Ve sonunda istifa etttim...huzurluyum ve mutlu...

Uzun ama öyle içten ve doğru bir zamanda alınmış bir karar ki...

Mesleğimi hep çok sevdim ,severek çalıştım başarılı sevilen takdir edilen bir çalışan oldum.ta ki hayatıma adım atana dek...senin varlığın nasıl hayatımı büyülü bir şekilde değiştirdiyse artık çok sevdiğim mesleğim ve saygın kurumumdan uzaklaşmaya başlıyordum evet belki şartlar zorladı belki de rabbim doğru kararı vermemde heran yanımdaydı...
Işe başlamam nasıl sancılı geçtiyse işe başlamamdan sonraki süreçte bir o kadar ağır geçti..evet belki işin yoğunluğu ile birşey anlmadan devam ederken sızlayan göğüslerimin burnumun direğini de beraber sızlatmasıyla işin rengi değişiyor ve ben kendimi ruhsal bir bunalım içersinde buluyordum.yaşadığım başka sorunlarda üstüne eklenince aman allahım sen yardım et diyordum yardım...evet kadının çalışması çok güzel kendisi için ha bir bakıma çocuk içinde,ama ne için daha çok oyuncak daha çok kıyafet daha iyi okul daha iyi ayakkabı daha daha...daha iyi anne olmak için harcanan onca emek,kaliteli zamanmış pehhhhh gördüm 1.5 sene evet meleğim seninle olduğum her dakikayı çok iyi değerlendirdim çok iyi bir anne oldum bu benim söylememde değil dışardan aldığım her takdir edici söz cesaretlendirdi beni.bu kadar az zamanda bu kadar başarılı isem ben biricik kızıma,canıma,herşeyime tüm zamanımı ayırmalıyım onun her anında yanonda olmalıyım,büyütmeliyim seni,büyümeliyiz...
Ben bunca ruhsal ve bedensel karmaşa arasında sende kendi hayatının o küçücük alanında dünya ile iyiden iyiye tanışmaya başlıyor ve yokluğumu idrak edr hale geliyordun..anne nöbetlerin tutuyor babannen seni durduramıyor koştur koştur yanıma kaçıyordunuz ya da binbir numara ile susturulmaya çalışılıyordun...çok uslu bir bebeksin aslında yaygarayı koparsan belki baştan son verebilirdim herşeye ama sen sadece bir iki mıkırdanarak olanı kabullenmekte ve buynum bükük bir şekilde arkamdan bakmakdaydın ve bu beni derinden yaralıyordun...
Son anlar...
Kararımı kafamda iyice netleştirdiğim günlerden biriydi ve ben bir sınava girmiştim sonuç her ne olursa olsun istifa edecektim...babanla konuşuyorduk acaba sınavı kazanırsam bırakmasam mı diye düşündük daha iyi maaş daha iyi bir kariyer ünvanlı bir anne kararım netti ama acaba mı demeden duramıyordum.artık annane ve babanne bakımını kabul etmiyordum.evet allah razıolsun gözleri gibi baktılar sana ama bazı şeyler hoşuma gitmemeye başlamıştı.ve şöule bir karar almıştık babanla evet sınavı kazanamazsam anında istifa ama yok kazanırsam sen çok kaliteli bir kreşe ve bende bir süre daha çalışmaya devam edebilirdim ama bu karada bile içim huzursuzdu işte...13 haziran pazartesi son birkaç gündğr öğlenleri yanına gelmeme kararı almıştım çünkü ayrılık anlarımız çok travmatik olmaktaydı iyiden iyiye konusmaya baslayan sen anne işe gitme beni bırakma diyordum ve ne dersem deyim ikna olmuyordun...ama o gün gelmek zorunda kaldım çünkü evden birşey almalıydım.ve girdim beni gördüğüne o kadar mutlu olmuştun ki anlatama boynuma atladın kelebeğim benim.saat 13.15 olmustu ve ben 2 dak.sonra cıkacaktım emiyordun ve ben daha hareket etmeden yüzüme dokunarak ve gerçekten ama gerçekten __mecaz yok__boynunu bükerek anne işe gitme nolur,anne anne gitme dedin ve öylece baktın yüzüme.rabbim nasıl hissettim kendimi ifade edemem...aradım arkadasları ve yarım saat geç geleceğim dedim.emerken uyudun çok mutlu bir şekilde...çıktım evden ve kendimden çok emin adımlarla ilerlerken,yüzlerce kez binbir duygu içersinde çıktığım o yokuşta aradım mavişimi ,sınavı kazanacağımdan emindim acaip iyi geçmişti diğerlerine bakılırsa en son 79 idi en az 85 idi alacağım puan ama ben dedimki : ''aşkım ben bu sınavı kazanamayacağım rabbim benim çalışmamı istemiyor'' ve anlattım acaip moralim bozuk oturdum koltuğuma...akşam üstü sınav sonuçları belli oldu ve ben cok düşük bir puan aldım takdiri ilahi işte ve 16 haziran sabahı yoktum...
Artık varım...
Varız...
Bundan sonra senin için baban için kardeşlerin için varım ve sizleri çok ama çok seviyorum...
Allah pişman ettirmesin tam 1 ay oldu bugün o kadar huzurluyum ki ve her geçen gün yaptığımın çok doğru olduğuna inanaıyorum bu süreçte babanın desteğini unutamam herkes şok oldu cesaretime sen ve aşkım vardı arkamda 15 istifa günüm 16 sı sigorta başlangıç günüm daha ne olsun :)
gecenin bir yarısı '' anne işe gitme''diye sayıklayan yavrumu uyandırmaya çalışarak ''bak annecim ben burdayım meleğim yanındayım''diyerek göğsüme bastırırken ruhumun en derininden dedim ki ; iyi ki yapmışım...iyi ki yapmışım...
1 aydır algılayamadım işe gitmediğimi hala çok tedriginsin,her an beniarıyorsun ve okadar mutlusun ki yanındayım diye ilk haftalar parkta ve aklına gelen herkese benim annem,annem baakkk,yanımda aaaa burdaymışşşş annemmmmm deyip el şaklatıyordun...daha ne olsun meleğim her akşam içimdeki eziklik ile sana türlü türlü hediyeler getirirken sana 15 haziran 2011 akşamı en güzel ve en anlamlı hediyeyi verdim sana,sana ait olanı anneni verdim ve bende bana ait olanı kızımı canımı kanımı aldım..
Bundan böyle sen ben ve aşkım çok ama çok güzel günler yaşayacağız rabbim bozmasın...
Ve son teşekkürümde canım anneme her daim zekası ile beni şaşırtan ve son ana kadar işten çokmamam için direnen canım annem son süreçteki manevi desteğini asla asla unutamam beni ayakta tutan temel taşlardan biri...canım annem nasılda seviyorum seni...iyi ki varsın...


