vay başıma gelenler!

(Yazım uzun görünebilir ama sabredip okursanız kendinizden bir şeyler bulabileceğinizi ve paylaşmak isteyebileceğinizi düşünüyorum.)

Anne olmanın heyecanını ve tadını çıkardığım şu günlerde ardarda yaşadığım olaylar beni şaşkına çevirmeye başladı. Fesupanallah!

Doğum yaptığımdan beri, hatta hamile olduğumu öğrenip de duyurduğumdan beri hep büyüklerimden ardı arkası kesilmeyen nasihatler dinliyorum ve tam da sıkıldığımı hissetmişken ve bundan arkadaşlarıma yakınırken durumu sorgulamaya karar verdim.

Hamilelik sürecimi sadede gelebilmek adına atlıyorum.

Sevgili anneler; sizin de başınıza geldi mi merak ediyorum gerçekten… Ne zaman bebeğim hakkında masumca güzel bir şeyler söylesem o gün mutlaka ama mutlaka olumsuz bir şey yaşıyorum! Ben rahat bir insanım ve batıl inançlarım da yoktur. Duamı da eksik etmem, aklıma geldikçe okurum kızıma. Nazara inancım kötü enerjinin insanı etkileyebileceği düşüncesiyle sınırlıdır. Fakat yaşıyor olduklarım beni paranoyak yapar mı bilmem de büyüklerimin önünde saygıyla eğiliyorum…

Kızımın doğumundan sonra annemlerin ikazını dinlemeden herkese heyecanla doğumumun ne kadar kolay olduğunu anlattım; 2-3 gün içinde dayanılmaz sancılar çektim. Geçti. Sevgili annelerim “Ah kızım ah!” diye sitem etti. Olacağı varmış canım, siz de yani… dedim.

Doğumda ebeler “Simsiyah saçları var!” diye bebeğimi severken içimden “Yaşasın bana benzeyecek” deyip, tüm sülaleme kızımın o güzel saçlarını anlatıp da sonraki bir ay içinde o saçların tamamen dökülüp yerine sapsarı cılız tüylerin çıktığını da gören ben değil miydim!

Kızımın mevlüdünde, süsledim püsledim kuzumu; annemcimleri dinlemedim bir de milletin karşısına çıktık sarmaş dolaş; sordular ağlar mı keyfi nasıl diye… Maşallah hiç ağlamaz, öyle gazı falan da hiç yok deyiverdim samimiyetle ve annemlerin hortlak görmüş gibi bakışlarına maruz kaldım… Evet, akşama bir sancı bir sancı… Tam 1 hafta her akşam gece yarısına kadar sancıdan ağladı da ağladı kuzuğum…

Yok ben daha uslanmadım ama…

Akşam saati, yemek vakti uzun bir uykusu olurdu prensesimin. Tamam öyle devam etmeyeceğini bekliyordum ama kayınvalidemin yemekte “Ne şanslısınız, bebekler genelde yemek vakti uyumazlar, ne uzun uyudu maşallah!” demesinden hemen sonraki gece bu uykunun terk edilmesine ne demeli… Abartmıyorum, gerçekten o günden sonra o saatlerde hiççç uyumadı.

Yavaş yavaş uyanmaya başlamıştım…

Ne zaman ağzımı tutamayıp canparemin akşam saat 9 buçuktan sabah 7’ye kadar uyuduğunu anlatsam dinleyen her kimse hayret eder, gece defalarca uyanıp ya kendime kızdım hala akıllanmadım diye ya da anlattığım kişiye laf söyledim kenafir gözlü diye…

Artık en yakınıma bile kızımdan sohbet açmamaya çalışıyordum çünkü paylaşacak dertleşecek hiç olumsuz bir şey yaşamıyordum; kuzucuğum beni üzmüyordu (yukarıdakilere benzer “ibret”leri saymazsak). Ama biri, uykusunu, yemesini içmesini, huyunu suyunu, SÜTÜMÜ sorunca da annemin tembihlediği gibi lafı kıvırmayı başaramayıp bülbül gibi şakıyordum yine… Sonuç; inanılmaz ama gerçek… Hep dersimi aldım. Daha örnek çok yani.

