Durum böyleyken neden çocuk oldu peki planlı mıydı ?Merhabalar öncelikle herkese.16 aylık bir kızım var 6 yıllık evliyim.Eşimle severek evlendik.eşimle iş dolayısı ile evde problemlerimiz var.
Eşim çok işkolik ve hırslı.İkimizin de kendi işleri var.Benim işimi bebeğim dolayısı ile doğum yaptığımdan beri kısmen eşim yürütüyor.Evlendiğiimizden beri borç problemlerimiz hiç bitmedi.Sürekli borç ödüyoruz.Ödediğimiz borçlar iki ev ve arabalarımız şeklinde ya da işiyle alakalı mağazadaki mallar gibi.yüklü borcumuz oluyor ve bunu genelde yaz sezonu boyunda eritmeye çalışıyoruz.insanların kendi başına 10 yıl üzerinde yapacağı şeyi biz kendimizi evlendiğimizden beri sıkarak kısa sürede yaptık.Beni bu durum mental olarak çok yordu.Eşimin çalışma stili herseye kısa sürede sahip olma isteği hayatımızda birlikte geçirmediğimiz çok zamana sebep oldu.Evlendiğimizde hiçbir şeyimiz yoktu.ama sorarsanız güzel birikmiş anılarımız da pek yok.Varsa yoksa çalışmak üzerine kurulu bir hayat.Yazları yoğunluktan bas kaşıyacak vaktimiz olmaz.kısları da iş yoğun değilse iş yoğun değil diye keyif olmaz.Suan o yoğun çalıştığı için (akşam eve 7 buçukta geliyor) duş alıp yemek yiyene kadar saat 8 buçuk oluyor.
Herseyle ben ilgilenmek zorunda kalıyorum bebeğime bakmak market alışverişi manav alışverişi hastane işleri vs. Evin her türlü şeyi benim üzerime neredeyse.Cok yoruluyorum eşim evde bir bardak kaldırmıyor desem yeri.O kendi işinde çalışmaktan ben kendimi evde harap etmekten birbirimize zaman ayırmak ne yatakya yatarken herkes yerini beğenip uyuyoruz.Cinsel olarak böyle böyle yorgunlukla uzaklaştık.her yerim ağrıyor ben de yanaşmıyorum o da yanaşmıyor.ara ara söylensem de eşim haklısın deyip bir iki gün evde biseylere el atıp aynı yaşantıya geri dönüyor.esim eve kısın daha erken geliyordu hal durum şu ki bir saat erken gelse de yorgunluğu değişmiyor.Benim de malesef öyle bebeğim çok hareketli.
Cok yorulmuş ve yıpranmış hissediyorum kendimi.Yine iki gün önce tükendiğimi hissedip evden bebeğimi alıp çıktım çünkü evdeki yasantı beni çok yoruyor.Tüm sırtım taş gibi romatizmal bir rahatsızlığım da var çok yorulduğumda bir de üzerine o tutuyor.Birseyler düzelmeden eve dönmek istemediğimi söyledim eşime.Ben sürekli çalışmak için yaşayan biriyle olmaktan çok yoruluyorum.
Çıkmazdayım düşüncelerimde böyle evlilik mi olur onu da bilmiyorum sadece çok yorgunum.en güzel yıllarım böyle böyle geldi geçti.Kısın ödeme çok olur dert olur yazın sezon çok yoğun olur para gereklidir derken yıllar geldi geçti.pazar günleri de haftanın yorgunluğunu atmak için uyumak istiyor.Evlendiğimin hafta sonu bile çalıştı doğum yaptım ertesi gün eşim işindeydii.Öyle söyleyebilirim açıklayıcı olması için..maddi olarak bir sıkıntım yok ikimiz de çok iyi kazanıyoruz ama sorun para değil.Ne bileyim ben mi geçimsiz ve sıkıntılıyım yoksa herkes mi böyle yaşıyor.Cok uzun olduysa buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.Lütfen kırııcı olmadan yorumlarınızı bekliyorum
Evet ben de buna kızıyorum herkesin böyle yaşadığını düşünüyo.bizim için çalışıyormuş.Ona kalsa seneye hep rahat olcaz bu sene hep sonDurum böyleyken neden çocuk oldu peki planlı mıydı ?
