Merhaba
Öncelikle çok geçmiş olsun bu sorun ile ben de bir tedavi görmeye başladım ve eşim askerdi görev için sadece 15 gün iznimiz olurdu (6 ayda ) bu sebepten yaklaşık üç yıl sorun yaşadık sonra ben hera isimli bir klinik yolunu tuttum bana muayene dahi yapamayacak şekilde durumumun çok sıkıntılı olduğunu söylediler.muayene sırasında hem yeni evliyim hem de korkum var ve o çatala oturamadan kendimi çataldan attım hıçkırarak hiç utanmadan ağladım korkudan . Neyse önce bana psikolojik tedavi önerdiler üç beş seans aldım tabi bu sırada çalışmıyorum yeni evliyiz ve ben para harcarken bu konuda aşırı mahçup oluyorum az bi para da değildi zatwn eşime karşı mahçup oldum gibi hissettim .neyse kafaya koydum benden çok daha küçük yaşta çoluk çocuk yapıyor ben de eksik ne diye önce kendimi sinir krizine soktum .
Ve en sonunda sorunu çözdüm kendimce bunu kadın olarak kocama karşı görev görmüşüm bu benim için de yaşanması güzel olan şey neden olmasın diyerek birkaç zaman kendime telkin verdim ve sonucunda eşimle çok özür dileyerek söylüyorum ilk başta hiç başlamayacak şekilde kuyafetler ile birlikte başladım çünkü zihnimde hemen o olmamalıydı kendimi panik yapmamalıydım ve sonunda bu durumun evliliğimizin bir parçası yapmak zorunda olduğumuz değil de mutlu olmak için yapmak istediğimizi aslında kadınjn erkeğe karşı görevi olmadığına kendimi ikna ettim . şimdi iki yıldır çocuk deniyoruz olmuyor artık doktora da gidiyorum tabi ilk çekindiğim oluyor ama sonuçta bu konuda güçlü olmak zorundayız (kendimiz için) hayırlısı ile aşılama sürecine başlayacağız yani neyden korkarsak başa o gelir size naçizane tavsiyem bu işten hoşlanmaya bakın artık ışığı mı kapatıyorsunuz , önce kendinizi mi hazırlıyorsunuz bunu deneyin ben çözümü kendi zihnimde buldum bu konuda çok zorlamışım kendimi