Arkadaşlar,
burayı uzun zaman okudum.Kendi derdime benzer olanlardan bir umut, bir deva aradım hep. Başımdan bir çok şey geçti, olmayacak galiba, unutayım bu konuyu dediğim zaman hamile olduğumu öğrendim, burada bebek sahibi olmayı bekleyen arkadaşlara bir umut olmak için hikayemi sizlerle paylaşmak istedim.
35 yaşındaydım sevdiğim adamla evlendiğimde, hemen hiç beklemeden de çocuk sahibi olmak istedik.Gayet umutla çalışmalara başladık.6 ay denedik, olmayınca koşarak doktora gittik, malum vakit daralıyor, bir de biz en az iki çocuk istiyoruz
Eşimin tahlilleri tertemiz çıktı. Maalesef bende durum fena, duyan gelmiş hesabı:) Amh düşük, fsh yüksek (12 civarıydı; 18'i gördüm en çok) , tek tüp tıkanmış, sıvı birikmiş...
ilk öğrendiğimde yerden yere vurdum kendimi.Nasıl yani, tüp bebek mi yapmak zorunda kalacaktım? Oysa ki bende hiç sorun olmamalıydı.
o zamanki doktorumun tavsiyesiyle hidrosalpinksi göz ardı ederek femera+çatlatma iğnesi tedavisine başladık.Sonuç sıfır tabi.Sonradan anladım ki ilk hidrosalpinksin hallolması gerekiyormuş.
Doktor değiştirdim, laparoskopi oldum. Bu arada zilyon kürle besin zehirlenmesi yaşıyordum nerdeyse.Buradaki dua gruplarına katıldım.Benim için dua eden herkesten Allah razı olsun, kucakları bebekle dolsun.
bir sebepten tekrar doktor değiştirdim, o aşılama önerdi, femera kullandım, aşılama oldum.4 yumurtam vardı.sonuç yine negatif.
bu kez bir tüp bebek merkezine gittim. Hemen tedaviye başlattı doktor. Arkadaşımın tavsiyesiyle gittim, çok da ümitliydim. İlk denememizde o ağır ilaçları yüksek doz kullandım.Tek bir yumurtam olgunlaşmıştı, inanamıyordum, tek yumurta da ne demekti. Çatlamasın diye iğne kullandığım halde, o yumurta da toplanamadan çatladı gitti.Tedavi yarım kaldı.deli gibi bir hayal kırıklığıyla o merkeze asla bir daha gitmedim.
Başka bir merkezin kapısını çaldık, çok güvendiğimiz bir doktorun tavsiyesiyle.Geçtiğimiz haziran, Gezi'nin en hızlı zamanlarında gaz bulutları arasında tedaviye başladık. Bu kez 9 yumurta toplandı, 5 iyi kalite embriyodan ikisi transfer edildi, üçü donduruldu çok mutluydum.Bu kez kesin tutacaktı. 12 gün sonra kara haber geldi.Yorulmuştuk ara verelim dedik.
3 ay sonra merkezde bıraktığımız bebek adaylarımız almaya gittik, tabi bilenler bilir, bu daha hafif bir tedavi.Güle oymaya geçti.Transfer günü 2 embriyonun çözdürme esnasında bozulduğunu, tek bir tane transfer edeceklerini söylediler. Tevekkül ettik, olursa bundan da olur dedik. Nitekim güzel haberi aldık. Mutluluktan ağladık. Allaha nasıl şükredeceğimizi bilemedik.Bir hafta sonra keseyi gördük. 10 gün sonra kalp atışını duymaya gittiğimizde de büyük şoku yaşadık.Embriyo gelişmemişti, kalp atışı yoktu. Doktor bir hafta daha bekletti, yine gelişme olmayınca kürtaj olmak zorunda kaldım. Kürtaj materyalini genetik teste gönderdiler, çıkan sonuca göre tedavi şekli belirlenecekti, pgt filan. tabi ben bu arada ağlama krizlerinde, dünyaya küsmüş vaziyetteydim. Bütün neşem kaçmıştı.
