-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yoruldum bıktım yapışık ikiz gibiyiz
- Konu Sahibi cimcimik
- Başlangıç Tarihi
rabbim benim gibi zor bebiş büyütenlere birde yapayalmız büytenlere yardım etsin
tek temennim bu
arkadaşlar her ikisininde ortasını bulmak lazım çocuğu evamlı yatağına bırakıp kendi istediğimiz şekle sokmak için ağlamaya mahkum etmekte çok yanlış tamamen çocuğa boyun eğip her istediğini yaparak kendimizden ödün vermekte çok yanlış bunun sonucunda şımarak ukala kendini bilmez çocuklar yetiştirmiş oluruz hatta belki bir işi beceremeyen bireyler olup çıkarlar karşımıza..
diğer türlüsüde çocuktan inanılmaz ögüven eksikliği yaratabilir çocuklarımızda sonuçta yurt dışında iyi hoş ağlasalarda bakmıyorlar kendilerince dize getiriyorlar fakat yurt dışındaki gençlere baktığımız zamanda çok öyle mükemmel bir genç nüfusa sahip olduklarına inanmıyorum hatta tam tersini düşünüyorum
bu durumda ne yapmalı ikisinin ortası nasıl bulunur nasıl davranılır hiç bilmiyorum uzmanlardan yardım almak lazım yada eski usül annelerimizin bizleri büyüttüğü yeri gelir severim yeri gelir kızarım diyerek büyütücez heralde böyle olucak
ben yatagina koyun cocugu derken, isiniz oldugu zaman dedim misal yemek yapmalisiniz rahat vermiyorsa koyun yatagina siz yemek yaparken ayaginizin altinda dolasacak hali yok ya, geceleri anneyle uyumamali bir cocuk koyun yatagina anlatin onunla uyumiyacaginizi agliyor diye yanina kosarsaniz o cocuk hep sizinle uyumak ister yanliz uyumasi gerektigini bilmeli, butun gun atin yatagina demiyorum aktiviteler yapin resim, boya, oyun, ... cocugu pusete koyup cikin disari hep evde kapali durmamali bir cocuk .... peki benim size bir sorum olacak neden tr de ocakla oynayip evi havaya ucuran, veya kucucuk cocuklar ellerinde silah ates ediyor, yada neden her seker bayraminda cocuklarin cansiz bedenleri bir ormanda vs bulunuyor ... neden hep tehlikeli yangin cikarma canindan olma gibi islere kalkisiyorlar neden ??? cunku anneler yeterince ototorite gostermiyorlar cok yumusak davraniyorlar bu kucucuk cocuklarin yangin cikarma olayi, ellerine silah alip ates etme olayi yurtdisinda soz konusu degil peki neden biliyormusunuz cunku kucuk yasta kurallar yasaklar belirlendigi icin
çoçukda fiziksel bi problem yok demek
ruhsal bi sorunun olmadığı anlamına gelmez..
eğer 3 yaşındaki bi çoçuk gerçekten kapristen ağlıyosa bu bile çok tehlikeli..
kapris ne demek biliyomusunuz..
kaprisli olmak kadar korkunç bişey olamaz...
3 yaşındaki bi bebek kaprisliyse eğer o bebeğede yazık anneyede..
evet bunu aşacak olan anne olacak..
belki yorulacak çok yorulacak ama aşacak..
bn diğer mesajımdada dediğim gibi bunu bi uzmandan destek alarak yapabilir...
sizin dediğiniz gibi çoçuğun davranışı normal değil,ama sizin çözümünüzle asla aşılmaz bu durum
aşılsada geçici olur ve tekrar bi yerlerden patlak verir...bunları yapöak demek çoçuğu şımartmak değildir asla
ben,mde çoçuğum var bnde dediklerimi yapıyorum ve alsla şımarık bi çoçuk yetiştirmiyorum,
ve ben bu düşünceeleri kafamdan uydurmadım asla
kendim bizzat uzman petegog proğramlarını ilgiyle takip ediyorum..
pedegog demek çoçuk pskoloğu demek ayrıca hatırlatırım.......
her neyse konu sahibi arkadaşım inşaallah kendi iiçinde çoçuğu içinde hayırlı olanı yapar
bol bol sabır diliyorum...
