Merhaba... Biraz içimi dökmek istiyorum aslında.. Anne ve babam tarafından sevilen Bi çocuktum. Ancak abim tarafından hiçbir zaman sevilmedim ve desteklenmedim.2 kardeş görünürde ama tek çocuk gibi hissettim ben.. Abi ile ilişkisi iyi olanlara hep gıptayla bakardım.. Ama nedense çocukluğumdan beri de hep dışlanan bir oldum. İri Bi çocuktum ve herkes fiziğimle dalga geçerdi..Yıllar geçti evlendim. Eşimle de sorunlar yaşadık ve ayrıldım... Birsüre olduğumuz yerde kaldım ve sonra İzmire taşındım... İzmirde de durum pek değişmedi... Boyum iriliğim çok olmasa da dalga konusu olmaya devam ediyor... Etrafımdaki herkes gülüp eğleniyor ama ben çok da komik değilim yani elimden gelen bişey değil. Onlar daha samimi olup be yine dışarıda kalıyorum. İzmir ne güzel Bi şehir mesela burda bile evde oturmaktan başka seçeneğim yok.... Bi de etrafımdakiler konuştukça şuraya gittik buraya gittik eşi çocuğu konuştukça daha da kötü hissediyorum kendimi. Gidip Bi köşede ağlayıp geliyorum.. Sonra kendime gelince masama geçip işime devam ediyorum.. HAYAT İşte....