Eşimden iyice soğudum.

Derya543

Üye
Kayıtlı Üye
19 Mayıs 2022
130
34
24
Merhaba arkadaşlar ben bi konuyla ilgili yorum almak istiyorum kafam o kadar karışık ki artık tahammül edemiyorum dısardan bakan birilerinin yorum yapmasını istiyorum. Benim eşim çok ama çok nankör bi insandır, ona o kadar emek verdim o kadar fedakarlık yaptım ki. Biliyorum hataydı insan hickimse için kendini bu kadar feda etmemeli, değecek olsa neyse ama kesinlikle değmedi. Şimdi konuya geliyim, eşim bana ve aileme karşı aşırı nankör benim ailem her zaman iyi olalım diye ugrasir. Maddi manevi her anlamda özellikle annem herşeyi yapıyor bizim için. Bizimki başta ailelerin istemediği bi evlilikti çünkü maddi durum yoktu ve küçüktük yetisemeyiz beceremeyiz diye düşünüyorlardi, neyse biz bir şekilde evlendik çok ama çok seviyorduk çünkü birbirimizi. Daha doğrusu ben sevildiğimi sanıyordum. Eşim aileme karşı aşırı nankör kendi ailesinin pek bi faydası yok daha doğrusu kendi ailesi diye bişi yok ortada annesini küçük yaşta kaybetmiş babası da yeniden evlenmis. Arayıp sormazlar hiçbir derdimizi sıkıntımızı bilmezler. Herseyimizle ama aklınıza gelebilecek herşeyle annemler ilgilenir. Ama eşim annemgilin en ufak işini yapmaz annemgil hayvancılıkla uğraşıyor arada işleri güçleri oluyor ama annemler zaten mecbur kalmadıkça yardım da istemezler ama arada bi mecbur kalıp bişey deseler ve ben bunu ona söylesem bi şekilde geçiştirir yüz yüze bakıyoruz ayıp olmazmi diye hiççç kafaya takmaz onun yerine ben utanırım her seferinde hadi onu geçtim bizim kendi işimiz olsun yine benim ailem koşar. Kışın soba yakıyoruz mesela yakicagimizi bile ailem ayarlar ama bizim eve götürüp komurluge yerleştirmek için bile eşime birşey söyleyemiyoriz çünkü yapmıcağını biliyorum yapsa bile bin kere öf pöf yaparak belki yapar. Daha yeni bebeğimiz oldu ben toparlanana kadar annemlerde kalıyorum özel bi durumdan dolayı özel hastanede doğum yapmak zorunda kaldım, masrafın yarısından çoğunu annem üstlendi herşeye koşturdu bebeğimiz biraz zayıf doğdu gece gündüz annem ilgilendi çocuk bi haftada toparlandı, bişey de demiyorum yani sonuçta annem tabi ki her anne yapar ama bu kadar emeğin karşılığında eşim ne yaptı? Hastaneye gidisimizden tutun da, burda kaldığımız süre içinde her bizi görmeye geldiğinde sebepsiz suratını asıyor, artık o kadar utanıyorum ki onun yerine o kadar utanmaz, yüzsüz ve nankör ki, anneme o kadar ayıp oluyor ki. Annem yemeğini bile önüne getiriyor o sebepsiz bizimkilere sürat asıyor. Gerçekten artık tahammül edemiyorum bişey de diyemiyorum daha yeni çocuğumuz olmuş ama o her zaman yaptığı gibi yine hevesimi kursağımda bırakıyor. Annem de üzülüyor zaman zaman sinirleniyor ama yine de ses etmiyor kalbini kırmak istemiyor. Ve bir konu daha, bize o kadar soğuk ki zaten odunsu beni zaman zaman üzüyordu ikimizde kendi evimizdeyken fena değildi. Yine odundu ama şimdiki haline bakarak birazcık daha iyiydi ama yine de beni zaman zaman üzer aglatirdi. Hele son zamanlarda o kadar tahammülsüz oldu ki anlatamam benimle hep azarlayarak konuşuyor hiçbir şeye tahammülü yok. Hamileyken her kontrole gittiğimizde burnumdan getirdi. Herşeye öf pöf yapıp durdu ve hâla da öyle çocuğun kontrollerine gidiyoruz hiçbir şeye beklemeye tahammül edemiyor. Bi ara çocuğumuzun olmama ihtimali ortaya çıkmıştı ikimizde çok korktuk, eşim daha fazla korktu hatta ama sonunda olunca da böyle yaptı. Hamileyken öyle atıp tutuyordu ki ben çocuğuma şunu alıcam bunu alıcam söyle sevicem böyle sevicem diyip duruyordu. Ama şimdi eser yok öyle tahammülsüz ikimize de öyle soğuk ki anlatamam ben artık kendimden geçtim önceden ilgisiz olunca kalbim kırılırdi ama yemin ederim kendimi de geçtim insan kendi çocuğuna nasıl soğuk olabilir ya nasıl? Geçenlerde çocuktan kan aldılar annemin de benimde içimiz gitti. Annem iki saat ayakta gezdirdi çocuk sakinlessin diye ama eşim yüzüne bile bakmadı çocuğun, çünkü o sırada sonuç beklediği için öflemekle meşguldü beyefendi. Bizi görmeye gelir burda karnını doyurur, oturur telefona bakar, çocuğun doğru düzgün yüzüne bile bakmaz sadece giderken yalandan bi öpüyor o kadar. Ben o kadar doğum yaptım bana hastaneye hiçbir şey alıp gelmedi canı ister mi diye düşünmedi, doğumhanenin başında beklediler o kadar bagrislarimi duydu doğum bu yani kolay bişey değil ama ertesi gün sanki ben sapasaglamim doğum yapan ben degilmisim gibi eftem püsten sebeplerle benimle tartışmaya kalkıyor. İnsan tanımadığı biri bile olsa yani doğum yapmış bi insana biraz merhametle yaklaşır ya. Şimdi de bana kırkınız çıkana kadar dur diyor neymis efendim zorlanirmisim Sanki beni çok düsünür de. Amacı biz burda duralım masrafimuz olmasın o da rahat rahat para biriktirsin. Daha önce de şakayla karışık söylemisti zaten yani aklındaki o adım gibi biliyorum. Ona böylesi kolay geldi buraya gelip karnını doyurup oturup telefona bakıyor ve benim ailemin evinde benim aileme surat asabiliyor adam. Bu nasıl bişey ben anlam veremiyorum, zaman zaman biraz düzeliyor ama genel olarak sürat asık. Ha şunu da söyleyim geçen kendi babası geldi çocuğu görmek için, onun yanında öyle bir gülüyor ki aylar sonra onun öyle güldüğünü gördüm demek ki isteyince gülebiliyormuş. Biliyorum çoookk uzun oldu ama bir yorumlayin lütfen. Aslında yapılması gereken şey belli de daha yeni bebeğimiz oldu çok çaresiz kaldım ne yapacağımı hiç bilmiyorum ama artık dayanamıyorum hele çocuğa bile soğuk olması beni çook üzüyor.
 