- 31 Mayıs 2007
- 14.882
- 4.543
- 423
selam benim kızım şubatta 3 yaşına girecek
bizde sizin gibiyiz aslında senin kızının aylarında tamamen aynıydık ama
şimdi biraz daha azaldı tabi benimde tahammül sınırlarım ve sinirlerim iyice laçkalaştı
çaresizliğini anlayabiliyorum kalabalık ir ortama girse kucağıma yapışır kalır
birisi sevmek istese tuhaf tuhaf sesler çıkarır kendini sıkar
istediği olmasın ev dışarısı farketmez yerlere atar kendini
normalde ağlama zbağıra bağıra boğazlarını patlatıcak kadar
iştah sorunumuz ek gıdaya geçtiğimizden beri var bnayoya sokuyorum
komşular dövüyorum sanıyormuş kavga kıyamet
eve biri geslin peşinden kıyamet kopar
çok seviyorum onu canımı veririm ama bazen çileden çıkıyorum ve bağırıyorum
eşimleb bile aramız bozuluyor uyutmak için ayağıma yatırırım kırk bahaneyle uyumaz sonra olmadık bir ssatte uykusu gelir
uytsam gece uykusu yok uyutmasam tepemde inmiyor uyut diye ne yapıcağımı şaırıyorum
ama ben şunu anladım ben ne kadar agresifsem oda okadar agresif ve ben sinirle ona söylemsemde bağarsamda o beni dinlemiyor anlamıyor
sadece korkuyor yapılıcak tek şey sakin kararlı ve sabırlı olmak çok zor yazarken kendim bile nasıl olucak diye düşünüyorum ama
yapmamız lazım yoksa ileride çok pişman olucaz ben açıkçası yardım almayı düşünüyorum sakin olmak ve sinirlememek adına yardıma ihtiyacım var
ve tabi en önemlisi kesinlikle ve kesinlikle kızım büyümeden bu durumları atlatmadan 2 çocuk düşünmüyorum
bizde sizin gibiyiz aslında senin kızının aylarında tamamen aynıydık ama
şimdi biraz daha azaldı tabi benimde tahammül sınırlarım ve sinirlerim iyice laçkalaştı
çaresizliğini anlayabiliyorum kalabalık ir ortama girse kucağıma yapışır kalır
birisi sevmek istese tuhaf tuhaf sesler çıkarır kendini sıkar
istediği olmasın ev dışarısı farketmez yerlere atar kendini
normalde ağlama zbağıra bağıra boğazlarını patlatıcak kadar
iştah sorunumuz ek gıdaya geçtiğimizden beri var bnayoya sokuyorum
komşular dövüyorum sanıyormuş kavga kıyamet
eve biri geslin peşinden kıyamet kopar
çok seviyorum onu canımı veririm ama bazen çileden çıkıyorum ve bağırıyorum
eşimleb bile aramız bozuluyor uyutmak için ayağıma yatırırım kırk bahaneyle uyumaz sonra olmadık bir ssatte uykusu gelir
uytsam gece uykusu yok uyutmasam tepemde inmiyor uyut diye ne yapıcağımı şaırıyorum
ama ben şunu anladım ben ne kadar agresifsem oda okadar agresif ve ben sinirle ona söylemsemde bağarsamda o beni dinlemiyor anlamıyor
sadece korkuyor yapılıcak tek şey sakin kararlı ve sabırlı olmak çok zor yazarken kendim bile nasıl olucak diye düşünüyorum ama
yapmamız lazım yoksa ileride çok pişman olucaz ben açıkçası yardım almayı düşünüyorum sakin olmak ve sinirlememek adına yardıma ihtiyacım var
ve tabi en önemlisi kesinlikle ve kesinlikle kızım büyümeden bu durumları atlatmadan 2 çocuk düşünmüyorum
- 31 Mayıs 2007
- 14.882
- 4.543
- 423
bu pedegog konusu biraz karışık geliyor bana
çünki türkiyede pedogog eğitimi veren bir okul yokmuş
ne kadar doğru bilmiyorum
