Zenginlerin, ünlülerin hayatlarına özenme?!?!

Bende kylie jenner ı çok kıskanıyorum ne yalan söyleyeyim . Onun sahip olduğu paraya sahip olmayı çok isterdim :)
 
Bizimle de paylasir mısınız kendinizi nasil gelistiriyosunuz

Bu aslında bir kac sene evvel başlayan bir durum. Ben bir zamanlar hem depresyon hem anksiyeti hastasiydim. Üstüne kronik hastalık eklenince iyice çöktüm. Üniversite eğitimimi mesela yinede tamamladim iyi bir şekilde. Ama psikolojik olarak kendimi bir cok konuda geliştirmem gerekti o ruh halinden çıkmak için. Bir çok kitap, akademik dergiler, videolar, seanslar sonra şükür iyileştim. Kendimi keşfetme yolundayım şimdi. Uzun zaman baskalarin doğrularina ve isteklerine bağlı yaşadım. Simdi daha çok kendi iç sesimin peşindeyim. İnsanın kendini daha iyi olmaya itmesi gerektiğini düşünüyorum. Bilmiyorum kendimi tam net ifade edebildim mi :)
 
Bi hesap vardi instagramda. Bu unlulerle ilgili dedikodulari yaziyordu ustu kapali. Baktiginda her seyi var dersin ama ne cekmis nelerden taviz vermis. Yani disaridan bakinca zenginlik sohret ama onlar bunu gorebiliyor mu cok sanmiyorum. Allah her seyden once agiz tadi afiyet versin. Var olani guzel karsilarsan gelecek olana da hazir olmus olursun.
 
Kendinden zora bakıp halime şükretmem, başkasının hayatına bakıp özenmem. Herkes kendi hayatında mutlu olsun. Ben de kurduğum hayattan memnunum. Bir kaç ufak pürüz kaldı onları da yaptım mı tamam diyorum sadece insanız sürekli hedeflerimiz oluyor tabii.
Kim istemez iyi bir kariyer, mutlu bir aile, yeterli para. Gerçi yeterli para da yok aslında bu konuda bira çelişkiliyim de sanırım daha fazlasına ihtiyaç duyuyor insan.
Para arttıkça ihtiyaçlarımız da artıyor aslında. Ama yine de bugünümüze şükür diyorum.
 
Bende özeniyorum çok yaa : (( Heleki son günlerde yaşananlardan sonra bu ülkeden nefret ettim insanından da Afrika ülkelerinden beter bir haldeyiz
 
Hiç böyle şeylere böyle yaşamlara özentim olmadı.mütevazı huzurlu bir hayatın değişik yerleri görmenin gezmenin hayalini kurdum kuruyorum sadece.Avm'ye gitmekten hiç hoşlanmam alışveriş yapmaktan sıkılırım. ünlülerin hayatı bana hiç çekici gelmiyor ilgilendirmiyor da açıkçası.
 
yabancıları bırak vasıfsız fenomenleri orda burda tatil yapıp yok bikinisi yok kıyafetiyle para kazandığını görünce uyuz oluyorum. bu tipler hayatta neyi başarmışlar da bir önder olup insanlara salık verecek aklı kendilerinde bulabiliyorlar bi sürü kadın da bunların peşinden gidiyor inanın anlamıyorum.
 
Kızlar çok güleceksiniz biliyorum ama. Kafama takıldı sizlerin düşüncelerini merak ettim. Şimdi bu sosyal medya malum herkesi herşeyi takip edebiliyoruz. Özellikle yabancı ünlülerin hayatlarına şöyle bakınca ne bileyim işte yatlarda gezmeler, yemeler içmeler, partiler. Giyinmeler, süslenmeler, alışverişler. Çok da mutlu görünüyorlar. Şöyle onlara bakınca bizim hayatımız da hayat mı diyorum. Siz hiç böyle düşündünüz mü?
Edit: bir yandan da fakirler, savaştakiler, annesiz babasız çocuklar. Hayatın dengesizliği çok kafamı karıştırıyor.
Sagligi yerinde olan sevdikleri hayatta olan bir cati altinda sofrada 1 cesitte olsa yemegi olan insan ZENGINDIR ve ben zenginim u Allah sukur banane yediğini ictini paylasandan birakin takip etmeyin o Ruh hastalarini ne facem var ne instam benden rahati yok bös zamanimda burdayim yada Film bakarim firsat bulursamda kitap ama evim çok sesli pekte bulmuyorum o ortami
 