Merhaba arkadaşlar ben bi konuyla ilgili yorum almak istiyorum kafam o kadar karışık ki artık tahammül edemiyorum dısardan bakan birilerinin yorum yapmasını istiyorum. Benim eşim çok ama çok nankör bi insandır, ona o kadar emek verdim o kadar fedakarlık yaptım ki. Biliyorum hataydı insan hickimse için kendini bu kadar feda etmemeli, değecek olsa neyse ama kesinlikle değmedi. Şimdi konuya geliyim, eşim bana ve aileme karşı aşırı nankör benim ailem her zaman iyi olalım diye ugrasir. Maddi manevi her anlamda özellikle annem herşeyi yapıyor bizim için. Bizimki başta ailelerin istemediği bi evlilikti çünkü maddi durum yoktu ve küçüktük yetisemeyiz beceremeyiz diye düşünüyorlardi, neyse biz bir şekilde evlendik çok ama çok seviyorduk çünkü birbirimizi. Daha doğrusu ben sevildiğimi sanıyordum. Eşim aileme karşı aşırı nankör kendi ailesinin pek bi faydası yok daha doğrusu kendi ailesi diye bişi yok ortada annesini küçük yaşta kaybetmiş babası da yeniden evlenmis. Arayıp sormazlar hiçbir derdimizi sıkıntımızı bilmezler. Herseyimizle ama aklınıza gelebilecek herşeyle annemler ilgilenir. Ama eşim annemgilin en ufak işini yapmaz annemgil hayvancılıkla uğraşıyor arada işleri güçleri oluyor ama annemler zaten mecbur kalmadıkça yardım da istemezler ama arada bi mecbur kalıp bişey deseler ve ben bunu ona söylesem bi şekilde geçiştirir yüz yüze bakıyoruz ayıp olmazmi diye hiççç kafaya takmaz onun yerine ben utanırım her seferinde hadi onu geçtim bizim kendi işimiz olsun yine benim ailem koşar. Kışın soba yakıyoruz mesela yakicagimizi bile ailem ayarlar ama bizim eve götürüp komurluge yerleştirmek için bile eşime birşey söyleyemiyoriz çünkü yapmıcağını biliyorum yapsa bile bin kere öf pöf yaparak belki yapar. Daha yeni bebeğimiz oldu ben toparlanana kadar annemlerde kalıyorum özel bi durumdan dolayı özel hastanede doğum yapmak zorunda kaldım, masrafın yarısından çoğunu annem üstlendi herşeye koşturdu bebeğimiz biraz zayıf doğdu gece gündüz annem ilgilendi çocuk bi haftada toparlandı, bişey de demiyorum yani sonuçta annem tabi ki her anne yapar ama bu kadar emeğin karşılığında eşim ne yaptı? Hastaneye gidisimizden tutun da, burda kaldığımız süre içinde her bizi görmeye geldiğinde sebepsiz suratını asıyor, artık o kadar utanıyorum ki onun yerine o kadar utanmaz, yüzsüz ve nankör ki, anneme o kadar ayıp oluyor ki. Annem yemeğini bile önüne getiriyor o sebepsiz bizimkilere sürat asıyor. Gerçekten artık tahammül edemiyorum bişey de diyemiyorum daha yeni çocuğumuz olmuş ama o her zaman yaptığı gibi yine hevesimi kursağımda bırakıyor. Annem de üzülüyor zaman zaman sinirleniyor ama yine de ses etmiyor kalbini kırmak istemiyor. Ve bir konu daha, bize o kadar soğuk ki zaten odunsu beni zaman zaman