bu konuda ben anne karnında başlayan eğitime inanıyorum ve şu anda sahip olduğumuz (bize göre sorunlu)çocuklarımızın en büyük sebebi biz anneleriyiz , bebeğimize hamileyken yaşadığımız ,sinir stres ağlamalar, eşimizle yaptığımız kavgalar ,kaprislerimiz huysuzluklarımız vs hepsi ama hepsi bebeğimizin ruhsal yapısını şekillendiriyor ,hatta uzmanlar istenmeyen gebeliklerden doğan bebeklerin daha huysuz olduğunu söylüyor,
tecrübeyle sabittir , şöyleki ben ilk bebeğime hamileyken bu konuları hiç araştırmamıştım bilmiyordum,
yeni evliydim bebek istemiyordum(3 ay sonra hamile kaldım)eşimin ailesiyle yaşıyorduk ortama insanlara alışamamıştım eşimle çok sorunlarımız vardı,çok ağlıyordum çok mutsuzdum ve en küçük problemde kendimi salıyordum,
böyle geçen hamilelik sürecinden sonra kızım doğdu ,ağlaması yüzünden canımdan bezmiştim en çok uykusu yarım saatti ,defalarca dr götürdük ,hatta bir keresinde 1 buçuk saat aralıksız uyuyunca kayınvalidemle odasına koştuk acaba birşeymi oldu bebeğe diye
kızım 6 yaşına geldi hala en ufak birşeyde ağlıyor 2 ay onunla okula gidip geldim ana okuluna gittiği halde ,çok duygusal çok mız mız ,fakat 2. hamileliğimde daha bilinçliydim daha güçlüydüm eşimle sorunlarımız vardı gene ama önemsemiyordum ve kendimi sağlam tuttum kolay kolay ağlamadım, hamileliğimin 4. ayında iken kendi evimize geçtik dolayısı ile sorunlarım azaldı, ve 2. bebeğim çok güçlü ,(1 yaşına kadar sağlık sorunları vardı çok şükür geçti)şimdi 4 yaşında , bir yere gideceğim zaman babannesine bırakıyorum
ablasına diyorki (abla ağlama niye ağlıyonki annem biraz sonra gelip bizi alıcak)kolay kolay ağlamaz asla mız mız değil kaprisleri yok
sonuç olarak mız mız yada değil ikisinide çok seviyorum bu düşüncelerimi sizinle paylaşmak istedim.
tecrübeyle sabittir , şöyleki ben ilk bebeğime hamileyken bu konuları hiç araştırmamıştım bilmiyordum,
yeni evliydim bebek istemiyordum(3 ay sonra hamile kaldım)eşimin ailesiyle yaşıyorduk ortama insanlara alışamamıştım eşimle çok sorunlarımız vardı,çok ağlıyordum çok mutsuzdum ve en küçük problemde kendimi salıyordum,
böyle geçen hamilelik sürecinden sonra kızım doğdu ,ağlaması yüzünden canımdan bezmiştim en çok uykusu yarım saatti ,defalarca dr götürdük ,hatta bir keresinde 1 buçuk saat aralıksız uyuyunca kayınvalidemle odasına koştuk acaba birşeymi oldu bebeğe diye
kızım 6 yaşına geldi hala en ufak birşeyde ağlıyor 2 ay onunla okula gidip geldim ana okuluna gittiği halde ,çok duygusal çok mız mız ,fakat 2. hamileliğimde daha bilinçliydim daha güçlüydüm eşimle sorunlarımız vardı gene ama önemsemiyordum ve kendimi sağlam tuttum kolay kolay ağlamadım, hamileliğimin 4. ayında iken kendi evimize geçtik dolayısı ile sorunlarım azaldı, ve 2. bebeğim çok güçlü ,(1 yaşına kadar sağlık sorunları vardı çok şükür geçti)şimdi 4 yaşında , bir yere gideceğim zaman babannesine bırakıyorum
ablasına diyorki (abla ağlama niye ağlıyonki annem biraz sonra gelip bizi alıcak)kolay kolay ağlamaz asla mız mız değil kaprisleri yok
sonuç olarak mız mız yada değil ikisinide çok seviyorum bu düşüncelerimi sizinle paylaşmak istedim.
