- 12 Temmuz 2006
- 643
- 9
- 48
İleri geri konuşmayı sevmeyen, ikide bir öfkelenip okkalı küfürler etmeyen...
Şikâyetsiz, zahmetsiz, yeni bir felaketten korkan
Zavallı ellerini havaya kaldırıp, dua etmeden uyuyamayan, yalnız kadınlar vardır...
Soğuk gecelerinde, kapısını penceresini kapattıkları evlerinin, duvarlarını döverken yağmur,korkudan renkleri döner bulut beyazına...Korkunç gecelere dönüşür hüzünlü akşamları. Üşüyen elleri iş görmez. İşledikleri nakış üzerine dökülür gözyaşları. Can çekişen zihinlerini canlı tutmak isteseler de ellerinden hiçbir şey gelmez...
Bir kadeh içkiye sığınır düşünceleri. Korkuları kelimelerine gem vurmuş, uzayıp gider sabaha kadar sarhoşlukları. Acıtan ne kaldıysa geçmişlerinde unutmak için koyar başını yastığa, her şeye rağmen yanında ki yastıkta yatan bir başka can arar elleri... Ne kadar inkâr etseler de aradıkları hayal ettikleri bir sevgi süslüyordur düşüncelerini.
Yine de yalnızdırlar. Bu seçim kadına ait. Ne sevgiden yoksun, ne de katılaşmıştır duyguları, ne de sevmekten vazgeçerler. İncinmekten, bir daha kırılmaktan korkarlar sadece... İçindeki karanlığı dağıtmak için ne çok rüzgâra yelken açmıştır, huzuru aradığı mavide.
Uzun zaman geçer, toparlanmış, yalnız kalmalara alışmış ama gözü yeni bir sevdada gezer. Yine de içlerindeki bu korkuya alışamazlar. Aldatılan, başka bir kadına tercih edilme korkusunu kim yedirebilir ki hayatının en güzel çağında... Halbuki şimdi eskiye göre daha güçlü, başı daha dik, küçük adımlarla daha hızlı yürüyen bireylere dönüşmüşlerdir. Hayatında giydiğine, konuşmalarına, hareketlerine karışan kimse de kalmamıştır. Bazen özgürlük batar kimine...
Sevda kokar yalnız kadınlar. Hayatlarındaki tüm darbelere inat yeni bir aşk bekler... Sabahına ilk günaydını diyen bir sevgilisi olsun ister. Gözlerini açtığında gülümseyen bir çift göz, yüzüne değen bir nefes ister her defasında...
Gece karanlığında korkarken gök gürültüsünün en kızgın anında, sığınacak bir kucak arar. Sonunu bile, bile...
Yalnız kadınlar hep sevmek peşinde koşar, uslanmazlar.
Şikâyetsiz, zahmetsiz, yeni bir felaketten korkan
Zavallı ellerini havaya kaldırıp, dua etmeden uyuyamayan, yalnız kadınlar vardır...
Soğuk gecelerinde, kapısını penceresini kapattıkları evlerinin, duvarlarını döverken yağmur,korkudan renkleri döner bulut beyazına...Korkunç gecelere dönüşür hüzünlü akşamları. Üşüyen elleri iş görmez. İşledikleri nakış üzerine dökülür gözyaşları. Can çekişen zihinlerini canlı tutmak isteseler de ellerinden hiçbir şey gelmez...
Bir kadeh içkiye sığınır düşünceleri. Korkuları kelimelerine gem vurmuş, uzayıp gider sabaha kadar sarhoşlukları. Acıtan ne kaldıysa geçmişlerinde unutmak için koyar başını yastığa, her şeye rağmen yanında ki yastıkta yatan bir başka can arar elleri... Ne kadar inkâr etseler de aradıkları hayal ettikleri bir sevgi süslüyordur düşüncelerini.
Yine de yalnızdırlar. Bu seçim kadına ait. Ne sevgiden yoksun, ne de katılaşmıştır duyguları, ne de sevmekten vazgeçerler. İncinmekten, bir daha kırılmaktan korkarlar sadece... İçindeki karanlığı dağıtmak için ne çok rüzgâra yelken açmıştır, huzuru aradığı mavide.
Uzun zaman geçer, toparlanmış, yalnız kalmalara alışmış ama gözü yeni bir sevdada gezer. Yine de içlerindeki bu korkuya alışamazlar. Aldatılan, başka bir kadına tercih edilme korkusunu kim yedirebilir ki hayatının en güzel çağında... Halbuki şimdi eskiye göre daha güçlü, başı daha dik, küçük adımlarla daha hızlı yürüyen bireylere dönüşmüşlerdir. Hayatında giydiğine, konuşmalarına, hareketlerine karışan kimse de kalmamıştır. Bazen özgürlük batar kimine...
Sevda kokar yalnız kadınlar. Hayatlarındaki tüm darbelere inat yeni bir aşk bekler... Sabahına ilk günaydını diyen bir sevgilisi olsun ister. Gözlerini açtığında gülümseyen bir çift göz, yüzüne değen bir nefes ister her defasında...
Gece karanlığında korkarken gök gürültüsünün en kızgın anında, sığınacak bir kucak arar. Sonunu bile, bile...
Yalnız kadınlar hep sevmek peşinde koşar, uslanmazlar.
