Eğer bile bile o hamile kadının üzülmesine neden olduysan bin beter ol inşallah amaaa bilmiyorduysan ve hemen ayrıldıysan ki öyle diyorsun hiç korkma senin suçun yok tabi anlattığın gibi ise ...herkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladıbunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyoeden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
Gidip kadınla konuşarak yaptıklarınızın üzerine tüy dikmiş olursunuz.herkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladıbunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyoeden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
Yaptıklarınız yanlıs evet, ama olan olmus bu saatten sonra bunu esınıze anlatmanız sıkıntı cıkarır, o kadına da gitmeyin, tövbe edin Allaha tek care bu, vicdan azabı zaten ceza sizebiliyorum kulaga cok sacma geliyor ama kendi içimde affedemiyorum yaptıgımı, kadının haberi yok su an anlatsam söylesem her sey cok daha kötü olur onun haberi olmadan büyük bi kötülük yaptım ona. atamıyorum bunu içimden
Adamın evli olduğunu en başta biliyormuş, bile bile başlamış ilişkiye. Kadının hamile olup olmamasına gore değişiyor mu suç?Eğer bile bile o hamile kadının üzülmesine neden olduysan bin beter ol inşallah amaaa bilmiyorduysan ve hemen ayrıldıysan ki öyle diyorsun hiç korkma senin suçun yok tabi anlattığın gibi ise ...
Siz bilmiyordunuz ama adam karısının hamile olduğunu biliyordu. Yani sizin kadar adam da suçlu. Aldatma kavramı sadece evliler için geçerli değil. Bırakın evli olmayı,o kişiyle sevgili bile olsa aldatma aldatmadır. Siz 3.kişi olmayı kabul etmişsiniz. Hiç şimdi kadının hayatını zehir etmeyin gidip konuşarak. Tövbe edin,dua edin.herkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladıbunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyoeden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
Olan olmuş düşünüp durmayın artık. O kadınla da iletişime geçmeyin, sakın böyle bir şey yapmayın. bu saatten sonra tek yapacağınız şey gerçekten bool bol tövbe, istiğfar. Siz o kadınla konuşunca silinmeyecek günahınız, iyisi mi kendi yolunuza bakın. Allah affetsin ne diyelim.biliyorum kulaga cok sacma geliyor ama kendi içimde affedemiyorum yaptıgımı, kadının haberi yok su an anlatsam söylesem her sey cok daha kötü olur onun haberi olmadan büyük bi kötülük yaptım ona. atamıyorum bunu içimden
Bastan biliyorsa Allah sorsunAdamın evli olduğunu en başta biliyormuş, bile bile başlamış ilişkiye. Kadının hamile olup olmamasına gore değişiyor mu suç?
bosandıktan sonra hayatına kımseyı almamıssın uzun bı sure zaten psikolojin gereği. bosanma psikolojisi bitince insan bı duygusal boşluga düşüyor sende duygusal bosluga dusmussun bastıralamamıs duyguların olmus yanlıs bır kısıyı secerek onda bunu tamamlamaya calısmıssın. olabilir, her insan gaflete düşebilir geçmişte yaşamaya devam edemezsın güzel bi yuvan senı seven bı kocan var önune bak kocanın değerını bıl kadınla da ıletısım kurmaya calısma buna hakkın yok kadının psikolojisini bozarsın kendını affet allaha sığın bol dua etherkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladıbunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyoeden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
Yaptığınız çok yanlış bir şey bile olsa hata olarak görmüşsünüz. Bunu kimseye anlatmayın. O kadın adına ve kendi adınıza iyilikler yapın maddi manevi. Acı çeken başka kadınlara destek olmaya çalışın. Bugün yapacağınız hiçbir şey o güne geri götürüp başka şekilde davranmanızı sağlamayacak. Sizin şu an eşinize söylemeniz veya kadına söylemeniz, onların size kötü laflar sarf etmesi onlara iyi gelmeyecek. Eşinizi aldatmadığınız için onun konuyla ilgisi yok, ondan önce olmuş. Başka iyilikler yaparak, o kadın için dua ederek daha iyi bir insan olmaya çalışabilirsiniz. Hatamız ne kadar büyük olursa olsun bugünden sonrasına ancak etki edebiliriz.herkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladıbunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyoeden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
Umarım yaşattığınızı yaşarsınız.herkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladıbunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyoeden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
herkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladıbunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyoeden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
Vicdanınız rahat olmasın zaten ,bu size ömürlük bir ceza..lakin olan olmuş biten bitmiş kadınla konuşmayı aklınızdan silin lütfen ..belki şuan mutlulardir herşey yolunda giderken neden dedirtmeyin..her insan hata yapar evet ama bı kadın olarak sizi rahatlatmak içimden gelmiyor sadece o aileden uzak durun..herkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladıbunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyoeden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
Vicdan azabınız, Hatanızın Bedeli çocuktan çıkar diye yoğunlaştı ama…Yine aslında korkudan.Bence bu pişmanlığı ve affı daha saf olarak yapmalısınız.Dünyada herkes yaptığı kötülüğün cezasını hemen alacak olsaydı dünyada insan kalmazdı.Ama karma ve kul hakkı diye de bir olay var evet.Dini inancınız nedir bilmiyorum ama Allah eşlerimizi yuvamızı bu gibi durumlar ve böyle insanlardan korusun inşallah.cocugumun olup olmayacagını bilmiyorum henüz iki aydır cocuk fikri var. kıvranma değil bu tamamen vicdan azabı. bu yeni oluşan bi duygu değil evlendigim sırada hatta evlenmeden önce de hep vardı. ama bu aralar cok yoğunlaştı