üzüyordu ikimizde kendi evimizdeyken fena değildi. Yine odundu ama şimdiki haline bakarak birazcık daha iyiydi ama yine de beni zaman zaman üzer aglatirdi. Hele son zamanlarda o kadar tahammülsüz oldu ki anlatamam benimle hep azarlayarak konuşuyor hiçbir şeye tahammülü yok. Hamileyken her kontrole gittiğimizde burnumdan getirdi. Herşeye öf pöf yapıp durdu ve hâla da öyle çocuğun kontrollerine gidiyoruz hiçbir şeye beklemeye tahammül edemiyor. Bi ara çocuğumuzun olmama ihtimali ortaya çıkmıştı ikimizde çok korktuk, eşim daha fazla korktu hatta ama sonunda olunca da böyle yaptı. Hamileyken öyle atıp tutuyordu ki ben çocuğuma şunu alıcam bunu alıcam söyle sevicem böyle sevicem diyip duruyordu. Ama şimdi eser yok öyle tahammülsüz ikimize de öyle soğuk ki anlatamam ben artık kendimden geçtim önceden ilgisiz olunca kalbim kırılırdi ama yemin ederim kendimi de geçtim insan kendi çocuğuna nasıl soğuk olabilir ya nasıl? Geçenlerde çocuktan kan aldılar annemin de benimde içimiz gitti. Annem iki saat ayakta gezdirdi çocuk sakinlessin diye ama eşim yüzüne bile bakmadı çocuğun, çünkü o sırada sonuç beklediği için öflemekle meşguldü beyefendi. Bizi görmeye gelir burda karnını doyurur, oturur telefona bakar, çocuğun doğru düzgün yüzüne bile bakmaz sadece giderken yalandan bi öpüyor o kadar. Ben o kadar doğum yaptım bana hastaneye hiçbir şey alıp gelmedi canı ister mi diye düşünmedi, doğumhanenin başında beklediler o kadar bagrislarimi duydu doğum bu yani kolay bişey değil ama ertesi gün sanki ben sapasaglamim doğum yapan ben degilmisim gibi eftem püsten sebeplerle benimle tartışmaya kalkıyor. İnsan tanımadığı biri bile olsa yani doğum yapmış bi insana biraz merhametle yaklaşır ya. Şimdi de bana kırkınız çıkana kadar dur diyor neymis efendim zorlanirmisim Sanki beni çok düsünür de. Amacı biz burda duralım masrafimuz olmasın o da rahat rahat para biriktirsin. Daha önce de şakayla karışık söylemisti zaten yani aklındaki o adım gibi biliyorum. Ona böylesi kolay geldi buraya gelip karnını doyurup oturup telefona bakıyor ve benim ailemin evinde benim aileme surat asabiliyor adam. Bu nasıl bişey ben anlam veremiyorum, zaman zaman biraz düzeliyor ama genel olarak sürat asık. Ha şunu da söyleyim geçen kendi babası geldi çocuğu görmek için, onun yanında öyle bir gülüyor ki aylar sonra onun öyle güldüğünü gördüm demek ki isteyince gülebiliyormuş. Biliyorum çoookk uzun oldu ama bir yorumlayin lütfen. Aslında yapılması gereken şey belli de daha yeni bebeğimiz oldu çok çaresiz kaldım ne yapacağımı hiç bilmiyorum ama artık dayanamıyorum hele çocuğa bile soğuk olması beni çook üzüyor.
Arkadaşlar annemde kalıyorum ben şuan onu galiba belirtmemisim. Yani gelip gidiyor dediğim yer annemlerin evi.
 
