yardım :(

lefkosa .!.:

Arkadaşlar eşimle yıllarca bi küs bi barışık çıktıktan sonra severek evlendik ailem istemedi aileler arasında ciddi görüş farklılıkları vardı ama benim için kabul ettiler. ailesi eşime çok düşkün biz zaten anlaşamıyorduk herşey sorun oldu balayına gittik sabah öğle akşam arıyor. kafamıza esip şehir dışına çıksak bi günlük bile bi gün öncesinden onları gidip görmemiz gerekiyor. iyice bunaldım ben kendi aileme asla hesap vermem herşeyime saygı duyarlar. bişey alacak olsak onlardan izin almamız gerekiyormuş gibi tavırlar dönüyo ortada neyse aramız bozuldu ailesiyle. biz ikimizde aynı yapıda insanlarız isteklerimiz aynı o kadar çok benziyoruz ki en ufak seyde tartışma çıkıyo. Mesela eşimden mesleğim ve maaşım daha iyi diye bile tartıştık kendi sorun edip bana maletti. 2 3 kez boşanmanın eşiğine geldik. Ama iyiyken mükemmeliz sanırsınız ki dünya üstünde en iyi anlaşan tek çift biziz. iyiyken gece yatmadan suyumu başucuma getirir. gecenin bi vakti canım bişey çekse hiç üşenmez gider alır getirir. ama kavga etsek ben ağlasam sayar söver üstüme yürümeye bile kalkar. bütün bunlar olurken 3 yıl bitti. bir düşük yaşadım ve tekrar yaşama korkusu sardı beni düşük olunca beni yanından uzaklaştırıp ağladı ama aynı gün beni o moralle bırakıp arkadaşlarıyla çıktı mesela. kusura bakmayın herşeyi özetlemeye çalışınca daldan dala anlatıyorum en son kavgamızın üstünden 2 ay geçti iyiydik çocuk sahibi olmayı istiyoduk ki ben korkmama rağmen o kadar çok istiyorum ki ama şimdi de sorun şu ben ovulasyon takvimimi takip etmek istiyorum o aylardır o günlerde bişey çıkarıyo ve bunu çok gereksiz buluyo beni aşırı kontrolcü olup bu konuda gereksiz davrandığımı solüyo beni bu yüzden çok kötü ağlattı ve çocuk sahibi olmak istemediğini ve sebebin de ben olduğumu soledi zaten kaybımı çok zor atlattım yüreğim ole acıdı ki mahfoldum sonra saatlerce ağladıkttan sonra yanıma gelip sarılıo sakin ol hadi sinirle soledim diyo artık o kadar yoruldum ki ne yapacağımı bilmiyorum ikimizde 28 yaşındayız. dün ilkkez ayrılsam mı diye düşündüm çok seviyorum bütün ailemi karşıma alarak evlendim, askerliğini yapmamıştı onu aylarca bekledim ailesi o zamanda o kadar bunalttı sabrettim ne yapayım bilmiyorum. bi çocuğum olmasını çok istiyorum onu seviyorum ama kalbim çok kırık. ve her kavgada artık tükeniyorum.

Genişletmek için tıkla...

lefkosa .!.:

Arkadaşlar eşimle yıllarca bi küs bi barışık çıktıktan sonra severek evlendik ailem istemedi aileler arasında ciddi görüş farklılıkları vardı ama benim için kabul ettiler. ailesi eşime çok düşkün biz zaten anlaşamıyorduk herşey sorun oldu balayına gittik sabah öğle akşam arıyor. kafamıza esip şehir dışına çıksak bi günlük bile bi gün öncesinden onları gidip görmemiz gerekiyor. iyice bunaldım ben kendi aileme asla hesap vermem herşeyime saygı duyarlar. bişey alacak olsak onlardan izin almamız gerekiyormuş gibi tavırlar dönüyo ortada neyse aramız bozuldu ailesiyle. biz ikimizde aynı yapıda insanlarız isteklerimiz aynı o kadar çok benziyoruz ki en ufak seyde tartışma çıkıyo. Mesela eşimden mesleğim ve maaşım daha iyi diye bile tartıştık kendi sorun edip bana maletti. 2 3 kez boşanmanın eşiğine geldik. Ama iyiyken mükemmeliz sanırsınız ki dünya üstünde en iyi anlaşan tek çift biziz. iyiyken gece yatmadan suyumu başucuma getirir. gecenin bi vakti canım bişey çekse hiç üşenmez gider alır getirir. ama kavga etsek ben ağlasam sayar söver üstüme yürümeye bile kalkar. bütün bunlar olurken 3 yıl bitti. bir düşük yaşadım ve tekrar yaşama korkusu sardı beni düşük olunca beni yanından uzaklaştırıp ağladı ama aynı gün beni o moralle bırakıp arkadaşlarıyla çıktı mesela. kusura bakmayın herşeyi özetlemeye çalışınca daldan dala anlatıyorum en son kavgamızın üstünden 2 ay geçti iyiydik çocuk sahibi olmayı istiyoduk ki ben korkmama rağmen o kadar çok istiyorum ki ama şimdi de sorun şu ben ovulasyon takvimimi takip etmek istiyorum o aylardır o günlerde bişey çıkarıyo ve bunu çok gereksiz buluyo beni aşırı kontrolcü olup bu konuda gereksiz davrandığımı solüyo beni bu yüzden çok kötü ağlattı ve çocuk sahibi olmak istemediğini ve sebebin de ben olduğumu soledi zaten kaybımı çok zor atlattım yüreğim ole acıdı ki mahfoldum sonra saatlerce ağladıkttan sonra yanıma gelip sarılıo sakin ol hadi sinirle soledim diyo artık o kadar yoruldum ki ne yapacağımı bilmiyorum ikimizde 28 yaşındayız. dün ilkkez ayrılsam mı diye düşündüm çok seviyorum bütün ailemi karşıma alarak evlendim, askerliğini yapmamıştı onu aylarca bekledim ailesi o zamanda o kadar bunalttı sabrettim ne yapayım bilmiyorum. bi çocuğum olmasını çok istiyorum onu seviyorum ama kalbim çok kırık. ve her kavgada artık tükeniyorum.

