Yanıyorummmmmm

Hanımlar mrb.bu postu gözyaşları icinde yazıyorum.2 haftadır ağlamaktan göZyaşı pinarlarim kurudu ama icimin yangini gecmiyor icimde kalbim patlayacakmis gibiyim.6 yıllik evliyim egitim fakultesi mezunuyum.eşim memur maddi durumunuz iyi 22 aylik bir kizim var.bekarken yasadigim ailevi sorunlarim nedeniyle psikolojik olarak kendimi bildim bileli lise yillarindan beri rahatsizdim.surrkli bunalma yasama istememe v.s
Ailemin islerine kosmaktan onlara kendimi feda etmekten hic kendime vakit ayiripta ne doktora gittim ne bisey.evliligimizin 4.yilinda kizima hamile kaldim .fakat hamile olunca bendeki sorunlar durduk yere tavan yapti.surekli yasamiyor hissi hayattan soguma unutkanlik gunluk islerimi bile yapamama v.s...
Dogumdan sonra ayni durum devam etti.4 ay annemlerde kaldim kotuyum dedim bakima ihtiyacim var baktilar ama anlamadilar beni hep beceriksiz olarak suclandim bi cocuga bile bakamiyor olarak halbuki psikolojik olarak o kadar kotuydum ki anlatamadim..anlamadilar..
Suan kizim 22 aylik ama hala iyim sayilmaz.2 hafta once bogulma nefes alamama sıkintidan kalbim patlicakmis gibi olma v.s olmaya basladi balkona atiyordum kendimi nefesimi veremiyordum sanki..1 kac gun sonra kusma basladi suphelendim test yaptim hamileymisim tekrar
Yaşamiyor hissi vardi surekli bende sanki ben degilimde baskasi yasiyor bedenim benim.hormonlarinda etkisiyle kendimi tam kaybettim persembe günu ogrenmistim hamileligimi cuma doktora gittim .aklimda hep istememe cocugu hep eski yasadiklarim .doktora sordum aldirmak istoyorim diye elime kagit verdi hemen doldur dedi.yemin ediyordum kendimde degildim .esimde gordu cok kotuydum oda gonlu olmssada izin verdi.ve ben kürtaj oldum.o kadar karsiydim ki beni taniyanlar tanir .bu karari kendimde olmadan verdim.eve geldim bi kac saat sonra olaylari idrak ancak edebildim ama bebegim gitmisti hafta boyu dua ettim allahim ne olur alamamis olsun dedim ben ne yapmisim dedim.1 hafta sonra gittim tertemiz rahim dedi bogazim dugumlendi cok agladim.yaniyorum kizlar neden ben allahim .simdi psikolog arastiriyorum yemin ederim ki kendimde degildim yoksa yapmazdim noyle bisey.tatli ekmegim aci oldu rahat yatagim batar oldu.icimin acisi gecmiyor cok uzuluyorum yavruma .kizimlada ilgilenemiyorum uzuntuden.rahatsizligim ney onuda bilmiyorum hamililelik hormonlariyla bana kendimi kaybettirdi.nasil atlatcam bunu yasama nasil döncem nolur yardim edin
GÜNCELLEME
TEDAVI OLUYORUM PSIKIYATRI VE PSIKOLOGA GIDIYORUM.
Panim atak major depresyon ve anksiyete teshisi konuldu.surekli yorumlarda yazanlar icin duzeltmek istedim

İş işten geçmiş artık. Dua edip Allah’a sığının ve çok iyi bir psikolog bulup destek alın.

Bu psikolojiyle ikinci çocuk büyük bir hata olurdu gibi geliyor, gönül isterdi ki hiç bunlar yaşanmasın. Sizin öncelikle kendinizi iyileştirmeniz gerekiyor. Bir psikiyatra gidin ve tedavinize başlayın.

Acil destek alın. Evde 1 yavrunuz daha var ve tedaviye ihtiyacınız var.

Gecmiş olsun
Aklınız basınıza değilken verilen karardan mesul değilsiniz.
Hiç yasanmamış sayın ve tedavinize bakın.

Anlattıklarını benzer seyler yasayan bir kadın tanımıştım. Psikiyatriste mutlaka görünün. Zaten bu durumda gebelik yasayamazdınız.

theblackswan .!.:

Bu psikolojiyle ikinci çocuk büyük bir hata olurdu gibi geliyor, gönül isterdi ki hiç bunlar yaşanmasın. Sizin öncelikle kendinizi iyileştirmeniz gerekiyor. Bir psikiyatra gidin ve tedavinize başlayın.

Genişletmek için tıkla...

