Yardım Edin Lütfen.

Bunun için doğru yer burasımı bilmiyorum ama neyse lütfen uzun yada kısa okuyun. Lütfen.
Artık kendimden kişiliğimden gerçekten nefret ediyorum.
İlk başlarda ciddi derecede aile sorunlarım vardı onları suçladım, sonra onlar düzeldi okulumu arkadaşlarımı suçladım, şimdi liseye başladım ve ben kimi suçlayacağım? Gerçeklerle yüzleştim.
Kendimi bildim bileli huysuz biriyim, sürekli kavgaya meyilli, ağlayan, mutsuz vs vs. Ve ben böyle oldukça çevremdekileri kaybediyorum. Bunun farkındayım ama çocukluğumdan beri öyleyim. Okulda en ufak şeye ağlardım, sonra annemle babam çalıştığı için bakıcım vardı. Hep onlarda somurturdum sanki sinirimi onlardan çıkarıyormuş gibi. Okul arkadaşlarım beni böyle kabul ettiği için sorun yaşamadım. Sonra taşındık okul değiştirdim ve bu böyle devam etti. Okulumda herkes benden nefret ediyordu benle takılanlar bir süre sonra sıkılıyorlardı. Arkamdan konuştuklarında sinirleniyordum ama şimdi tamamen haklı olduklarını düşünüyorum. Tamam onları kaybettim zaten çokta önemli değildi diye düşündüm. Liseye başladım lisedede herşey aynı. Ve şimdi başka bi sorunlarda başladı. Herkesin içinde olduğu bi arkadaş grubu var. Ama ben ve arkadaşım genellikle ikimiz dışarı çıkıyoruz ve arkadaşım artık sürekl ikimiz takıldığımız için ezik göründüğümüzü söyledi. Ben yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ama hergün başka biriyle takılan insanlar bana itici geliyor. Olucaksa bi tane arkadaşım olsun adam gibi olsun. Sanırım yanlış düşünen benim. Ama o arkadaşımlada sorunlar yaşıyoruz. Sürekli kavgaya meyilli biriyim dediğim gibi ve bi anda bişey oluyor sinirleniyorum ve bu sefer arkadaşım çok kırılıyor. Sonra düzeltmeye çalışıyorum ama ne kadar düzelebilirki. Ailem arkadaşlarım okulumdakiler herkes benim kaba biri olduğumu düşünüyor. Bağırarak konuşurum ve pekte söylediklerimi seçebilen biri değilim.
Bu konuda çok yadırgancağımıda düşünüyorum ama genellikle küfürlü konuşanda biriyim ve bu herkese itici geliyor biliyorum.
Kendimi değiştiriyim diyorum ama lisedeki herkesin kafasında şuan nasıl biri olduğum belli. Onların kafasında kendimi nasıl değiştiricem bilmiyorum.
LÜTFEN YARDIM EDİN LÜTFEN. En azından son sorunuma cevap verseniz o bile yeter.

canım birincisi başkaları mıutlu olsun diye değil kendin nasıl mutlu oluyorsan öle davran çok bencilce davrandığını sölüyorsun şimdide çözümü başkalarını nasıl mutlu edebilirim diye düşünüyorsun direk bu huydan diğerine geçmek afallatır insanı daha kötü sonuçlar doğurur o yüzden ortasını bulman şart hepimizin sorunları var tatlım bende berbat çocukluk dönemiş geçirdim bir yazsam ağlarsın o derece yani bu yüzden geçmişi bırak bende senın gibi hep takıldım kimsenın senı sevmesını bekleme unutmakı ınsanlara asla yaranamassın ama kımseyıde durduk yere kırmayı çözüm olarak görme sen nasıl mutlu hiisediyorsun önemli olan o mesela başlangıç olarak durumun müsaitse gerçi bunun için durumada pek gerek yok bana göre bir gecekondu mah git eline bir torba çikolata al ve çocuklara dağıt onların gülümsemeleri seni çok mutlu edecktir başkasını mutlu ediyorum diye zaten böle böle insanların nasıl mutlu oldukarını çözebiliyorsun bunu yaparken çocukların saçlarını okşa konuş ben o şekilde rahatlamıştım sonra zaten dediğim gibi o günün muhteşem geçiyor ve hem kendın hem başkaları mutlu oluyor sürekli olumlu düşünüyorsun ve başkalarıda bunu farkediyor belli bi süre sonra

35papatya; evet herkes kendime haksızlık ettiğimi söylüyor ama öyle. ama yalnız kalmak istemiyorum. insanlar belki beni o kadar kötü görmesede ben kendimi çok daha kötü biri olarak görüyorum ve kendimden çok daha fazla nefret ediyorum Ders konusunda pek sorunum yok. Allaha şükür en azından notlarım iyi. Ama dün o arkadaşımıda kaybettim. Sürekli "herkes benden nefret ediyor, herkes beni çirkin buluyor" dediğim için sıkılmış, arkadaşlığımızı düzeltmek istiyormuş. Ama sanki suçsuz olan benmişim gibi onu ezdim. En sonunda aramızdaki bütün arkadaşlık şeyleri bitti. Bugün okulada gitmedim. Pazartesi zaten psikoloğa gidicem. Ama bu durumdan ne kadar kaçabilirim bilmiyorum 4 sene boyunca yalnız başıma olucam
mehtapduman; ben böyle mutlu hissetmiyorum sanki dışımda bambaşka bi insan var. içimde kesinlikle böyle biri değilim. O içimdeki kişi ya hayalini kurduğum kişi yada benim. Belki o kişiyi dışarı çıkarabilicem ama bu sefer çok geç kaldığımı düşünüyorum. Okulumu değiştirmeye kadar düşündüm. Düzelicem, yepyeni bi sayfa açıcam vs. Ama ne yazık ki parasal bakımdanda çok iyi durumda sayılmayız fırsatım olsa kasayla dağıtırım.
Okul değiştirmek iyi fikir mi sizce?

lisedeki bana benziyor...şimdi yetişkin bir kadınım ama aynı kaldım,bu durum yüzünden çok acı çektim,şimdi bile atlatmış değilim?siz erken yaşlarda uzman yardımı almayı deneyin,bakalım iyi gelecekmi?sağlıklı ve esenlik...

evet psikoloğa gitmeye başlicam :/
of böyle olmak istemiyorum nefret ettim iyice kendimden :/