İşten ayrılmaktan başka çözüm göremedim ben babanızın bu tavrından sonra, belliki böyle gelmiş böyle gidecek. Yüz göz olmuşsunuz kendinizi saydırmanız zor olur artık.2 senedir annemin vefatı, işe başlamam derken yüzüm hiç gülmedi. İş hayatı belki bana iyi gelir dedim ama tam tersi oldu, babama beni işe alsın diye ağladığım günler aklıma geliyo şuan, lanet ediyorum o günlere çok fazla uzatmayacağım halamın oğluyla anlaşamadığımı, problemler yaşadığımı daha önce de yazmıştım. Hep susuyordum, yüz yüze bakıyoruz akrabam diye, arkamdan çalışanlara '' hiç bişey yapmıyo, bütün gün internette geziyo '' hatta bu siteye kadar söylemiş bişeyler yazıyo, bakıyo diye. Daha neler, neler..
Bir kere artık susmayacağım dedim vakit tartıştık. Susmadım da, yine bana kusur bulacak bir şey bulmuştu, niye herşeyi ben yapıyorum ki, ona smuwila, buna smuwila sen ne yapıyorsun ki burada dedim. ( Ay da bir kez maaş dağıtır onu da yanlış hesaplayarak fazla verir, elemanlarımız farkeder) Yapmıyorsan git evde otur deyince ben niye gidiyorum sen git bana tahammül edemiyorsan dedim. Tabii zangır zangır titriyorum bu arada, babama anlatmış ben yemekteyken, yukarı çıkıyorum babamla tartışıyorlar babam da beni savunuyor çünkü, sesler yükseldi ve aldı başını ben gidiyorum diye çıktı her zaman ki gibi blöfünü yaparak, ve smuwila beni kovdu demiş, bana git deyince ben niye gideyim sen git dedim bu kadar halbuki. Babam o gidince başladı bu sefer gitti işte, sende de hata var, şöylesin böylesin. Hani evladını kaybetmiş sanki, oturup ağlayacak neredeyse..
Savunması bir işe yaramadı, sonradan günah keçisi ben oldum yani. Ve her zaman ki gibi ertesi sabah geldi yine işyerine. Şuan muhattap olmuyorum çok fazla, iş konusunda bile soğukumdur, iş haricinde konuşmam ama adam beni başkalarına konuşmaktan vagzeçmiyor. Hiç birşey görevi değil onun, herşey benim görevim o yüzden bilmem kaç bin maaş alıyor, ben ise babamın kızı, keseler bir ya harçlık, onun sigorta pirimi yüksek ödenirken benim ki asgari ücretten kaç ay sonra başlamıştı.
Tahammül edemiyorum bu muammeleye babamın işyerinde, ve babama çıkacağım olmuyor böyle dedim, ne diyor ki ya, ne oluyor ki yaa her zaman ki babam, anlattım her yerde benden konuştuğunu, çocuk değilim ben daha ne kadar görmezden gelip susacağım? En iyisi benim için başka bir yerde çalışmak, daha fazla dayanamıyorum dedim. Ben konuşurum dedim sustu, tınlamadı bile açıkçası, biraz daha uzattım konuyu ama öylece tv' ye bakıyor, kapatmam için duymazlıktan geliyor, anneme de böyle yapardıBabam konu biz ve yeğeni olunca biz 2. planda oluyoruz, nedir bu adamı vazgeçilmez kılan? Bari beni azad et, ben gideyim ruh sağlığımı kaybetmeden o da yok, ya babamla aram bozulma pahasına da olsa çıkıp gidicem, ya da kalıp en sonunda hasta olacağım. Ne yapacağım ben? Var mı bir çözümü? Birileri fikir versin, bir yol göstersin bana. Bir tarafta babam, bir tarafta huzurum, hayatım..
İşten ayrılmaktan başka çözüm göremedim ben babanızın bu tavrından sonra, belliki böyle gelmiş böyle gidecek. Yüz göz olmuşsunuz kendinizi saydırmanız zor olur artık.
Babanızın tavrına da çok şaşırdım açıkçası.
Çok mu önemli bir konumda halanızın oğlu, vazgeçilmezmi, yeri doldurulamazmı?
bence baba ile hala oğlu ile aynı yerde çalışmak hata.. iş aile ilişkileri karmakarışık oluyor.. babanıza illa sebebi hala oğlu demeden ayrılın işten.. başka iş bulun.. ya da başka bahane.. yok oradaki işinizi çok seviyorsanız hala oğlunu kaçırana dek açın savaşınızı.. yok o da değilse hala oğlunu çek kenara güzel güzel konuş.. olmuyorsa gideceksin..