Kızmayın ama bana hiç inandirici gelmiyo. Daha istedigini yiyip icemeyen surekli ay basini çocuğunu düşünen insan mutlu olamaz. Disciye gittim iki gündür para para diye arıyolar
Ben sizi de anlıyorum, zira aynı esim de sizin gibi.
Çoğu zaman ikimiz farklı hayat şartlarinda mi yaşıyoruz diye düşünürüm..
Ama aynı işte, aynı ev, aynı maddi şartlar, parasizliksa aynı parasızlık.

Ama o sürekli mutsuz.
Ben hastalık olmadığı sürece mutsuz olamıyorum, elimde değil yani, mutluyum ve sukrediyorum, en çok da evladımin sağlığına.

Dişçi demissiniz, özelde elbet ararlar ne yapsinlar, devlet de var sonuçta..
 
Allah annenize şifalar versin. Size de mutluluk versin inşallah ama bi insanın sagligi da karnının tokluğu da eğitimi de paradan geciyo. Cebinde paran yoksa haftasonu dışarı bile cikamiyosun çıksan da magazalara aval aval bakıp dönüyorsun. Size muhalefet olmak icin yazmıyorum ama bunlar gerçekler
Bakın işte bunlar hep hayatta neyi gördüğünuzle alakalı, daha bugün AVM ye gittim, aval aval bakmak şöyle dursun, göz ucuyla bile bakmadım, olan yetiyor çok şükür, çıplak değilim, aç değilim, niye hep daha fazlasını ve daha yenisini istemek zorundayız ki...

Oğlumla avm ye gittik, hatta ücretsiz etkinlikleri vardı, onlara katıldık, malum ay sonu fazla paramız da yoktu, oğluma çıkmadan dedim ki, evde yemek yiyeceğiz, dondurmasını bile evde yaptım, hatta yanımıza da iki şişe su aldım, inanın ona bile para vermedim.

Gittik, gayet güzel vakit geçirip geldik.
Varken de, dışarıda da yeriz, yemeği de tatlısıni da, yoksa da, engel değil çıkmak, mutsuzluk sebebi değil bana göre.
 
:-) :-) valla ben de şu kraliyet gelinleri var ya ne zaman haberlerini görsem kendimi kraliyet gelini olarak hayal ediyorum. Ben de bir kate ya da meghan olsaydım..:-)
Emin ol onlarda senin yerinde olmak isterlerdi.Hayatta insanın en çok sahip olmak isteyeceği şeye sahipsin ÖZGÜRLÜK.Onların tabiri caizse kafeste yaşayan hayvanlardan hiçbir farkı yok.Yüzyıllardır süregelen kurallar çerçevesinde yaşıyorlar.Her istediklerini her an yapamazlar.Çocuklarını bile kendileri yetiştiremiyorken ne yapayım taç takmayı.Bence bir kere daha düşünün.
 
