de dışarıdan bakanlar ne kadar mükemmel bir çift diyor ama gel gör sen benim içim nasıl yanıyor.
Uzuncası, kısaca desem bu saatten sonra linç edeceksiniz haklı olarak, bazıları bu kadar uzun yazdım diye okumadan linç edecekler zaten hazırlıklıyım, başka yerde olsa, okumadım kardeş durumumuz yoktu etiketini alırdım bir kaç kez, ne deseniz haklısınız da, her şeyi yazsam bunun gibi bir 10 tane daha yazarım, şimdiden okuyan olursa özürlerimi sunuyorum, bozuk psikolojime versinler. Bu ilişki için umut var mı sizce, ben şöyle baştan bir okudum sıfır umut dedim ama erkek arkadaşıma da kıyamıyorum, o yüzden objektif görüşleriniz çok önemli, kaç kurtar kendini diyen ağırlıkta olursa mantıklı düşünebiliyorken kurtaracağım kendimi.
Son düzenleme:
