Yardim..Bu durumdan kurtulus..

Ruh halim senelerdir ayni. bikkinlik derecesinin ötesine bile gecti, belki bilirsiniz o hissi. Cok fazla icini actiginda kendinden bile sogursun nekadar negatif diye. ozamanlar herkese duyurmaya calistim, herkes bildi hislerimi ve benimle yoruldu. Yorgunluk kelimesinden umitsizlik kelimesinden migde bulantisi oluyor artik o derece bikkinlik geldi. Bunlari yazdigimda bile sanki vakit kaybediyorum gibi geliyor. Ama yazmam lazim, ne yapiyim iyilesemedim iyilesmeye calisiyorum hala 7 senedir gitsin istiyorum gecmisin izleri. Bunlarin kisiligim olmasini istemiyorum eski beni geri istiyorum, özume dönmek istiyorum.

Yasadiklarimdan sonra panik icinde yasiyorum bu kadar senedir, hep bir sey olacak korkusu. Hep uyanik olmam gerektigini ve olmazsam mutsuz olacakmisim gibi gelir. Korktuklarim basima gelipte mutsuz olacagima gunumu gecemi mutsuz etmeyi tercih ediyorum. Cok sacma geldi biliyorum ama bu böyle bir korku ergenlikten beri kisiligime oturan, hayatimda normallesen dusunceler ve hisler…
Cok sessiz ve sakin bir insandan durmadan stres icinde olan birisine dönustum durmadan takintili dusuncelere giriyorum herzaman migde agrisi gögus kafesi agrisi yasiyorum korkularim ile yasiyorum…
Sinirli bir insan oldum, hemen sinirlenebiliyorum biri bana hata yapsa kinlesiyorum. Bu kin beni de bitiriyor cunku tahammulsuzlestim kötuluklerin altindan kalkamiyorum. Kendi kendime yaptigim kötuluklerimin altindan kalkamadim baskalarininkinden nasil kalkiyim degilmi… Gecmisime insanlara dunyaya cok küstüm cok.

Kucukken cok saftim, diger cocuklardan daha cok hassastim hemen aglardim bir kötu bakisa veya söze, ustune birde geceleri dusunup aglardim hatirlarim kucuklugumu.
Kuzenlerimden veya arkadaslarimdan gazindan dolayi baskalarina yaptigim hatalar oldu kisiligime yakistiramadigim…
Kimseyi bilerek kirmadim, hatalarim oldu bu zor surecimde ama bedelini hala öduyorum kafama takarak. Insan 5 sinifa giderken yaptigi bir hatadan dolayi vicdan azabi cekermi? Ben cekiyorum. Insanin en buyuk dusmani kendisiymis.. kendime yardim da edemiyorum. Bilmiyorum isin icinden nasil cikarim.

14 yasimdayken travma gecirdim o herseyi degistirdi… Butun ergenligimi yalnizlik ile gecirdim odamda agladim agladim agladim
bilgisayar ile iyice yordum kafami simdi anliyorum bi kacis yoluymus Kola ve cips ile besleniyordum tipik ergen halleri biliyorum ama cok fenaydi beni dipten dipe dusurdu bu durumlar. Beynim tukendi Duvara tosladim. Travma ile gelen OKB, anksiyete, agir depresyon, kisilik bozuklugu, basarisizlik, yalnizlik hissi ile kalakaldim.

Bu arada CBT ve serotonin ilaclari aldim lise yillarimin sonunda simdi birkac sene gecti ama halinin altina supurmeye calistiklarim önume cikiyor.
Yazdiklarim karisik olmus olabilir affedin kafamin karisikligindan hepsi…
Simdi cikis yollari ariyorum… Disaridan bakinca var mi bir kurtulus yolu?

Tabini kurtuluş var hiç bir dert kalıcı değildir şu dünyada.sorunlardan kaçış asla çözüm değil.bendede anksiyete bozukluğu var neler neler yaşadım.kaçtıkça sorunlar büyüyor.yavaş yavaş yüzleşmeniz lazım.size iki tane kitap önersem okurmusunuz?

Kafam cok karisik , kendimle yuzlesmekte gec kaldim.. bakiyorum 18 yasindakiler benden olgun kisilikleri oturmus.
Cok uzuluyorum ben niye böyleyim diye...
Tabikide okurum hemen alirim

Hayır hiç bişey için geç değil.geçmiş çok mu önemli geçti gitti önemli olan gelecek..geçmiş için pişman olmayın.yüzleşmekte asla geç kalmadınız.bende iki senedir anksiyete bozukluğu var.1 sene kaçtım..öyle kötüydümki kaçtıkça sorunları bastırdım ama her fırsatta korkular beni tesiri altına alıyordu.sonra Peygamber efendimizin hayatını okudum.kitapta şu söz vardı "Korkaklıkta zillet, utanç; ileri atılmakta, izzet, şeref vardır. İnsan, korkaklık etse bile; kaderinden kaçamaz" yani ne kadar saklansamda korksamda kaderimde varsa olacak dedim..kaçmayı bıraktım.bu süreçte iki tane kişisel gelişim kitabı okudum.bunlardan en iyisi "evinizdeki terapist" isimli kitaptı.kaygılarıma korkularıma bakış açım değişti.mantıklı düşünmemi sağladı..ikinci kitapta "iyi hissetmek"..iyi hissetmek kitabı daha çok depresyon için.size çok iyi geleceğini düşünüyorum.bu kitabıda okuyun lütfen.

Nasil yuzlesecegimi de bilmiyorum ki... deniyorum olmuyor nasil yuzlesicem kagida deftere yaziyorum kendimi cözmek icin aklimda kalan anilari yaziyorum..
kacmayi birakmayi biraz biraz anlamaya basladim acikladiginda, bi nevi kabullenis gerekli. Sanirim kabullenme sanati ögrenilmesi gereken en önemli ders gecmisten.
O iki kitabida arastiracagim cok sagol Pinar, askim kapismak ta genelde bu konulardan bahsediyor sanirim ama daha kitabini alamadim fakat senin dedigin kitaplari alacagim mutlaka okurum onlari

Mutlaka oku lütfen ihmal etme.gör bak çok işe yaracak.yüzleşmek derken korkuya kaygıya bodoslama atmak asla olmaz.yüzmeyi bilmeyen birini denizin ortasına atmaya benzer bu.çok yanlış ya boğulursa..adım adım ilerleyeceksin..tam olarak nelerden korkuyorsun?yada nelerden kaygılanıyorsun?ben terapi alıyorum olumlu telkinler yöntemi bende çok işe yaradı.netten onuda bi araştır eminim sanada çok iyi gelecek