Arkadaşlar içimdeki fırtınalar ve konuşup bu konuyu açabileceğim kimsenin olmaması nedeniyle buraya yazıyorum. Ben çok dinine bağlı ergenliğe girdiğimden beri namazını bırakmamış tesettüründe Allahın yasakladığı şeylerden kaçan biriyim. Bunları benim penceremden değerlendirmeniz için yazıyorum çünkü benim için bile isteye günaha girmek çok zor, Allahtan ve ahiret günü hesabından çok korkan bir insanım. Ancak bu imtihan bana çok ağır geliyor. Yumurtalarım tamamen bitmiş ve on senedir menepozdayım yalnızca ilaçla adet oluyorum. Dolayısıyla doktorlar yalnızca donasyon yani yumurta nakli ile anne olabileceğimi söylüyor. Eşimi çok seviyorum ve onun baba olmasını o kadar çok istiyorum ki. Benim yüzümden mahrum kalmasına, herkesin evladını kucaklarken bizim evde sıkılmamıza yüreğim dayanmıyor. Donasyon dinimizce caiz değil haram diyor tüm din alimleri. Bu ne kadar büyük bir günah bilmiyorum bunu yaparsam ahiretimi yakmaya değer miydi diye düşünüyorum yapmazsam sanki hiç günaha girmiyor muyuz günahsız mıyız diyorum ama bu imtihanı kaybetmekten veya harama girerek iş yaptığım için ya dünyada hayır görmemekten ya da ahirette cezalandırılmaktan çok korkuyorum. Bu çıkmazda her kim ne düşünüyorsa benimle konuşsun lütfen bir akla fikre ihtiyacım var. Donasyon yaptırdığımda bu korku nedeniyle içime sinmeyerek yaptırmış olacağım ama vazgeçtiğimde sürekli ağlıyorum sürekli anne olmak istiyorum. Bir şeyin imkansız olması çok zor.