zarar verme takıntısı olan var mı

M

musserife

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
15 Aralık 2014
30
8
88
38
merhaba arkadaşlar, ben doğum yapan ve depresyon geçiren annelere sormak istedim bebeğine zarar verme ile ilgili düşünceler, takıntılar yaşayan var mı varsa nasıl atlattınız paylaşabilir misiniz
 
sizi bu öfke patlamasına iten sebepler neyse onları acilen gidermeniz gerekiyor.. yorgunluksa birilerinden yardım isteyin, eşiniz ile ilgili problemler varsa onunla konuşun, ailelerinizden yardım isteyin

öfkelendiğiniz anlarda bebeğinize sarılın, onu öpün, bu sizi sakinleştirir bunu yapamazsanız da bebeğinizin yanından ayrılın, sakinleşene kadar da onun yanına gitmeyin..

bu yazdıklarım da çözüm olmazsa mutlaka bir psikologa görünün..

acilen iyileşmenizi diliyorum..
 
Ben Varım 5 aylık bi oğlum var cok mutluyum Rabbim bana anneliği nasio etti ama cok gerginlik var üzerimde sürekli aglıyorum uyuyan oglumu oturup seyrediyorum ona bişey olursa ne yaparım diye calısıyodum işi bıraktım eskiden olsa ewde otursam derdim şimdi ew üstüme geliyor aklımda deli sorular ve cevaplar Allah aonumuzu hayır etsin ama hiç ogluma bagırma yada zarar verme düşüncem yok sadece bişey olursa ne yaparım düşüncesi beni yoruyor
 
Allah yardımcıniz olsun benimkide 5 aylık herkes farklı yaşıyor demekki inşallah atlatiriz O düşünceler geldiğinde dua okuyun Allaha emanet edin yavrunuzu
 
Ben dediğim gibi oğluma zarar verme düşüncesine girmedim ama yinede cok gerginim mutsuzum ama biliyorum ki gececek daha agır atlatanlar var ne yazıkkı
buarada Allah bağışlasın evladını :) QUOTE="musserife, post: 38993644, member: 645205"]Allah yardımcıniz olsun benimkide 5 aylık herkes farklı yaşıyor demekki inşallah atlatiriz O düşünceler geldiğinde dua okuyun Allaha emanet edin yavrunuzu[/QUOTE]
B
 
tam olarak anlamadım bebeğe bişey olur korkusumu var yoksa ben ona zarar verecem dövecem korkusumu var...
eğer bebeğinize bilinçli vurma yada bağırma durumu varsa lütfen sakin olun ve onu doğurmak için ne kadar çabaladığınızı ilk tekmesini felan düşünün hepimiz zaman zaman bulanıyoruz bir şeye kızıyoruz ama senini canından içinden çıktı bunu unutma
 
merak etmeyin bunların hepsi geçiyor sadece biraz zaman bu düşünceler aklınıza geldiğinde bunların hepsi geçecek deyin düşünün hayatta neler neler yaşadık ama hepsi geçti bu bir süreç annede kaygılar olması , sinirlenmesi , özgürlüğünün kısıtlanmış hissetmesi bunları her anne az yada çok yaşıyor merak etmeyin
 
Kendi adıma tekrar söylüyorum ki asla bebeğime zarar verme düşüncesine girmedim ama ya hastalanırsa bişey olursa diye korkuyorum kaybetmekten
Daha önceden çalışıyodum ve keske calısmasam diyodum patronum tam bi bas belasıydı o dönem calısmak zorundaydım dogum yaptıgımdan beri ewdeyim sezeryan oldum vajinismus ve 34 haftaluk hamileyken karnımın üstüne düştüm ve bebegın esi ayrıldı sürekli kilo kaybetti karnımda düşmesem de vajinismus yüzünden sezeryan olucakrım öyle görünüyodu bunun için çok suçladım kendimi fazla kilolarım ziyarete gelenler fazlasıyla delirtiyodu beni uykusuz geceler sürekli aglayan bebegım ve onu susturmayı becerememek hava soguk dısarı cıkamamak dogum sonrası bileklerimde olusan agrılar yüzünden bebegımı hala tek başına yıkayamamaj daha birsürü şey
ama arada bi durup düşünüyorum da ben oglumu dünyaya getirdiğim için hiç pişman değilim iyiki dogurmusum
 