Genetik sonucu 3 hafta sonra çıktı, dediler ki; genetik bir sorun yok, sayısal bozukluk var.Şimdi de sizin genetiğinize bakacağız sorun var mı? Eşimle gittik kan verdik. Tabi hepsi birer maliyet... Bana darallar geliyordu. Eşim ben senle böyle de mutluyum, olmasa da olur diyordu, ben de evet ne yapalım, herkes anne olamıyor demek ki diyordum. Kısmet artık, Allahın takdiri diye düşünüp ablamın deyişiyle olduğu kadar, olmadığı kader kafasına gelmiştik. ben yürüyüşe başladım.Bu arada kendi genetik sonuçlarımız da temiz çıkmıştı.Tüp bebek merkezi adet olun gelin demişti. Kürtajdan sonra adet olmuştum zaten. Eşime dedim ki ben hemen tedaviye başlayamayacağım, manevi olarak hazır değilim.Biraz güç toplamam lazım.
o da sağolsun beni hiç zorlamadı, nasıl istersen dedi.Ve o aydan itibaren adet olmadım dostlar:)
Korka korka test yaptım, anında çift çizgiyi gördüm.İnanamadım zaten.Doktora gittiğimizde kalp atışını hemen gördük.Her anne adayı gibi yarı endişeli yarı huzurlu bir hamilelikten sonra normal doğumla oğlumu kucağıma aldım.Rabbime binlerce şükür.Ne kadar şükretsem az.
hep buraya başarı hikayemi yazmak istemiştim, bugüne kısmetmiş.
diyeceğim o ki; lazım olan bir yumurta bir de sperm.Gerisini Allah'a havale ettiğinizde nasipse oluyor. Şimdi duam oğlumun sağlıkla büyümesi ve bebek sahibi olmak isteyen herkesin mucizesine kavuşması...
Allah hepimizin yardımcısı olsun.
burayı uzun zaman okudum.Kendi derdime benzer olanlardan bir umut, bir deva aradım hep. Başımdan bir çok şey geçti, olmayacak galiba, unutayım bu konuyu dediğim zaman hamile olduğumu öğrendim, burada bebek sahibi olmayı bekleyen arkadaşlara bir umut olmak için hikayemi sizlerle paylaşmak istedim.
35 yaşındaydım sevdiğim adamla evlendiğimde, hemen hiç beklemeden de çocuk sahibi olmak istedik.Gayet umutla çalışmalara başladık.6 ay denedik, olmayınca koşarak doktora gittik, malum vakit daralıyor, bir de biz en az iki çocuk istiyoruz
Eşimin tahlilleri tertemiz çıktı. Maalesef bende durum fena, duyan gelmiş hesabı:) Amh düşük, fsh yüksek (12 civarıydı; 18'i gördüm en çok) , tek tüp tıkanmış, sıvı birikmiş...ilk öğrendiğimde yerden yere vurdum kendimi.Nasıl yani, tüp bebek mi yapmak zorunda kalacaktım? Oysa ki bende hiç sorun olmamalıydı.
o zamanki doktorumun tavsiyesiyle hidrosalpinksi göz ardı ederek femera+çatlatma iğnesi tedavisine başladık.Sonuç sıfır tabi.Sonradan anladım ki ilk hidrosalpinksin hallolması gerekiyormuş.
Doktor değiştirdim, laparoskopi oldum. Bu arada zilyon kürle besin zehirlenmesi yaşıyordum nerdeyse.Buradaki dua gruplarına katıldım.Benim için dua eden herkesten Allah razı olsun, kucakları bebekle dolsun.
bir sebepten tekrar doktor değiştirdim, o aşılama önerdi, femera kullandım, aşılama oldum.4 yumurtam vardı.sonuç yine negatif.
bu kez bir tüp bebek merkezine gittim. Hemen tedaviye başlattı doktor. Arkadaşımın tavsiyesiyle gittim, çok da ümitliydim. İlk denememizde o ağır ilaçları yüksek doz kullandım.Tek bir yumurtam olgunlaşmıştı, inanamıyordum, tek yumurta da ne demekti. Çatlamasın diye iğne kullandığım halde, o yumurta da toplanamadan çatladı gitti.Tedavi yarım kaldı.deli gibi bir hayal kırıklığıyla o merkeze asla bir daha gitmedim.