Asla değil, çalışanlar dahil herkes farkında babama eşi, dostu herkes dikkat diye söylemiştir babamın iş konusunda arkasından kuyusunu kazdığı için, hatta babam da farkında biliyor yazın yaptıklarını ama eli dili bağlı sanki vazgeçemiyor ondan, belki zorlasam benden vazgeçicek ama ondan asla..
Bana da çok koyuyor, annem vefat ettiğinde ağzımdan ilk çıkan '' sahipsiz kaldık '' olmuştu, öyleyiz gerçekten. Babam yeğenine, kardeşine yapmadığını bize yapıyor. Hatta bunu konudramadığım kabul edemediğimden söylemek istememiştim erkek arkadaşımın orta bir geliri olduğunu duyunca oturmuş smuwila bana ev aldırır mı diye kara kara düşünmüş, yeni olan olay ise geçinenemezse maddi, manevi anlaşamazsa benim kapıma gelemez, ağlayamaz! Kendisi seçiyor olmuş. Nedense bize böyle babam.
Halanızın oğlunun annesi babası hayatta mı?
Aklıma ilk gelen anne yada baba hayatta değilse babanız mı sahip çıkıyor düşüncesi oldu.
Başınız sağolsun , Allah rahmet eylesin. Annenize üzüldüm.
Babanız kime söylemiş bu lafları, siz nerden duydunuz? Doğru olmama ihtimali varmı?
Doğruluğundan eminseniz çok üzülürüm ben, hem anneciğinizi kaybetmişsiniz, hem babanız bu mantalitede ..
İşiniz zor Allah yardımcınız olsun.
Sen yandan yandan basla is bakmaya...
Istedigin bir is olursada boyle boyle oldu hayir demek istemiyorum baba tesekkur ederim her sey icin dersin gidersin...
Bu kadar seni uzen bir yerde calisma, diger is yerleride harika olmayacak belki ama bu kadar yuz goz olunmayacak en azindan...
Tartismak anlasamamak tamam da baskalari ile surekli arkanizdan konusmasi cok sinir bozucu...
Dedigim gibi iki yol ya ayril ya da ben isime bakarim de tika kulagini...
Rica ederim.Hayatta, ama ergenlik çağlarından beridir işyerimize gelmiş gitmiş sürekli, babam bizi okuttu diye (bir dönem işlerimiz çok kötüydü) keşke sizi okutmasaydım gibi laflar etmişti, sanki bizi okuttuğundan o noktaya gelmiş gibi, halbuki kuzenimi de o okutmuş, kendisi bir sohbet esnasında ağzından kaçırmıştı ben ona bugünün pasarıyla bu kadar maaş veriyordum okulu olmadığı günler de işe geliyor diye demişti. Annemden sonra bizim her daim yanımızda olan teyzelerime söylemiş o düşüncelerini, onlarda beni savunmuş zaten, erkek arkadaşımın hali sanki içler acısı, iyi bir işi, geliri var geleceği de parlak halbuki, ama evi yok diye ev aldırır mı diye korkmuş resmen bunu ilk duyunca şok olmuştum çünkü ben harçlıklarımla babama yük olmayım diye çeyizimi bitirdim resmen, çok sağol bu arada..
Rica ederim.
İş bulmalısın en kısa zamanda o halde.
Çok yıpranırsın, gözünle görüp kulağınla duymazsan daha az rahatsız olursun.
Mücadele et diyeceğim ama baban tarafını belli etmiş, yıprandığına değmez.
Ne diyim Allah iyilerle karşılaştırsın bu saatten sonra inşallah.
Aynen iyi olmayacak ama en azindan babamin yanında bunlari yaşamak kadar da koymayacak bana hayat enerjim, isigim söndü resmen öyle bir noktaya geliyorum ki bazen çıkıp gidesim izimi kaybettiresim geliyo hayatta kalan tek varligim babam tarafından önemsenmeyince..
Sen oyle dusunme, onemsiyordur...
Sadece ust uste gelmis, o da cok dahil olmamak istemis...
Olumsuz dusunme, baban o senin kiyamaz sana...
Fakat hala baska bir isyeri bana daha saglikli geliyor...
Firsatin olursa baska bir yerlerde basla dedigim gibi...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?