Buarada uzun ve karışık yazdım kusuruma bakmayın
 
Canim galiba bir psikologa gitmelisin bende hep geçer diye bekledim ama geçmedi benimde 8 yasinda ve 3yasinda iki oğlum var ve su an tedavi görüyorum anksiyete bozukluğu bi arastir istersen sana uyuyormu ona gore çaresini bulursun
 
Seninde doğumdan sonrami oldu cnm benim önceden ankdiyetem vardı zaten ilaç kullaniyodum ama zarar verme takıntısı ve depresyon çeşitli korkular doğumdan sonra oldu şimdide ilaç kullanıyorum mecburen doktur emzirmeyide kesmedi boyle gidiyoruz bakalim sen neler yaşasın simdi nasılsın ne kadar surdu çok soru sordum cnm hakkini helal et
 
Evett canim simdi tedavi görüyorum iyiyim denebilir sende öncede anksiyete varmis ihmal etme canim tekrarlamistir belki hep cocuklarimin basina bisey gelmesinden korkuyorum simdi atlattim gibi sorun olursa cevaplarim çok zor biliyorum ama merak etme geçecek
 
Öncelikle kendini suçlanmaktan vazgeç canım. İnan bana herşeyin sorumlusu bu. Kendimizi suçlamak. Değersiz-başarısız hissetmek. Şunu bil ki sen artık bir annesinin. Hiçbirşey senin kontrolünde değildi ama sen yine de dimdik ayakatasin tüm bunalımlarına rağmen bebeğine en iyi şekilde annelik yapmaya çalısıyorsun. Sezaryen zaten başlı başına bir travma. Vajinismus bir kabus tüm bunların üzerine hamile iken karnının üzerine düşmen, bebeğini kaybetme korkusu ve belki de çevreden sana gelen suçlamalar.. Çok doğal olarak, doğumdan sonra vücuduna bakıp kendini şişman ve 'boş' görmüş olmanın yarattığı depresiflik vs vs vs.. Kısacası. Hissettiklerin, yaşadıkların çok doğal. Şu an içinde bulunduğun bu süreci bence kendi başına da atlatabilirsin. Kendini sev. Bebeğine sarıl. Dua et. Film izle, kitap oku! Vücudun şu an zorlu bir görevi yeni bitirdi. Bırak biraz dinlensin hemen kilo vermek zorunda değilsin ki. Zihnindeki tüm olumsuzlukları bir kağıda yaz ve o kağıdı yırt at. Uzaklaşır onlardan. Kimse mükemmel değildir. Kimse annesinin karnında öğrenmiyor çocuk bakmayı. Bak misal benim iki çocuğum var, inan ikincisinde ilkinden daha acemiydim:) yaşaya yaşaya öğreneceksin. Çok uzun konuştum kusura bakma emi:)
Sevgiler..
 
musserife .!.:
merhaba arkadaşlar, ben doğum yapan ve depresyon geçiren annelere sormak istedim bebeğine zarar verme ile ilgili düşünceler, takıntılar yaşayan var mı varsa nasıl atlattınız paylaşabilir misiniz
Genişletmek için tıkla...
Canım, eğer 'bebeğine zarar verme'den kastın kendi bebeğinin canını yakmak istemen ise bizler sana burada yardımcı olamayız muhakkak bir psikoloğa görün emi.
 
burda yazılanlara bakınca hem hayret ediyorum hemde gelecekten korkuyorum.
ben 3 yıllık infertilit hastasıyım yani kısacası 3 yıldır sizi bunaltan aklınızı bedeninizi yoran evlat için çalmadık kapı okumadık yazı bırakmadım.bunalmadım mı fazlasıyla ağlamadım mı fazla fazla...milletten laf işitmedimmi tonlarca...eşime karşı eksik hissetmedim mi hemde çok fazla...paralar harcamadımmı milyarlarca
SONUÇ NE BİLİYOR MUSUNUZ HİÇÇÇÇ
SİZİN EN AZINDAN BÜYÜYECEK Bİ VARLIĞINIZ VAR BİZİMSE BÜYÜTMEYE ÇALIŞTIĞIMIZ Bİ HAYALİMİZ O DA YA OLUR YA OLMAZ
 

gercekten gecicekmi arkadasim.bunlar bende cok bunaldim bebegim.surekli aglayan bi bebek bazen bittim ben artik diyorum.tukendim bundan sonra hicbisey iyi olmicak bidaha hic mutlu olmicam diyorum.. bu bi surecmi gercekten gecicekmi ya hep boyle giderse.. sizde ayni şeyleri yasadinizmi her anne bigun rahata kavusuyomu zorluklar sikintilar bitiyomu..
 
[QUOTEkusuru inan bana okudukça biri beni dikkate aldı dedim rahatladım hatta yazdıkların hiç bitmesin istedim :) bazen senin dediklerini yapıyorum ama annem sagolsun bişey soluyor hoopp eskiye dönüyorum herseye karısan bi annem var destek olmaz söylenir dalga gecer mesela gecen gün gidip yüncüden yün aldım ogluma yelek öreyim dedim ama oda olmadı annem dalga gecti güldü evime esime ogluma emzirme saatlerime bezini degıstırmeme varana dek yorum yapar durur
buarada bende cok sacmaladım uzun yazdım
Allah bagıslasın evlatlarını güle güle büyüt :)renksizgokkusagi, post: 39172006, member: 499844"]Öncelikle kendini suçlanmaktan vazgeç canım. İnan bana herşeyin sorumlusu bu. Kendimizi suçlamak. Değersiz-başarısız hissetmek. Şunu bil ki sen artık bir annesinin. Hiçbirşey senin kontrolünde değildi ama sen yine de dimdik ayakatasin tüm bunalımlarına rağmen bebeğine en iyi şekilde annelik yapmaya çalısıyorsun. Sezaryen zaten başlı başına bir travma. Vajinismus bir kabus tüm bunların üzerine hamile iken karnının üzerine düşmen, bebeğini kaybetme korkusu ve belki de çevreden sana gelen suçlamalar.. Çok doğal olarak, doğumdan sonra vücuduna bakıp kendini şişman ve 'boş' görmüş olmanın yarattığı depresiflik vs vs vs.. Kısacası. Hissettiklerin, yaşadıkların çok doğal. Şu an içinde bulunduğun bu süreci bence kendi başına da atlatabilirsin. Kendini sev. Bebeğine sarıl. Dua et. Film izle, kitap oku! Vücudun şu an zorlu bir görevi yeni bitirdi. Bırak biraz dinlensin hemen kilo vermek zorunda değilsin ki. Zihnindeki tüm olumsuzlukları bir kağıda yaz ve o kağıdı yırt at. Uzaklaşır onlardan. Kimse mükemmel değildir. Kimse annesinin karnında öğrenmiyor çocuk bakmayı. Bak misal benim iki çocuğum var, inan ikincisinde ilkinden daha acemiydim:) yaşaya yaşaya öğreneceksin. Çok uzun konuştum kusura bakma emi:)
Sevgiler..[/QUOTE]
Ya ne ku
 
H
renksizgokkusagi .!.:
Canım, eğer 'bebeğine zarar verme'den kastın kendi bebeğinin canını yakmak istemen ise bizler sana burada yardımcı olamayız muhakkak bir psikoloğa görün emi.
Genişletmek için tıkla...
Hayır öyle değil temizlik takıntısı gibi dusunun istemek değil korku sadece yasamayan bilemez o yüzden yasayan Var mi diye sordum Allah korusun evlatlarimizi
 
Canim daha ben bugün gittim psikologuma ama çok rahatim sende git anksiyete tekrarlayan bir rahatsizlik ihmal etme geçecek diye düşün iyi olacak herşey
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
OBSESİF KOMPULSİF BOZUKLUK YAŞAYANLAR VAR MI?
Yorumlar
0
Görüntüleme
101
gokceeg41
G
G
OBSESİF KOMPULSİF BOZUKLUK OKB
Yorumlar
11
Görüntüleme
262
erva 2121
E
G
OBSESİF KONMPULSİF BOZUKLUK
Yorumlar
0
Görüntüleme
87
gokceeg41
G
A
Apidinal sünüs (kıl dönmesi)
Yorumlar
0
Görüntüleme
94
Alynasrtcn87
A
B
Bebeğe tv izletmek hakkında :)
Yorumlar
19
Görüntüleme
403
KelebekkB
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…