Yardımınıza ihtiyacım var :(((

Meltem hanım mutlu bir evliliği ve bir kız çocuğu sahibi bir kadınım ben.. Az sonra bahsedeceğim problemlerim sebebiyle eşim gibi birine rastladığım için çok şanslı hissediyorum kendimi. beni neden ve 12 senedir nasıl 'hala' sevebildiğine şaşırıyorum..

offf. içim daralıyor bunları yazarken. ama sürekli aklımda dönüp duran düşüncelerden bunalmış vaziyetteyim ve bunları kimseye anlatamam.. Ben sosyal fobiğim. ama aynı zamanda değilim. yani ilk tanıştığım insanlarla pek sorun yaşamam. benim asıl meselem arkadaşlık ilişkilerimi sürdürememem. okul dönemimde de çoğunlukla yalnızdım. bazen kısa süreli yakın arkadaşlıklarım olur ama inanın bana hepsi her defasında bende uzaklaşır. artık yetişkin ve ayakları yere basan bir kadınım. çok denedim yeniden yeniden.. nerede hata yaptığımı çözemiyorum. aslında o kadar titizlik gösteriyorum ki ilişkilerime. kimseyi kırmamaya gayret ediyorum sonuçta yine kırılan benim tabii.. hah diyeceksiniz bunu yapma.. yapmamak içinse insanlarla bir duvar örüyorum arama, hiç yakınlık kurulmuyor bu defa. hep ben çaba gösteren taraf oluyorum, yani çözemiyorum.. nasıl da kolayca samimi olabiliyor kimileri.. vıcık vıcık ilişkiler değil bahsettiğim. bir sürü arkadaşı olan insanlar var. öyle olmasa da birkaç dostu olan... ama var sonuçta.. benim hayal kırıklıklarım bir değil iki değil.. inanın hayatımda kurabildiğim bütün arkadaşlıklarım çok kısa ömürlü ve hepsinin nihayeti aynı.. anneme benzemeye başlamaktan korkuyorum. onun da ilişkileri kötüdür herkesle.. ama ben farklıyım sonuçta en basit haliyle eğütim farkımız var. olaylara yaklaşımım farklı.. benim epilepsi hastası bir babm vardı ve ben 6 yaşındayken ayrıldılar annemle. ilişkilerimiz son derece zayıftı.. anneannemlerle yaşadık uzun müddet. evde teyze, dayı yenge.. tamam zor bir çocukluk ama daha ne zorlarını yaşayanlar var.. lütfen yol gösterin bana.. annem gibi olmak istemiyorum. aranmayan, sorulmayan biri... bir kızım var üstelik. onu da kandim gibi yetiştirmek en büyük endişem.. eşime açtım bu meseleyi. bu kadar detaylı olmasa da. ama o evlendiğimizden bu yana onun görevi sebebiyle çok sık şehir değiştirdiğimiz için arkadaş edinemediğimi sanıyor hala.. anlatamıyorum.. şimdiden teşekkürler. yeni senenizi kutlarım ayrıca..

şunu hissediyorum doktor hanım.. sanki insanların gözleirnin içine bakarken onları kaybetmekten ne kadar korktuğumu gösteriyorum. bir süre sonra sıkıyor tabii bu insanları.. bilemiyorum kafam çok karışık..

Durumunuzu sosyal fobi olarak ifade etmek doğru olmaz. İlişki konusunda sıkıntılarınız var. Sağlıklı sosyalleşmeyi öğrenmek ve uygulamak için yapmanız gereken yekınınızda bulunan bir meslektaşıma başvurarak bir süre psikoterapi almak. Böylelikle sıkıntınızın kökenini bulur, sağlıklı ilişkiler kurarsınız.
İyiliklerle,