Yalnızlık...(bir akıl verin lütfen)

Casper25 .!.:

Universiteyi sevgilisiz bitirmek kendi tercihimdi. Ve bunun icin hic pisman olmadim. Bence en guzel yillar uni. Yillari ve o yillari rahat sakin kafayla gecirdim. Sevgili tribi cekmedim mesela. Bi yerleri gezerken kasilmadim. Arayip da elin ogluna icazet vermedim. Huzurlu huzurlu ulkeyi gezdim tozdum 4 senemi aylak aylak gezerek tukettim oh mis :) esimle de atandiktan sonra rastgele bi arkadasimin nikahinda tanistim. Nasip ordaysa demek. Evlenmekten nefret ederken asla istemezken kendimi onunla evlilik hayali kurarken buldum demem o ki hersey nasip. Bir de bu guzel yillarinin tadini cikar gez toz sevgilisi batsin be

Genişletmek için tıkla...

Bitli sultan .!.:

Yasam enerjiniblutfen yanlizliga baglayarak somurme.

Mutlu olmayi baskalarina hele ki bir erkegin eline birakma. Sen kendi basina mutlu olmayi ve hatta yanlizligin tadini cikar.

Bu isler guzelik, zeka vs. Olmuyor. Birazda isik meselesi.

Rica ediyorum okuyormussun bunlara odaklama.

Omce kendi guzelligini, isigini kesfet gerisi gelir. Daha bunlari soylemek icin cok erken...

Genişletmek için tıkla...

Eucalyptus .!.:

Yasin daha cok genc. Seni de anliyorum 18 yasinda ki kizlarin bile cinselligi rahat ve acik acik yasadigi bir toplumda kendini yaslanmis gormen normal. Ama sunu soyleyeyim onlarin yasadiklari normal degil. Eger nasibe inaniyorsan birileri biryerlerde seni bekliyordur eminim. Yasin daha cok genc uniyi bitir neden acele ediyorsun? Simdi birini bulup yasinin verdigi cahillikle yanlis birsey yapip ilerde esinin sana "benimle ve kimbilir kimlerle ne haltlar yedin" demesindense olgunlasip bir iliskiye baslamak daha mantikli.

Icini rahatlaticaksa kendimden ornek vereyim. Benim de oyle erkek arkadaslarim olmadi. Lise de kimse ilgilenmezdi platonik birilerinden hoslandim ama karsiligi yoktu. Benim de gorunus itibariyle sert durusum vardi. Cirkin degildim ama senin gibi bakim da yapmazdim, formami katlaya katlaya kisaltmazdim dolayisiyla da kimsenin dikkatini cekmezdim. Ilgi cekmeye 24 yasindan sonra basladim yurtdisinda egitim alirken. Anlatmak istedigim su nasip nasip nasip. Eger bir erkek arkadasim olsaydi evlenirdim ve yurt disina cikma gibi bir durumum olmazdi. Herseyde bir hayir vardir. Zamani bekle derim ben taviz vermeden.

Genişletmek için tıkla...

mavimsi97 .!.:

Yalnızlığın ile barışmak işte bu gerçekten çok önemli Belki inanmazsınız ama bu hafta gerçekten de bir büyüğüm ile bunu konuştuk. Ben ne zaman yalnızlığım ile barıştım o zaman kendimi bulabildim dedi. Sanırım sizin dediğinizde bu yola çıkıyor. Gerçektende uzaktan kendime bakınca başkalarına çok bağımlı duruyorum. Arkadaş aile vb işte. Oysa ki bir gün herkes gidebilir bu yüzden insan kendi ayakları üzerinde durabilmeli. En kötü bir yerlere yalnız gitmeye bile çekinmemeli ama ben sanırım bunu pek aşamıyorum. Yalnız başıma mutlu olmayı öğrenmem lazım ama nasıl yapacağımı pek bilemiyorum ya da nereden başlamam gerektiğini Işık meselesi işi demişsiniz ya hani karşınızda yıldızı en düşük insanlardan biri duruyor Ama tüm yazdıklarınızda haklısınız bunları yazmak için belkide çok erken ama işte ahh şu gönül kendimi tanımam kendi ışığımı yakalamam lazım ama nasıl yapacağımı pek bilmiyorum ama illa ki bir şekilde bununda altından kalkarım Zaman ayırıp yorum yazmışsınız teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

mavimsi97 .!.:

Nasibe inanırım. Olacaksada olamayacaksada vardır bir hayırlısı elbette. Kendim gibi sizleri gördükçe umudum hep var oluyor. Zaman ayırıp yorum yazmışsınız teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

mavimsi97 .!.:

Öncelikle herkese merhaba. Bu saatte bu portalda ne işim var inanın bende bilmiyorum. Herkesin derdini tek tek okudum. Küçük büyük fark etmez herkesin kendine göre derdi var herkesin bir sıkıntısı var. Ama bu sıkıntıların güzel yanı heralde bütün kadınların bu forum sayfasından tavsiyelerde nasihatlerde bulunması ya da deneyimlerini aktarması. Şimdi yazacaklarımı olurken bu da dert mi demeyin nolur sanırım bu da benlik bir dert.Yaşım 22 belki bunu okuyan sizler benden büyük yada küçüksünüz ama aklınıza ihtiyacım var. Ben bu yaşıma kadar hep yalnızdım. Hiç sevgilim olmadı. Bir Allah’ın kulu dahi çıkıp seni beğendim bile demedi. Bir kere bir iltifat bile duymadım. Önceden pek dert etmezdim ama sanırım büyümek böyle birşey ki birden kafama dank etti. Üniversiteye gidiyorum çevremdeki tüm kızların sevdikleri ve sevenleri var en azından hep beğeniliyorlar. Ben neden böyleyim bilmiyorum. Okuduğum bölümde erkek yok hep kızız tamam diyorum liseyi kız meslekten bitirdim o da tamam ama öteki kızlarda benim gibiler onlarda nasıl oluyorda bende olmuyor. Balık etli denilecek bir tipteyim boyum uzun sayılır bakımlı değilim ama temiz ve düzenliyimdir. Karakteristik olarak biraz sert duruyorum sanırım ama aslında neşeliyimdir eğlenmeyi eğlendirmeyi severim. Herşeye bakıyorum artı eksilere tamam diyorum ürün bu işte yumuşatabileceğim kötü özellikler var ama değişemem çünkü bu bir karakter ama çevremdeki kızlara bakıyorum mesela karakter yok ama gerçekten yok ve kız bunu ağzı ile de söylüyor ama tüm efendi çocuklar onu beğeniyor seviyor bu neden bende olmuyor? Artık olmayacağına kendimi alıştırmam gerekiyormuş gibi hissediyorum. Yani artık buna alış sen böyle geldin böyle gideceksin diyorum içinden. Sevilmeye layık biri değilmişim ki sevilmemişim. Bir kişinin dikkatini bile çekmemişim. Çok üzgünüm be! Bütün herkes iş yerinden olur falan diye avutmaya başladılar bile oysaki daha yeni 3. sınıfa geçicem o kadar millet benden umutsuz yani. Beni kıran ne biliyor musunuz? Sevilmeden geçen yıllar.. lisede el ele tutuşamadan geçen üniversitede çimlere oturamadan geçen bu yıllar. Hep ben seven tarafta oldum hiç sevilen tarafta olamadım. Onlarda zaten hiç olmadı. Eee kardeş sadede gel diyebilirsiniz o yüzden sorum ya da tüm bu anlattıklarıma istinaden herkesin doğru bir kişisi var mı bu hayatta? Bu kadar istememe rağmen olmaması gerçektende buna alışmam için bir işaret mi sizce? Şu yüreğimin ateşi bu yıl çok yakıcı olmaya başladı sanki sol tarafım ağırlaştı bunu geçirecek bir şey var mı?

Genişletmek için tıkla...