Genişletmek için tıkla...

lefkosa .!.:

Arkadaşlar eşimle yıllarca bi küs bi barışık çıktıktan sonra severek evlendik ailem istemedi aileler arasında ciddi görüş farklılıkları vardı ama benim için kabul ettiler. ailesi eşime çok düşkün biz zaten anlaşamıyorduk herşey sorun oldu balayına gittik sabah öğle akşam arıyor. kafamıza esip şehir dışına çıksak bi günlük bile bi gün öncesinden onları gidip görmemiz gerekiyor. iyice bunaldım ben kendi aileme asla hesap vermem herşeyime saygı duyarlar. bişey alacak olsak onlardan izin almamız gerekiyormuş gibi tavırlar dönüyo ortada neyse aramız bozuldu ailesiyle. biz ikimizde aynı yapıda insanlarız isteklerimiz aynı o kadar çok benziyoruz ki en ufak seyde tartışma çıkıyo. Mesela eşimden mesleğim ve maaşım daha iyi diye bile tartıştık kendi sorun edip bana maletti. 2 3 kez boşanmanın eşiğine geldik. Ama iyiyken mükemmeliz sanırsınız ki dünya üstünde en iyi anlaşan tek çift biziz. iyiyken gece yatmadan suyumu başucuma getirir. gecenin bi vakti canım bişey çekse hiç üşenmez gider alır getirir. ama kavga etsek ben ağlasam sayar söver üstüme yürümeye bile kalkar. bütün bunlar olurken 3 yıl bitti. bir düşük yaşadım ve tekrar yaşama korkusu sardı beni düşük olunca beni yanından uzaklaştırıp ağladı ama aynı gün beni o moralle bırakıp arkadaşlarıyla çıktı mesela. kusura bakmayın herşeyi özetlemeye çalışınca daldan dala anlatıyorum en son kavgamızın üstünden 2 ay geçti iyiydik çocuk sahibi olmayı istiyoduk ki ben korkmama rağmen o kadar çok istiyorum ki ama şimdi de sorun şu ben ovulasyon takvimimi takip etmek istiyorum o aylardır o günlerde bişey çıkarıyo ve bunu çok gereksiz buluyo beni aşırı kontrolcü olup bu konuda gereksiz davrandığımı solüyo beni bu yüzden çok kötü ağlattı ve çocuk sahibi olmak istemediğini ve sebebin de ben olduğumu soledi zaten kaybımı çok zor atlattım yüreğim ole acıdı ki mahfoldum sonra saatlerce ağladıkttan sonra yanıma gelip sarılıo sakin ol hadi sinirle soledim diyo artık o kadar yoruldum ki ne yapacağımı bilmiyorum ikimizde 28 yaşındayız. dün ilkkez ayrılsam mı diye düşündüm çok seviyorum bütün ailemi karşıma alarak evlendim, askerliğini yapmamıştı onu aylarca bekledim ailesi o zamanda o kadar bunalttı sabrettim ne yapayım bilmiyorum. bi çocuğum olmasını çok istiyorum onu seviyorum ama kalbim çok kırık. ve her kavgada artık tükeniyorum.

Genişletmek için tıkla...

orkide_17 .!.:

Yazdıklarıni okurken kendimi gördüm.. Cok icim acıdı.. Duygularımiz ayni.. Bemde cikmazdauim..bende odalari ayirdim kwri koca degil gini auri yasiyoruz..auni evde.. Her kavgamiz artik siddrtlenmeye basladi... Cok üzücü..umarım hakkinda hayirlisi olur cok zor...bende artik o kadar soğudum ki artik konusmuyorum bile sıkıntıları anlatmıyor um mujatap olmayalim dedim.. Sabret 1.5 yil sonra borcum azaliuo ayrilicaz dedi bana.. Degmiyor inanki asla Degmiyor.. Ben demeden kendiliginden düşünsün isterdim ben ama bos hayal sadece

Genişletmek için tıkla...

Slazel .!.:

1.5 yıl sonra sizden ayrılmayı mı planlıyor borcu azalınca yanlış mı anladım?

Genişletmek için tıkla...