İlk gebeliğimdi. 21 haftalıkken detaylı ultrasonda beyinciğin oluşmadığı görüldü ve böbrekleri de fazla iriydi. Çapaya yönlendirildim kurula. Joubert sendromu dendi. Amniyosentez için sıvı alındı .Mr istediler. Mr da da dandy walker sendromu dediler. Bana zarar vermeye başladığından sonlanması gerekiyor dendi. 03.10.2024te , 24 haftalıkken yatışım yapıldı. Karnımdan ilaç verilerek kalbi durduruldu kızımın. O an ki yıkılışımın içime düşen acının tarifini bir ömür tarif edemem. Alttan ilaç verilecekti 4 saatte bir. 3. ilaçta sabah saat 07.00 de sancım arttı acil doğum bölümüne indirildim. Beni bir odaya koydular kendi kendime ıkındım, kıvrandım. Bir hasta bakıcı geldi altındaki bezi oynatma kirlenmesin buralar dedi ve gitti. Kimse yoktu yanımda. 09:33 de altımdaki beze bebeğin indiğini hissettim. Seslendim gelin diye yalvardım 3-4 dk sonra geldiler yanıma. Anlatamadığım birçok acı yaşadım hastanede. Kızımın kalbini durdurmaya kendi ayaklarımla gittiğime mi yanayım, o kadar sancıyı acıyı yaşayıp kızımı beşiğine götürmek yerine mezara gönderdiğime mi? Yoksa ilk gebeliğimde kedi yavrusu gibi bi köşede kendi kendime doğum yapmaya çalıştığıma mı? 1,5 ay oldu neredeyse ama aklımdan da kalbimde de gitmiyor. Kendimi devamlı ağlarken, bir yerlere dalmış kızımı düşünürken buluyorum. Hep isim düşünüyorduk ama bulamamıştık. Kızımın adını Melek koyduk. Meleğimsiz yarım,eksik hissediyorum kendimi. Şimdi ise wes testi aşamasındayız. Bu süreçte bizi neler bekliyor bilmiyorum. Daha anlatacak, yaşadığım çok şey var ama boğazımın düğümü artıyor. Herkes evladını kolaylıkla ve sağlıkla kucağına alsın inşallah.