Para akılı varsa eve yardımcı düşünün derim
Cinsellik içinde terapi almalısınız
Hepimizin eşleri çalışıyor sizinki fazla vurdum duymaz bebegıne vakit ayıramıcaktı neden bu haksızlığı yapıp dünyaya gelmesine vesile oldu
Ömür biter borç bitmezEvet ben de buna kızıyorum herkesin böyle yaşadığını düşünüyo.bizim için çalışıyormuş.Ona kalsa seneye hep rahat olcaz bu sene hep son
Akşam bebeğimle vakit geçireceği iki saat oysa.zorla yapıyor resmen.canını verir sevgisiyle ama ilgisiyle asla.Malesef artık boş vaatlerine de karnım doydu.Durum böyleyken neden çocuk oldu peki planlı mıydı ?
Para akılı varsa eve yardımcı düşünün derim
Cinsellik içinde terapi almalısınız
Hepimizin eşleri çalışıyor sizinki fazla vurdum duymaz bebegıne vakit ayıramıcaktı neden bu haksızlığı yapıp dünyaya gelmesine vesile oldu
Evet babalarımızın kafasında tam olarak öyle de olduğunu söylüyor farkında.Benim babam da böyleydi ben de öyle biriyle nasılsa evlendim.zorluklar hadi geçer dedikçe geçmedi.çocukluğum benim de yalnızlıkla geçti babam hep şehir dışında olurdu onun da kendi işiydi.Devir artık o devir değil diyorum yıl oldu kaç diyorum.haklısın diyor her seferinde ama sonuç değişmiyor.bir de erken geldiğini bile düşünüyor gün yetmiyormuş ona.ilk evlendiğimiz yıllar 9 gibi geliyordu ilk yıllarım öyle geldi geçti.kendimş evde sadece anne gibi hissediyorum o kadar artıkSiz geçimsiz sıkıntısız değilsiniz herkes de böyle yaşamıyor biraz önceliklerle ilgili bu durum.
Ben eşinizi babama benzettim biraz yıllar geçti, o yaşlandı, biz büyüdük ama öncelikleri hala aynı ne yazık ki. Yaşla biraz esnedi kabul ediyorum ama o kadar.
Açıkçası ben de çocukluğumun, ilk gençliğimin en güzel günlerinin boşa geçtiğini hissediyorum. Annem yıllar içinde kabul etmiş ama 32 yıldır ben hala kabul edemedim.
Bebeğiniz için biraz olsun frene basmasını rica edin. Yani iki ev iki araba almışsınız zaten. Siz de eve yardımcı alın, masaja gidin, spaya gidin. Kendinizi böyle harap etmeyin.
Yok aksine memur çocuğu.Ben de aynı şeyi diyorum bu sene son bitirelim seneye değişecek diyor seneye geliyor bizde aynı devam.Yorgunluktan kendi de uyuyakalıyor saat 10 da bebeğimle.Ne yapsam değişmiyor birseyler ara ara patlıyorum sadece.Bir de kendimi hırsla kendime alışveriş yaparken buluyorum.Gezmiyoruz bile dolabım gitmediğim gezmelerde tatillerde giymeyeceğim kombinlerle doldu.Yaptıgımız tek lüks şey dışarda yemek yemek ya da kahvaltı yapmak onda da zaten eşofman giysen yeridirZaten 2 ev şu bu var diyorsunuz adam ne yapacak paranın fazlasını mezara mı götürecekbiraz da dinlenmeli ve ailesine zaman vermeli, hayattan keyif almalı. Çok fakir bir aileden falan mı geliyor bu adam , niye böyle?
yarım gün olarak işe geri döneceğim annem bakacak bebeğime.Ev işleri ev düzeni ne olur bu durumda hiç bilmiyorum çalışsam daha az yorulurum muhtemelen evime de bir müddet dönmeyi düşünmüyorum kendi biraz yalnız yasasın görsün diye düşündüm kalıcı bir çözüm kesinlikle değil biliyorum ama ne yapacağımı da şaşırdım.evde bir çöpe dahi dokunmuyor yorgunluktan bahsedip.Sizin yerinizde olsam günlük kadın tutarım. Bebekle çok bunalmışsınız. Bebeğe yarım gün bakacak kadın bile bulsanız biraz ferahlasınız. Evde oturmaktan da sıkılmış olabilirsiniz. Çocuğunuza yarım gün bile olsa bakacak bakıcı bulup işinizin başına dönün, belki fikriniz değişir çünkü adamın asla değişmek gibi bir niyeti yok.
Malesef ülkedeki insanların çoğu haftada 6 gün, günde 10 saat çalışıyor. Hem de asgari ücretle. Çoğu evde aile hayatı yok. Haklısınız ama çözüm var mı bilmiyorum..Merhabalar öncelikle herkese.16 aylık bir kızım var 6 yıllık evliyim.Eşimle severek evlendik.eşimle iş dolayısı ile evde problemlerimiz var.