Başka bir merkezin kapısını çaldık, çok güvendiğimiz bir doktorun tavsiyesiyle.Geçtiğimiz haziran, Gezi'nin en hızlı zamanlarında gaz bulutları arasında tedaviye başladık. Bu kez 9 yumurta toplandı, 5 iyi kalite embriyodan ikisi transfer edildi, üçü donduruldu çok mutluydum.Bu kez kesin tutacaktı. 12 gün sonra kara haber geldi.Yorulmuştuk ara verelim dedik.
3 ay sonra merkezde bıraktığımız bebek adaylarımız almaya gittik, tabi bilenler bilir, bu daha hafif bir tedavi.Güle oymaya geçti.Transfer günü 2 embriyonun çözdürme esnasında bozulduğunu, tek bir tane transfer edeceklerini söylediler. Tevekkül ettik, olursa bundan da olur dedik. Nitekim güzel haberi aldık. Mutluluktan ağladık. Allaha nasıl şükredeceğimizi bilemedik.Bir hafta sonra keseyi gördük. 10 gün sonra kalp atışını duymaya gittiğimizde de büyük şoku yaşadık.Embriyo gelişmemişti, kalp atışı yoktu. Doktor bir hafta daha bekletti, yine gelişme olmayınca kürtaj olmak zorunda kaldım. Kürtaj materyalini genetik teste gönderdiler, çıkan sonuca göre tedavi şekli belirlenecekti, pgt filan. tabi ben bu arada ağlama krizlerinde, dünyaya küsmüş vaziyetteydim. Bütün neşem kaçmıştı.
Genetik sonucu 3 hafta sonra çıktı, dediler ki; genetik bir sorun yok, sayısal bozukluk var.Şimdi de sizin genetiğinize bakacağız sorun var mı? Eşimle gittik kan verdik. Tabi hepsi birer maliyet... Bana darallar geliyordu. Eşim ben senle böyle de mutluyum, olmasa da olur diyordu, ben de evet ne yapalım, herkes anne olamıyor demek ki diyordum. Kısmet artık, Allahın takdiri diye düşünüp ablamın deyişiyle olduğu kadar, olmadığı kader kafasına gelmiştik. ben yürüyüşe başladım.Bu arada kendi genetik sonuçlarımız da temiz çıkmıştı.Tüp bebek merkezi adet olun gelin demişti. Kürtajdan sonra adet olmuştum zaten. Eşime dedim ki ben hemen tedaviye başlayamayacağım, manevi olarak hazır değilim.Biraz güç toplamam lazım.
o da sağolsun beni hiç zorlamadı, nasıl istersen dedi.Ve o aydan itibaren adet olmadım dostlar:)
Korka korka test yaptım, anında çift çizgiyi gördüm.İnanamadım zaten.Doktora gittiğimizde kalp atışını hemen gördük.Her anne adayı gibi yarı endişeli yarı huzurlu bir hamilelikten sonra normal doğumla oğlumu kucağıma aldım.Rabbime binlerce şükür.Ne kadar şükretsem az.
hep buraya başarı hikayemi yazmak istemiştim, bugüne kısmetmiş.
diyeceğim o ki; lazım olan bir yumurta bir de sperm.Gerisini Allah'a havale ettiğinizde nasipse oluyor. Şimdi duam oğlumun sağlıkla büyümesi ve bebek sahibi olmak isteyen herkesin mucizesine kavuşması...
Allah hepimizin yardımcısı olsun.
bende bu yolda çok emek verenlerden biriyim, aynı yaşlarda evlenmişiz, bahsettiğin zaman dilimlerinde bende evlat için koşturdum, halen koşturuyorumda. Rabbim senin yüzünü güldürmüş, inşallah sırada ben varımdır, kader arkadaşlarım vardır. Dualarını da benide ekle canım. Sevgiler..
