Merhabalar, küçük bir operasyon geçirmek üzere hastaneye yatışım yapıldı.
O hafta birisiyle tanıştım ama hiç yüzyüze görüşme fırsatım olmamıştı.Ameliyattan önce illa gelmek istedi hastaneye.İlk buluşmanın böyle bir yerde gerçekleşmesini istemesem de ısrarlarına karşı koymadım.
Neyse ben bu kişiyi gördüğümde beğenmedşm ama nazik bulduğum için de gayet keyifli konuştuk.
O gün sürekli övgü dolu sözler yazdı,hatta ben vicdanen kendimi kötü hissettim.
Sonrasında sorunumun yumurtalıklarda olup olmadığını sordu,hayır dedim .Sağlık problemimden bahsettim.
Sonrasında beni silmiş ve engellemiş.
Ay çok zıruma gitti.
Operasyonum basit,ve kalıcı hasar olmayan bir operasyon .Tam tersi de olabilirdi tabi,böyle mi olması gerekirdi?
Bu durum bana kendimi yarım hissettirdi,üzüldüm.
Zaten kendini beğenmemiştim,güzelce kırmadan geri çevirecektim kendisini,ama onkadar güzel konuştu ki benimle biraz süreci uzatıp onu tanımaya çalışmak da istemiştim oysa ki.Hayır ,gitmesi benim için iyi de oldu ama bu şekilde direk engel atması bana kendimi kötü hissettirdi.
Anestezinin etkisindeyim hala belki ondan bu kadar hassaslaştım bilmiyorım ama kendimi kötü hissettim.