OKADAR yoruldum ve bıktım ki herşeyden doğduğundan beri uyku yeme sorunu olan şuan 20 aylık ama yeni doğandan farksı zzırt pırt aglayan totomdan saniye ayrılmayan babaya bile gitmeyen gece 10da ayagıma alıp sallamaya başladıgım 12ye kadar salladıgım yetmez gibi gecede 5 defa kalkıp sabahlara kadar ayağımda salladıgım helede şu son 2 hafta ölmeyi bile istemeye başladım hasta oldu 10,5 kilodan 9 kiloya düştü 10 gundur 1 du bardagı süt dışında bir lokma yemedi. usandımm insan evladına dogmaz olaydın dermi yaa bıktım tükendim yaşım yirmiüç ama inan 40lı insan benden genç sayılır. kaş bıyık saldım gitti. tuvalete bile gidemiorum kimsemiz yok bırakabileceğim. bakıcı tutabilecek maddiyattada deilim. babamız yardımcı olmaya çalışıo ama benim kız aglıyo yedi yirmi dört ayagımda sallamamı istiyor. insan görünce şeytan görmüşe dönüyo ..delirmek üzereyim bıktıııııııııııııııııııııııııım
ah kardes ah sorma gitsin...cok sukur bebegim 11 aylık ama bizde hic uyumuyoruz....75 lık gogsum oldu 85 her ay iltıhaplanıyor veben hep hastanedeym gaz problemimizde son hız devam ediyor dayanamayıp kızıyorum sonra vijdan azabından ölüyorum ama cok sükür ki varlar... inan psikolojim iyi degil ama napalm?evet etrafımızda bebegi masaAALLAH cok guzel uyuyan bebekler var ama onlarında baska sıkıntıları var...dunya denge dunyası RABBIM daha büyük problem vermesin...
- 31 Mayıs 2007
- 14.882
- 4.543
- 423
bu konuda ben anne karnında başlayan eğitime inanıyorum ve şu anda sahip olduğumuz (bize göre sorunlu)çocuklarımızın en büyük sebebi biz anneleriyiz , bebeğimize hamileyken yaşadığımız ,sinir stres ağlamalar, eşimizle yaptığımız kavgalar ,kaprislerimiz huysuzluklarımız vs hepsi ama hepsi bebeğimizin ruhsal yapısını şekillendiriyor ,hatta uzmanlar istenmeyen gebeliklerden doğan bebeklerin daha huysuz olduğunu söylüyor,
tecrübeyle sabittir , şöyleki ben ilk bebeğime hamileyken bu konuları hiç araştırmamıştım bilmiyordum,
yeni evliydim bebek istemiyordum(3 ay sonra hamile kaldım)eşimin ailesiyle yaşıyorduk ortama insanlara alışamamıştım eşimle çok sorunlarımız vardı,çok ağlıyordum çok mutsuzdum ve en küçük problemde kendimi salıyordum,
böyle geçen hamilelik sürecinden sonra kızım doğdu ,ağlaması yüzünden canımdan bezmiştim en çok uykusu yarım saatti ,defalarca dr götürdük ,hatta bir keresinde 1 buçuk saat aralıksız uyuyunca kayınvalidemle odasına koştuk acaba birşeymi oldu bebeğe diye
kızım 6 yaşına geldi hala en ufak birşeyde ağlıyor 2 ay onunla okula gidip geldim ana okuluna gittiği halde ,çok duygusal çok mız mız ,fakat 2. hamileliğimde daha bilinçliydim daha güçlüydüm eşimle sorunlarımız vardı gene ama önemsemiyordum ve kendimi sağlam tuttum kolay kolay ağlamadım, hamileliğimin 4. ayında iken kendi evimize geçtik dolayısı ile sorunlarım azaldı, ve 2. bebeğim çok güçlü ,(1 yaşına kadar sağlık sorunları vardı çok şükür geçti)şimdi 4 yaşında , bir yere gideceğim zaman babannesine bırakıyorum
ablasına diyorki (abla ağlama niye ağlıyonki annem biraz sonra gelip bizi alıcak)kolay kolay ağlamaz asla mız mız değil kaprisleri yok
sonuç olarak mız mız yada değil ikisinide çok seviyorum bu düşüncelerimi sizinle paylaşmak istedim.