Her son yeni bir başlangıçtır aslında....

Merhaba :)

Keşke olabilse;maddi sorunlar olmasa; yada başka sorunlar çıkacağını düşünmese insan.Ben de şimdiden kara kara düşünüyorum.Bir ay iznim kaldı.Bakacak kimse de yok kızıma.Bir de sonrası var.Kelebeğim kanat açtığında ben ona yetmeyeceğim biliyorum.Okulu olacak;kendi arkadaşları,kendi paylaşımları...İşten ayrılmak kısa vadeli -çok güzel- bence.Umarım herşey gönlünüzce olur.

hayırlıı uğurlu etsin..mükafatını versin inşallah..işte annelik böyle birşey..kendinden önce öteki canın gelir.mutluluklar dilerim

cnm benim okurken kendimden geçtim ne güzel yazmışsın sanki oğlumdan bahsetmişsin gibi hissettim benden 1 dk. bile ayrılmaz çok zor bırakıp gitmek ben çalışmıyorum ve benim annemde kesinlikle istemiyo zaten rabbim muhtaç etmesin inşallah şimdilik düşünmüyorumda çalışmayı oğlumu bırakıp gitmek çok ama çok zor kızını hayal ettim birden senin gözlerinin içine bakarken içim titredi inan rabbim senin için böylesini nasip etmiş çok sevindim bebeğin ve senin adına benim içim bile huzur doldu inan şimdi kızının yanındasın ne güzel rabbim bizleri hiç ayırmasın evlatlarımızdan doya doya yaşa kızınla şimdi herşeyi çok sevindim çok...

