Canım benim yaa duyguların ne kadar birikmiş ve cok güzel ifade etmişsin. Seni cok iyi anlıyorum bende aynı duygular aynı fırtınalar icerisindeyim.. Ama sabır canım dua ile gelecek... Bak bende diyorumki keşke bir kez hamile oldugumu görsem bi kez yaa diyorum nsl olcak bu nsl karnıma gelcek diyorum hala gelmedi her gece yataga yattıgımda hala hamile değilim diyorum.. İlk zamanlarda olsun isterken şimdi 1 yıl 2 ay oldu zaman gecti.. bazen de yoksa 4 senemi 5 senemi beklicem Allahım dayanamam diyip gözlerimi kapatıp uyumaya başlıyorumm. Yani sen en azından o duyguyu tadmışsın gebe kalmışsın tamam sonu kötü sana hak veriyorum ama şükür et ben bir kere bile kalamadım düşünsene(( Allahım hepimize yardım et nolur bizi bir an önce kavuştur..Nasıl bir duyguymuş bu böyle yarabbim ANNELİK duygusu nasıl birşeymiş.Hep gözlerime hamileler bebekler takılıyorr icimden aglasamda yüzüm gülüyor. Ve şuan bir bebk mevlüdüne gidicem birazdann ( Canım sabredelim biliyorum artık eşinde istiyordur ama onlar bizim kadar değiller yinede.. Benim eşimde şöyle 3-4 sene olmazsa istegim artar artarsa demişti ama zaman zaman biliyorum oda cok istiyoru belli yanii. Yegeni var bi öpüyor bi seviyor içimden neler yaşamıyorumki o andaa.. Allahım yardım et sana sıgınıyoruzz
bu konu ve bu ay bende dertliyim.geçen sene 31 kasım da hamile olduğumu öğrendim 5 yıllık evlilik benle evlenenler 2 ciyi yapmışken ben yeni hamile olabilmiştim.sevinç gözyaşlarıyla verdim mutlu haberi herkeze.ama 6 aylık oğlum alim beni bıraktı gitti.ve ben tekrar başa döndüm bu sefer daha acılı daha yaralı hipertansiyonu olan preeklemsi(gebelik zehirlenmesi geçirmiş) yaşamış yaşı 31 olmuş biri olarak az zamanı kalmış diğer doğumları riskli olacak bir kadın olarak bıraktı gitti beni oğlum.doğacağı tarih yaş planlarım heveslerim notlarım günlüğümdeki sevgi özlem yazıları karnımdaki göbek çizgisi bile hala belli.hamileleri görünce içim cız ediyor.üstelik heinizin yazısında okuduğum eşlerinizin desteğinden mahrumum.eşim benim kadar istemiyor çocuk ve bana desteğini görmüyorum ve ilişkimizi aksatıyor günaşırı ilişki günlerini iple çekiyorum belki gelir hemen yavrum diye ama dönüp uyuyor aksatıyor benim kanlı gözyaşlarım içime akıyor.adetliyken tamam yaparız diyor adet bitince unutuyor dediklerini.allahım sen benide ve tümmmm burdakileri isteyen herkeze ver rabbim.olmamasıda zor ama olupta kaybetmek öyle acıki onu hiç kaybetmemiş gibi doğsaydı şimdi şukadar olacaktı vs lerle eminim ölene dek bizimle kalacak acı bir olay.kimi diyorki çivi çiviyi söker evladını kucağına al unutursun ama sanmıyorum.rabbim dayanma gücü veriyor ama bende ruhsal çöküntüdeyim.hassaslaştım her cümle izlediğim filmlerde bişey anımsatıyor sokakta kimi zaman çocuklar kimi zaman hamileler kimi zaman çocuğunu döven veliler bazen haberler kısaca herşeyden kendime beni üzüp etkileyecek birşey buluyorum ve tek çaresi yeni bebek sanırım
senin yaşadağın aynı şeyleri bende yaşıyorum hiçkimse kimsenin yerini tutmuyor .benim bir evladım olduğu halde acım geçmiyor herşeye ağlayan bir insan oldum. hep keşkelerle yaşıyorum öyle olsaydı böyle olurdu diye üzüntüm daha çok artıyor. bencede tek çaresi yeni bir bebek belki barazcık acımız diner :Saruboceq:allah herkesin gönlüne göre versinbu konu ve bu ay bende dertliyim.geçen sene 31 kasım da hamile olduğumu öğrendim 5 yıllık evlilik benle evlenenler 2 ciyi yapmışken ben yeni hamile olabilmiştim.sevinç gözyaşlarıyla verdim mutlu haberi herkeze.ama 6 aylık oğlum alim beni bıraktı gitti.ve ben tekrar başa döndüm bu sefer daha acılı daha yaralı hipertansiyonu olan preeklemsi(gebelik zehirlenmesi geçirmiş) yaşamış yaşı 31 olmuş biri olarak az zamanı kalmış diğer doğumları riskli olacak bir kadın olarak bıraktı gitti beni oğlum.doğacağı tarih yaş planlarım heveslerim notlarım günlüğümdeki sevgi özlem yazıları karnımdaki göbek çizgisi bile hala belli.hamileleri görünce içim cız ediyor.üstelik heinizin yazısında okuduğum eşlerinizin desteğinden mahrumum.eşim benim kadar istemiyor çocuk ve bana desteğini görmüyorum ve ilişkimizi aksatıyor günaşırı ilişki günlerini iple çekiyorum belki gelir hemen yavrum diye ama dönüp uyuyor aksatıyor benim kanlı gözyaşlarım içime akıyor.adetliyken tamam yaparız diyor adet bitince unutuyor dediklerini.allahım sen benide ve tümmmm burdakileri isteyen herkeze ver rabbim.olmamasıda zor ama olupta kaybetmek öyle acıki onu hiç kaybetmemiş gibi doğsaydı şimdi şukadar olacaktı vs lerle eminim ölene dek bizimle kalacak acı bir olay.kimi diyorki çivi çiviyi söker evladını kucağına al unutursun ama sanmıyorum.rabbim dayanma gücü veriyor ama bende ruhsal çöküntüdeyim.hassaslaştım her cümle izlediğim filmlerde bişey anımsatıyor sokakta kimi zaman çocuklar kimi zaman hamileler kimi zaman çocuğunu döven veliler bazen haberler kısaca herşeyden kendime beni üzüp etkileyecek birşey buluyorum ve tek çaresi yeni bebek sanırım
canım yazını okuyunca inan çok duygulandım tamam bizlerde minik meleklerimizi kaybettik ama seninki daha kötü rabbim sabır versin en azından içini ferah tutmaya çalış bebeğin öbür dünyada seni bekliyor olacak senin için dua edecek şefaatçi olacak çok zor ama en azından burda acı çekiyoruz ama mutlaka orada bunun mükafatını alacağız merak etme..... çevreme bakıyorum herkesin derdi türlü türü, bizler bebek diye uğraşıyoruz, bebeği olanlar hastalıklarla uğraşıyor, kimi işsizlikle kimi eşiyle herkesin bir problemi var ve herkes az yada çok kendi sorunlarıyla çıkmazda.... rabbim hepimizi farklı farklı sınıyor bizimde sınavımız buymuş belki bu olmasaydı allah korusun belki daha kötü bir sınavla sınacaktık ve rabbim bizlere dayanacağımız kadar yük verirmiş sabır edelim...
eşinin bebek istemediğini düşünüyorsun ama erkekler bizim kadar hassas değil birtanem ve onlar sorunlarını üzüntülerini mutluluklarını malesef içlerinden yaşıyorlar her ne kadar eşin sana belli etmesede içinden çok üzülüyordur onunda canı kanıydı sonuçta onunda kendini toparlaması için hem kendin hem onun için bir süre ara verin isterseniz.... rabbim hepimizin dualarını kabul eder inşallah tatlım.... aynı acıları birdaha yaşatmasın ve daha beter bir sınavdan geçirmesin rabbim bizleri...
buna inanıyorum eninde sonunda hamile kalacağız ama ne şekilde olacak bilmiyorum...bizlerde anne olup bebeklerimizi kucaklarımıza alacağız ve bu bütün sıkıntılı üzüntülü anların acısını çıkartacağız....
senin yaşadağın aynı şeyleri bende yaşıyorum hiçkimse kimsenin yerini tutmuyor .benim bir evladım olduğu halde acım geçmiyor herşeye ağlayan bir insan oldum. hep keşkelerle yaşıyorum öyle olsaydı böyle olurdu diye üzüntüm daha çok artıyor. bencede tek çaresi yeni bir bebek belki barazcık acımız diner :Saruboceq:allah herkesin gönlüne göre versin
saol canım iyiyim her doktoktor başka birşey diyor eşim kendi doktoruna githepsi başka birşey söylüyor hayal kırıklığına uğruyorsun dedi .kendi doktoruma gittim beni görünce hemen hatırladı çok büyük badire atlattın seni iyi gördüm dedi.tekrar hamile kalmak istediğimi söyledim ocak ayını beklememi ve gelmemi sakın hamile kalıp gelme folikasit ve aspirine başlıyalım ondan sonra hamile kalırsın dedi heralde tahliller falan yapıcak galiba ondan hamile kalma dedi hem istiyorum hemde korkuyorum ama deniycem kızım çok istiyor ve hayaller kuruyorcanım nasılsın.biliyorum seni benim konumdan yazışmıştık senle.ne oldu başka dr gidecektin.sonuç ne oda beklemi dedi sana