evet aslında gerçekten doğru bir tespit
ben hamileliğimde çalışıyordum
yanlız benim kızım bebekken çok sakin bir bebekti emzirip yatırıdım
bizim sorunlarımız 8 aylıkken ben tekrar işe başlayınca başladı bütün huyu suyu değişti
böyle olucağını bilseydim kesinlikle başlamazdım çok pişmanım ilk 3 yıl bir çocuk annesinden ayrılmamalı
ama işte mecbur kalınca
- 22 Aralık 2010
- 8.943
- 402
- 363
ahh cnm yaa..insanın evladının olması ne kadar güzel birşey ama..
keşke yerinde olsam..seni belki anlamamış olabilirim ama ne olursa olsun evladın..büyüyecek ve yavaş yavaş bu huylarından vazgeçecek eminim ben..
bende evliyim evlat için uğraşıyorum..Allahım sana bağışlasın cnmm
keşke yerinde olsam..seni belki anlamamış olabilirim ama ne olursa olsun evladın..büyüyecek ve yavaş yavaş bu huylarından vazgeçecek eminim ben..
bende evliyim evlat için uğraşıyorum..Allahım sana bağışlasın cnmm
Sevgili anne
Ben de bir anne olarak yardım etmeyi çok istedim ama uzaktan ne kadar olur bilmem.Bir arkadaşım da öyle.Bebeği memeden ayrıldımı uyanıyor onunkisi,devamlı memede uyuyor.Gece biz de kalmışlardı son çare kundakta salladık 1yaşundaki çocuğunu.Benimki 9buçuk aylık.Uyku sorunu çekiyor derken,onu görünce şkür dedim.O dokotra da götürdü.Son denediği işe yaramış bilmem sen de de yararmı? Beşiğinde sallarken yanına giyip çıkardığın bir bluz,yada atlet vs.koyuyorsun kokun için. Sonra ışıkları kapatıp,uyku saati diyorsun,korkuyorsa veya diretiyorsa,ona masal anlatıyor, yada okuyorsun.ama her gece aynı saatte yapıyorsun mesela 12de .Bir dene bakalım sen de olmadı bizim gibi bebek arabasını getir içeriye
onda uyut gezdire gezdire sonra da beişğe al uyanırsa orda salla.tabi yanında yine bir eşyan olsun kokun için.beslenmeye gelince çok zayıf çocuk gördm ben hatta ben ilkokula başlarken 15kilo imişim.kiloyu takma.seveceği meyveli sütlerden ver ya da muhallebi,yada cicibebe (tok tutsun diye)
Onlar bizim canlarımız.Ben de gurbetteyim bırakıp kendime zaman ayırdğım hiçbir günüm yok.onlarla yaşamayı zevkli hale getirmek gerekir
Ben de bir anne olarak yardım etmeyi çok istedim ama uzaktan ne kadar olur bilmem.Bir arkadaşım da öyle.Bebeği memeden ayrıldımı uyanıyor onunkisi,devamlı memede uyuyor.Gece biz de kalmışlardı son çare kundakta salladık 1yaşundaki çocuğunu.Benimki 9buçuk aylık.Uyku sorunu çekiyor derken,onu görünce şkür dedim.O dokotra da götürdü.Son denediği işe yaramış bilmem sen de de yararmı? Beşiğinde sallarken yanına giyip çıkardığın bir bluz,yada atlet vs.koyuyorsun kokun için. Sonra ışıkları kapatıp,uyku saati diyorsun,korkuyorsa veya diretiyorsa,ona masal anlatıyor, yada okuyorsun.ama her gece aynı saatte yapıyorsun mesela 12de .Bir dene bakalım sen de olmadı bizim gibi bebek arabasını getir içeriye