hayırlı uğurlu olsun canım.bende o kadar çok isterdim ki.ama şartlar her zaman istediğimiz gibi olmuyor malesef.ben oğlum 2,5 aylıkken işe başladım.çok iyi bir işim ve kariyerim var.işkolik biriyimdir ama oğlum dünyaya geldiğinde herşey değişti.çok düşündüm işi bırakmayı ama olmuyor.eşime kalsa istersen çalışma diyor ama geçim derdi.söylenmez ama maaşım eşiminkinin neredeyse iki katı.kendi evimiz ama eşimin ailesinin hiç bir geliri yok.yakındığım için değil kesinlikle ama onlarada biz bakıyoruz.iki ev geçindiriyoruz yani.öyle olunca tek maaşla bu mümkün değil.dediğin gibi oyuncak kıyafet en iyisi olmak zorunda değil.ama ben çalışmasam oğluma gerçekten iyi bakamayız..şu an babaannesi bakıyor.Allah razı olsun iyi de bakıyor.gerçi daha küçük bizimki ama konuşmaya başlayıpta senin kız gibi bana anne gitme derse ne yaparım bilmiyorum.bende bu durumdan yakınmak yerine 2 yaşına falan gelip derdini anlatmaya başladığında kreşe vermeyi düşünüyorum.keşke imkanım olsaydı da bende senin gibi bebeğimle kalıp doya doya ilgilenebilseydim.iş kariyer umrumda bile olmazdı.

Allah pişman etmesin..
şu an kızımın yanındayım,1 yasına geldiğinde işe başl ayacağım.hiç istemeyerek..ama bir gün olsun istifa etmeyi düşünmem,maddiyatla da ilgisi yok bunun.çok param olsa yine istifa etmem.ara vermek çok mantıklı benim için,ama ya ilerisi?
iyi bir okul,iyi kıyafetler,güzel hediyeler.bunların da azımsanacak şeyler olduğunu düşünmüyorum.

bence sen bebegile ilgilendigin ona daha iyi bi anne oldugun için rabbim bunun mükafatını bile verir rızkınızı artırır çünkü sen herşeyi bebgin için yaptın takdir ediyorum seni umarım en iyi kıyafetleri ve en güzel oyuncaklarıda alırsın ama hiçbiri sevgiyle büyüyen bir çocugun yerini tutmaz.çocuklugumdan hatırlıyorum bir sakızla mutlu olurduk ama annemin yanımızda olması o güvenin yerini hiçbişey tutmazdı.şuan 2 aylık bi kızım var rabbim beni ondan ayırmasın....

en güzelini yapmışsın.bebeğinin bugünleri bi daha geri gelmicek .hayatı geriye alıp tekrar yaşamak imkansız.benim de8.5 aylık bi bebeğim var.işimi çok seviyorum. şu an ücretsiz izindeyim.ama içimden hiç meleğimi bırakıp işe başlamak gelmiyor.sanırım yaşını doldurunca başlıcam maalesef.eski çalıştığım yer evime 75 km uzakta.işe başlarsam yakın mesafeye gelme şansım var.hayırlısı ama ben çalışmak tekrar o karmaşanın içine girmek istemiyorum. Rabbim en isabetli kararı vermeyi nasip etsin..kimseyi meleğinden ayrılmak zorunda bırakmasın.....

Ne iş yapıyordunuz merak ettim ben öğretmenim yarım gün çalışıyorum ona rağmen lohusalık piskolojisiyle oğlum 5,5 aylıkken işe başladığımda çok zorlanmıştım ilk 1 yıl ücretsiz izin alıp oğluma kendim bakmayı düşünüyordum ama doktorumuz ''7.aydan sonra herşey çok zorlaşır bebek annesinin gidip gelmelerine alışsın sizde öyle...'' diyince ve bakan kendi annem olunca işe başladım ilk 1 hafta inanılmaz zordu sonra alıştık 2. sene bakıcımızla tanıştık 3.ve 4. yaşlarındada inşallah aynı kişi devam edicek hiç bir sorunumuz olmadı şu an yaz tatilindeyim oğlumla vakit geçirmek çok güzel ama komşu gezmelerine ev kadını hallerine alışık olmayan ben bu anlamda çoook sıkılıyorum eşimde çalışıyor bir 10 günlük tatilimiz var sadece... şu günlerde iyiki ücretsiz izin almamışım diyorum...okul zamanı yarım gün oğlumla özleşiyoruz akşam yatana kadar ona aitim akşam o uyuduktan sonra evin işi yemek hallediyorum özlediğim için daha sabırlı olabiliyorum yarım gün değişik bir şeylerle uğraşmak bana da çok iyi geliyor ama tüm gün çalışan anneler banka sektörü gibi onlara inanılmaz hak veriyorum bende onların yerinde olsam 3 yaşına kadar çocuğuma kendim bakmak isterdim. Sizin tercihiniz tabi ama belki çocuğunuz kreş yada okulöncesi eğitime başladığında çokta ara vermeden işinize geri dönersiniz özel sektörse çünkü yaş geçtikçe bir daha iş bulma olanaği çok zor oluyor ve okumuş üretken bir kadın yıllar içinde çocukların ona ihtiyacı kalmadığında mutsuz olabiliyor. Kendi adıma çalışmak benim için bir yaşam stili diğer türlüsü ağır çalışma koşullarından dolayı sadece ara vermek olabilir.Son olarak;keşke keşke annelere Almanya'da olduğu gibi 3 yıl ücretli izin hakkı olsaydı da tüm kadınlar analığını dibine kadar yaşayıp sonrada gönül rahatlığı ile işine dönebilseydi diyorum.Bize bu şeçimi yapmak zorunda bırakanlar utansın.

ve bingo bankacıymışsınız:)

arkadaşlar hepinize çok teşekkür ederim,gerçekten çok zor ama kesin alımış bir karardı benimkisi çok kafa yordum çok eğer ara vermeseydim yani istifa etmeseydim ömrüm boyunca hep huzursuz olacaktım acaba sorusu beynimi tırmalayacaktı...bir arkadasımız sormus bankacıydım ve kafam bir dünya eve geliyordum annemler baska sehirde k.valdem bakıyordu annem gelincede o yani bu zamana kadara yarıyarıya baktılar diyebilirim ama k.valde krizleri de yaşadım çocuk paylaşamama falan aslında severim ama çocuk olunca garip oldu aman ne bilim işte şu an mutluyum...en son bir kitap okudum adı elif (resmen yaşamımı geri aldım gibi hissediyorum kitap okumaya başladım çalışırken asla mama asla fırsatım olmuyordu)orda şöyle yazıyor,şuan yaşabileceğiniz andır sizler geçmii düşünüp üzülmeyin yada gelecek için demeyin zaten şuan yaptıklarınız sizin hem geçmişiniz hemde geleceğinizdir bu sebeple en mutlu olduğunuz şeyi yapın en sevdiğinizle olun diyor kısacası bende tamda böyle yaptım aslında geleceğimi kafamdaki tüm sorulardan arındırarak yeni bir hayata geçiş yptım yaşayıp göreceğim,GÖRECEĞİZ :)

asliastar .!.:

ve bingo bankacıymışsınız:)

Genişletmek için tıkla...

eski bir bankacı :) işin komik tarafı hala teklif alıyorum rakip bankalardan istifa ettiğim bankanın bölge müdürünü çok seviyorum bugün görüştük bana diyor ki bu senin için bir tatil olsun 2012 de görüşürüz alahım kime bana inanaamıyor hala :) işimi çok seviyordum ve cok basarılıydım kimsenin inanası gelmiyor

eşimde bankacı hergün istifa etmek istiyo:) her sabah ilk cümlesi hiç işe gidesim yok oluyo:) kıyamam ben ona