Lohusalıktan önce bunları görmüyor ve hissetmiyorsanız lohusalıktan bazen abartabiliyor insan.
Ama öncesinde de böyle hissediyorsanız biraz ağır olsa da; bu adama kalacak ev, yapılacak yemek, sevişilecek kadın lazımmış. Hiç bir şey vermeden almaya da alışmış.
Önceden de böyleydi, ama iyice abarttı artık.
 
Esiniz ailenize karsi bir taraftan kpmpleks yapiyor cünkü onun sahip cikan ailesi yok, birde kullaniyor. Buna izin vermemelisiniz. Ortaya kadar insallah cocuk yoktur dedim, ama tabi ki bebek de olmus. Benim esim böyle yapsa fena ayar verirdim..en gicik insan tipi nankör insandir, ama buna müsade eden de sizsiniz. Bence ciddi komusmanin zamani gelip gecmis de.
 
Aile kavramı eksik bireylerin coğu başka ailelere karşı soğuk yaklaşım sergileyebiliyor. İçten içe neler düşünüyor kimbilir. Size gelince biraz beklentilerinizi ve şikayetlerinizi azaltın. O zaman hayat daha güzel olur. Nasıl ki biz kadınlara kayinvalideler iyi niyetli dahi olsa gönülsüz iş yaptıramazlar erkeklere de öyle.
İçinden gelinerek yapilan bütün işler herkesi memnun eder.
 
Esiniz ailenize karsi bir taraftan kpmpleks yapiyor cünkü onun sahip cikan ailesi yok, birde kullaniyor. Buna izin vermemelisiniz. Ortaya kadar insallah cocuk yoktur dedim, ama tabi ki bebek de olmus. Benim esim böyle yapsa fena ayar verirdim..en gicik insan tipi nankör insandir, ama buna müsade eden de sizsiniz. Bence ciddi komusmanin zamani gelip gecmis de.
Bende öyle düşünüyorum. Ama yemin ederim izin vermemek için elimden gelen herşeyi yaptım. Ama annem yardımcı olmaya devam ediyor işte anne yüreği. Yapma diyorum nankör bu diyorum ama bu şekilde yine her seferinde her konuda annemgil yardımcı olmuş oluyor.
 
