size hikayemi uzun uzun anlatıp içimi dökmek istiyorum. ben çok hırslı ve başarılı bir öğrenciydim, sırf iyi bir yer kazanmak için üniversiteye geçene kadar biriyle duygusal anlamda hiçbir şey yaşamadım. bırakın flörtü ya bu çocukla tanışsam iyi olur dediğim biri bile olmadı. üniye başladıktan birkaç ay sonra peşimden çok kişi koştu ama bir tanesini ben de sevdim. Ben 19 o 20 yaşında ve ikimşz de ilişki konusunda tecrübesizdik. Bayağı okulun bildiği popüler bir çift olduk. aralığın son haftası sevgili olmuştuk ama vize final dönemimize denk geliyordu çok az görüşüyorduk. ben aşırı özlüyordum elini falan bile tutmadım. sonra araya tatil girdi tam döneceğimize 1 hafta kaldı okullar tatil oldu ve bir daha hiç Yanyana gelemedik. Okullar tatil olunca tartışma da başladı, mesaj üzerinden konuşunca ilk tartışmalarımızı yaşadık ama şimdi dönüp baktığımda çok boş tartışmalarmış. ikinci ayımızda ben ona bir trip attım, kavga ettik ne ben ne o iki gün adım atmadık. Sonra çözemeyeceğiz bunu diyip ayrıldı benden. Tabi şok oldum her yerden engelledim. sabaha kadar ağladım. Ertesi gün özür dileyerek barıştı benimle ben de bir anlık sinirine geldi dşye affettim zaten. Sonra bir de ben ondan ayrıldım benden vazgeçtiği için gururuma yediremedim. Kısacası ilişkiye ayrılığı o soktu ve ben bunu hiç atlatamadım. dördüncü ayımızda yine kavga ettik, sana güvenmiyorum dedim kavga sırasında, ayrıldı yine benden. iki gün sonra yine dayanamayıp yazdı özür diledi. yine affettim.
Bu süreçte seçim olacaktı. Biz aşırı zıt şeyler düşünüyoruz, çocuk doğulu. İlk günden beri sempatizan olup olmadığıyla alakalı çok sıkıştırıyordum onu çünkü içim rahat etmiyordu bir öyle bir böyle konuşuyordu. En sonunda zaten birçok kişinin nefret ettiği o partiye oy verdiğini öğrendim. İlk bi kızdım falan ama seviyorum dedim, kabul ettim. Sonra bir gün her şey iyi giderken telefonla aradı beni, bir anda siyasi tweetlerimle alakalı sen ne kadar faşistsin falan deyip sinirlenmeye başladı. benim için kendini biraz tröpülesen olmaz mı dedi ben de hayır ben buyum dedim ve seninle tartışmak istemiyorum deyip yüzüne kapattım. iki gün boyunca bağırdığı için geri adım atmasını bekledim ama atmadı. en sonunda ayrılık mesajı atmış yine ama silmişti, tabi ben sildiğini görünce ayrılık mesajı mıydı dedim evet dedi, tamam iyi bak kendine diyip her yerden engelledim. 4-5 gün sonra ulaşmaya çalıştı bana, iyi misin yazdı, cevap verdim ama barışmadık özür de dilemedi, 1 ay geçti başka yerlerden nasılsın yazdı, seni seviyorum sen beni seviyor musun gibi sorular sordu, seninle evlenirsem şöyle olacak böyle olacak dedi, yakın şeyler söyledi ben barışacak zannediyorum tam: “barışmak için yazmadım, nasıl olduğunu merak ettim” dedi afedersiniz beni g*t gibi bıraktı ortada. Kendimi kullanılmış hissettim. Sabaha kadar ağladım. Bir daha sakın bana yazma dedim ama tabi gönlüme de söz geçiremiyorum. Birkaç gün önce doğum günümdü, yazmadı kutlamadı. Dayanamayıp ben mesaj attım. Umut vermeye gerek yok kendine iyi bak ben artık ciddi ilişki şeyinde değilim falan fıstık bir şeyler söyledi. İlk defa bu kadar net vazgeçtiğini hissettim sanırım. Gerçi her bitirişinde bir daha geri dönüşü olmaz derdi ama bu sefer 2,5 ay oldu. Neden hala seviyorum bilmiyorum…Bana yaptığı çok kötülük var ama gönlüm sürekli affetmek istiyor. Yüzyüze olsaydık bunlar olur muydu mesela…bilmiyorum…başka biri yok ondan eminim ama mal gibi dönmesini bekliyorum hala. Birçok şeyi ilk defa ve beraber yaşamıştık. Aramızda da öyle büyük şeyler olmadı. bilmiyorum Bu durumdan nasıl kurtulacağım. Takıntı mı ettim acaba? bu tarz bi dönemi nasıl atlatırım? Yani sadece nasıl atlattığınızı öğrenmek istiyorum. Çünkü bu tarz yaşayan kimse yok hayatımoda. Çocuğu unutup yoluma bakmak istiyorum ama rüyama giriyor ağlıyorum uyanıyorum.
