- 26 Ekim 2006
- 199
- 1
- 44
Dar Sokak
Köşeyi döndüğü anda şehrin puslu havasının ciğerlerine baskı yaparak nefes alıp verişini güçleştirdiğini fark etti.Dar ,karanlık ve dik yokuşu olan bu sokağa her girişinde kendi hayatının bir suretiyle yüz yüze geldiğini biliyordu.Bu suretten ne kadar kaçsa da bu hayat sokağından her gün geçmek zorunda olması kendi yazgısından başka bir şey olamazdı.Yerlerdeki çöp yığınları, çay artıkları,yumurta kabukları ve onları eşeleyen sarı –kahverengi tüyleri parça parça yolunmuş , gözleri engerek gibi bakan o kediden öylesine tiksinti duyuyordu ki ,her gün bu hissi duyuyor olması bile tiksinti derecesini bir gram olsun azaltmamıştı.
Her seferinde yaptığı gibi gözlerini sımsıkı kapayıp bu sokağın olabildiğince çabuk bitmesi için elinden geleni yapıyordu.Gözlerini bir saniye açacak olsa o sokakta boğulmaktan ölesiye korkuyordu . Diğer köşe başını dönmesine birkaç adım kalmışken ayağına bir şey dolandı, gözünü açtığında ayağına dolanan şeyin o iğrenç kediden başkası olmadığını anladı. O anda gözü cumbalı evin penceresindeki belli belirsiz görüntüye takıldı. Sokağı bir an önce bitirmek istiyor ama perdenin arkasında gördüğü siluetin varlığını bilmek onu yavaşlatıyordu. Pencerenin arkasından onu izleyen, biri vardı orda.
Olsa olsa yirmili yaşlarının ortasında bir kızdı bu. O da karşısındaki yabancının onu gördüğünü anlamış, pencereye biraz daha yaklaşmıştı .Adam da böylece kızın geceyle aynı renkteki saçlarını seçebilmişti. Kız birkaç saniye gözlerini ona diktikten sonra umarsızca içeri gitti
O andan itibaren tekrar sokakta kendisiyle baş başaydı. İrkildi ve aceleyle köşeyi döndü, artık o sokakta değildi. 1-2 dakika bu, diğer sokağa hiç benzemeyen, aydınlık sokakta ilerledikten sonra evine varabildi.
Evindeydi artık. Yemek yedi, biraz televizyon izledi, duş aldıktan sonra yatmaya karar verdi. ‘’Gece saçlı’’ kız öylesine işlemişti ki içinde bir yerlere, sanki onu da yanında getirmiş, birlikte yemek yiyip televizyon izlemişlerdi. Aklında bu düşüncelerle duşa girdi. Çıktığında kızın hayali salondaki kanepede uyuyakalmıştı. Yanına kıvrıldı o da uykuya daldı.
Ertesi sabah uyandığında hayatında uzun zamandır olmayan, belki varlığını bile unuttuğu bir şeylere yeniden başladığını anladı. Gün bugün gerçekten aydındı, aydınlıktı...Pencerenin önünde kuşlar daha önceden ötüyor muydu acaba? Bu sabah kapıcı ekmeğini her zamankinden erken getirmişti, üstelik hala sıcaktı. Kendisine şöyle güzel pişmiş bir omlet yapıp, tazecik ekmeğin eşliğinde yedi. Kapıcı ziline bastı ve acilen bir saç jölesi almasını istedi.
Gece saçlı kız bütün gece onunlaydı bu yüzden onun için bir şeyler yapmalıydı. Az sonra kapıcı jöleyi getirdi .Traş oldu ve jölesini sürdü hala yakışıklıydı. Kuşlara sessizce veda etti ve evden çıktı.
Deniz ne kadar maviydi böyle, ağaçlarda hala sonbahara inat yeşil yapraklar vardı .Üstelik trafik de yoktu bugün... Dönüp arkasındaki şehre baktı ve teşekkür etti .Ofise vardığında işler onu bekliyordu, ama akşam olduğunda hiç de sıkılmadığını fark etti. Kız onu burada da yalnız bırakmamıştı. Aceleyle işlerini bitirdi ve çıktı ‘’gece saçlı’’ kız onu bekliyordu o sokakta.