Beni tanisaniz kedi yavrusuna bisey olsa aglarim cok kotuydum ve caresizlik düstü icime eski hamileligimden bile kotu olacagimi yavrularima bakamayacagimi ama atlatamiyorum nasil yaptim allahim kucucuk cana nasil kiydim. Cok uzgunum kendimde degildim

Sonbaharimhep .!.:

Hanımlar mrb.bu postu gözyaşları icinde yazıyorum.2 haftadır ağlamaktan göZyaşı pinarlarim kurudu ama icimin yangini gecmiyor icimde kalbim patlayacakmis gibiyim.6 yıllik evliyim egitim fakultesi mezunuyum.eşim memur maddi durumunuz iyi 22 aylik bir kizim var.bekarken yasadigim ailevi sorunlarim nedeniyle psikolojik olarak kendimi bildim bileli lise yillarindan beri rahatsizdim.surrkli bunalma yasama istememe v.s
Ailemin islerine kosmaktan onlara kendimi feda etmekten hic kendime vakit ayiripta ne doktora gittim ne bisey.evliligimizin 4.yilinda kizima hamile kaldim .fakat hamile olunca bendeki sorunlar durduk yere tavan yapti.surekli yasamiyor hissi hayattan soguma unutkanlik gunluk islerimi bile yapamama v.s...
Dogumdan sonra ayni durum devam etti.4 ay annemlerde kaldim kotuyum dedim bakima ihtiyacim var baktilar ama anlamadilar beni hep beceriksiz olarak suclandim bi cocuga bile bakamiyor olarak halbuki psikolojik olarak o kadar kotuydum ki anlatamadim..anlamadilar..
Suan kizim 22 aylik ama hala iyim sayilmaz.2 hafta once bogulma nefes alamama sıkintidan kalbim patlicakmis gibi olma v.s olmaya basladi balkona atiyordum kendimi nefesimi veremiyordum sanki..1 kac gun sonra kusma basladi suphelendim test yaptim hamileymisim tekrar
Yaşamiyor hissi vardi surekli bende sanki ben degilimde baskasi yasiyor bedenim benim.hormonlarinda etkisiyle kendimi tam kaybettim persembe günu ogrenmistim hamileligimi cuma doktora gittim .aklimda hep istememe cocugu hep eski yasadiklarim .doktora sordum aldirmak istoyorim diye elime kagit verdi hemen doldur dedi.yemin ediyordum kendimde degildim .esimde gordu cok kotuydum oda gonlu olmssada izin verdi.ve ben kürtaj oldum.o kadar karsiydim ki beni taniyanlar tanir .bu karari kendimde olmadan verdim.eve geldim bi kac saat sonra olaylari idrak ancak edebildim ama bebegim gitmisti hafta boyu dua ettim allahim ne olur alamamis olsun dedim ben ne yapmisim dedim.1 hafta sonra gittim tertemiz rahim dedi bogazim dugumlendi cok agladim.yaniyorum kizlar neden ben allahim .simdi psikolog arastiriyorum yemin ederim ki kendimde degildim yoksa yapmazdim noyle bisey.tatli ekmegim aci oldu rahat yatagim batar oldu.icimin acisi gecmiyor cok uzuluyorum yavruma .kizimlada ilgilenemiyorum uzuntuden.rahatsizligim ney onuda bilmiyorum hamililelik hormonlariyla bana kendimi kaybettirdi.nasil atlatcam bunu yasama nasil döncem nolur yardim edin

Genişletmek için tıkla...

Tamam olan oldu biten bitti. Eğer kendinizi salar ve kızınızla, eşinizle sağlıklı kaliteli vakit geçiremezseniz bir sonraki pismanliğıniz da bu depresyonlarınız yuzunuzden onları üzmek olacak.

Mantıklı olmaya çalışın artık şu süreçte. Aklınız yerindeydi ya da değildi sonuçta bir karar verildi ve bebek alındı. Bebek alınmasaydı da bu durumunuz devam edecekti belki de daha kötü olacaktı her şey.

Bir an önce tedavi görmelisiniz

Fakulte mezunu bir insan, kendinde psikolojik bir rahatsizlik oldugunu fark edip doktora gidebilir. Bebek düşünmüyorsa korunmasi gerektiğini bilir. Maddi durumunuz da iyiymis, sizi bunlari yapmaktan alikoyan neydi? Ne gibi bir teselli bekliyorsunuz? Olan olmus, gerideki evladinizi dusunun ve gidip tedavi olun.

Peynirdelisi .!.:

Gecmiş olsun
Aklınız basınıza değilken verilen karardan mesul değilsiniz.
Hiç yasanmamış sayın ve tedavinize bakın.

Anlattıklarını benzer seyler yasayan bir kadın tanımıştım. Psikiyatriste mutlaka görünün. Zaten bu durumda gebelik yasayamazdınız.

Genişletmek için tıkla...

