ben, boşanmış ebeveynlerin, ortada kaçırma gibi bir tehdit unsuru yoksa, çocuklarını diğer ebeveyn ve diğer ebeveynin ailesi ile görüştürüp görüştürmeme kararının yalnız başına alınabilecek bir karar olduğuna inanmıyorum.
yansıtsa da yansıtmasa da biraz bile aklı eren her çocuk boşanma sürecinden ve sonrasından etkilenir
bence böyle durumlarda ne yapıp yapıp en az 1-2 kez çocuk psikologlarından yardım istemek ve bilinçlenmek lazım
çocukların dünyası, hayalleri, algılamaları, kafalarında kurdukları bizimkilerden bambaşka! onlara manevi zarar vermemek adına ölüm - boşanma gibi zorlu süreçlerde her türlü imkanı zorlayıp uzman fikri almak lazım.
kızım 2,5 yaşlarındaydı
bir akşam yürürken yanından bir bebek arabası geçti,
1-2 adım sonra kızım "anne saçlarım arabaya takıldı, yine yolundu saçlarım" dedi ama çok üzgündü, yüzünde öyle bir ifade vardı ki...
"üzüldün mü" dedim, "evet hem de çok" dedi
"neden annecim, çok mu acıdı" dedim, "hayır ama daha önce de yolunmuştu" dedi
bir an düşündüm... "annecim o saçların tekrar çıkacak biliyorsun değil mi" dedim
yüzü aydınlandı "gerçekten mi" dedi, o kadar sevindi ki anlatamam
"hani nasıl tırnaklarımızı kesiyoruz uzuyor, saç da yolununca tekrar çıkar" dedim
o, bütün yol şarkı söyledi, ben ağlamamak için kendimi zor tuttum
meğer böyle bir şeyi içinde tutuyormuş! üzülüyormuş! saçları bir daha çıkmayacak diye!
demem o ki, küçücük zannettiğimiz şeyler, onlar için çok büyük olabiliyor...