Trafik yine fazla kalabalık sayılmazdı .Taksici birilerine küfrediyordu ama onun umrunda değildi o gece saçlı kızı düşünüyordu? Saçlarını, sesini, ismini... her şeyiyle onu. İşte o an gelmiş, taksici onu dar , karanlık ve dik yokuşlu o sokağın başında bırakmıştı. Ama bu sefer sokak onun umrunda değildi .Cumbalı evin önüne geldi. Şaşkınlıkla boş sokağa baktı, kız orda yoktu. Nasıl olabilirdi böyle bir şey. Evvelsi gece burda buluşacaklarına dair sözleşmişlerdi. Böyle durup bekleyemezdi, aklına ilk gelen şeyi yaptı..Eğildi bir taş buldu ve kızı gördüğü cama fırlattı tıpkı eski Türk filmlerinde gördüğü gibi…
Köşeyi döndüğü anda şehrin puslu havasının ciğerlerine baskı yaparak nefes alıp verişini güçleştirdiğini fark etti.Dar ,karanlık ve dik yokuşu olan bu sokağa her girişinde kendi hayatının bir suretiyle yüz yüze geldiğini biliyordu.Bu suretten ne kadar kaçsa da bu hayat sokağından her gün geçmek zorunda olması kendi yazgısından başka bir şey olamazdı.Yerlerdeki çöp yığınları, çay artıkları,yumurta kabukları ve onları eşeleyen sarı –kahverengi tüyleri parça parça yolunmuş , gözleri engerek gibi bakan o kediden öylesine tiksinti duyuyordu ki ,her gün bu hissi duyuyor olması bile tiksinti derecesini bir gram olsun azaltmamıştı.
Her seferinde yaptığı gibi gözlerini sımsıkı kapayıp bu sokağın olabildiğince çabuk bitmesi için elinden geleni yapıyordu.Gözlerini bir saniye açacak olsa o sokakta boğulmaktan ölesiye korkuyordu . Diğer köşe başını dönmesine birkaç adım kalmışken ayağına bir şey dolandı, gözünü açtığında ayağına dolanan şeyin o iğrenç kediden başkası olmadığını anladı. O anda gözü cumbalı evin penceresindeki belli belirsiz görüntüye takıldı. Sokağı bir an önce bitirmek istiyor ama perdenin arkasında gördüğü siluetin varlığını bilmek onu yavaşlatıyordu. Pencerenin arkasından onu izleyen, biri vardı orda.
Olsa olsa yirmili yaşlarının ortasında bir kızdı bu. O da karşısındaki yabancının onu gördüğünü anlamış, pencereye biraz daha yaklaşmıştı .Adam da böylece kızın geceyle aynı renkteki saçlarını seçebilmişti. Kız birkaç saniye gözlerini ona diktikten sonra umarsızca içeri gitti
O andan itibaren tekrar sokakta kendisiyle baş başaydı. İrkildi ve aceleyle köşeyi döndü, artık o sokakta değildi. 1-2 dakika bu, diğer sokağa hiç benzemeyen, aydınlık sokakta ilerledikten sonra evine varabildi.
Evindeydi artık. Yemek yedi, biraz televizyon izledi, duş aldıktan sonra yatmaya karar verdi. ‘’Gece saçlı’’ kız öylesine işlemişti ki içinde bir yerlere, sanki onu da yanında getirmiş, birlikte yemek yiyip televizyon izlemişlerdi. Aklında bu düşüncelerle duşa girdi. Çıktığında kızın hayali salondaki kanepede uyuyakalmıştı. Yanına kıvrıldı o da uykuya daldı.
Ertesi sabah uyandığında hayatında uzun zamandır olmayan, belki varlığını bile unuttuğu bir şeylere yeniden başladığını anladı. Gün bugün gerçekten aydındı, aydınlıktı...Pencerenin önünde kuşlar daha önceden ötüyor muydu acaba? Bu sabah kapıcı ekmeğini her zamankinden erken getirmişti, üstelik hala sıcaktı. Kendisine şöyle güzel pişmiş bir omlet yapıp, tazecik ekmeğin eşliğinde yedi. Kapıcı ziline bastı ve acilen bir saç jölesi almasını istedi.
Gece saçlı kız bütün gece onunlaydı bu yüzden onun için bir şeyler yapmalıydı. Az sonra kapıcı jöleyi getirdi .Traş oldu ve jölesini sürdü hala yakışıklıydı. Kuşlara sessizce veda etti ve evden çıktı.
Deniz ne kadar maviydi böyle, ağaçlarda hala sonbahara inat yeşil yapraklar vardı .Üstelik trafik de yoktu bugün... Dönüp arkasındaki şehre baktı ve teşekkür etti .Ofise vardığında işler onu bekliyordu, ama akşam olduğunda hiç de sıkılmadığını fark etti. Kız onu burada da yalnız bırakmamıştı. Aceleyle işlerini bitirdi ve çıktı ‘’gece saçlı’’ kız onu bekliyordu o sokakta.
Trafik yine fazla kalabalık sayılmazdı .Taksici birilerine küfrediyordu ama onun umrunda değildi o gece saçlı kızı düşünüyordu? Saçlarını, sesini, ismini... her şeyiyle onu. İşte o an gelmiş, taksici onu dar , karanlık ve dik yokuşlu o sokağın başında bırakmıştı. Ama bu sefer sokak onun umrunda değildi .Cumbalı evin önüne geldi. Şaşkınlıkla boş sokağa baktı, kız orda yoktu. Nasıl olabilirdi böyle bir şey. Evvelsi gece burda buluşacaklarına dair sözleşmişlerdi. Böyle durup bekleyemezdi, aklına ilk gelen şeyi yaptı..Eğildi bir taş buldu ve kızı gördüğü cama fırlattı tıpkı eski Türk filmlerinde gördüğü gibi…