Eşim çok işkolik ve hırslı.İkimizin de kendi işleri var.Benim işimi bebeğim dolayısı ile doğum yaptığımdan beri kısmen eşim yürütüyor.Evlendiğiimizden beri borç problemlerimiz hiç bitmedi.Sürekli borç ödüyoruz.Ödediğimiz borçlar iki ev ve arabalarımız şeklinde ya da işiyle alakalı mağazadaki mallar gibi.yüklü borcumuz oluyor ve bunu genelde yaz sezonu boyunda eritmeye çalışıyoruz.insanların kendi başına 10 yıl üzerinde yapacağı şeyi biz kendimizi evlendiğimizden beri sıkarak kısa sürede yaptık.Beni bu durum mental olarak çok yordu.Eşimin çalışma stili herseye kısa sürede sahip olma isteği hayatımızda birlikte geçirmediğimiz çok zamana sebep oldu.Evlendiğimizde hiçbir şeyimiz yoktu.ama sorarsanız güzel birikmiş anılarımız da pek yok.Varsa yoksa çalışmak üzerine kurulu bir hayat.Yazları yoğunluktan bas kaşıyacak vaktimiz olmaz.kısları da iş yoğun değilse iş yoğun değil diye keyif olmaz.Suan o yoğun çalıştığı için (akşam eve 7 buçukta geliyor) duş alıp yemek yiyene kadar saat 8 buçuk oluyor.
Herseyle ben ilgilenmek zorunda kalıyorum bebeğime bakmak market alışverişi manav alışverişi hastane işleri vs. Evin her türlü şeyi benim üzerime neredeyse.Cok yoruluyorum eşim evde bir bardak kaldırmıyor desem yeri.O kendi işinde çalışmaktan ben kendimi evde harap etmekten birbirimize zaman ayırmak ne yatakya yatarken herkes yerini beğenip uyuyoruz.Cinsel olarak böyle böyle yorgunlukla uzaklaştık.her yerim ağrıyor ben de yanaşmıyorum o da yanaşmıyor.ara ara söylensem de eşim haklısın deyip bir iki gün evde biseylere el atıp aynı yaşantıya geri dönüyor.esim eve kısın daha erken geliyordu hal durum şu ki bir saat erken gelse de yorgunluğu değişmiyor.Benim de malesef öyle bebeğim çok hareketli.
Cok yorulmuş ve yıpranmış hissediyorum kendimi.Yine iki gün önce tükendiğimi hissedip evden bebeğimi alıp çıktım çünkü evdeki yasantı beni çok yoruyor.Tüm sırtım taş gibi romatizmal bir rahatsızlığım da var çok yorulduğumda bir de üzerine o tutuyor.Birseyler düzelmeden eve dönmek istemediğimi söyledim eşime.Ben sürekli çalışmak için yaşayan biriyle olmaktan çok yoruluyorum.
Çıkmazdayım düşüncelerimde böyle evlilik mi olur onu da bilmiyorum sadece çok yorgunum.en güzel yıllarım böyle böyle geldi geçti.Kısın ödeme çok olur dert olur yazın sezon çok yoğun olur para gereklidir derken yıllar geldi geçti.pazar günleri de haftanın yorgunluğunu atmak için uyumak istiyor.Evlendiğimin hafta sonu bile çalıştı doğum yaptım ertesi gün eşim işindeydii.Öyle söyleyebilirim açıklayıcı olması için..maddi olarak bir sıkıntım yok ikimiz de çok iyi kazanıyoruz ama sorun para değil.Ne bileyim ben mi geçimsiz ve sıkıntılıyım yoksa herkes mi böyle yaşıyor.Cok uzun olduysa buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.Lütfen kırııcı olmadan yorumlarınızı bekliyorum
Valla benim babamın kendi işi değildi ama yine de işinden asla taviz vermezdi. İşi gereği hadi bunu anladım diyelim kazandığı parayı da bizim için harcamayı tercih etmezdi. Hatta kimse için harcamayı tercih etmezdiEvet babalarımızın kafasında tam olarak öyle de olduğunu söylüyor farkında.Benim babam da böyleydi ben de öyle biriyle nasılsa evlendim.zorluklar hadi geçer dedikçe geçmedi.çocukluğum benim de yalnızlıkla geçti babam hep şehir dışında olurdu onun da kendi işiydi.Devir artık o devir değil diyorum yıl oldu kaç diyorum.haklısın diyor her seferinde ama sonuç değişmiyor.bir de erken geldiğini bile düşünüyor gün yetmiyormuş ona.ilk evlendiğimiz yıllar 9 gibi geliyordu ilk yıllarım öyle geldi geçti.kendimş evde sadece anne gibi hissediyorum o kadar artık
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?