Bende öyle düşünüyorum. Ama yemin ederim izin vermemek için elimden gelen herşeyi yaptım. Ama annem yardımcı olmaya devam ediyor işte anne yüreği. Yapma diyorum nankör bu diyorum ama bu şekilde yine her seferinde her konuda annemgil yardımcı olmuş oluyor.

Siz keseceksiniz. Kabul etmezseniz kimse size birsey yapamaz, ama esiniz sizi de bir cok konuda yalniz birakiyor galiba. Bizim ailede benzer bir damat tipi var da. O bütün gün sagda solda gezer, bütün yük kadinda olur. Cocuklar da buna dahil
 
Sizin evde zaten bir çocuk varmış, kendi doğurduğunu büyütürsün ama diğerini nasıl buyuteceksin, yapmak zorunda mısın o senin kararın..

Ailen çok destekçi, adama ihtiyacın yok ama onun size ihtiyacı var. Bunun farkında olduğunuzu hissettirin bence
Ciddi bi konuşma yapsam belki korkar bi süreliğine düzelir. Ama geçici olur işte. Gerçekten ayrılmayi da düşünüyorum ama daha yeni bebegimiz oldu gerçekten napicagimi hiç bilmiyorum.
 
Üç kişilik çekirdek aile olmaniz lazım bebeğinizle. Anneniz elini üstünüzden çekmeli. Eşiniz sorumluluk almayı öğrenmeli, sıkıntılarınızı birlikte çözmek sizi birbirinize yaklaştırır. Bu süreçte her şeye öfleme modu ve sizi kırma üzme durumlari devam ederse o zaman yapacak tek bir şey kalır geriye🤷
 
Üç kişilik çekirdek aile olmaniz lazım bebeğinizle. Anneniz elini üstünüzden çekmeli. Eşiniz sorumluluk almayı öğrenmeli, sıkıntılarınızı birlikte çözmek sizi birbirinize yaklaştırır. Bu süreçte her şeye öfleme modu ve sizi kırma üzme durumlari devam ederse o zaman yapacak tek bir şey kalır geriye🤷
Emin olun devam eder, huylu huyundan vazgeçmez o geriye kalan şeyi uygulamak lazım galiba.
 
Annen ana yüreğinden dolayı herşeyi yapıyor çok güzel Allah razı olsun ancak, eşini çok güzel bedavaya alıştırmış :KK43: eşinde ister istemez rahata ermiş. Annen sana yardımını gizli gizli gene etsin ama eşinin omzuna yük bindirmezseniz bu adam böyle geldi böyle gidecek. Gerekirse bebek için borca sok şunu alalım bunu alalım bak bu lazım vs. Ona yük bindirmezsen düzelmez.
 
Emin olun devam eder, huylu huyundan vazgeçmez o geriye kalan şeyi uygulamak lazım galiba.
Yine de bir deneyin. Yani anneniz çok her şeyin içinde olmaya başlamışsa eşiniz görünürde bundan rahatsız olup triplenme durumlarına girer diğer taraftan arka fonda da bu işine de geldiği için tembelliğe alışır sorumluluktan kaçar. Yani nerdeyse her şeye yardımcı olduğu için suçlu hale gelir aileniz. Bu işler böyledir.
 
Bebeğiniz hayırlı olsun, sağlıkla büyütün inşallah 🌷🌿

Aile ortamı görmemiş, aile kurmayı da beceremeyen bir eş.
İşiniz biraz zor.

Kendinizi sağlık açısından iyi hissedene , ayaklanana kadar daha annenizin evinde kalın ve eşinizi kafaya takmamaya çalışın...
sonra da kalkın gidin evinize.
Kendi evinizde daha kolay düzen sağlarsınız.

Eşiniz belli etmiyor ama anneniz nasılsa her şeyi yapıyor diye kendisi rahat. Evinizde olunca bakarsınız mecbur kalır bazı sorumlulukları almaya.

Bebeğinizle bağ kurması lazım.
Hele bir evinize dönün.
 
X