Özenmedim ,özenmiyorum ve özeneceğimi de sanmıyorum.Ben annesiz babasız büyüdüm yani orda burda halada dayıda hesabı.O nedenle basit hayallerim vardı benim ;kendime ait yatak yorgan gibi veya istedigim zaman cay demlemek gibi hani kimseye minnet etmeden.Neyse.Şimdi bunlara sahibim ve kendimi prenses gibi hissediyorum:)))
 
Elbeteki bizden daha kötüleri var fakat bu korkunç uçurumlar insana neden diye sorduruyor mesela kız kardeşim doğum yaptı okul açıktı param olsa hafta sonuucağa biner gider geri dönerdim ama olmadı başkalarının yemek parasını bulamadığım için dükkanı mı kapatım vb onlarda olan o şans mı desek kısmet mi desek neden ucu kadar da bizde olmuyor olmasın ney eksik demeden gecemiyorum
 
çocukken ben de çok özenirdim. şimdi sıkıntılardan dolayı özenmeye fırsatım olmuyor :silah:

ben çok çocuklu bir aile de büyüdüm.
sabahları çay ve ekmek yerdik.eve zeytin gelince nasıl sevinirdik zeytinler de 5 er 5 er dağıtılıyordu.Kemal Sunal 'ın simiti yavaş yediği gibi biz de yavaş yavaş küçük küçük yerdik.meyve alınca da öyleydi. bölüşürdük. güzel giyinenlere bakar üzülürdüm.ne mont ne botumuz vardı.o zamanda çok mutlu değildik evde huzur yoktu.

zorluklarla parasizlikla okuduk meslek sahibi olduk her birimiz herkes kendi yuvasında ya da evinde.herkes her istediğini yer,giyer ben de öyle..ama yine mutlu muyum? huzurlu muyum? HAYIIIRRR😐😕😓

neye göre nasıl mutlu olunuyor hala çözmüş değilim.

Allah hiç bir çocuğa eksiklik başkalarına ozenmeyi göstermesin. Bütün çocukların herşeyi tam olsun annesi babası yemesi içmesi parası oyuncağı mutluluğu huzuru sevilmesi.....
 
Ben zenginleri gözlemleyince hep aynı şeyi düşünürüm. Zenginler yaşiyorsa fakirler fotosentez yapıyor😂Birtek nefes alip veriyorlar o da hava bedava diye. Dünyada adalet yok evet.
 
Bu aslında bir kac sene evvel başlayan bir durum. Ben bir zamanlar hem depresyon hem anksiyeti hastasiydim. Üstüne kronik hastalık eklenince iyice çöktüm. Üniversite eğitimimi mesela yinede tamamladim iyi bir şekilde. Ama psikolojik olarak kendimi bir cok konuda geliştirmem gerekti o ruh halinden çıkmak için. Bir çok kitap, akademik dergiler, videolar, seanslar sonra şükür iyileştim. Kendimi keşfetme yolundayım şimdi. Uzun zaman baskalarin doğrularina ve isteklerine bağlı yaşadım. Simdi daha çok kendi iç sesimin peşindeyim. İnsanın kendini daha iyi olmaya itmesi gerektiğini düşünüyorum. Bilmiyorum kendimi tam net ifade edebildim mi :)
Ettiniz tesekkur ederim cevap yazdığınız icin ben de universite okuyorum da kendimi gelistirmeye calisiyorum sizden oneri almak istedim. Hayatta başarılar :)
 
Ben sizi de anlıyorum, zira aynı esim de sizin gibi.
Çoğu zaman ikimiz farklı hayat şartlarinda mi yaşıyoruz diye düşünürüm..
Ama aynı işte, aynı ev, aynı maddi şartlar, parasizliksa aynı parasızlık.

Ama o sürekli mutsuz.
Ben hastalık olmadığı sürece mutsuz olamıyorum, elimde değil yani, mutluyum ve sukrediyorum, en çok da evladımin sağlığına.

Dişçi demissiniz, özelde elbet ararlar ne yapsinlar, devlet de var sonuçta..
Devlette gittiklerim bir sene içinde sorun çıkardı yanlis eksik yapiyorlar. Çok şükür disciyi ödeyebiliyorum ama ozelle devlet asla bir olmuyo. En iyisini siz yapiyosunuz elindekiyle mutlu olmali insan. Ama eşiniz ve ben gibiler az parayla da olsa gezip tozmadan mutlu olamıyoruz
 
X