Tesekkur ederim cok kotuyum nasil atlatacam bilmiyorum.o gun oyle hizli gelisti ki bebegimin kalp sesi yoktu daha 5 haftalikmis kiydim ben ona

Neden yıllardır doktora gitmediğinizi anlamadım. Hadi aile ile yaşarken dediginiz gini sebeplerle gitmediniz. 6 yıllık evlilikte niye gitmediniz. Yani üniversite mezunu bir kadının böyle şeyler yaşıyorum deyip doktora gitmemesini anlayamıyorum.

Sonbaharimhep .!.:

Tesekkur ederim cok kotuyum nasil atlatacam bilmiyorum.o gun oyle hizli gelisti ki bebegimin kalp sesi yoktu daha 5 haftalikmis kiydim ben ona

Genişletmek için tıkla...

Elinizdeki çocugunuza ve daha önemlisi kendinize odaklanın.

Niye böyle kendinizi mahvediyorsunuz ve cezalandiriyorsunuz. Çocuk olmasın diye korunsaydin, daha iyi olurdu ama senin psikolojik durumun çok kötü. Daha çok küçük çocuğun var, senin ilgini, zamanını, sevgini isteyen. Ama senin de ilgiye, yardıma ve sevgiye ihtiyacın var. Bu durumda 2. Çocuğu düşünmesi çok yanlış bir şey. Zamanı gelince, durumun düzelince 2. Bebek yaparsınız. Ve Burda veya etrafındaki insanlara hiçbir zaman, neden, ne yüzden çocuk aldırdığıni söyleye veya özür dilermis gibi sebeplendirmeye bir şey göremiyorum ben. Vücut senin vücudun, karnın senin karnın ve bozulmuş psikolojin de senin. İstediğini istediğin zaman yapabilirsin.

Less-is-More .!.:

Fakulte mezunu bir insan, kendinde psikolojik bir rahatsizlik oldugunu fark edip doktora gidebilir. Bebek düşünmüyorsa korunmasi gerektiğini bilir. Maddi durumunuz da iyiymis, sizi bunlari yapmaktan alikoyan neydi? Ne gibi bir teselli bekliyorsunuz? Olan olmus, gerideki evladinizi dusunun ve gidip tedavi olun.

Genişletmek için tıkla...

Oyle kotuyum ki bu dediklerinizde haklisiniz pskikolojim yillardir bozuk bunla yasamaya alistim veya ona bile halim yoktu doktora gidemedim.kisisel bakimima bile ozen gostermiyorum.banyo yapmak istemiyorum .kendime kiziyorum neden gitmedim doktora gitsem duzelirmiydim.

Vallahi demek doktora gidiliyormus..Bunca yil bir psikolojik destek icin doktora gitmemissiniz ama nasil olduysa jinekolojik muayeneye hemen gidip cocugu aldirmissiniz..size minnos teselli cumleleri yazamayacagim..kac yasinda insansiniz korunmaliydiniz..

Ruh sagliginiz iyi degil. Hamilelik, dogum sonrasi sureci normal insan icin bile yipratici olabiliyor.
Eger bu sureci bu psikoloji ile yeniden yasasaydiniz cok daha kotu sonuclari olabilirdi.

Artik olan olmus. Ne yapsaniz degistiremezsiniz. O yuzden bir an once tedavi olun.. Bunu aldirdiginiz bebege borclusunuz. Ve bu surecte lutfen cok iyi korunun.

Sonbaharimhep .!.:

Hanımlar mrb.bu postu gözyaşları icinde yazıyorum.2 haftadır ağlamaktan göZyaşı pinarlarim kurudu ama icimin yangini gecmiyor icimde kalbim patlayacakmis gibiyim.6 yıllik evliyim egitim fakultesi mezunuyum.eşim memur maddi durumunuz iyi 22 aylik bir kizim var.bekarken yasadigim ailevi sorunlarim nedeniyle psikolojik olarak kendimi bildim bileli lise yillarindan beri rahatsizdim.surrkli bunalma yasama istememe v.s
Ailemin islerine kosmaktan onlara kendimi feda etmekten hic kendime vakit ayiripta ne doktora gittim ne bisey.evliligimizin 4.yilinda kizima hamile kaldim .fakat hamile olunca bendeki sorunlar durduk yere tavan yapti.surekli yasamiyor hissi hayattan soguma unutkanlik gunluk islerimi bile yapamama v.s...
Dogumdan sonra ayni durum devam etti.4 ay annemlerde kaldim kotuyum dedim bakima ihtiyacim var baktilar ama anlamadilar beni hep beceriksiz olarak suclandim bi cocuga bile bakamiyor olarak halbuki psikolojik olarak o kadar kotuydum ki anlatamadim..anlamadilar..
Suan kizim 22 aylik ama hala iyim sayilmaz.2 hafta once bogulma nefes alamama sıkintidan kalbim patlicakmis gibi olma v.s olmaya basladi balkona atiyordum kendimi nefesimi veremiyordum sanki..1 kac gun sonra kusma basladi suphelendim test yaptim hamileymisim tekrar
Yaşamiyor hissi vardi surekli bende sanki ben degilimde baskasi yasiyor bedenim benim.hormonlarinda etkisiyle kendimi tam kaybettim persembe günu ogrenmistim hamileligimi cuma doktora gittim .aklimda hep istememe cocugu hep eski yasadiklarim .doktora sordum aldirmak istoyorim diye elime kagit verdi hemen doldur dedi.yemin ediyordum kendimde degildim .esimde gordu cok kotuydum oda gonlu olmssada izin verdi.ve ben kürtaj oldum.o kadar karsiydim ki beni taniyanlar tanir .bu karari kendimde olmadan verdim.eve geldim bi kac saat sonra olaylari idrak ancak edebildim ama bebegim gitmisti hafta boyu dua ettim allahim ne olur alamamis olsun dedim ben ne yapmisim dedim.1 hafta sonra gittim tertemiz rahim dedi bogazim dugumlendi cok agladim.yaniyorum kizlar neden ben allahim .simdi psikolog arastiriyorum yemin ederim ki kendimde degildim yoksa yapmazdim noyle bisey.tatli ekmegim aci oldu rahat yatagim batar oldu.icimin acisi gecmiyor cok uzuluyorum yavruma .kizimlada ilgilenemiyorum uzuntuden.rahatsizligim ney onuda bilmiyorum hamililelik hormonlariyla bana kendimi kaybettirdi.nasil atlatcam bunu yasama nasil döncem nolur yardim edin

Genişletmek için tıkla...

doktora gitmedin bhanen var cok yogunmussun.. Kotu oldugunu bile bile cocuk yapmissin.. Sonra bidaha korunmamissin ve yeniden yapmisin bunlar hep uyur gezer gb bilincsizce karar. Tabi... karar verme yetenegi bile olmayacak duzeye gelmis bi mental bozuklukluk.. Sen o zaman cok garip seyler yapabilirsjn bilincsiz. Yalniz birakilmamalisin. Sorumlu tutulmamalisin ve acil tedavi edilmelisin.. Onune bak. Napalim olan olmus. İyi ki diyecek degilim seni sakinlastirmek icin. Sende su an bi cocuk var ona goz kulak ol iyiles de..

Olan olmuş artik elinizdekiyle ilgilenin.Doktora gidin tedavi olun.Kendinizi de ben kötüyum ölüyorum bunaliyorum diye birakmayin.Size ihtiyacı olan cocugunuz var onun için iyi olmak zorundasiniz.Ayrica esinizde bunalirsa ne olacak?Elinizdekilerin kıymetini bilin

şu saatten sonra sürekli bu kürtajı düşünüp kafayı takmak asıl 22 aylık bebeğinize yazık etmek olur. Ki bu psikolojiyle 2. cocuk olmaması bence hem sizin hem yavrunuzun psikolojisi için iyi olmuş. Ben bebeği nasıl aldırdım diye kendinize yazık etmeyin, bebeğim nasıl bundan en az etkilenir diye düşünün.

Du

umudumanneolmak .!.:

İş işten geçmiş artık. Dua edip Allah’a sığının ve çok iyi bir psikolog bulup destek alın.

Genişletmek için tıkla...

Dua etmek bile istemiyorum kucucuk cana kiydim ben rezil biriymisim hak etmiyormusum gibi geliyor.nasil yaptim allahim kendimde degildim .hep dusunurdum kurtaj olanlar cok vicdansiz gelirdi Allahim benimde basima geldi hemde sebepsiz yere.cok kotuyum zaten kotuydum simdi bunun uzerine nasil kendime gelirim bilmiyorum

Sonbaharimhep .!.:

Oyle kotuyum ki bu dediklerinizde haklisiniz pskikolojim yillardir bozuk bunla yasamaya alistim veya ona bile halim yoktu doktora gidemedim.kisisel bakimima bile ozen gostermiyorum.banyo yapmak istemiyorum .kendime kiziyorum neden gitmedim doktora gitsem duzelirmiydim.

Genişletmek için tıkla...

Neden buraya yazmak yerine hemen bir doktordan randevu almiyorsunuz? Su yasadiginiz olay buyuk bir ders olmuştur diye dusunuyorum. Evet yaptiginiz unutulacak birsey degil ama bunu dusunerek ne kendinize ne etrafınızdakilere iyilik ediyorsunuz. Bu pismanligi ömür boyu yasasaniz da yolunuza devam etmelisiniz cunku sorumlu oldugunuz bir bebeginiz var.