Bu konuyu bende açmıştım.2 sene oldu vajinusmusu yeneli normal doğum yapmak istediğim için yapabilirmiyim diye endişem vardı.Doktoruma sordum bebeğin çıkış anında itersen sorun olmaz dedi ama ben ısrarla çatı muayenelerinde sıkıntı ve acı yaşarsam itemeyeceğimi düşünüyorum.Çünkü vajinusmuslularda iyi bilirki aşağıda acı duymak psikolojimizi tekrar bozuyor.Doktoruma en son gittiğimde doğum sırasında çatı muayenelerimde yanımda olup olmayacağını sordum ve olamayacağını sadece çocuk çıkarken yanımda olacağını söyleyince benim normal doğuma olan inancım tamamen bitti.Üstelik benim eşim normal doğum konusunda aşırı ısrarcı.Bu da beni yoruyor ve üzüyor.Cesaretim falanda kalmadı açıkcası.Zaman ilerledikçe cesaret kazanırsın diyenlerin aksine zaman ilerledikçe telaşım paniğim ve korkum dahada çok artıyor.Hamileliğimde kendi sağlık sorunlarım nedeniyle çokda rahat geçmiyor ama şükürler olsun bebek iyi olsun yeterki.Tüm bunlar üst üste gelince beni rahatlatacak birine ihtiyaç duyuyorum.En yakın arkadaşım bekar olduğu için anlamıyor eşimse normal doğumda direttiği için.Doktorumsa sağolsun eşimle aynı kafada biri hiç anlamıyor.ıyice bunalıma itiyorlar beni elbirliğiyle napacağımı şaşırdım moral falanda çöktü delircem herhalde doğuma kadar.... Vajinusmus geçirmiş birini yine en iyi vajinusmuslu anlıyor kim ne derse desin.Herkese oturduğu yerden yaparsın edersin demek kolay.Hiç hayatlarında vajinusmusla mücadele etmişlermi bu aklı verenler merak ediyorum.Aylarca eşine yaklaşamamanın sıkıntısını psikolojisini biliyorlarmı?Peki bunu yenebilmek için nelerle uğraştığımızı?Kendimi sıkmıyorum derken aslında kaskatı kesildiğimizi ve bunu asla isteyerek yapmadığımızı,beynimizin vajene talimat vermekte ne kadar zorlandığını?Tüm yaşadıklarımı hatırlayınca hamile kalmaya bile iyi cesaret etmişim diyorum.Yaşamayan bilemiyor.Hayatında vajinusmusun ne olduğunu bile bilmeyen biri bile her şeyi normal olmasına karşın sır korku yüzünden sezeryan olabiliyorsa bizlerin bunca sıkıntıyla uğraşmasına rağmen normal doğum istemeye cesaret etmemiz bile büyük bir mucize.Tabii kimse bunun farkında bile değil... Zaten bu anlayışsızlık devam ederse nasılki vajinusmusu yaşarken yalnızdım bunda da yalnız olacağımı biliyorum bu nedenle psikolojik destek bile alabilirim.Allah yardımcımız olsun....