Hatta geçenlerde bir anneye süt hakkında öneride bulunmuş, benim sütümün o yöntemlerle yeterli olduğunu yazmıştım. Birkaç gün anlattığım gibi dolu dolu gelmedi. Biliyorum, tuhaf görünüyor ama gerçek!

Geçmiş zamanda konuşuyorum ama hala tam akıllanmış sayılmam. Yine de en azından uyku düzeninden bahsetmemeyi öğrenmiştim. Yani kısmen :26:

Yabancı bir arkadaşımla kahve içerken laf arasında bana uykusunu sordu. Uzun süredir unuttuğum bir konuydu bu! Anlatmakta sakınca görmedim. Yabancı ya… Nazar ne bilmez ya... Arkadaşımın o kadar hayret edeceğini bilemezdim dimi! Tamam o gece de uykusuzduk…

Ve öyle de oldu.

3 gün önce okulu ziyaretimde, bir öğretmen arkadaşım, bebeğimin çok sağlıklı göründüğünü hiç hasta olup olmadığını sordu. Ne demeliydim… Erkek olduğu için üzerinde duracağını düşünmedim ve hiç hasta olmadığını sıradan bir şekilde söyledim. Neeeee? Ateşi bile mi çıkmadı? I-ıh, çıkmadı çok şükür hocam…

Al sana ateş! Dün gece ateşler içinde inleyerek uyanan kızımı rahatlatmak için sabaha kadar uyumadık. Neyse ki ateşini düşürdük. Kızımdan defalarca özür diledim.

Bu anlattıklarımı yaşayanın yalnızca ben olmadığımı düşünüp avunuyorum. Her şeye rağmen yeni felsefemi paylaşmaktan mutluluk duyuyorum: ÇENENİ TUT, HUZUR BUL…

Kadınlar Kulübü’nde serbest

:)) evet,bu uyku nazari bize de oldu.Daha 2 ayliktan beri kizim gece uyanmazdi,sutunu icmek icin bile.Haliyle gun icinde istahi da iyi olurdu,ben dinc o dinc guzel guzel gecinip giderdik.Ben de sorana ooo cok rahatiz,kizim hic uyanmaz,cok uslu,beslenmesi iyi hasta olmaz dedikce bir bir hepsi basimiza geldi.Ben de ogrendim fazla fazla konusmamayi artik,annelerimizi dinlemek lazimmis

evet bizde de aaynısı ne zaman ii bişey sölesem hep kötusu başıma geldi artık net cevap vermiyorum valla ne kadar dua okusakta söylediğimiz bişey bebeğimize tersi olarak geri dönüyor bende anlamadım

dün dışarı çıktık, 5 ay önce doğum yapan bir arkadaşla karşılaştık. nasılsın iyimisinden sonra kadının ilk söylediği, ooo maşallah kocaman olmuş kızınız, uykusu nasıl?

Hmm, ne desem diye 1-2 saniye düşündüm. artık uydurmalara başlamalıydım Düzenli bir uykusu yok ki, hiç belli olmuyor, gündüzleri hiç uyumuyor nerdeyse deyiverdim (bu gerçek ama, olumsuz diye bunu söyledim, gece uykusuna değinmedik:) )

Kadın ne desin! AY walla içim rahatlıyor böyle duyunca, ben de sadece benimki mi böyle diye çok üzülüyordum

yazın çok hoş olmuş arkadaşım :)

benim de bir oğlum var 4 buçuk aylık, sen anlatınca düşündüm de, böyle bir olay bizim başımıza bi kere geldi sanırım. benim eşim o konularda biraz boşboğazdır, ona söyleme söyleme derim ama ben de bazen tutamam kendimi :) o genelde sorulmadan hemen şıp diye anlatır, ben gene biri sorana kadar tutarım çenemi, bişi söylemem:):):) annelerse, hepimizinki malum, aman kızım söyleme kimseye, yemiyo de uyumuyo de sancısı çok oluyo de :):)