onda uyut gezdire gezdire sonra da beişğe al uyanırsa orda salla.tabi yanında yine bir eşyan olsun kokun için.beslenmeye gelince çok zayıf çocuk gördm ben hatta ben ilkokula başlarken 15kilo imişim.kiloyu takma.seveceği meyveli sütlerden ver ya da muhallebi,yada cicibebe (tok tutsun diye)Onlar bizim canlarımız.Ben de gurbetteyim bırakıp kendime zaman ayırdğım hiçbir günüm yok.onlarla yaşamayı zevkli hale getirmek gerekir
OKADAR yoruldum ve bıktım ki herşeyden doğduğundan beri uyku yeme sorunu olan şuan 20 aylık ama yeni doğandan farksı zzırt pırt aglayan totomdan saniye ayrılmayan babaya bile gitmeyen gece 10da ayagıma alıp sallamaya başladıgım 12ye kadar salladıgım yetmez gibi gecede 5 defa kalkıp sabahlara kadar ayağımda salladıgım helede şu son 2 hafta ölmeyi bile istemeye başladım hasta oldu 10,5 kilodan 9 kiloya düştü 10 gundur 1 du bardagı süt dışında bir lokma yemedi. usandımm insan evladına dogmaz olaydın dermi yaa bıktım tükendim yaşım yirmiüç ama inan 40lı insan benden genç sayılır. kaş bıyık saldım gitti. tuvalete bile gidemiorum kimsemiz yok bırakabileceğim. bakıcı tutabilecek maddiyattada deilim. babamız yardımcı olmaya çalışıo ama benim kız aglıyo yedi yirmi dört ayagımda sallamamı istiyor. insan görünce şeytan görmüşe dönüyo ..
konuyu sımdı gordum guluyorum artık dıyecek soz yok cunku.benım kızımda 24 aylık dogdugundan bu yana annemden emdıgım sut burnumdan geldı.sımdı bıle yanımda oturuyo kanepede elı bacagımda kacacagım sankı.tam ayaga kalkıyorum vc ye gıdecegım dıyelım benden once kalkıyor ayaga anne nere gidiyoşun.tuvalete kızım dıyorum bende bende dıyo beraber gıdıyoruz.ayaga kalkıyorum tam anne nere gidiyoşun.mutfaga kuzucum su ıcecem.anne anne bendeeee bendeeee.kızım dıyorum baban alsın kucagına senı cevap su;anneeee anneee kucama gel.baban yedırsın kızım bır gunde yemek yıyeyım rahat rahat.hayıy istemiyoyum anne.markette sokakta rezıl durumdayız arkadaslar uc adım uzaklasıp reyondan sut alım dıyorum annecim nere nere gidiyoşun dıye bagırıp salya sumuk aglıyor.en kotusu hala beraber uyuyoruz.elı ayagı bıyerı bana degecek mutlaka arada kalkıpta bakıyor valla saka gıbı.hadı dıyelım anneye duskun tamam 3 yasına kadarda sabrederım ne ysapayım basa gelen cekılır.esım eve gelıyor hosgeldın deyıp opucem.dırek atılıyor benım annem opme opme dıye.yapısık ıkız degılız dahada kotusuyuz bunaldım ama cok tatlı yaaa.
