Hephüzünlü neden yazmıyorsun bize? Hiçbişey yazmazsan bu gün bişey yapamadım yaz. Yaz ki biz de sana fikir verelim. Neden bişey yapamadığını bulmaya çalışalım. Orada öyle tek başına okuman hiç iyi bir şey değil
klava: Yardım almak zorundasın. Hepimiz aldık birbirimizden. Sen de yazıp bize bizden yardım isticeksin. Yardıma ihtiyacı olmayan bir tek Allah var. Ben de az ağlamadım sonuçta bu forumlarda. Yapamıyosan bile lütfen bunu bize yaz.
Bununla birlikte birbirimize hep ne biliyim bilimsel bilgiler veriyoruz, psikolojik olarak destek olmak istiyoruz vs. ama en büyük aşılması gereken sorun çaresizlik. Bunu da bence insan Allaha inancıyla aşabilir.
Senin de inançlı bir insan olduğunu görüyorum yazılarından. Canım arkadaşım Allah sana bir dert vermiş ki dermanını da göndermiş. Yazılarına baktım bir arkadaşa demişsin ki sen benden önce yeneceksin zaten eminim. Neden böyle düşünüyorsun? O arkadaşın ne özelliği var da o yenecek Allah ona yardim edecek de sana etmeyecek? Çaresizlik umutsuzluk günahtır. Allahtan ümidini kesmicen. Allah sana bir ilaç göndermiş bir yol vermiş sonuçta. Sen o yolda devam etmeyip kendi kendini ümitsiz vaka olarak görürsen bu nankörlük olur. Allah ne demiş Kur'an da "RABBİN SENİ NE UNUTTU NE DE DARILDI".(DUHA-3) Sen şimdi bunlara yüz çevirip umutsuzca beklersen Allahin şifasını da reddetmiş olmaz mısın?
Bunları sana söylüyorum ama seni suçlamak için yazmıyorum. Aynı yollardan ben de geçtim. Benim istediklerim olmaz ben yapamam dedim. Sorna aklıma bunlar geldi. Dedim Allah varken çaresizlik yoktur. Senin de bu açidan bakmanı istediğimden yazıyorum.
Bir kere serçe parmagının ilk boğumunu almişsin. Diyorsun ki umutsuzum. Oraya bir şeyi alabilmişsin? Evet. Emin ol hiçbirimiz iki parmaktan üç parmaktan başlamadık egzersizlere. Tek parmaktan başladık aynı senin gibi. Her gün yarım saat 1 saat. 1,5 saat içimde tutmaya çaliştim parmağımı. Hiç mi korkmadım saniyosun ki tedirgin olmadim. Kendi kendime acimadim mi zannediyosun. Bu kadar iğrenç bişeyi yapıyorum demedim mi? Ama her egzersizden önce Allahim yapamazsam bile beni çaresizlikten koru dedim. Allah dualarimi kabul etti birakmadim egzersizi.
Lütfen sen de birakma. Azımli ol. Bir gün serçe parmagini alirsin ikinci gün belki korkudan alamazsin üçüncü gün alırsin dördüncü gün korkarsin tedirgin olursun. Acaba yapabilecek miyim dersin. Düşünürsün. Beşinci gün bir bakmışsın ki orta parmaga geçmişsin.
Zamanın da önemi yok. Ben 2 ayda yendim. Ben egzersiz yaparken buraya gelip ağlayanlar 1 haftada yenip ben alişamadim diyenler olmadi mi? Pes etmedim ben niye hala yenemedim diye. Sen de zamanı kafana takma. Allah herşeyi eksiksiz zamanında verir. Ama bu zaman gelene kadar sen de elinden geleni yapicaksin ki kendi üzerinde bir sorumluluk kalmasin O'na karşı.
Bu günkü vaazimi da burada bitiriyorum. delikafadulden