bende senin gibiyim anlatırım soranlara ama hep de anlatırken korkarım açıkçası. Lafa hep Allahıma bin şükür şöyle iyi, yada şeytan kulağına kurşun böyle güzel diye başlarım. Başımıza bi kere geldi dediğim olay da şu. Oğlum 1 buçuk aylıkkendi sanırım doktora gitmiştik gazı oluyo diye, ondan 15 gün önce de tabi aylık kontrolü vardı, doktor o ikinci gidişimizde oğlumu tartıp bu 15 gün içinde 800 gr aldığını, normalde 1 ayda 600 gr alanlara bile çok iyi dediğini bizimkinin biraz obur olduğunu söyledi :) bizde sevindik tabi oh oh ne güzel diye. sonra eşim bunu ne kadar arkadaşı varsa anlattı ballandıra ballandıra. sonra 15 gün sonra 2 aylık olduğunda yeniden kontrole gittik 300 gr almış ama doktor 1 aydatoplam kilosuna bakıp iyi dedi, ay içinde bebeklerin kilo alım hızı değişebilirmiş. neyse çok uzattım, durum böyleydi ve 1 ay sonra 3aylık kontrolüne bi gittik oğlum 1 ayda sadece 350 gr almış!!! tabi biz şok şok!! üzüldüm ama üzülmemeye çalışıyorum sütüm azalmasın diye, o günden beri oğlumun kilosunu kompleks yaptım, gerçi ondan sonra kilo alımı normale döndü doktorun deyimiyle, 1 ayda 850 gr aldı ama ben hala pinpirikliyim, oğlum ellerini emmeye başladı, ben diyorum eyvah acıktı mı doymadı mı, süt mü azaldı, iyi beslenmiyo mu..

böyle bi tane olay bile yetti yani beni iyice pinpiriklendirmeye, e daha ilk kez anne oluyoruz, tecrübesizlik var, kim nederse desin yine de insanın içinde hep bi kuşku.. senin yaşadıklarını yaşasaydım arkadaşım ne yapardım bilmiyorum. bi de kendime sakin sabırlı derim :):)

Ama şu var, yine de pek sakınmıyorum oğlumu, hasta olur diye, başkasının kucağına vermemezlik, dışarıya çıkarmamazlık, kapalı kalabalık ortamlara girmemezlik yapmıyorum, kat kat giydirmiyorum. oğlum geceleri güzel uyuyor soranlara söylüyorum, mama veriyomusun diyenlere yok hala sadece emziriyorum diyorum. Gaz sancısı öyle pek olmadı, şimdi hiç sıkıntı yok, soranlara söylüyorum da söylüyorum.

Allahımm korusun hepimizin bebişlerinii.. :):) Kazalardan, belalardan, hastalıklardan, kem gözlerden, sözlerden korusunn, aminnnnn :)

giovinetta .!.:

dün dışarı çıktık, 5 ay önce doğum yapan bir arkadaşla karşılaştık. nasılsın iyimisinden sonra kadının ilk söylediği, ooo maşallah kocaman olmuş kızınız, uykusu nasıl?

Hmm, ne desem diye 1-2 saniye düşündüm. artık uydurmalara başlamalıydım Düzenli bir uykusu yok ki, hiç belli olmuyor, gündüzleri hiç uyumuyor nerdeyse deyiverdim (bu gerçek ama, olumsuz diye bunu söyledim, gece uykusuna değinmedik:) )

Kadın ne desin! AY walla içim rahatlıyor böyle duyunca, ben de sadece benimki mi böyle diye çok üzülüyordum

Genişletmek için tıkla...

Heh, aynen böyle devam. Çünkü anne babanın bile nazarı değermiş, düşün artık. O yüzden hep maşaallah diyorum ben.

Vallahi, benim oğlum acaip kolay büyüdü. Uyku düzeni, yemesi içmesi hepsi çok rahattı. Aman, aman bir hastalık geçirmedi, ateşi çıkınca da sadece bol bol uyudu. Hatta bazen dalga geçerdim kendi rahatlığımızla, çocuk neredeyse kendi mamasını kendi hazırlayıp içecek diye. Bunları da soran herkesle paylaştım, annem olsun, kayınvalidem olsun bana kimseye söyleme falan diye birşey söylemedi.

Sizlerin olaylarınız bire bir nasıl açıklanır bilemiyorum ama, neticede çoçuklar (ya da emziren anne) gün geliyor, biraz üşütüyor gazı oluyor, ateşi çıkıyor, iştahı olmayabiliyor. Nazar diye birşeyin olup olmadığını bilebilecek durumda değilim tabi ki ama bana kalırsa bu konuları fazla kafanıza takmayın, bebişlerinizin tadını çıkartın.

Allah hepinizin çocuklarını bağışlasın, herşeyin en güzelini göstersin. Ben yine her ihtimale karşı diyorum.

5.5 aylık bi oğlum var dünyalar atlısı ve annesi gibi sırıtık...kim gelse,kimi görse güler...geçen biri geldi eşimin ailesinden.hiç tanımadığım biri.gelmesiyle başımın ağrıması bir oldu.bebeğim de ta bi aynı gülüşmeler...uzatmayayım...

oğlum sabaha kadar uyumadı.deliksiz uyuyn çocuk saat başı agladı.sinirlerim haraptı.çıkıp alış veriş yapaayım dedim veeeeeeeeeeeeeeeeee ARABAMI ÇARPTIM.....ARABAM PARAMPARÇA OLDU.Neyse ki yanlızdım.2 hafta arabasız kaldık...al sana kem göz işte...

kızım hala uyumuyor ( yukarıda bahsettiğim günden beri! büyüyo diye kendimi avutuyorum ama büyüdükçe uykuları daha da düzene girmez mi... her gece 3-4 kez öyle bi bağırarak uyanıyor ki tekrar dalması uzun sürüyor. hiç böyle değildi. uyanmazdı bile. uyansa da iki mızmızlanır hemen dalardı uykuya. oof of çok zormuş gerçekten gece uyanmaları...

valla canım bu olay sana mahsus değil herkesin başına geliyo malesef
ben ne zaman aman iyi bizim çocuklar ne zamandır hasta olmuyoar diyorum hemen ertesi gün hastanedeyiz içimden geçirmeye bile korkuyorum valla :18: en çok anne ve babanın nazarı değermiş bu arada aman dikkat edin iyi yönlerini kendinizden bile gizleyin dermişim

malesef ben de yaşıyorum aynı problemleri...1 aylıkken dolu bir biberonu nefes almadan içen kızım 4 aylık oldu,o zamanlar içtiğinin nerdeyse yarısını içiyor ve zayıflıyor.tıp çare bulamadı,ben de hocaya götürdüminşallah işe yarayacak

aynen yaa bende çok sakin uyuyo dedigim zaman birine o gün mutlaka huzursuz sütüme i çok güzel dedim oda ölee oldu kimseye bişiy sölemicen

biliyor musun hiç şaşırmadım bunlar nazarın varlığının kanıtları.sadece bebek olayında değil her şeyde yaşanıyor ben de hayatımda hep tecrübe etmişimdir,en önemlisi de şu;
eşimle severek evlendik herkeş eşim konusunda ne kadar şanslı olduğumu söyleyip durdu vee eşimin sperm tahlilleri kötü çıktı ve biz ancak 4yıl sonra anne-baba oluyoruz o da zorlu tedavi süreçlerinin ardından..
şimdi doğuma 2ayım var gebeliğimi,karnımı göstere göstere gezmiyorum,mecbur kalmadıkça gezmeye kalabalıklara çıkmıyorum soruları kısaca geçiştiriyorum,yani nazardan korkuyorum ve kaçmaya çalışıyorum.çocuğum olduğunda da aynı şekilde her ortama sokmayı düşünmüyorum çünkü senin yazdığın şeyleri etrafımda yaşayan o kadar çok yakınım oldu ki,dil belasının acısını çekmek istemiyorum..
kendinizi ve ailenizi nazardan veya kötü enerji yayan insanlardan uzak tutun bence çünkü bir kısmına kendimiz sebep oluyoruz..sevgilier...