Yuvam Huzur Dolsun...

sevgili

Çok seviniyorum böyle bir kayınvalidem olduğu için. Beni sevdiği, bana değer verdiği her hareketinden belli. Buraya kadar çok güzel biliyorum, problem şu; eşimin değer verdiğini, sevdiğini hissedemiyorum.

Ah canım... Acaba sahiden beni sevmiyor musun artık? Yoksa ne? Neden böylesin?
Öyle soğuk ve ilgisizsin ki...

Kayınvalidemle konuşmayı istemezdim böyle bir konuyu ama farketmiş olmalı, çok sordu, dayanamadım. Annem gibi benim o, anlıyor hareketlerimden.

Oğlum evdeyken yüzün güleç ama o gittikten sonra neden yüzün düşüyor kızım dedi. Mutfakta tekken de dikkat etmiş yüzüm sadece eşimin yanındayken güleçmiş, bu gülümsemenin de bazen zoraki olduğunu anlamış.

Ah anne... Bir bilsen, içim nasıl acıyor.
Oğlun yanımda ama sanki değil. Bir tebessümü dahi çok görür oldu artık bana.

Ne hoş bir kelam eder oldu ne de benle sohbet...

Ne yapacağımı bilemiyorum, öyle bir his ki bu kendimi terkedilmiş hissediyorum anne!
Korkuyorum, aklıma kötü kötü şeyler geliyor bazen, ben yanlış yapmak istemiyorum anne, bir başkasının değil kocamın sevmesini istiyorum beni.
Allah'ım lütfen koru beni...

Çok şey istemiyorum anne. Beni sevsin, benle ilgilensin.
Kadınım ben sevilmeye, okşanmaya ihtiyacım var.

Bilmiyorum anne, hatam var mı? Hangi tavrım yanlış? Yardım et bana, varsa yanlışım atayım, düzelteyim.
Bir çare söyle de yuvam huzur dolsun anne...

Annem bana sadece:
''Kızım eşine samimi ve güleryüzlü ol, sakın yapmacık olma, yaptığını Allah rızası için yap, yapmadığını yine Allah rızası için yapma'' dedi.

Birkaç gün sonra eşimi çok üzgün görmeye başladım, benimle sohbet eder olmuştu, hüzünlü bir hal almıştı onu, beni gözünden sakınır gibi davranmaya başladı.
Birgün aynanın karşısında kendisine:
-''Ne yapsam da bu yaptığım yanlışı düzeltsem?''
diye fısıldadığını duydum.

Anneme:
-''Anne nasıl oldu bu?'' dedim.

-Sadece biraz konuştum onunla kızım, daha evvelde konuşmayı denemiştim, istemiştim ama işin bu kadar ciddi olduğunu, yaralar açtığını tahmin edememişim neyse boşver bakalım şimdi neyi nasıl yaptığımı.

Az biraz konuştum işte, halimi, halini, halimizi anlattım, ben yetiştirdim onu, bilirim nasıl ince yürekli olduğunu.
Sordum karının seni üzen bir davranışı var mı diye... Onun senden yana sıkıntısı yokmuş aslında, ama bazen çok yapmacık oluyormuşsun ve bazen de illa ben güçlüyüm, ben haklıyım propagandasına giriyormuşsun, bunu altını çizerek farkında olmadan yaptığını söyledi. İşleri bu ara çok sıkıntılıymış, bu sıkıntıyla uğraşırken bir an senin sevgiye, şefkate ihtiyacın olabileceğini düşünememiş. Gözleri dolu dolu beni dinliyordu, sonra:

''Nasıl oldu da böyle bencil davrandım bilmiyorum anne. Kaç aydır nasıl da yalnız bırakmışım meğersem karımı, gözlerine baktığımda çok hüzünlü görüyordum, anlamamışım, ne yapsam da bu yaptığım yanlışı düzeltsem anne?''

-''Ona sadece karına ''yüreğinle sahip çık'' oğlum dedim. Hatanı anladığını karın anlayacaktır, onu yalnız bıraktığın günler için ondan özür dile, sakın gurur yapma ve sonra kocalık görevlerini hiçbir dış etkeni görmeden yerine getir. Bir problem oldu mu hep anlayışlı ve çözüm odaklı olun. Ben sizin hep bu dünyanızın hem de ahiretinizin cennet olmasını istiyorum.''

-Anne biliyor musun oğlun beni bugün yemeğe davet etti? Çok mutlu oldum.
Ben söz veriyorum anne, inşaAllah hem candan ve samimi olacağım, bundan gayrı ben haklıyım davası gütmek yok.
Allah razı olsun annem senden, beni yalnız bırakmadın... Canım annem benim.
Artık gideyim de hazırlanayım, akşama randevum var biliyorsun. : )


Büşra Şükran

peki kayınvaliden ne dedi? ben pek bişey anlamadım bu yazından? kayınvaliden gerçekten böyle melekse aranızı yapmak için neden uğraşmıyor?

eşinizle konuştunuz mu neden soğuk davrandığını öğrendiniz mi?hep mi böyleydi yoksa sonradan mı değişti?

Yazımı güncelledim.