bunu yazacağım aklıma gelmezdi ama konuyu açtığımda yazdıklarımı devamında girdiğim tartışmaları kullandığım kelimelere hem üzüldüm hemde güldüm.. şaka gibi ama gerçek. Nasıl değişti kısaca anlatayım emziği bıraktırma çabamı bıraktım demekki hala emme ihtiyacı var yani artık gece emzikle uyusa bile kafamı takmıyorum ben bu yaşta küçük bi yastıgım var o olmadan gözümü kapamam emmek istiyorsa emsin. sonra yatağına yatırdıgımda sabahlar olmasın yapıyorduk
yanımda huzurlu olsunda varsın uyusun. benim ruh saglıgım giderse ona bakamam ki uykusuzluk insanı cani yapıyor yani ilk açtıgımda yazdıklarım 3günde 2 saat bir annenin yazdıkları:2: neyse artık yanımda yatıyor. ayakta sallama olayını şu şekilde hallettim artık daha iyi anlamaya başladıgı için emzik varsa ayak yok dedim biraz mıkırdandı döndü dolandı sonunda emmek agır bastı
artık biberonumuzu yapıyorum hadi annecim uykumuz geldi bak ışıklar söndü diyorum sonra biboronu içiyor arkanı dön kapat gözlerini al bakalım emzigi diyorum yüzünede yüz bezi kapıyorum. sonra 15 dakka sonra uyumuş oluyor. buarada bende uyumuş takliti yapıyorum sonra yemek olayımıza gelince yedigi tek şey makarna onada et suyu tavuk suyuna yapıyorum arada sebze sularını katıyorum. boğazından iki lokma insin yeter hesabı artık şükürler olsun ki düzene girdik. zor bebiş büyüten annelere rabbim yardım etsin. buarada artık tek uyku yapıyoruz iyimi kötümü oldu bilmem ama zaten iki uykuya 6 aylıkken inen bir çocuk için yeter heralde tüm yorumlarınız için saolun. buarada ama değişmeyen tek gerçek ikinci çocukmu asla hepinize 
emmek istiyorsa emsin. sonra yatağına yatırdıgımda sabahlar olmasın yapıyorduk yanımda huzurlu olsunda varsın uyusun. benim ruh saglıgım giderse ona bakamam ki uykusuzluk insanı cani yapıyor yani ilk açtıgımda yazdıklarım 3günde 2 saat bir annenin yazdıkları:2: neyse artık yanımda yatıyor. ayakta sallama olayını şu şekilde hallettim artık daha iyi anlamaya başladıgı için emzik varsa ayak yok dedim biraz mıkırdandı döndü dolandı sonunda emmek agır bastı artık biberonumuzu yapıyorum hadi annecim uykumuz geldi bak ışıklar söndü diyorum sonra biboronu içiyor arkanı dön kapat gözlerini al bakalım emzigi diyorum yüzünede yüz bezi kapıyorum. sonra 15 dakka sonra uyumuş oluyor. buarada bende uyumuş takliti yapıyorum sonra yemek olayımıza gelince yedigi tek şey makarna onada et suyu tavuk suyuna yapıyorum arada sebze sularını katıyorum. boğazından iki lokma insin yeter hesabı artık şükürler olsun ki düzene girdik. zor bebiş büyüten annelere rabbim yardım etsin. buarada artık tek uyku yapıyoruz iyimi kötümü oldu bilmem ama zaten iki uykuya 6 aylıkken inen bir çocuk için yeter heralde tüm yorumlarınız için saolun. buarada ama değişmeyen tek gerçek ikinci çocukmu asla hepinize
Son düzenleme: