Eşimle bir sorunum yok ama ailemle artık yakından ılgılenmek ıstıyorum çok uzaklık benı zorluyor artık. Zaten onları bıraktığım için de vıcdan azabı çekıyorum. Yanı aklım orda olunca hiçbişeye elim varmıyor.
Eşimle bir sorunum yok ama ailemle artık yakından ılgılenmek ıstıyorum çok uzaklık benı zorluyor artık. Zaten onları bıraktığım için de vıcdan azabı çekıyorum. Yanı aklım orda olunca hiçbişeye elim varmıyor.Öncelikle evlilikten neden kopuksunuz ? Eşinizle aranızda sorun mu var? Eşiniz ilişkinin başından beri ailenin olduğu şehirde bulunmak istememiş. Güvenilir birisi yok mu ailene yardım edecek? Aklın ailende kalıyor ama eşinden boşanırsan bu sefer vicdan azabı çekebilirsin diye düşünüyorum.
Evlilikden ve bu şehırden çok bunaldım artık. Ailemle ılgılenemıyor olmak daha da bunaltıyor. Psıkolojık olarak çok yorgunum tukenmişlik yaşıyorum.Anne babalarımız, kardeşlerimiz başımızın tacı içine doğduğumuz kök ailemiz neticede ama, eşlerimiz bizim esas ailemiz. Kök ailelerimize karşı sorumluluğumuz ömür boyu devam ediyor ve etmek zorunda fakat evliliği bitirecek kadar değil bence, yaşlılığı hastalığı geçtim ani ölüm de olabilir Allah korusun, o zaman ani ölüm riskine karşı hiç evlenmemeniz gerekirdi. Bence siz eşinizden ve yaşadığınız şehirden soğumuşsunuz. Biraz bahane gibi geldi bana.
Sadece evliliğinde sorun olan biri böyle birşeye cesaret edebilir.Arkadaslar herkese sevgı ve saygılarımı sunuyorum. Ben ailemden çok uzak bir ilde evli ve kamuda çalışan bır bayanım.çocuğum yok. Buraya yerleşelı 10 yıl oldu. Burada daimi kalmak için gelmemiştım ılerde ıkna olur belkı düşüncesıyle bu yola gırmiş bulunduk.. Eşim ıyi bır ınsan. Erkek kardeşimle yaşayan anne ve babam 70 li yaşdalar. Sağlık problemlerı oluyor. Babamın da ciddi bır hastalığı var heran ne olur bılmıyorum ama hayatını kendısı ıdare edıyor şimdilik. Erkek kardeşim yetersız kalıyor. Onların artık bana ıhtıyaçları olduğunu düşünüyorum. Yaşlılık çok zor. Onları buraya çağırsam yerleştırsem hayatta gelip yaşamazlar tutunamazlar. Ben ise kafama gore çıkıp yanlarına gıdemıyorum. Eşim de benım memleketıme gelıp hayatta yaşamaz zaten başından da istememişti ama hala düşüncesi değişmedi maalesef. Ayrılsam onu yüzustu nasıl bırakacam onada dini ve vıcdani boyutta bakıyorum. ama artık aklım ailemde. Çok huzursuzum kafam rahat değil. Burada duramıyorum artık. evlılıkden kopuğum. Yarın bırgün herşey daha da geç olduğunda vıcdan azabı da çekmek ıstemıyorum. Artık onların yakınında olmak ıstıyorum ama eşime bu konuyu açmıyorum açamıyorum çunku benı anlamıcak anlamıyor. 3 aylık ucretsız izin hakkımı kullansam benım için geçici. Ya da herşeyi goze alıp tayınımı mı alayım bılemıyorum ona da cesaretım yok.ne yapacağımı bılemıyorum. Değerli fıkırlerınızı almak ıstıyorum tşkler
Onları buraya çağırsam yerleştırsem hayatta gelip yaşamazlar tutunamazlar.
Evlilikden ve bu şehırden çok bunaldım artık. Ailemle ılgılenemıyor olmak daha da bunaltıyor. Psıkolojık olarak çok yorgunum tukenmişlik yaşıyorum.
Tşk ederimKendi bakimlarini dahi yapamayacak durumdaki yaşli insanlar neye tutunamayacaklar anlamadim? Sanki o şehre yeni hayat kurmaya veya yeni bir iş kurmaya mi geliyorlar alti ustu yasyacaklar.
Asil genc insanlar icin yer degistirmek tutunma meselesi oluyor. Illa yanlarinda olunacaksa yaşli insanlarin yer değiştirmesi bana daha mantikli geliyor.
Biz yakin zamanda ulke degistirdik ve afedersin biyerimi parcaladim biseyler yapabilmek icin hem esim hem ben. Tutup eşim bir gun anne babamin yanina gidecegim Turkiyeye derse direkt boşarim yollarim.
Sizin ki sehir degistirmek belki daha basit gorunuyor ama dedigim gibi genc insanlarin duzenini işini degistirmesindense yaşlilar gelmeli. Ben kabul etmezdim
Tşk ederimSiz evlilikten vazgecmişsiniz zaten boyle dusunmeniz normal adami peşinizde suruklemeyin durduk yere boşanmak daha mantikli cocukta yok nasilsa.
Aileniz için güzel düşünüyorsunuz ama evliliğinizi bu yüzden bozmayı düşünmeniz doğru değil eşinizin iyi birisi olduğunu söylüyorsunuz Allah korusun ailenize bir şey olduğunda siz tek kalıcaksınız ve eşinizin hayatı ile de durduk yere oynamış olacaksınız, eşiniz her şeyini bırakıp gidemez gitme mecburiyeti yok zaten ama eğer ailenizin buna ihtiyacı var sa aileniz sizin yakınınıza gelmesi lazım onları yanınıza almak için elinizden geleni yapın ikna etmeye çalışın ama gelmek istemiyorlarsa demekki dediğiniz kadar size mecburiyetleri yok evliliğinizi bozup onlarla olmak yerine onların sizin evliliğiniz için yakınınıza gelmesi bence daha münasip.Arkadaslar herkese sevgı ve saygılarımı sunuyorum. Ben ailemden çok uzak bir ilde evli ve kamuda çalışan bır bayanım.çocuğum yok. Buraya yerleşelı 10 yıl oldu. Burada daimi kalmak için gelmemiştım ılerde ıkna olur belkı düşüncesıyle bu yola gırmiş bulunduk.. Eşim ıyi bır ınsan. Erkek kardeşimle yaşayan anne ve babam 70 li yaşdalar. Sağlık problemlerı oluyor. Babamın da ciddi bır hastalığı var heran ne olur bılmıyorum ama hayatını kendısı ıdare edıyor şimdilik. Erkek kardeşim yetersız kalıyor. Onların artık bana ıhtıyaçları olduğunu düşünüyorum. Yaşlılık çok zor. Onları buraya çağırsam yerleştırsem hayatta gelip yaşamazlar tutunamazlar. Ben ise kafama gore çıkıp yanlarına gıdemıyorum. Eşim de benım memleketıme gelıp hayatta yaşamaz zaten başından da istememişti ama hala düşüncesi değişmedi maalesef. Ayrılsam onu yüzustu nasıl bırakacam onada dini ve vıcdani boyutta bakıyorum. ama artık aklım ailemde. Çok huzursuzum kafam rahat değil. Burada duramıyorum artık. evlılıkden kopuğum. Yarın bırgün herşey daha da geç olduğunda vıcdan azabı da çekmek ıstemıyorum. Artık onların yakınında olmak ıstıyorum ama eşime bu konuyu açmıyorum açamıyorum çunku benı anlamıcak anlamıyor. 3 aylık ucretsız izin hakkımı kullansam benım için geçici. Ya da herşeyi goze alıp tayınımı mı alayım bılemıyorum ona da cesaretım yok.ne yapacağımı bılemıyorum. Değerli fıkırlerınızı almak ıstıyorum tşkler
Eşinin ikinci evliliği mı?Ben sizi haklı buluyorum, çocuğunuz yok eşinizin kendi ailesi ile bir düzeni var, bir çocuğu var siz onun hayatına entegre olmuş gibisiniz. Mutlu değilsiniz, üstelik babaannenizi kabul etmemiş eşiniz. Vicdan azabı çekmişsiniz. Allah korusun anne babanıza bir şey olsa daha kötü olursunuz.
Evet ben de bahsedilince eski konularını okudum, 16 yaşında bir kızı varmış şimdi 17-18 falandır.Eşinin ikinci evliliği mı?
Yani benim de bir evladım var ve çok büyük konuşmak istemiyorum ama ileride şöyle bir insana dönüşürse ve bizim için bu tür şeyler hissederek hayatını mahvederse kendimi asla affetmem,gözüm açık giderim... Verme yarabbimEşimle bir sorunum yok ama ailemle artık yakından ılgılenmek ıstıyorum çok uzaklık benı zorluyor artık. Zaten onları bıraktığım için de vıcdan azabı çekıyorum. Yanı aklım orda olunca hiçbişeye elim varmıyor.
Orta bır yere de sıcak bakmıyor yani var olan iş çevre aile düzenını bırakmak ıstemıyor bırakmaya gücü yok.sen orda kalmak istemiyorsun eşin diğerine gitmek istemiyor. üçüncü bir yer belirlemeye ne dersiniz? o da olmaz derse yapılacak çok bir şey yok.
Canım benım ahh keşke yakın olsam bunları belkı duşunmezdım. 1 gunluk yolÇocuğunuz yokmuş maddi imkanınız el veriyorsa en azından ayda bir kaç gün görmeye gidin yanlarında kalın eşinizide vicdanenen kötü hissettiğinizi açıklayın derim
Ya belki gitsen orda rahat edemeyeceksin kendi düzenini özleyeceksin. Denemen lazım ama uzun bir süre denemen lazım.Canım benım ahh keşke yakın olsam bunları belkı duşunmezdım. 1 gunluk yol
tşk ederım Allah razı olsun vakıt ayırdığınz için.Aileniz için güzel düşünüyorsunuz ama evliliğinizi bu yüzden bozmayı düşünmeniz doğru değil eşinizin iyi birisi olduğunu söylüyorsunuz Allah korusun ailenize bir şey olduğunda siz tek kalıcaksınız ve eşinizin hayatı ile de durduk yere oynamış olacaksınız, eşiniz her şeyini bırakıp gidemez gitme mecburiyeti yok zaten ama eğer ailenizin buna ihtiyacı var sa aileniz sizin yakınınıza gelmesi lazım onları yanınıza almak için elinizden geleni yapın ikna etmeye çalışın ama gelmek istemiyorlarsa demekki dediğiniz kadar size mecburiyetleri yok evliliğinizi bozup onlarla olmak yerine onların sizin evliliğiniz için yakınınıza gelmesi bence daha münasip.
tşk ederım Allah razı olsun vakıt ayırdığınz için.Ben sizi haklı buluyorum, çocuğunuz yok eşinizin kendi ailesi ile bir düzeni var, bir çocuğu var siz onun hayatına entegre olmuş gibisiniz. Mutlu değilsiniz, üstelik babaannenizi kabul etmemiş eşiniz. Vicdan azabı çekmişsiniz. Allah korusun anne babanıza bir şey olsa daha kötü olursunuz.
tşk ederım Allah razı olsun vakıt ayırdığınz için.Siz evlilikten vazgecmişsiniz zaten boyle dusunmeniz normal adami peşinizde suruklemeyin durduk yere boşanmak daha mantikli cocukta yok nasilsa.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?